Verloren gegaan

Dr. C. A. van der Sluijs | 2 reacties | 10-09-2012| 15:50

Graag wil ik aan dominee Van der Sluijs een vraag stellen. Ik hoor veel mensen spreken over: "het komt er op aan of een mens verloren gegaan is." Wat bedoelt men hier precies mee? Een ander reageert hierop door te zeggen: "Christus is verloren gegaan. Daar komt het op aan. Een mens hoeft zelf niet meer verloren te gaan." Hoe ziet u dit?

Als men zegt "het komt er op aan of een mens verloren gegaan is", dan bedoelt men daarmee dat je aan het einde van de wet bent gekomen en door de wet veroordeeld bent waardoor je hopeloos en radeloos bent voor het aangezicht van God. Juist dát is het moment dat de verrassing van Gods genade komt. Het zal waar zijn! Maar dan anders dan je met je verstand kunt voorstellen. Ook het andere lijkt een rekensommetje, waaraan het wonder van zalig worden ten enenmale ontbreekt.

En omdat dit wonder vandaag in grote mate absent is, weet bijna niemand meer waar het over gaat. Men kakelt maar een eind weg. Helaas vaak ook op de preekstoel. Verstandelijk is echter noch het ene noch het andere te bevatten. En alle filosofie schiet tekort. Ook de gangbare gereformeerde filosofie die zich als een klimop om de boom van de gereformeerde theologie en prediking heen slingert.

Het eerste kan verzanden in het moeras van het mysticisme en het andere in de woestijn van het activisme. Waar het op aankomt is dat we weer eens bevindelijk leren waar het om gaat. Dat betekent dat je geen leven hebt geconfronteerd met God en Zijn heilig gebod en dat je het leven krijgt geconfronteerd met de vrije gunst die eeuwig God bewoog in de gave van Zijn Zoon. Hij voor mij. Al horend naar het Woord van God is daar de verwondering: ik in Hem en Hij in mij. Dan ben je uitgeteld om straks opgenomen te worden in de schare die niemand tellen kan.

De ellende is dat we vandaag enerzijds massaal proberen verloren te gaan om zó in leven te blijven. Aangewakkerd en aangemoedigd door een wettische prediking. De zweepslagen knallen net zo lang tot men ten slotte ook werkelijk voor eeuwig verloren gaat. Je zult dat als prediker maar op je geweten hebben! Anderzijds proberen we er zoveel mogelijk van te maken onder een verstandelijk gestructureerde activistische prediking. Bij de een domineert het onderwerpelijke zonder het voorwerpelijke en bij de ander domineert het voorwerpelijke zonder het onderwerpelijke. Men scheidt wat God samengevoegd heeft: Zijn Woord en Geest.

Het komt er op aan dat je verloren gaat omdat je ziet dat je verloren bent. En je hoeft niet meer verloren te gaan omdat je in Christus verkoren bent tot het eeuwig zalig leven. Wedergeboren tot een levende hoop verstaan we daar zoveel van als nodig is om hier getroost te leven en straks zalig te sterven. Wie het verstaat, begrijpt het niet, en wie het begrijpt verstaat het niet. De verborgenheid des Heeren is dan ook voor degenen die de Heere vrezen en Zijn verbond om hen die bekend te maken (Psalm 25:14). Wie zijn leven zal verliezen zal het behouden (Matth. 16, Mark. 8, Luk. 9).

Verlies is winst. Wie zich verliest aan Jezus, is meer dan overwinnaar door Hem die ons liefgehad heeft (vgl. Rom. 8:37). Ik hoop dat je vraag geen afstandelijke en beschouwelijke vraag is, want daarmee kun je verloren gaan, maar een levensvraag die het antwoord in zich bergt.

Met vriendelijke groet,
Ds. C. A. van der Sluijs

Dit artikel is beantwoord door

Dr. C. A. van der Sluijs

• Geboortedatum:
  14-09-1942
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Inactief

174 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven