Studie theologie en predikantschap
Ds. A. van Vuuren | 2 reacties | 29-05-2012| 13:00
Vraag
Graag zou ik een bijbels antwoord willen op de vraag wat er nu voor nodig is om een studie theologie te gaan volgen met het oog op het predikantschap. Ik begrijp wel dat het nodig is dat er een persoonlijke roeping is, alleen wat betekent dit concreet? Al enkele jaren loop ik namelijk met het verlangen rond om theologie te gaan studeren, het ebt soms weer voor een tijdje weg, maar dan komt het verlangen en de vraag of ik dat mag doen weer terug. Soms vlucht ik er voor en richt ik mijn interesse niet op de theologie, maar op andere dingen. De laatste tijd lijkt het echter wel alsof alle andere wegen voor mij worden afgesloten en lijkt het onmogelijk om de vraag naast me neer te leggen, al is dat behoorlijk zwaar als je voor jezelf geen antwoord kunt geven op die vraag. Maar wat is er nu in de roeping nog meer nodig te weten dan enkel het verlangen te hebben om het kruisevangelie te mogen verkondigen? Is er een bijzondere ervaring voor nodig? Moet ik verwachten dat het bidden en lezen uit de Bijbel mij hierop het antwoord geeft?
Antwoord
Een wijze ouderling in een van mijn vorige gemeenten zei eens: "Het maakt groot verschil of je iets ter hand neemt onder Gods gunst of slechts onder de toelating van God." In het laatste geval rust er geen zegen op onze beslissing. Om predikant te kunnen worden moet je zowel inwendig door de Heere als ook later uitwendig door de gemeente geroepen worden. Dat is ook wel nodig want het predikantschap is een zeer verantwoordelijk werk. Er worden dan zoveel zielen aan je geestelijke leiding toevertrouwd. Wat het gewicht van de verkondiging betreft, zie bijvoorbeeld Ezechiel 33 en 2 Korinthe 5.
Jouw vraag raakt de inwendige roeping en ik begrijp je worsteling en zoektocht. Zelfs wanneer je het gewicht beseft en toch heel sterk die drive en dat verlangen telkens voelt opkomen, blijft toch de vraag: komt het niet uit mijn eigen koker? Je tast je motieven af. Het ene ogenblik ben je overtuigd dat je er goede geestelijke motieven voor hebt, het andere moment vertrouw je jezelf daarin weer niet. Dan zoek je naar bevestiging. Toen ik zelf destijds in de worsteling rond het predikambt verkeerde, heb ik het gewaagd om een teken te vragen. Dat heb ik later ook heb gekregen.
Ik geloof trouwens dat de Heere je via het bidden en Bijbellezen duidelijk zal maken of hij je hiertoe roept. Hij kan daar ook een zondagse preek voor gebruiken. Zelf werd destijds een preek van ds. J. J. Timmer door de Heere gebruikt om mijn roeping te bevestigen. Juist op dat moment dat mijn worsteling het hevigst was. Zonder dat die predikant het wist werd het mij door die preek zo overweldigend duidelijk dat de Heere me riep. Alle twijfels verdwenen als sneeuw voor de zon.
Maar je moet de manier waarop ik geroepen werd niet voor jezelf tot norm maken. Liever houd ik je de wijze woorden van Wilhelmus a Brakel voor. Ik geef het enigszins verkort weer. "Tot de inwendige roeping behoort niet een buitengewone inspraak van God. God doet dat nu niet of zeer zelden, en men heeft daarop niet te wachten. Er zijn andere zaken waaruit men van zijn inwendige roeping roeping overtuigd kan worden.
1. Kennis van het ambt, wat het inhoudt om knecht van Christus, mond des Heeren te zijn, de weg der zaligheid te leren, mensen de duivel te ontrukken, tragen op te wekken, huichelaars en tijdgelovigen aan zichzelf te ontdekken, de waarheid te verdedigen, Goddelozen te bestraffen, de kerk luister toe te brengen; zelf een voorbeeld te zijn. .
2. Enige bekwaamheid tot het werk. Gaven, talenten dus. En niet slechts studiezin,interesse in de theologie, maar ook bevindelijke kennis van het leven met de Heere.
3. Een bijzonder liefde tot Christus om Hem bekend te maken. Tot de kerk om die als een reine maagd Christus toe te bereiden. Tot de zielen van mensen.
4. Gewillige verloochening van al het aardse, van eer, geld en goed, ja zelfs van het leven. Wie het genoemde wel zoekt had beter schoenmaker kunnen worden, want in mijn ogen is er geen gruwelijker mens dan een onherboren predikant, die de heilige dingen van God gebruikt voor zijn eigen belang.
5. Een grote lust tot het werk, om zich voor de Heere op te offeren. Bekommeringen over de vraag of hij wel geroepen is. Vrees voor bijoogmerken. Het van de Heere ontvangen van vrijheid om het toch te gaan doen."
Hopelijk kun je wat met deze handreiking. Veel licht toegebeden bij je verdere zoektocht. Laat het je voortdurend gebed zijn: "Weerhoudt o Heer’ uw knecht, dat hij zijn hart niet hecht, aan dwaze hovaardij, heerst die in mij niet meer, dan leef ik tot uw eer."
Ds. A. van Vuuren
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A. van Vuuren
- Geboortedatum:02-11-1948
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Capelle a/d IJssel
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Emeritus-predikant
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
God nu heeft sommigen in de gemeente een plaats gegeven: ten eerste apostelen, ten tweede profeten, ten derde leraars, vervolgens krachten, daarna genadegaven van genezingen, vormen van hulpverlening, bestuurlijke gaven, allerlei talen. Zijn zij soms allen apostelen? Zijn zij soms allen profeten? Zijn zij soms allen leraars? Zijn zij soms allen krachten? (1 Kor. 12:28-29)
- Vraag God om Zijn leiding daarin. Dat kan heel goed via jouw verlangen om theologie te studeren. Natuurlijk kun je daarmee in onze cultuur predikant worden, maar dat is niet noodzakelijk.
- Voor elk beroep heb je de leiding van God nodig / roeping zo je wilt.
Als theologiestudent met verlangen om het Evangelie te verkondigen kan ik je hopelijk wat informatie geven om te overwegen. Je spreekt over het verlangen om "theologie" te gaan studeren. Het enige verlangen dat mijns inziens een studie theologie rechtvaardigt is het verlangen om Gods Woord te verkondigen als predikant/evangelist. Dat komt misschien wat onverwacht aan, maar laat ik je vertellen dat een universitaire theologie-studie weinig met geloof en de Bijbel van doen heeft. Zelfs als je de meest rechtzinnige theologie-opleiding in Nederland zou volgen, spendeer je het grootste gedeelte van de 6 jaren (3 jaar bachelor en 3 jaar master) aan vakken die slechts interessant zijn als je academicus wilt worden (wat je niet moet willen). Er zijn ook theologische opleidingen waar je met valse leraren en Godsloochenaars te maken zult krijgen; niet de meest ideale mensen om je bekend te maken met de Bijbel.
Aangaande het theologie-studeren is het punt niet dat "theologie" op zich verkeerd is, maar met de invulling die er aan een universitaire studie theologie wordt gegeven is alles verkeerd, tenminste, als een dergelijke studie verplicht wordt gesteld om predikant te worden. Omdat een universiteit van staatswege geaccrediteerd en gesponsord wordt, is deze verplicht om een bepaalde mate van "academisch-zijn" te hebben. Zonder uit te weiden kan ik wel zeggen dat dit vaak serieuze consequenties heeft voor het gehalte Bijbel-onderwijs. William Tyndale (1490-1536), de vader van de Engelse Bijbel schijnt eens te hebben gezegd: "In the universities they have ordained that no man shall look on the Scripture until he be noselled in the heathen learning eight or nine years, and armed with false principles with which he is clean shut out of the understanding of the Scriptures." Ik kan niet vaak genoeg de waarheid van dit citaat onderstrepen.
Wat persoonlijke roeping betreft kan ik van harte het citaat en de vijf punten van À Brakel aanbevelen die dominee Van Vuuren neerzet. Als je verder nog vragen hebt of ergens mee zit, mag je de redactie vragen om mijn e-mailadres.
Groeten, SDG
