Jezus aannemen

Ds. G. Kater | 6 reacties | 28-09-2012| 09:26

Graag zou ik als dooplid van de Hersteld Hervormde Kerk aan ds. Kater willen vragen wat de volgende teksten ons te zeggen hebben. Elke zondag hoor ik in de kerk dat we vanuit onszelf niets kunnen doen, maar dat God het moet doen. Dat we er achter moeten komen dat wij zelf niets kunnen en uit onszelf niets goeds voortkomt. Anderzijds beveelt God echter in Zijn woord wel om het geloof aan te nemen. Moeten wij dan toch Jezus aannemen? Ik was in gesprek met een studiegenoot, niet HHK, die aangeeft dat we Jezus moeten aannemen en ik kom er zelf niet uit omdat er inderdaad veel teksten zijn die oproepen tot geloof, aanneming en bekering. "Zie, Ik sta aan de deur, en Ik klop; indien iemand Mijn stem zal horen, en de deur opendoen, Ik zal tot hem inkomen, en Ik zal met hem avondmaal houden, en hij met Mij" (Openbaring 3). "Hij was in de wereld, en de wereld is door Hem gemaakt; en de wereld heeft Hem niet gekend. Hij is gekomen tot het Zijne, en de Zijnen hebben Hem niet aangenomen. Maar zovelen Hem aangenomen hebben, dien heeft Hij macht gegeven kinderen Gods te worden, namelijk die in Zijn Naam geloven" (Johannes 1). "Mijn zoon! zo gij mijn redenen aanneemt, en mijn geboden bij u weglegt; Om uw oren naar wijsheid te doen opmerken; zo gij uw hart tot verstandigheid neigt; Ja, zo gij tot het verstand roept, uw stem verheft tot de verstandigheid; Zo gij haar zoekt als zilver, en naspeurt als verborgen schatten; Dan zult gij de vreze des Heeren verstaan, en zult de kennis van God vinden" (Spreuken 2). En nog vele teksten meer.

Beste vraagsteller,
 
De vraag die je me voorlegt, is een goede en ook erg belangrijke vraag! Graag wil ik een poging doen om op grond van Gods Woord je een antwoord hierop te geven. Laten we proberen om de hoofdlijnen van het Woord van God na te gaan, om zo ook een antwoord te vinden op je vraag.
 
Het eerste begin van Gods Woord laat ons horen dat God ons als mensen volmaakt goed geschapen heeft op aarde, in onze eerste voorvader Adam. Wij zijn gemaakt naar het beeld van God, dat betekent dat wij in bepaalde opzichten op Hem leken. De Heere heeft ons zo gemaakt met als hoogste doel dat wij Hem zouden gehoorzamen en liefhebben, en uiteindelijk eeuwig met Hem zouden leven. Laten wij helder zien: voor de zondeval waren wij hiertoe ook daadwerkelijk in staat, en was dit ook praktijk in het leven van Adam. Maar, wij weten ook uit het Woord dat Adam in de zonde gevallen is, en dat dit tegelijkertijd geldt van al zijn nakomelingen. Die zondeval is zo diep en radicaal, dat het Woord van God zegt dat wij dood zijn in de zonden en misdaden. En onze belijdenis, de Heidelbergse Catechismus, zegt op grond van het Woord dat wij onbekwaam zijn tot enig goed, en geneigd tot alle kwaad. Wij kunnen en willen van nature de Heere niet meer gehoorzamen en liefhebben, tenzij wij door Gods Geest wedergeboren worden.

Toch blijft God van ieder mens eisen dat wij zijn, zoals Hij ons gemaakt heeft: volmaakt goed! Levend in volmaakte liefde tot Hem en tot onze naaste, zoals de Heere Jezus de diepste inhoud van Gods wet samenvat. Die eis van volmaakte liefde tot Hem en onze naaste geldt elk mens, omdat de Heere het beeld terug eist waarin Hij ons allen geschapen heeft. Dat wij door onze eigen schuld vanuit onszelf nooit meer kunnen beantwoorden aan die eis van onze Schepper, doet helemaal niets af van Gods eis die op ons leven ligt. Onze onwil en onmacht is immers onze eigen schuld, en niet de schuld van de God Die ons zo heerlijk gemaakt heeft.
 
