Bloemen bij een begrafenis
Dr. C. A. van der Sluijs | 16 reacties | 08-06-2012| 13:47
Vraag
Wij zijn in de reformatorische kringen in het algemeen tegen het gebruik van bloemen bij een begrafenis. Wanneer je nu in een situatie komt waar je om een bijdrage gevraagd voor een gezamenlijke bloemengroet bij de begrafenis van bijv. een collega of buur, hoe dan te handelen? Moet je strak vasthouden aan onze gewoonte of noopt gemeenschapszin tot een bijdrage? Ik heb eens gelezen dat de lijkkist van Spurgeon overdekt was met bloemen. Of dit historisch juist is weet ik niet.
Antwoord
Ja, inderdaad Spurgeons lijkkist was overdekt met bloemen. 's Lands wijs 's lands eer, al zal dit bij de begrafenis van een strict-baptist als J. C. Philpot niet voorgekomen zijn. Bepaalde vormen van ingetogenheid zijn zeker te respecteren. Maar we moeten niet overal en van alles wetten, wetjes, regels en regeltjes gaan maken. Want dan zijn we al lang dood en begraven voordat we een waarlijk christelijke begrafenis ontvangen. Het gaat er maar om dat we met Christus gestorven en opgestaan zijn en Hem mogen kennen in ons leven als de Roos van Saron en de Lelie der dalen (vgl. Hooglied 2 : 1). Dan heb je er geen zin meer in om de bloemetjes buiten te zetten op een begrafenis om op deze wijze de dood te verbloemen. Maar als iemand in de hoop van het eeuwige leven wordt ter aarde besteld, dan is er ook het blij vooruitzicht van de nieuwe hemel en een nieuwe aarde als door het geloof de bloemen worden gezien in het land en de zangtijd genaakt (vgl. Hooglied 2 :12). Ik wou maar zeggen: Wie strak vasthoudt aan een gewoonte omwille van een gewoonte, die moet nog beginnen te leven voordat hij sterft.
Jezus ging naar Zijn gewoonte op de dag van de Sabbat in de synagoge (Luk. 4 : 16), niet omwille van die gewoonte. Een dode hoort hier het verschil niet, maar een levende hoort zich hier levend.
Met vriendelijke groet,
Ds. C. A. van der Sluijs
Dit artikel is beantwoord door
Dr. C. A. van der Sluijs
- Geboortedatum:14-09-1942
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Veenendaal
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ook dit is natuurlijk een onderwerp waar heel veel meningen over mogelijk zijn, maar het is in mijn ogen vooral een bijzaak. Vergeet niet dat een bloem, maar ook kledingkleur etc. niet meer is dan symboliek, maar laat ieder in zijn eigen meningen/gewoontes vooral in zijn waarde.
Wel of geen bloemen doet niets af aan de essentie van de vraag: waar zal ik zelf straks zijn?
@LocjStock met jou ben ik het ook helemaal eens.
Wat vraagsteller in deze situatie moet doen kan niemand voorzeggen. Volg je eigen geweten. Denk je dat je God verdriet doet, doe het dan niet, als je het puur doet omdat het zo onwennig is zou ik er nog eens over nadenken. En wat sydneylover zegt: wat past bij de overledene.
Ik ben een keer gaan nadenken door mijn dochter. We zagen een keer een begrafenisstoet rijden met veel bloemen. Ze zei: Kijk, daar gaat een bruidsauto.
Na die tijd dacht ik: Waarom zou een lijkauto van iemand die naar de hemel is gegaan er niet mogen uitzien als een bruidsauto. Zoals zo vaak ben ik door kinderlijke uitspraken geraakt, en ik leer er zo veel van.
Maar idd. ga je hier geen discussie over aan als het zo zou zijn, want je bent in zulke verdrietige omstandigheden. Je past je dan aan en dat is goed.
Verder ben i khet met Faye eens.
Als het daar de wens is geen bloemen te doen, passen we ons daar bij aan en respecteren we die wens. Als er wel bloemen mogen zijn, doen we vaak zoals we zelf willen. Vind dit met elkaar in strijd.
We kunnen te kennen geven wat we zelf wensen bij onze eigen begrafenis, maar dienen respect te hebben voor de wensen van de ander.
Nergens in de Bijbel wordt er iets geschreven over bloemen bij een begrafenis.
Volgelingen van Jezus gingen ook naar zijn graf, om daar met kruiden enz. hun werk te doen. Ook zij wisten wat Hij gezegd had over de doden.
Ik begrijp goed dat veel mensen er moeite mee hebben wat er aan doden meegegeven wordt. Vaak blijft het niet bij bloemen, maar wordt er tegen de dode gesproken, er worden bezittingen meegegeven enz. Inmiddels lijkt het bij sommige begrafenissen weer op het oude Egypte.
Aan de andere kant moeten we altijd bedenken dat wij, juist wij, een taak hebben bij het troosten van de levenden. Voor die mensen is het vaak heel belangrijk te zien dat andere eraan gedacht hebben iets te doen voor de begrafenis. Als we die mensen willen bereiken met de boodschap van Gods liefde, maken we dat een stuk moeilijker als we bot afzeggen. Ze hebben in een rouwperiode wel wat anders aan hun hoofd, dan iemand die komt vertellen dat bloemen bij begrafenissen eigenlijk niet Bijbels zijn.
Er is veel fijngevoel nodig voor mensen die net iemand verloren hebben.
Laten we de levenden niet vergeten en een manier vinden Gods liefde te laten zien in een situatie waarin die mensen deze hoop juist zo nodig hebben.
Veel wijsheid wenst
DrJ
Bij mijn oma gooide kleinkinderen een roos in het graf, rozen hadden een speciale betekenis voor mijn oma.
Verkeerd?
Het gaf een stukje verwerking.
@vlokje
Laat de doden hun doden begraven moet je in de context lezen. De Heere Jezus zegt het als een iemand Jezus wel wil volgen maar eerst zijn vader begraven d.i. Jezus pas volgen als zijn vader overleden is ( Bron dr. van der belt)
Gaat op dat moment niet over iemand die al overleden is, maar een uitstel/ uitvlucht om Jezus te volgen
Toen mijn opa overleed, werd er bij de kerk waar de rouwdienst werd gehouden een enorme krans afgeleverd. De brave broeders ouderlingen en diakenen keken hun ogen uit, en wilden niets liever dan dat de krans zo snel mogelijk werd verwijderd. De dominee (een zeer rechtse broeder!!) werd giftig op de kerkenraad en eiste dat de krans bleef liggen. Het was een afscheidsgroet van mijn (inmiddels ook al overleden) verstandelijk gehandicapte oom. En daar diende men respect voor te hebben aldus de dominee. Tijdens de dienst is de krans van de kist afgehaald, zodat deze niet in de kerkzaal aanwezig was, maar verder nam de krans een prominente plaats in.
Maar ze waren het niet gewend aldus een van de ambtsdragers.
Niets mee te maken, de krans blijft liggen en daarmee uit. De dominee had ook hierin het laatste woord.
De les die ik hieruit geleerd heb is deze: Ga er nuchter mee om. Als men het gewend is, maak er dan gaan punt van. Jij hoeft toch zelf geen bloemen te geven? Als men het niet gewend is, maak er dan ook geen punt van, en laat je bloemen thuis. Vóór alles respecteer je de wens van de overledene.
Wij zijn niet gewend om bloemen bij een begrafenis te doen. Maar als mijn moeder het wel zou hebben gewild had ik een joekel van een krans laten komen....
Ook dit valt onder de absolute bijzaken. Er zijn belangrijker zaken om je druk over te maken in mijn beleving...
Wat een prachtig verhaal!
Wat integer van deze predikant.
'Hier heb ik echt respect voor.