Echt in Christus zijn
J.W.N. van Dooijeweert | 18 reacties | 16-05-2012| 17:32
Vraag
Voor evangelist Van Dooijeweert. Geachte evangelist, mijn vraag is hoe je zeker kunt weten of je zelf of een ander bekeerd is. Als ik uw reacties lees op vragen dan wordt er gezegd: Geloof in de Heere Jezus Christus en je zult zalig worden. Ik kan gelukkig niet anders dan toegeven dat dit bijbels is. Als ik dit lees voor mezelf en voor anderen dan denk ik ja: we zijn ware gelovigen. Toch lees en hoor ik ook veel in preken dat veel mensen huichelaar zijn en zichzelf bedriegen voor de eeuwigheid. Ze zijn niet werkelijk naar Jezus gegaan of ze hebben geen werkelijk schuldgevoel of hun vruchten wijzen niet op een godzalige levenswandeling. Maar als we zeker weten dat we aan de Heere Jezus gevraagd hebben om onze zonden te vergeven, dan ben je toch een ware gelovige? Ik kom hier niet uit. Aan de ene kant hebben we echt aan de Heere Jezus gevraagd om onze zonden te vergeven (is natuurlijk een individuele stap) maar als ik dan alle waarschuwingen hoor en onze levenswandel bezie dan begin ik toch te twijfelen of we wel echt in Christus zijn. Ik hoop dat u wat meer duidelijkheid kunt geven.
De zorgverzekeringen van Care4Life
Waarom overstappen naar de Care4Life zorgverzekering? Lees hier over onze principiële uitsluitingen.
U bent al verzekerd vanaf € 149,10 per maand.
Antwoord
Nou, daar gaan we dan: jij hoeft niet zeker te weten of die ander bekeerd is. Al dat oordelen van mensen. Ik word er wel eens heel moe van. Dan hoor je zeggen: Dat is een echte bekeerde vrouw. Of je hoort het tegendeel: Die man bekeerd... dan zou hij wel een beetje... Foei! Wie van ons heeft recht om een ander te oordelen of te veroordelen? Niet één. Ook geen dominee of zelfs geen college van dominees. Ik meen dat Calvijn het gezegd heeft: "Als iemand zegt dat hij een gelovige is, dan accepteer ik hem ook zo." Dat siert ons. Niet wegen en meten maar opbouwen en elkaar bemoedigen.
Niet altijd op de voorgrond zetten dat alle mensen toch zo slecht en goddeloos zijn. Maar ook eens leren te accepteren dat er mensen zijn die een beetje anders zijn, of naar een andere kerk gaan, dan wij, maar die ook van harte de Heere liefhebben. Een paar Bijbelteksten hierbij: Joh.21:20,21. Dan vraagt Petrus aan Jezus over de toekomst van Johannes. Het antwoord van Jezus is heel direct: "Wat gaat het u aan wat Ik met hem doe! Volg gij Mij." Het is persoonlijk!
Paulus schrijft het zo in Romeinen 14:13: "Laat ons dan elkaar niet meer oordelen; maar oordeelt dit liever, namelijk, dat gij de broeder geen aanstoot of ergernis geeft."
Maar dan voor jezelf. De uitdrukkingen over huichelaar, mensen die zichzelf bedriegen, moesten niet zo gemakkelijk gedaan worden in een preek. Het zijn goedbedoelde waarschuwingen. Maar ze verwonden heel veel en brengen een totaal verkeerde gedachte op gang. Wie luisteren naar deze waarschuwingen? De eenvoudige gelovigen die bang zijn om zichzelf te bedriegen. De huichelaar en de schijngelovige neemt deze vermaning echt niet ter harte. Hij projecteert het op een ander.
Vragen over "zekerheid". Wat is daar veel over te doen in onze dagen. Het lijkt soms wel of de mensen een verzekering voor de hemel willen afsluiten. Het is dan toch maar zaak dat we de beste verzekering hebben. Anders komt het misschien niet goed. Wie biedt me de meeste zekerheid? Waar kan ik het best naar toe om er zeker van te zijn dat een ik kind van God ben? Is dat nu de kern van ons geloof? Ik denk van niet. De Bijbel spreekt alleen over "geloven".
Hoe word je gered van het verderf? Door het geloof in Jezus Christus. Hoe krijg je deel aan de zekerheid van het geloof? Door te geloven in Jezus Christus. Door je geheel aan Hem over te geven. Alleen op Hem te vertrouwen. Steeds maar weer bij Hem weg te schuilen. Vergeet toch eens die gedachte over 'verzekeringszekerheid'.
Als we van harte de Heere Jezus hebben mogen leren kennen als onze Zaligmaker, zijn we door het geloof in Hem ingeënt. Dan zijn we geborgen voor de tijd en voor de eeuwigheid. Dan kan niets ons meer scheiden van de liefde van God, die in Christus Jezus is. Dan zijn we volkomen verlost uit alle heerschappij van de zonde en de duivel. Natuurlijk kunnen we weer in zonde vallen. Maar we kunnen er niet meer in leven. Als we dan in de zonde vallen, mogen we zo snel als we kunnen naar de Heiland vluchten. Hem alles belijden en weer opnieuw aan Zijn hart gedrukt worden.
Al die waarschuwingen die je hoort in de preek zijn geadresseerd aan mensen die maar een beetje voortleven zonder zich eens af te vragen of ze de Heere Jezus kennen. Ze zijn niet voor jou bedoeld die van harte de Heere Jezus lief hebt gekregen. Laat je niet ontmoedigen! Je weet toch of je echt Hem lief hebt? Het doet je toch pijn als je weer een paar stappen van Hem wegloopt?
Als Hij, Jezus, in je leven gekomen is durf dan ook te geloven dat je van Hem bent, dat Hij over je waakt. Dat Hij je lief heeft. Bedroef Hem niet door je ongeloof! Verheerlijk Hem door je manier van leven.
Ik hoop dat het je wat helpen kan. Gods zegen en hartelijke groeten,
Evangelist J. W. N. van Dooijeweert
Dit artikel is beantwoord door
J.W.N. van Dooijeweert
- Geboortedatum:23-01-1938
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Waddinxveen
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Duidelijk en helder en waarachtig antwoord.
Ik ben hier altijd zo fel op omdat twijfel hetzelfde is als ongeloof. Geloven is namelijk, zeker weten dat God het goed met je zal maken, en twijfel is, dat niet zeker weten, precies het tegenovergestelde. Als nu iemand bijvoorbeeld overspel pleegt maar hij gelooft, komt hij zeker in de hemel. Iemand die geen overspel pleegt maar van het geloof niet weten wil, zal de hemel zeker niet binnengaan. Met deze vraag wordt dus een zonde veroorzaakt die groter is dan welke zonde dan ook, sterker nog, het is de enige zonde die de hemel aan je neus voorbij laat gaan. En van mensen die deze kleinen die geloven tot zonde verleiden wordt gezegd dat ze beter met een steen aan de nek in de zee geworpen hadden kunnen worden.
Laat je dus geen twijfel aan je geloof aanpraten. Zelfs de kleinste kiem van geloof is geloof. Als de discipelen aan Jezus meer geloof vragen is zijn antwoord, als je slechts het geloof had als een mosterdzaadje, en da's zo goed als niks, kon je wonderen verrichten. Dat konden ze niet en toch bedankt Jezus Zijn Vader voor Zijn volgelingen. Dus, als ook jouw geloof kleiner is als een mosterdzaadje, twijfel niet, en (nu zit ik even na te denken) ontsteek gerust in heilige woede als er nog iemand is die beweert dat je niet gelooft, dat het best eens zo zou kunnen zijn dat jij nog bekeerd moet worden, dat je een nieuw hart nodig hebt. Kul! De mens immers ziet aan wat voor ogen is, verder kan hij niet kijken, de rest is aan God. Dus Calvijn heeft gelijk als hij zegt dat hij iedereen die beweert gelovig te zijn, als gelovige accepteert. Zo zou het moeten zijn!
Vergeet dus al dat gedoe van huichelen, en jezelf bedriegen. Daar is een term voor en dat heet: projectie. Dat betekend dat de spreker zijn eigen ervaring op jou toepast. Maar dat is onzin! Als iemand een huichelaar is, zegt dat niet dat jij dat ook bent. Jij gelooft gewoon en laat je dat door niemand afpakken!
Ik merk vaker dat je in je antwoorden heel vastberaden bent en dat kan heel goed zijn. Toch heb ik op dit antwoord wat kritische noten.
Je geeft aan: ''de vraag die inderdaad in zovele preken gesteld wordt: Bent u al bekeerd, is Jezus u al onmisbaar geworden, bent u al onderaan het kruis gekomen, enzovoort, is dodelijk!''