Samengevat: vanuit onze schepping naar Gods beeld ligt op elk mens de eis om zich te bekeren, en te zijn zoals de Heere ons gemaakt heeft: volmaakt goed. Alleen al om die reden mogen en moeten alle mensen indringend worden opgeroepen tot bekering tot de levende God, die onze Schepper is.
 
Daar komt nog een belangrijke reden bij wanneer jij mag leven onder het Woord van God, en het teken en zegel van Zijn genadeverbond (de heilige doop) draagt. Wij weten immers vanuit het Woord van God dat de HEERE in Zijn ontferming en genade een weg van verlossing voor gevallen zondaren gegeven heeft. Hij heeft Zijn Zoon gezonden naar deze wereld, om plaatsvervangend Gods wet te vervullen, en ook te lijden en te sterven, voor Zijn gemeente die Hij van de Vader gekregen heeft. Een ieder die in Hem gelooft, ontvangt vergeving van zonden en het eeuwige leven in Zijn Naam, en wordt opgenomen in het genadeverbond.

Maar dat genadeverbond geldt niet alleen de gelovigen, maar ook hun kinderen mogen daarin leven, zie Gen. 17:7 en Hand. 2:39, de teksten die ook ons doopformulier noemt. Wie leeft onder de bediening van het genadeverbond ontvangt daarmee grote voorrechten. Het betekent dat de HEERE ons apart gezet heeft van deze wereld, met als doel dat wij door bekering en geloof in Christus Hem zullen kennen als onze God en Zaligmaker. Het betekent dat de HEERE in Zijn genadeverbond Zichzelf welmenend aanbiedt in al Zijn beloften, en ons indringend oproept en nodigt om tot Christus te komen met onze zondeschuld. Het betekent ook dat de HEERE vanuit Zijn verbond dit geloof in Christus en bekering tot God van ons eist, en ons daadwerkelijk oproept tot geloof in Christus en bekering tot God! Waarbij Hij Zich gewillig verklaart in Zijn beloften om tegelijkertijd ook Zelf (door de Geest van de wedergeboorte) te geven wat Hij van ons eist: geloof en bekering. Want alleen in die weg van wedergeboorte door de Geest, geloof in Christus en bekering tot God zullen wij daadwerkelijk delen in de vervulling van al Zijn genadebeloften en zalig worden.

Wie in ongeloof Gods welmenend aanbod van genade en Zijn bevel tot geloof en bekering verwerpt, gaat daarom enkel en alleen verloren vanwege eigen schuld. Wie in waarachtig geloof het aanbod van Gods genade in Christus leert omhelzen met een schuldverslagen hart, en zich bekeert tot de Heere, ontvangt dat enkel uit genade, door het werk van Gods Geest. En als teken en zegel van dit genadeverbond ontvangen wij het teken en zegel van de Heilige Doop.

Samengevat: ook vanuit het leven onder de bediening van Gods genadeverbond ligt er (naast de aanbieding van Gods beloften) ook een bevel tot geloof in Christus en bekering tot God op ons leven. Onze belijdenis, de Dordtse Leerregels, zegt daarom dan ook op grond van het Woord dat de belofte van het evangelie aan alle volken moet worden verkondigd, met bevel van geloof en bekering.
 
We zien dus dat de Heere zowel vanuit Zijn volmaakte schepping als ook vanuit de bediening van Zijn genadeverbond bekering tot God en geloof in Christus van ons eist! De teksten die je noemt laten dat ook weten vanuit het Woord. Ze zouden met nog verschillende andere teksten kunnen worden aangevuld.
 
