Bang voor het onbekende
Ds. R. W. van Mourik | 7 reacties | 01-08-2012| 12:00
Vraag
Mijn man en ik zijn ontzettend gelukkig getrouwd en in verwachting van ons eerste kindje. Ondanks dat ik besef dat ons kindje in een hele goede omgeving zal worden geboren, waarin de ouders een heel stabiel en fijn huwelijk hebben en samen de wil van de Heere zoeken, vliegt het me soms wel eens aan. Ben ik er wel klaar voor? Kan ik dit wel? Ben ik niet veel te jong? En ga zo maar door. Ik zie aan alles wat gebeurt dat de Heere voor ons zorgt en we worden aan alle kanten enorm gezegend. Maar toch twijfel ik aan mezelf en ben ik soms bang voor het onbekende. Heeft u tips?
De zorgverzekeringen van Care4Life
Waarom overstappen naar de Care4Life zorgverzekering? Lees hier over onze principiële uitsluitingen.
U bent al verzekerd vanaf € 149,10 per maand.
Antwoord
Heel herkenbaar waar jullie mee zitten. De verantwoordelijkheid om een kind op te voeden drukt zwaar op jullie. Terecht. Het is niet niks om een kind op te voeden in de vreze van Gods Naam. Daar werd over gesproken toen het huwelijksformulier werd voorgelezen en als jullie je kindje mogen laten dopen beloven jullie zelfs om daar gestalte aan te geven. Maar wie is tot deze dingen bekwaam? Wie kan in eigen kracht een kind opvoeden in de vreze des Heeren? Ja, dan komen er de twijfels. Nogmaals, heel begrijpelijk. Eigenlijk ben ik best wel blij dat jullie die hebben. Wanneer jullie er vast van overtuigd waren dat jullie dat wel kunnen, zou ik er aan gaan twijfelen of jullie je in de opvoeding van jullie kind wel afhankelijk zouden weten van Hem Die kracht wil geven in zwakheid en wijsheid daar waar men er verlegen om is. In die gezindheid kun je alleen maar een kind, en wellicht volgen er meer, opvoeden. Gelukkig dat je nu reeds ervaart dat de Heere voor jullie zorgt en jullie zegent.
Doet Hij dat alleen nu? Nee toch! Hij zorgt ook voor jullie als jullie als jonge ouders een kind ontvangen. Het komt uit Zijn hand en Hij wil graag dat we aan Zijn hand het ook zullen opvoeden dichtbij Hem. Gelukkig zijn er op het gebied van de opvoeding heel wat boekjes te koop die nuttige wenken hebben als het gaat om de geloofsopvoeding. Die begint al heel jong! Eigenlijk nu al. Je mag je kindje, wat nog niet geboren is, op de Heere werpen. In Psalm 22 is David er verblijd over dat hij een moeder mocht hebben die hem reeds voor zijn geboorte op de Heere wierp. Dat is zegenrijk om zulke ouders te hebben. Laten jullie ook zulke ouders mogen zijn. Klein in zichzelf, maar groot denkend van God. Jullie verlegenheid is Gods gelegenheid om jullie te helpen en te ondersteunen in die verantwoordelijke taak. Wie het van deze God verwacht komt niet beschaamd uit.
Ds. R. W. van Mourik, Elburg
Dit artikel is beantwoord door
Ds. R. W. van Mourik
- Geboortedatum:07-02-1958
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Alblasserdam
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Wanneer ben je er dan wel klaar voor, vragenstelster....., wees blij en gelukkig dat het goed met jullie gaat.
Ik werk aan de zelfkant van de samenleving met mensen die aan de rand van de maatschappij leven, zoals verschoppelingen, zwervers, armoedzaaiers, asocialen, etc. Mensen die op de een of andere manier niet (willen) passen in de maatschappij.
Dat is andere koek, wees eens blij met je man, ik kan me ergeren aan zelfmedelijden en mensen die ontzettend gelukkig getrouwd zijn en nog problemen hebben.
Kijk eens verder dan je neus lang is.
gelukkig en zegenrijk zijn en dan toch ongelukkig mogen zijn.
er zal wel een pilletje voor zijn, Diazepan, Librium....... zo kun je 'geluk' kopen.
Volgens mij kan je over dit onderwerp beter iets teveel nadenken zoals de vragensteller, dan ipv.( zoals ik bij sommige personen/gezinnen ziet). Aan gezinsuitbreiding doen met het gemak alsof het de aankoop betreft van een paar schoenen, en dan uiteindelijk In de hulpverlening terecht komen....
ik begrijp jullie reactie's, ik was ook wat kort door de bocht, maar je bent in verwachting en denk je dan aan abortus?
Nee toch, iedereen is bang voor het echte leven, maar we hoeven niet met iedereen medelijden te hebben.
Nadenken als het al een feit is (in blijde verachting) wat moet je daar mee?
Ik was nog jong en hebben de zwangerschapstest gekocht en ja......., mijn vrouw was zwanger, wat een blij moment, we hebben die avond gefeest, gelachen en waren gelukkig. We hadden geen geld, wel een onderkomen, maar we waren gelukkig.
Bootje, jou vergelijking met kinderen en een paar schoenen klinkt mij erg oneerbiedig in de oren. Schoenen KOOP je, met geld. Kinderen ONTVANG je, een genadeGIFT. Geen enkel vergelijk lijkt mij.
