Problemen na miskraam

Tien maanden geleden hebben wij een miskraam gehad. Na deze miskraam begint en eindigt mijn menstruatie met bruinkleurige afscheiding. Dit lijkt 'oud bloed'. Voor de miskraam had ik hier nooit last van. Wat zou dit kunnen betekenen? Wij hebben samen één kind. Ik was van hem direct zwanger. Ook de tweede keer was ik direct zwanger. Tot ons verdriet liep dit dus uit op een miskraam van elf weken. Ik vraag me nu ook af hoe het kan komen dat een zwangerschap nu zo lang uitblijft. Is het goed om contact op te nemen met een huisarts of is dit nog te vroeg? Er wordt vaak gezegd dat je een zwangerschap ook psychisch tegen kunt houden. Is dit zo? Ik heb een regelmatige cyclus van 27 dagen. De eerste drie weken ben ik naar mijn idee best ontspannen omdat je dan toch nog niets kunt voelen wat op een zwangerschap zou kunnen wijzen. Alleen de week voor mijn menstruatie ben ik erg gespannen en ben ik er in gedachten veel mee bezig. Je zou zeggen dat, gespannen zijn in die laatste week voor de menstruatie, geen invloed kan hebben op een zwangerschap. Of toch wel?

Beste vragenstelster,

Bruinkleurige afscheiding voor en na de menstruatie kan meerdere oorzaken hebben. Het is niet typisch voor na een miskraam. Het hoeft dan ook niet per se iets met je miskraam te maken te hebben.

Aan de andere kant is het inderdaad opvallend dat het juist na die miskraam begon en dat het wat langer duurt om zwanger te worden. Op zich niet buitengewoon lang, maar bij elkaar zou ik je toch willen aanraden er een keertje naar te laten kijken. Infecties en andere afwijkingen kunnen dan uitgesloten worden. Bespreek met je huisarts of hij het ook een goed idee vindt door een gynaecoloog te laten beoordelen of alles in orde is.

Het is niet mogelijk een zwangerschap 'psychisch' tegen te houden. Als dat zo was zouden er niet zoveel mensen op de wereld worden geboren in de meest verschillende en niet altijd mooie omstandigheden. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat teveel negatieve stress goed voor je is. Het hangt er helemaal vanaf hoe je ermee omgaat.

Je hoeft je niet schuldig te voelen dat je naar een kind verlangt. Aan de andere kant is het natuurlijk een goed idee je gedachten wat te verzetten. Als je weet dat je er vooral in de week voor de menstruatie veel aan denkt, dan probeer toch in die week wat dingen te plannen die je daarvan afleiden. Van navelstaren wordt je niet vrolijker. Je kunt natuurlijk ook een vroege-zwangerschapstest kopen, dan weet je het sneller.

Probeer voor jezelf een goede weg te vinden hierin. Vergeet niet je problemen bij God neer te leggen. We zijn niet op deze wereld om alleen van het hier en nu te genieten. Ons bestaan en onze problemen mogen er ook toe dienen ons dichter bij God te brengen. Sommige vrouwen help het een dagboek bij te houden.

Wat ook goed kan zijn te bedenken is, dat je man dit weer heel anders beleven kan. Niet altijd merken mannen hoeveel dit hun vrouw doet en hoe dit haar bezighoudt. Ook als hij dat beseft, dan betekent dat nog niet dat hij je ook altijd op een goede manier kan troosten. Iedereen is anders. Probeer in elk geval met elkaar op een liefdevolle manier in gesprek te blijven.

Zoek dus contact met je huisarts en bespreek je klachten met hem. Hij/zij zal dan onderzoek doen en/of je doorverwijzen naar de gynaecoloog.

Met vriendelijke groet,
Dr. NN