Weer naar de kerk

Dr. E. van Garderen | 2 reacties | 26-09-2012| 11:34

Ik heb nu iets meer dan een jaar verkering. We hebben ook al seks gehad. Nu ging ik deze zomer met mijn kameraden op vakantie en heb ik me in een dronken bui laten bevredigen (niet door geslachtsgemeenschap) door een vrouw die werkt in een stripclub. Toen ik eenmaal weer thuis was kreeg ik een enorm schuldgevoel tegenover mijn vriendin en tegenover God. Ik heb het mijn vriendin verteld en ze wil verder met mij; ze wil me een tweede kans geven. Ik ben kerkelijk opgevoed maar ging nooit meer naar de kerk. Na deze gebeurtenis ben ik opeens weer gaan beseffen dat ik ooit voor God zal moeten verschijnen. Nu wil ik dus mijn kerkelijke leven weer oppakken, maar mijn vriendin gaat nooit naar de kerk. Nu wil ik graag samen met haar naar de kerk om zo onze relatie voor te zetten met God. Hoe moet ik verder?

Beste vraagsteller,

Jouw vraag en je korte beschrijving van de wijze waarop je liefde en seks met elkaar uitgeruild hebt, confronteren ons allemaal weer met de dreigende zelfkant van het leven. Je noemt hier drankmisbruik en ontrouw, maar dit rijtje kan door de meesten van ons wel worden aangevuld met zaken die zo pakkend worden samengevat met de term "gebrokenheid van het leven." Je vriendin heeft je vergeven: wat een mooi en treffend gebaar! Ik hoop met haar dat je je belofte zult houden, want "vertrouwen komt te voet, maar gaat te paard" en als je haar vertrouwen nogmaals beschaamt, dan heeft ze dus een verkeerde beslissing genomen. Als je je, ondanks deze belofte aan haar, toch kwetsbaar voelt en een neiging tot promiscue gedrag bij jezelf blijft onderkennen, neem dit gevoel dan erg serieus en zoek daar dan hulp voor. Dwangmatig promiscue gedrag gaat immers niet vanzelf over en ondermijnt jouw en je partner’s leven.

Ondanks de pijn en de verwarring die in de achtergrond van je vraag aanwezig is, heeft jouw vraag ook iets hoopvols in zich. Jouw vraag is een bemoediging voor die ouders die bang zijn dat hun opgroeiende kinderen hun geloof aan de kant zetten. Dat dreigt inderdaad regelmatig te gebeuren, maar jouw vraag laat zien dat het door de ouders gelegde christelijke fundament bij hun kinderen er wel degelijk toe kan leiden dat het geloof bij hun kinderen op latere leeftijd tot bloei kan komen, wanneer er zich een crisis in het leven van hun kind afspeelt. Jij maakt nu zo’n crisis door en je weet nog van vroeger dat het alleen God is die je door deze crisis heen kan leiden naar een veel completer en beter leven. Je vraagt nu aan Refoweb hoe je verder moet in je nadering tot God.

Om tot God te naderen schrijf je dat je nu het kerkelijk leven weer wilt oppakken. Dit punt verdient in mijn ogen aandacht. Realiseer je dat een kerkelijk leven je niet zondermeer dichter bij God brengt. Het gaat hierbij om de houding van je hart; gaat je hart uit naar God? Ben je bereid om tijdens de kerkdiensten, maar ook daarbuiten, te ondergaan hoe groot Gods' genade kan zijn door het wonder van het offer van de Heere Jezus. God schenkt genade, maar Hij wil gerechtigheid van jou. Daarom is het zo wezenlijk dat je in alle oprechtheid je zonden aan God belijdt en om Zijn vergeving vraagt.

Voor christenen kunnen al die zonden die samenhangen met de gebrokenheid van het leven wel eens een amorfe brei van menselijke tekortkomingen worden. Ik zeg het nu maar even in mijn eigen woorden. Echter, zonder de intentie te hebben om hier de zedenprediker uit te willen hangen, is de Bijbel heel duidelijk over specifiek de aard van de zonden die je hier inbrengt. Met zaken als drankmisbruik en promiscuïteit ontwijdt je je eigen lichaam en hierover zegt de Bijbel: "Of weet u niet dat uw lichaam een tempel is van de heilige Geest, die in u woont en die u ontvangen hebt van God, en weet u niet dat u niet van uzelf bent? U bent gekocht en betaald, dus bewijs God eer met uw lichaam" (1 Korintiërs 6:19-20). En ook in 1 Tessalonicenzen 4:4 "dat ieder van u zijn lichaam heiligt en in eerbaarheid weet te beheersen" (NBV). Dus, beste vraagsteller, het is goed dat je inziet dat dergelijke zonden echt voor God beleden moeten worden.

Ten slotte schrijf je dat je ook graag wil dat je vriendin met je mee gaat naar de kerk, hoewel ze nooit naar de kerk is gegaan. Net zoals je haar vergiffenis niet hebt kunnen afdwingen, kan ze alleen uit vrije wil met je naar de kerk. Ik hoop dat je haar duidelijk kunt maken welk groot wonder ze kan meemaken als ze Christus volgt. Ik zou met betrekking tot je vriendin willen zeggen: ze heeft al veel meegemaakt met je, ze heeft al bewonderenswaardig veel loyaliteit aan jou getoond. Daarom stapje voor stapje. Vraag om Gods hulp in deze. Misschien is een alphacursus voor jullie samen wat? In ieder geval adviseer ik jullie om met een pastoraal werker of dominee hierover te praten. Het zou fantastisch zijn als het jullie lukt om de relatie die jullie tot nu toe hebben gehad om te buigen naar een liefdevolle relatie waar ook God een grote rol in speelt, waarin God zelfs centraal komt te staan. Realiseer je dat God eisen stelt aan de wijze waarop jullie de relatie invullen. Refoweb kan jullie een schat aan informatie hierover bieden als je eens de antwoorden leest van panelleden op de vragen in de rubrieken "verkering", "seksualiteit voor het huwelijk" en "gezinsvorming".

Als laatste wil ik jullie nog attenderen op een indringend boekje dat door John Piper is geschreven over de gevolgen van de gebrokenheid van leven onder de titel "Don’t waste your life." Dit boekje is in het Nederlands vertaald en heeft als titel "Verspil je leven niet."

Ik hoop zo voor jullie beiden dat deze crisis jullie de Glorie van God zal laten ontdekken. Nee, correctie: ik hoop zo voor jullie beiden dat God deze crisis gebruikt om jullie Zijn Glorie te laten ontdekken.

Met vriendelijke groet,
Evert van Garderen

Dit artikel is beantwoord door

Dr. E. van Garderen

• Geboortedatum:
  22-07-1960
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Deventer
• Status:
  Inactief

5 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven