Kerkelijke eenheid
drs. I. A. Kole | 14 reacties | 02-07-2012| 14:45
Vraag
Aan iemand van de Ger. Gem. Er is al eens eerder de vraag gesteld over een herstel van de breuk in 1953. Nu gaat mijn vraag niet zozeer over deze breuk, maar in hoeverre de Gereformeerde Gemeente en andere kerkverbanden serieuze pogingen doen om tot één gezamenlijke kerk te komen. Er wordt vaak gezegd dat het erg is, de kerkelijke verdeeldheid. Men zegt dat het ons leed is, dat we gescheiden optrekken. Echter als het echt leed zou zijn, dan zouden we toch over onze eigen schaduw heenstappen? Het lijkt er vaak op dat hoogmoed en eigen eer boven kerkelijke eenheid worden geplaatst. In mijn familie wordt weleens gezegd dat een Ger. Gem. in Ned'er niet zo snel van kerkverband zal verwisselen. Is het omgekeerde echter ook niet waar? We lijken een bepaalde trots te hebben waar niet over heen is te stappen; die we misschien zelfs lijken te koesteren. Zelf kijk ik verder dan alleen de Ger. Gem. en kom regelmatig in andere kerkverbanden. Dan hoor ik zelf niet direct een merkbaar verschil in de prediking. Enkel andere accenten. Zulke accenten zouden toch binnen een één kerkverband mogelijk moeten zijn? Ik noem maar een heet hangijzer: twee verbonden of drie verbonden. Het zou toch binnen een kerkverband mogelijk moeten zijn om daarover te verschillen van mening?
Antwoord
Opdat zij één zijn (Joh.17: 21). Iets wat gescheiden is, is niet in een moment weer bij elkaar te brengen, dat heeft tijd nodig. In het geheel van de Gereformeerde Gezindte is de Gereformeerde Gemeenten het grootste kerkverband; goed georganiseerd door het coördinerend en uitvoerend werk vanuit het kerkelijk bureau in Woerden. Een pluim waard en daar moeten we zuinig op zijn. Het omgaan met elkaar, ook met personen uit andere kerkverbanden wordt in praktijk gebracht: politiek, onderwijs, gehandicapte en psychische zorg e.a.. Kerkelijke samenwerking is er incidenteel richting landelijke overheid: het Woerdens Beraad en plaatselijk bij de herdenking van de Hervorming en bezinningsbijeenkomsten. Daar moeten we zuinig op zijn, omdat de jonge generatie weinig kerkelijk besef heeft en gemakkelijk interkerkelijke contacten legt via Jij! daar-avonden, Heart Cry-conferenties, studentenverenigingen en vakantiereizen.
Maar t.a.v de kerkelijke eenheid is er een uiterste voorzichtigheid. Dat is wel terecht; aan de andere kant worden de christenen in onze samenleving qua aantal steeds minder en het seculiere denken beheerst het gehele denkklimaat, godsdienst oké, maar dan achter de voordeur. Vaak moeten we als minderheid vaak tegen de stroom van de tijdgeest in gaan en dat zou steeds meer gezamenlijk gedaan moeten worden én de Heere roept ons juist op om elkaar te zoeken, niet alleen om geestelijk één te zijn maar ook zichtbaar zodat de wereld ziet dat we elkaar over de kerkmuren heen liefhebben.
De Gereformeerde Gemeenten hebben een deputaatschap Kerkelijke Eenheid; er vinden gesprekken plaats, één of twee keer per jaar met resp. deputaten van OGGIN, GGIN, CGK, HHK. Een wederzijdse verkenning, soms zijn er geen gesprekken meer, soms zijn er wel gesprekken hoewel er de geestelijk kloof als (te) groot wordt ervaren. De thermometer is dan of er wel of geen geestelijke herkenning ervaren wordt.
Of de zaak van de gescheidenheid echt als droefheid ervaren wordt? Laten we uitgaan van het feit dat we leven in een noodsituatie en hoe komen we eruit? Nodig is een gezamenlijke basis: De Bijbel als Gods onfeilbaar Woord en de daarop rustende drie formulieren van eenheid. In de loop van de geschiedenis van de kerken heeft elke kerk iets eigens: welke verschillen zijn dat en hoe gaan we daar mee om.
Een goed begin zou zijn dat er plaatselijk contacten zouden zijn om met elkaar in gesprek te gaan en mogelijk heeft dat tot gevolg dat er wederzijds iets gezamenlijks wordt gedaan: evangelisatieactie, gebedskring christenvervolging, contacten met asielzoekers, bijbelstudiekring.
Eerst moet geestelijk de nood van de gescheidenheid gevoeld worden en ons aan de voeten van de Heere brengen: ootmoed, de een boven de ander achten, en de eer van de Heere zoeken! Dan gebeuren er wonderen. Besprek je vraag/zorg/verdriet met je predikant en /of ouderling.
Zegen en sterkte!
Dit artikel is beantwoord door
drs. I. A. Kole
- Geboortedatum:05-07-1940
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Berkenwoude
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
2 christenen, 2 kerken.
Allemaal mensenwerk.
Als de Ger Gem en de Ger Gem in Ned zou gaan fuseren komen er 3 kerken uit voort, 1 de gefuseerde, 2 de afgescheiden Ger Gem en 3 de afgescheide Ger Gem in Ned.
Allemaal mensen werk, trots, ijdelheid, inderdaad niet over de eigen schaduw heen willen stappen, macht, politiek.
Gelukkig is het bij een aantal mensen (ook ambtsdragers!!) anders maar die kunnen weinig betekenen al doen ze nog zo hun best, met een lekke roeiboot zonder roeispanen kun je nu eenmaal niet winnen van een oceaanstomer, of God moet zich gaan bemoeien met deze kwestie, dan zal het snel opgelost moeten zijn.
Need to say more?
Hooguit 1 x per jaar een gesprek. Een gemiddelde Nederlander ziet zijn tandarts dus vaker per jaar dan dat de deputaten elkaar spreken in een 'poging' om de kerkelijke eenheid te herstellen.
Mag ik het als volgt zeggen vraagsteller: 'Nee, er worden geen serieuze pogingen ondernomen en van beide kanten kan ons dat eigenlijk ook niet zoveel schelen'.
Ik besef dat ik het was scherp formuleer en als ik het verkeerd heb dan herzie ik op basis van goede argumenten graag mijn mening..
Op naar een reformatorische eenwording en wie sluit zich aan.
Tuurlijk weet ik ook dat er verschillen zijn, maar hoe zou Jezus over al deze verschillen denken. Ik denk dat Hij elke dag hierover verdriet heeft.
Antwoord: Enorm, verschrikkelijk veel tijd, met 1 of 2 keer per jaar een gesprek. Ik vrees, dat het menselijk gesproken, nooit wat wordt, omdat het geen echte nood is. Men zegt het wel, maar voelt het niet. Wie zou niet huilen?!
Vorige week las ik echter een preek van Spurgeon over de wonderbare visvangst. Spurgeon verblijdt zich er over dat er vele verschillende kerken zijn, hij noemt dit de verschillende scheepjes waar vanaf gevist wordt. Zou God iets te wonderlijk zijn?
Jezus had die boten eigenlijk niet eens nodig, let er maar eens op als de dicipelen aan land komen, enige visjes lagen al op het vuur "Zie alle dingen zijn gereed".
Toch zal de haat die soms geuit wordt nooit Gods goedkeuring kunnen wegdragen.
Ik las pas een compilatie van ps. 133
Ai, zie hoe goed, hoe lieflijk het is dat zonen
van hetzelfde huis elkaar de tent uit honen......enz
vervolgens zei mijn bekende. daar ben ik helemaal voor!!!. dan worden we met zn allen CGK!!.
nee zegt de leraar dan worden we allemaal HHK. juist zegt mijn bekende. en dat is nu het probleem!!
Oplossing: Een nieuwe naam bedenken, die de lading dekt. Iets als: Samengevoegde Christengemeenten? (alternatief voor Samen Op Weg)
Maar nogmaals: ook ik vraag me af of het voor God zo erg is als we denken verschillende namen. We passen toch niet met heel christelijk Nederland in 1 kerkgebouw, dus blijft toch iedereen naar zn eigen kerk gaan. Nu met alleen een andere naam, ach wat zou het...
Al mag ik natuurlijk niet voor God spreken...
Ook als mensen onder elkaar, wat valt er een hoop weg als ons doel word Hem loven en prijzen.
En wat kan dat soms moeilijk zijn als mensen onderling, en wat maakt de duivel daar gebruik van om ons te richten op bijzaken,discussie,verdeeldheid,oordelen enz.
De Heere vraagt 1-heid, liefde,barmhartigheid,vrede...
Heere leer mij dit!!
In die zin denk ik dat God weet wat zijn maaksel is. En dan ben ik zo dolblij dat alleen God over ons hart gaat.
Als een mens dit zou doen, wat zou de hemel dan leeg zijn zeg als je sommigen hoort...
Ik denk dat er in de hemel zijn die je er niet zou verwachten en er zullen er gemist worden die wij er wel zouden verwachten, daarom is het zo gelukkig dat God alleen over ons hart gaat!
De verdeeldheid is oorzaak van de zondeval. Ieder denkt zijn eigen uil en valk te zijn. De verdeeldheid zit ook in bijzaken, niet in de Hoofdzaak.