Maar wij zijn toch van nature dood in zonden en misdaden, en kunnen toch vanuit onszelf nooit in Christus geloven, en ons tot God bekeren? Inderdaad, dat is helemaal waar en voluit bijbels. Tenzij wij door de Geest van God wedergeboren worden, zijn wij onwillig en onmachtig om in Christus te geloven en ons tot God te bekering. Maar, tegelijkertijd doet deze werkelijkheid op geen enkele wijze iets af van die andere werkelijkheid: dat wij zowel vanuit Gods schepping als vanuit Zijn verbond worden opgeroepen tot geloof! Die eis en oproep ligt op ons leven! Die eis en oproep hoort ook door te klinken in de prediking, evenals de verkondiging van onze onwil en onmacht! En wij mogen daar geen millimeter vanaf doen!

Heb je de klem van Gods eis al op je leven al gevoeld? Is het ook de nood van jouw leven, dat jij jezelf bekeren moet en in Christus geloven, maar dat je een hart vol onwil en onmacht hebt? Dan zullen wij ons niet langer verschuilen achter onze onmacht en onwil als goed klinkend excuus voor onze onbekeerlijkheid, maar dan zullen wij met droefheid belijden dat dit onze schuld is.

Wat is dan de weg? Laat God eis van geloof en bekering jou dan met de nood van je leven brengen tot Zijn beloften, in het gebed! Want in al Zijn beloften klinkt door dat de HEERE gewillig is om Zelf te geven wat Hij van ons eist: geloof en bekering, door het bloed en de Geest van Christus! Laat die beloften van Hem de pleitgrond in jouw gebed zijn, en worstel (in het besef van onze rechteloosheid) met de God die Zijn beloften betekent en verzegeld heeft aan jouw voorhoofd. Net zo lang, totdat Hij door de Heilige Geest Zijn Zoon in je hart openbaart, en je Hem persoonlijk uit ondervinding leert kennen als de Zaligmaker van al jouw zonden. Alleen dan ben je behouden, en gered van het eeuwig verderf! En dan zul je echt nooit zeggen dat dit is vanwege jouw zoeken en bidden. Maar dan leert Gods Geest ons dat het alleen Zijn werk in jouw leven geweest is, zodat we leren roemen in Gods vrije gunst, in de Zoon van Zijn eeuwige liefde.
 
Ik hoop dat je inmiddels duidelijk is dat wij zelf inderdaad van nature niets kunnen en willen wat God aangenaam is, vanwege onze totale verdorvenheid. Maar dat het evenzeer duidelijk is dat de Heere ons ondanks dat alles toch indringend oproept tot bekering, en geloof in de Heere Jezus Christus! En dat deze spanning alleen in ons leven wordt opgelost, wanneer wij persoonlijk door de Geest van de wedergeboorte ontvangen wat de Heere van ons eist. En ook die Geest heeft de HEERE vanuit Zijn genadeverbond beloofd te willen geven, kijk maar eens wat de HC in vraag en antwoord 74 hierover zegt.
 
De jonge Augustinus voelde de klemmende eis van Gods bevel, en die eis bracht hem in gebed aan Gods voeten: Heere, geef wat U van mij eist, dan zult U niet tevergeefs bevolen hebben! Laat Gods eis jou zo ook in gebed brengen aan Zijn voeten, om te worstelen met Gods beloften, waarin doorklinkt dat Hij gewillig is om te geven wat Hij eist.

Ook aan mij? Het staat op je voorhoofd met water geschreven, en je leerde het waarschijnlijk al als kind: al wat u ontbreekt, schenk Ik, zo gij het smeekt, mild en overvloedig!
 
Met hartelijke groet,
Ds. G. Kater

Dit artikel is beantwoord door

Ds. G. Kater

• Geboortedatum:
  10-07-1978
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Arnemuiden
• Status:
  Actief

50 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven