Rooms-Katholieke Kerk

Ds. H. van den Belt | 1 reactie | 12-07-2012| 08:44

Naar aanleiding van de ontmoetingsdag van "wijkiezenvooreenheid" die 6 oktober gehouden zal worden, ben ik me in gaan lezen op de relatie van de protestantse/reformatorische kerken en de Rooms-Katholieke Kerk. Daarbij vond ik twee opvattingen die haaks op elkaar stonden. 1. Vroeger werd door de oudvaders en reformatoren stellig beweerd en beschreven dat de Rooms-Katholieke Kerk de antichrist is. Dit wordt onderbouwd doordat de paus zich in de plaats stelt van Christus op aarde (op zijn mijter staat geschreven: Vicarius Filii Dei, wat "plaatsvervanger van de Zoon van God" betekent). Doordat de paus plaatsvervanger is van Jezus (de Zoon), zou de RKK de Zoon verloochenen en daarmee ook de Vader (1 Joh. 2:23) en dus de antichrist zijn (1 Joh. 2:22). 2. Tegenwoordig wordt er door kerken (onder andere door de PKN en CGK-gemeenten) gezocht naar samenwerking met de RKK (onder het mom dat er één lichaam van Christus is). De RKK zou niet voldoen aan de kwalificatie van de antichrist, omdat deze kerk niet leert dat Jezus niet in het vlees naar de aarde gekomen is (2 Joh.1:7), maar wel dwalingen hebben waardoor kerkelijke eenheid (nog) geen optie is. Nu levert dit voor mij drie vragen op: 1. Hadden de oudvaders gelijk of ongelijk, door de RKK als antichrist te zien? 2. In hoeverre kunnen/mogen we samenwerken met de RKK? 3. Mogen/moeten we hierin onderscheid maken tussen het Vaticaan (paus, kardinalen, bisschoppen) en de rooms-katholieken die we op straat tegenkomen (en vaak ook hun twijfels hebben over de rol die aan de paus toegewezen wordt)? Zouden deze vragen voorgelegd kunnen worden aan een PKN-dominee (bijvoorbeeld dr. H. van den Belt, aangezien hij hier al eerder over geschreven heeft in het RD en ND)?

Omdat het drie vragen zijn over een zeer omvangrijk onderwerp, houd ik het bewust een beetje kort en zakelijk.
 
1. De oudvaders hadden in hun context gelijk, maar in onze situatie manifesteert de antichristelijke macht zich anders.

2. We kunnen altijd samenwerken met anderen -ook met moslims of atheïsten- als er op bepaalde punten overeenstemming is. Altijd in alle eerlijkheid over de verschillen en die zijn ook met de RKK fundamenteel.

3. Ja daar is een onderscheid tussen. Laat ik eens een oudvader citeren. Voetius schrijft dat de reformatoren zoals Luther en Calvijn zich niet van de kerk hebben afgescheiden, omdat zij zich niet van de gelovigen in die kerk, maar alleen van de tirannieke heerschappij van de paus en de geestelijken hebben gedistantieerd. "Ze hebben zich wel afgescheiden van de Pauselijke leer, niet van de Christelijke waarheid, die in de Roomse kerk nog over was. Wij hebben dus in de Roomse kerk nog onze broeders, hoewel ze zwakke broeders zijn, omdat God er zijne uitverkorenen heeft; en sommigen onzer hebben daarom het volk onder de Pauselijke heerschappij en enkele geestelijken nog als broeders aangesproken. En al is het dan ook, dat wij uiterlijk de gemeenschap met hen hebben gebroken en den Paus als zoodanig en zijn aanhang haten, toch omvatten wij al die broeders nog in liefde, en erkennen dat in hen aanwezig is het zaad van het christendom, en houden niet op, God voor hen te bidden en van hen het goede te hopen. En wij hebben ons van deze zwakke broederen juist uiterlijk afgescheiden, opdat ook dezen de dwalingen te eerder en te beter zouden inzien en er zich aan onttrekken." Voetius, Desperata Causa Papatus, 699-703, vergelijk H. Bavinck, "Reformatie der Kerken", in De Vrije Kerk. Vereeniging van Christelijke Gereformeerde Stemmen 9, (december 1883), 542-575, 567-568.

Ds. H. van den Belt

Dit artikel is beantwoord door

Ds. H. van den Belt

• Geboortedatum:
  08-06-1971
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Woudenberg
• Status:
  Inactief

42 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven