Polygame en homoseksuele relaties
Ds. H. Korving | 5 reacties | 13-06-2012| 16:40
Vraag
In orthodox-christelijke kring worden homorelaties afgewezen. God heeft het huwelijk bestemd voor één man en één vrouw, zo wordt vanuit de Bijbel geargumenteerd. Wie wel gericht is op het eigen geslacht, moet de rest van zijn leven daartegen strijden en mag zeker geen relatie aangaan. Doet die persoon dat wel, dan is voor hem of haar geen plaats meer in de kerk of in aan de kerk gelieerde organisaties. In het gunstigste geval gaat men daar heel pastoraal mee om, helaas in andere gevallen wat minder. Nu vroeg ik mij het volgende af: Ook in de Bijbel komen alternatieve samenlevingsvormen voor. Abraham, Jakob, David en Salomo waren allen getrouwd met meer dan één vrouw tegelijk. Ook dat is in strijd met het principe "één man en één vrouw". God gaf aan Adam Eva en niet ook Mirjam, Sarina en Joke. Maar dat het wel voorkwam, wordt in reformatorische en evangelische kringen vaak een beetje vergoeilijkt. "Dat was toen", "dat mocht eigenlijk niet", "het was ook niet goed, dat zie je aan hun gezinnen" zijn doorgaans uitspraken die je in dit verband hoort. Maar niemand is van mening dat David en Salomo eigenlijk geen koning konden zijn, terwijl mensen met een homorelatie toch geen raadslid voor de ChristenUnie of SGP kunnen zijn. En geen dominee die zegt dat het een verschrikkelijke zonde was dat Jakob alsnog met Rachel trouwde, terwijl hij toch wettig met Lea was getrouwd. Is dat niet een beetje dubbel? Geeft het voorkomen van polygame relaties in bijbelse tijden niet een beetje ruimte voor homoseksuele relaties in onze tijd? Zo van: het ideaal is anders, maar we hebben nu eenmaal te maken met een gebroken wereld? Liever niet, maar het is ook voor een homo beter te trouwen dan te branden?
De zorgverzekeringen van Care4Life
Waarom overstappen naar de Care4Life zorgverzekering? Lees hier over onze principiële uitsluitingen.
U bent al verzekerd vanaf € 149,10 per maand.
Antwoord
Beste vraagsteller,
Ik wil proberen op je vraag in te gaan. Aan de vraag die je stelt zitten een paar kanten. Je vraagt eigenlijk om ruimte en begrip voor christenen die een seksuele geaardheid en gerichtheid hebben op mensen van hetzelfde geslacht. Je weet dat dit in reformatorische kerken op grond van de Bijbel wordt afgewezen, maar je vraagt of dat niet inconsequent is vanwege het voorkomen van polygamie in de Bijbel. Dat wordt niet zo streng veroordeeld; is dat niet meten met twee maten?
Ik wil beginnen met te zeggen dat het te betreuren is als in reformatorische kerken nog steeds hard afwijzend en onpastoraal wordt omgegaan met mensen met een homofiele geaardheid. Dat is onterecht en vergroot de nood van de betrokkene. In sommige kerken wordt het probleem, vrees ik, simpelweg genegeerd. Anderzijds meen ik wel te signaleren dat er, zeker de laatste tijd, meer aandacht en begrip is gekomen. Je noemt dit in je vraag "het gunstigste geval." Ik kan natuurlijk niet namens alle kerken spreken, maar wil wel bepleiten dat de kerken hun uiterste best moeten doen om op een eerlijke, open, pastorale wijze om te gaan met deze gemeenteleden.
Dit gezegd hebbende, komt ik tot de beoordeling van je argumentatie. Ik vind het wel slim bedacht, maar kan er toch niet mee uit de voeten. Laat ik proberen uit te leggen waarom.
Het probleem van de polygamie in het Oude Testament is inderdaad een lastig vraagstuk. Het is wel wat generaliserend om te stellen dat het voorkomen van polygamie in reformatorische kringen wordt vergoelijkt. Wanneer gezegd wordt: "Het was ook niet goed, dat zie je aan hun gezinnen" houdt dat in ieder geval een afkeuring in. Je noemt zelf het voorbeeld van Jacob. In het geval van Jacob zie je mijns inziens twee lijnen. De keus van Jacobs vlees was Rachel; de keus van de Heere voor Jacob was Lea. Het huwelijk met Lea was het door God gewilde huwelijk. Lea werd immers de stammoeder van de Messias. De zonde van Jacob is dat hij niet tevreden was met de keus van de Heere en volhardde in zijn eigen keus. Hij had, nadat hij Lea had gekregen, principieel gezien moeten afzien van een huwelijk met Rachel. Daar kan geen zegen op rusten. Kortom, ik weet niet of ik de enige ben die dit tweede huwelijk van Jacob afkeur, maar een stilzwijgende goedkeuring is minder algemeen dan je suggereert.
Maar goed, nu naar de toepassing. Je past dit voorkomen van polygame relaties toe op de huidige tijd en zegt: zou er, zoals er toen klaarblijkelijk ruimte was voor relaties die toch kennelijk niet in overeenstemming zijn met Gods oorspronkelijk bedoeling, vandaag ook niet wat ruimte moeten zijn voor homoseksuele relaties. We leven toch in een gebroken wereld?
Ik wil deze vraagstelling benaderen door je een aantal tegenvragen voor te leggen. Allereerst leg ik je de vraag voor of je ook de consequentie van polygame relaties wil aanvaarden op grond van dezelfde argumenten? Deze toepassing ligt eerder voor de hand dan de toepassing naar homoseksuele relaties. Als iemand vandaag nu behoefte heeft aan meer dan één vrouw, en hij kan een paar dames bereid vinden om elkaar niet als concurrenten te zien maar als mede-huisgenoten, wat valt er dan bijbels gezien tegen in te brengen als jouw redenering klopt?
Mijn tweede tegenvraag heeft te maken met het Nieuwe Testament. Ik heb al toegegeven dat het voorkomen van polygamie in het Oude Testament een lastige kwestie is. Maar de dingen die in de Bijbel onduidelijk zijn moeten we altijd proberen te verstaan vanuit de dingen die wel duidelijk zijn. De voortgang van de heilsopenbaring van Oude naar Nieuwe Testament speelt hierbij een belangrijke rol als sleutel tot een goed verstaan. Mijn vraag is: waar vinden we in het Nieuwe Testament een voorbeeld van polygamie in de christelijke gemeente? Als er zo’n voorbeeld was –maar ik ben het niet tegengekomen– zou mijn vervolgvraag zijn: wordt zo’n relatie kritiekloos geaccepteerd?
Doorslaggevend is het onderwijs dat de Heere Jezus heeft gegeven inzake het huwelijk (Matth. 19, 1-12) en daarbij teruggrijpt op het "in den beginne." Daar ligt de norm: wat God met het huwelijk voorhad. Dit sluit m.i. kritiek achteraf in op de periode waarin polygamie voorkwam. In de christelijke gemeente kunnen we en willen we en mogen we niet achter dit normatieve onderwijs van Christus teruggaan.
Dat brengt mij tot de conclusie dat de toepassing die je zou willen maken van het voorkomen van polygamie in het Oude Testament naar meer ruimte voor homoseksuele relaties in de Nieuwe bedeling, een ongeldige redenering is. Richtinggevend voor onze visie daarop moet zijn wat de Bijbel ons leert over de positieve waarde van het christelijk huwelijk tussen één man en één vrouw en -mede in dat verband- de afwijzing van homoseksuele relaties. De duidelijkheid van dit standpunt mag niet in mindering komen op de pastorale en hartelijke bejegening van hen die in dit opzicht soms een eenzame strijd hebben te strijden. De kerk moet wel de zonde als zonde blijven aanwijzen -trouwens niet alleen op dit terrein!- maar de persoon niet afwijzen.
Ik hoop op deze manier je vraag voldoende te hebben beantwoord.
Met vriendelijke groet,
Ds. H. Korving
Dit artikel is beantwoord door
Ds. H. Korving
- Geboortedatum:01-12-1954
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Urk
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Ds. Korving ging in november 2021 met emeritaat.
Lees ook het artikel dat Refoweb met ds. Korving had n.a.v. zijn boek 'Taal en teken'.
En kijk/luister:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Tenslotte is het goed dat getrouwden ook binnen hun huwelijk tijdelijk afzien van gemeenschap, om zo dichter bij de Heere te komen door gebed en vasten (1 Kor. 7: 5). En er zijn mensen als Paulus die in dienst van de Heere heel hun leven afzien van gemeenschap en daarmee doen ze beter dan degenen die getrouwd zijn (1 Kor. 7: 32-38). Afzien van gemeenschap en strijden tegen begeerte is dus een taak van elke christen (Kol. 3: 5).
Bovenstaande link betreft een aanrader.
Boekje van Philip Nunn over homo relatie.
Kort samengevat: bijbels gefundeerd onderwijs over deze problematiek.
neem en lees !
De Gemeente wordt dan ook wel eens ‘de Bruid’ genoemd. Maar is dat wel Bijbels? Is niet Israël, het volk van God, de Bruid? Of is niet het Nieuwe Jeruzalem met de twaalf fundamenten, met daarop de namen van de twaalf apostelen (Openb. 21 : 14), en met de twaalf poorten, met daarop de namen van de twaalf stammen Israëls (Openb. 21 : 12), is dat niet de Bruid? Oftewel: Is de Bruid niet zowel Israël als de Gemeente.
In de Bijbel lees ik niets over homoseksualiteit, dus het bestaat niet.
Wat een mens niet weet bestaat niet, Sinterklaas bestaat ook niet.
romeinen 1:27 En insgelijks ook de mannen, nalatende het natuurlijk gebruik der vrouw, zijn verhit geworden in hun lust tegen elkander, mannen met mannen schandelijkheid bedrijvende, en de vergelding van hun dwaling, die daartoe behoorde, in zichzelven ontvangende.
Dit is iets om met kiesheid na te denken.
