Waarzaligmakend geloof

Ds. A. Kot | 9 reacties | 02-06-2012| 13:31

Aan een HHK-dominee. Wanneer weet je of je een waar geloof hebt? Of weet je dat wel van jezelf? En is dat nodig om het te weten voor je aan het HA mag? Ik verlang zo naar Hem en heb Hem lief. Mijn leven ligt in Zijn handen. En soms heb ik zo'n verlangen om aan het HA te mogen gaan. Maar ik weet van mezelf niet of ik een waarzaligmakend geloof heb. Weet niet van zondenvergeving. Hier heb ik veel onrust over. Ik kan/mag Hem niet dwingen om dat (waar geloof) te geven, maar ik wil het wel zo graag weten. Omdat ik dan mag weten dat het goed is tussen God en mij, maar ook dat ik dan vrijmoediger mag praten over Hem. Ik weet dat Hij in mijn leven begonnen is en het zal voleinden. Verloochen ik Hem als ik zonder waar geloof aan de tafel ga? Is er verschil tussen zelf gaan, of als daad van Hem. Ik hoop dat u me begrijpt en mij antwoorden kunt geven.

Beste vragenstel(l/st)er,

Je stelt tere vragen. Laat ik proberen er iets over te zeggen.

1. Het moet voor alle dingen duidelijk zijn dat om aan het Heilig Avondmaal deel te nemen een waar geloof noodzakelijk is. De Heere wil aan die tafel Zijn kinderen versterken op hun doorreis door dit leven.

2. Maar wat is nu een waar geloof? Zondag 7 van de Heidelbergse Catechismus heeft dat op treffende wijze verwoord. Lees het maar eens na. Een waar geloof wordt gekenmerkt door een kennen en voor waarachtig houden van alles wat God in Zijn Woord geopenbaard heeft. Het Kort Begrip spitst het in vraag en antwoord 19 toe op de beloften van het Evangelie. Maar dat niet alleen. Daarnaast –en dat is de kern van een waar geloof– behoort er een hartelijk vertrouwen te zijn dat al mijn zonden mij om Christus wil vergeven zijn. Hier ligt juist het grote onderscheid met een historisch geloof. Een historisch geloof heeft ook kennis van de waarheid en stemt die ook toe maar mist dit hartelijk vertrouwen.

3. Nu moeten nog een paar zaken helder zijn:

a. De Catechismus zegt terecht dat de Heilige Geest dit vertrouwen in het hart werkt. Dit vertrouwen is niet van eigen maaksel, maar geschonken. De Heilige Geest doet dat door middel van het Evangelie waarin de nodiging klinkt om met al onze zonden en zorgen tot Christus de toevlucht te nemen en de belofte gehoord wordt dat die tot Hem komt niet zal worden uitgeworpen.

b. De vrijmoedigheid om de toevlucht te nemen tot Christus rust uitsluitend en alleen op die nodigingen en beloften van het Evangelie. Op niets anders. Ik kan deze vrijmoedigheid nooit ontlenen aan iets van mijzelf. Niet aan mijn werken of prestaties. Niet aan mijn ernst of tranen. Niet aan mijn bidden of Bijbellezen. Maar uitsluitend alleen aan het Woord van God dat mij nodigt. Ps. 119:114 zegt zo treffend: op Uw Woord heb ik gehoopt.

c. Wie het formulier van het Heilig Avondmaal leest zal daar aantreffen wie er genodigd worden. Dat zijn zij die van zichzelf moeten belijden dat zij midden in de dood liggen, maar die het leven buiten zichzelf in Jezus Christus zoeken. Dat is een andere formulering voor het ware  geloof. Dat is altijd toevluchtnemend van aard.

d. Welnu, wanneer ik nu begin te rusten op het Woord van God, en in dat Woord op de belofte en in de belofte op Christus Zelf, dat begin ik dat ware geloof te beoefenen. Dat is het vertrouwen dat de Heilige Geest in mijn hart werkt door het Evangelie. En dan vertrouw ik erop dat al mijn zonden mij om Christus wil vergeven zijn. Nee, niet op grond van iets in mij maar alleen en uitsluitend op grond van het Borgwerk van Christus. Maar de Heilige Geest leert mij dat wie op Christus vertrouwt niet beschaamd wordt (Rom. 10:11). Dit is het geloof dat Paulus aan de stokbewaarder aanbeveelt (Hand. 16:31).

e. Begrijp het goed: het geloofsvertrouwen rust niet in het gevoel maar in het Woord. De vergeving van zonden is niet iets dat in de eerste plaats ervaren wordt maar dat geproclameerd wordt. Bij tijd en ogenblikken wil de Heilige Geest Gods kinderen daar ook iets van laten gevoelen. Wanneer en hoe vaak daarin is Hij vrij. Het komt dikwijls door onze zonden dat wij zo weinig gevoelige gemeenschap met God en zo weinig tere omgang met Christus hebben. Maar dat is een andere zaak.

f. Zo wordt het waar wat de dichter zingt in Psalm 147:2a.

4. Nu nog je laatste vraag: is er verschil tussen zelf aangaan of aangaan als daad van Hem? Laten wij dus vooropstellen dat wij zonder geloof niet mogen aangaan. Maar als wij in onze bank moeten blijven zitten komt er wel een andere vraag naar ons toe: hoe zal ik rechtvaardig verschijnen voor God? Dan kan ik niet meer rustig blijven zitten. Dan behoor ik te zien dat ik in groot gevaar ben van verloren te gaan. Maar dan komen de beloften van het Evangelie die ons de weg der zaligheid wijzen. Maar ik denk dat je bedoelt: moet je gevoelen dat de Heere je aan Zijn tafel brengt of mag je als je buiten Christus niet meer kunt leven ook zonder dat directe gevoel van Gods zijde aangaan? Ik zou willen antwoorden: als je dat ware geloof dat ik onder punt 3 beschreven heb beoefent dan hoeft er geen apart gevoel bij te komen dat God je nodigt en aan Zijn tafel brengt. Christus heeft ook dit sacrament ingesteld met het bevel het te onderhouden. Doet dat tot Mijn gedachtenis. Het aangaan aan het Heilig Avondmaal rust dus eveneens niet op een bepaald gevoel maar op het Woord, namelijk het bevel van Christus. Het is bedoeld tot versterking van het van zo zwakke en aangevochten geloof. Zoals een mens eenmaal wordt geboren en daarna iedere keer moet eten en drinken om te kunnen leven. Zo ontvangt een christen eenmaal  de Heilige Doop maar moet iedere keer opnieuw eten en drinken aan het Heilig Avondmaal om gevoed en gesterkt te worden en zo geestelijk te kunnen leven.

Ik gun je van harte om zo als een verloren zondaar te mogen schuilen achter het dierbare bloed van Christus.

Je ds. A. Kot

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A. Kot

• Geboortedatum:
  25-12-1966
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Huizen
• Status:
  Actief

82 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven