Hulp bij onvervulde kinderwens
Ds. P. Molenaar | 6 reacties | 20-06-2012| 12:11
Vraag
Al een tijdje worstel ik met de vraag, wanneer zoek je hulp? Wij hebben ruim 1,5 jr een onvervulde kinderwens (sinds ons huwelijk). Ik weet dat dit nog niet heel erg lang is, maar de verlangens naar de kinderzegen nemen wel heel erg toe en het vliegt me soms wat aan. Nu dus mijn vraag: wanneer zoek je hulp? Ik wil God niet in de weg staan. Hij heeft ongetwijfeld een bedoeling met ons (helaas zie ik dit niet altijd en voel ik me ook wel eens wat verdrietig). Moeten we wachten op Gods tijd? Als Hij ons deze zegen wil geven, komt dit er ook of moeten we van de middelen die er zijn gebruik maken? Maar is dit te snel na 1,5 jr? Ik vind het lastig. Ook om andere mensen die al jaren uitzien naar kinderen, niet in de weg te staan.
De zorgverzekeringen van Care4Life
Waarom overstappen naar de Care4Life zorgverzekering? Lees hier over onze principiële uitsluitingen.
U bent al verzekerd vanaf € 149,10 per maand.
Antwoord
Beste vrienden,
Het is een zegen om tot een huwelijk te komen. Daarin mogen we zeker de goede hand des HEEREN opmerken. Er mag een verlangen zijn om tot een trouwdag te komen. Het is ook een eerlijk verlangen om een de kinderzegen te mogen ontvangen. Immers de kinderen is een erfdeel des HEEREN, zo zegt Psalm 127. Dat je daarom bidt, is goed. Zo deden immers ook verschillende stammoeders van Israël, die onvruchtbaar waren. Het kan een beproeving zijn als de kinderzegen uitblijft. Bovendien spreekt de omgeving nog wel eens wat schamper over kinderloosheid. Dat gebeurt zelfs wel eens binnen de christelijke gemeente. Soms wordt met kinderloze echtparen zelfs ook wel eens wat nonchalant, soms ook onbedoeld, omgegaan. In het slechtste geval spottend met ongevoelige opmerkingen. Daarom moeten we zelf altijd maar voorzichtig met deze materie omgaan in de benadering van kinderloze echtparen, in de gemeente of in eigen omgeving.
Nu zijn jullie inderdaad nog maar kort getrouwd, maar toch blijkt het wel wat spanning te geven dat je nog geen kindje verwacht. Tegelijk overwegen jullie zeker wel dat God jullie weg leidt. Daarbij vraag je je af of je niet hulp zou mogen zoeken. In de Bijbel lezen we dat Izaäk in tegenwoordigheid van Rebekka zeer krachtig bad om een kind. Dat was toen ook een zware beproeving, omdat uit hen de zoon der belofte geboren zou worden. Duidelijk is wel dat de weg van het gebed ons altijd het eerst wordt voorgehouden. Denk bijvoorbeeld aan Abram, Hanna en ook Zacharias en Elizabeth. Je mag ook je verdriet bij de Heere brengen. Ook het huwelijkskruis mogen we in Zijn handen leggen.
Als de kinderloosheid jullie heel erg aanvliegt, vraag dan de Heere of Hij jullie de weg wijst om ook mogelijk medische toch hulp te zoeken. De Heere heeft immers ook middelen gegeven. Daarin bewandel je geen verkeerde weg. Hulpverleners kunnen ook als middelen in Gods hand gebruikt worden.
Verder zou ik deze persoonlijke zorg binnen je huwelijk wat vertrouwelijk willen houden. Spreek er niet met iedereen over. Soms wordt er dan ook verkeerd mee omgegaan en dat kan weer nieuwe spanningen geven. Houdt het vooral maar binnen je huwelijk of in ieder geval wat vertrouwelijk. Neem een vertrouwenspersoon of vrienden, met wie je bepaalde dingen ook mogelijk pastoraal kunt delen.
Zelf heb ik wel eens meegemaakt dat door gesprekken een spanning gebroken werd. Het is me wel eens overkomen dat een huwelijkspaar van wie de ene partner na een ongeluk een handicap had opgelopen en ook van de arts na dat ongeluk hoorde dat er mogelijk geen kinderen geboren zouden worden, wegens de nogal ernstige verwondingen. Ze waren toen nog niet getrouwd. Toch kozen ze voor elkaar en kwamen tot een huwelijk. Toen de kinderzegen uitbleef, was dit voor hen toch een zwaardere beproeving dan zij zich hadden voorgesteld. Het greep deze mensen heel sterk aan dat zij geen kinderen kregen. Ze hebben dat besproken met een vertrouwenspersoon. Er is veel gebeden en pastoraal is dat gezin uiteraard wel in een sfeer van grote vertrouwelijkheid pastoraal bezocht. Toch is er in dat gezin na enige tijd als door een wonder een kindje geboren.
Dit is wel een radicaal voorbeeld. Maar een feit is wel, dat er soms spanningen ontstaan wegens het uitblijven van de kinderzegen. Die spanning kan de Heere alleen wegnemen, maar mensen zijn wel eens middelen in Gods hand daartoe door gesprekken die toch enige rust kunnen geven en soms ook een bepaalde spanning in een huwelijk kunnen oplossen, in geestelijk of ook in psychisch opzicht.
Natuurlijk is het waar dat ook bij sommigen de kinderzegen uitblijft. We weten vaak de bedoeling van Gods weg niet in ons huwelijk. Het kan als een kruis worden meegedragen. Tegelijk mag ik wel wijzen op Christus, Die alleen dit leed kan verzachten en kracht kan geven om het te dragen. We weten nooit Gods weg in een huwelijk. Soms gaat Hij wegen van grote beproevingen, maar het gebeurt ook wel eens dat de Heere stof geeft tot grote verwondering. Ik noemde zomaar een voorbeeld. Ik heb er meer meegemaakt, dat het letterlijk waar werd dat de Heere "de onvruchtbare zette in een huisgezin." Op dit terrein laat de Heere nog wel eens tekenen van Zijn machtige hand zien. Verwacht het daarom maar in alles van de Heere, Die niet beschaamd doet uitkomen, die op Hem hopen, hoe de weg ook gaat. In alles Gode bevolen!
Lunteren, ds. P. Molenaar
Dit artikel is beantwoord door
Ds. P. Molenaar
- Geboortedatum:22-05-1945
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Lunteren
- Status:Actief
Bijzonderheden:
EmeritusDit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Wat verwoord je je vraag zorgvuldig !
Ook bij ons verliep het zo. Mijn vrouw voelde de kinderwens ook binnen het jaar.
Hierdoor al snel naar een arts geweest, onderzoek naar vruchtbaarheid van beide, en al snel kwam de conclusie dat de kans op een spontane bevruchting zeer klein was.
Met hormoonkuur (is ook best een hevige ingreep in je spontane intimiteit van het huwelijk) de 1e mogen ontvangen.
De 2e met een goed jaar daar na, spontaan zonder hormoon kuur etc.
Zo is het afwisselend doorgegaan.
Nu hebben we een prachtig 6 tal.
En we zijn blij en dankbaar.
Echter een hele puzel, de voorzienigheid van God i.c.m. onze verantwoording en medisch handelen.
Na iedere geboorte kwam weer de vraag, gaan we naar het ziekenhuis of niet ?
Wat je ook doet: doe het biddend zoals de ds het reeds schreef, en de medische kennis die er is mag je ook (deels) benutten.
sterkte en wijsheid!
Niet refo's klagen niet zo hard als het kindje wat langer duurt, we lijken wel geobserdeerd dat er direct kinderen moeten komen en hoe meer hoe liever en een stationcar, een eigen huis en denken we dan nog wel aan God de Heere, eerst een eigen huis, een auto en direct kinderen, soms zijn ongelovigen geduldiger dan wij refo's.
God is geen refo....., dat heb ik nergens gelezen, God is de vader van iedereen!
Ik herken mezelf helemaal in de vraagstelster en ik proef geen bitterheid.
Lieve vraagsteller, wat kun je naar een kindje verlangen he! Bij je trouwdag is waarschijnlijk ook psalm 128 gelezen, "uw kinderen als olijfplanten rondom uw tafel". En nu 1,5 jaar verder zijn die kinderen er nog niet. Wat kun je verdrietig zijn, angstig misschien omdat het al zolang duurt. Ja, sommigen zijn al veel langer kinderloos, maar toch kun je verdrietig zijn of kan je kinderwens soms zo heftig aanwezig zijn dat het ook een stuk spontaniteit in de gemeenschap weg neemt.
Ik zou zeggen, ga er mee naar de huisarts. Als je daar komt zal er eerst gevraagd worden hoe lang je 'al bezig bent'. En dat is meer dan een jaar dus reden om je door te sturen naar de gyneacoloog. Daar zal je bloed afgenomen worden, je een inwendige echo krijgen en misschien ook het zaad van je man onderzocht worden.
In veel gevallen is er een reden waarom het nog niet gelukt is om zwanger te worden en kan daar ook wat aan gedaan worden. Welk traject voor jullie bestemd is, weet je niet, maar het is wel ontzettend zwaar. Ik kan me de tijd nog helemaal herinneren om kuur na kuur te slikken.
Niet altijd wil de Heere de behandelingen zegenen en heeft Hij een ander plan met jullie voor ogen hebben. Aan ons heeft de Heere ons eerste kindje heel duidelijk beloofd maar heeft Hij het geloof daarin zeer beproefd. Ook een tweede kindje heeft de Heere ons beloofd, maar het is iedere keer weer een strijd om te vragen of de Heere geduld wil geven, de zekerheid wil blijven geven en ons oog alleen op Hem gericht te laten zijn, zodat we Zijn tijd afwachten.
Heel veel sterkte, ik bid iedere dag voor alle vrouwen die zo graag mama willen worden...