Mijns inziens kan dat inderdaad ook dodelijk zijn (voor tijd en eeuwigheid), maar als je met die vraag / vragen naar de Heere God gaat, waarom zal dat dan een dodelijke vraag zijn? God is almachtig en kijkt de harten van mensen aan. Ik geloof dat het heel nuttig en goed kan zijn om eens stil gezet te worden of de Heilige Geest in je hart woont of je nu werkelijk een kind van God bent. Zelf zul je daar niet uit kunnen komen, maar met de Heere kun je zelfs over muren heen springen, dus kan ook dat opgelost worden. De Heere heeft het behoudt van mensen op het oog, wil graag helpen en belooft ook te helpen als je Hem aanroept.
Daarom is het juist nodig om jezelf te onderzoeken voordat de eeuwigheid voor jou zal beginnen.
(Mattheüs 7: 22+23 ''Velen zullen te dien dage tot Mij zeggen: Heere, Heere! hebben wij niet in Uw Naam geprofeteerd, en in Uw Naam duivelen uitgeworpen, en in Uw Naam vele krachten gedaan? En dan zal Ik hun openlijk aanzeggen: Ik heb u nooit gekend; gaat weg van Mij, gij, die de ongerechtigheid werkt! '')
Dit bedoel ik niet om je aan te vallen (figuurlijk), maar om je er (misschien) over aan het denk te zetten.
Een vriendelijke groet.
Ik begrijp wel dat waldboy bedoelt, maar ik kan het toch niet meer dan 200% met Jezus eens zijn? Dan voel ik me beter dan Jezus, lijkt mij zo.
Met de evangelist van Dooijeweert ben ik het ook 100% eens:
Niet altijd op de voorgrond zetten dat alle mensen toch zo slecht en goddeloos zijn. Maar ook eens leren te accepteren dat er mensen zijn die een beetje anders zijn, of naar een andere kerk gaan, dan wij, maar die ook van harte de Heere liefhebben. Een paar Bijbelteksten hierbij: Joh.21:20,21. Dan vraagt Petrus aan Jezus over de toekomst van Johannes. Het antwoord van Jezus is heel direct: "Wat gaat het u aan wat Ik met hem doe! Volg gij Mij." Het is persoonlijk!
Hier word ik ontroerd van, dit vind ik zo mooi geschreven!
Bijna zou ik een moord doen voor zo'n dominee.
Maar ik mag niet doodslaan en dat zal ik ook niet doen.
Inderdaad kun je die vraag heel gewoon voor God neerleggen, daar zou niet mis mee zijn. Je zult mij nooit enige bijbeltekst horen ontkennen dus ook niet dat er mensen zullen zijn die zich verbaasd af zullen vragen waarom Jezus hen niet kent. Het staat er dus het is zo. Maar het gaat mij dan ook om de trend, zoals ik al zei, als de dominee die vraag steeds maar in de preek stelt. En dan is hij wel degelijk dodelijk.
Een dominee behoort het Woord te brengen want het geloof is door het gehoor en het gehoor door het (gesproken) Woord Gods. Als nu de bijbel, tenminste die ik even ter voorbeeld pakte, een kleine 2000 pagina's dik is en elke zondag wordt er over een klein deel van zo'n pagina gepreekt, hoe kan het dan dat er elke zondag, maar dan ook elke zondag, dezelfde vraag klinkt? Er staat veel meer in de bijbel dan die vraag naar de staat van je geloof. Ik bedoel maar te zeggen, een dominee behoort gewoon het hele Woord Gods te bepreken, en dan zal eens in de zoveel jaar best die vraag naar je werkelijke innerlijk naar voren moeten en mogen komen. Maar als je zondag op zondag deze vraag weer stelt, dan gaat de gelovige, zoals de zoveelste vraagsteller, zich afvragen of zijn geloof eigenlijk wel echt is en of hij wel echt een kind van God is. Dat is twijfel, twijfel is ongeloof en dat is de grootste zonde, ja een zonde tot de dood, die is je door je predikanten aangepraat, en dus hadden ze beter nog zichzelf die steen om de nek kunnen binden, dan waren ze beter terecht gekomen.
Ik heb het niet bedacht, het staat er zo.
"die is je door je predikanten aangepraat, en dus hadden ze beter nog zichzelf die steen om de nek kunnen binden, dan waren ze beter terecht gekomen. "
Let alsjeblieft op je woorden! voorzichtigheid. het oordeel is aan God. En het gaat hier wel om Zijn knechten, waar we met bewogenheid en in liefde vast wel iets over mogen zeggen, en als ze fouten maken kan dat aangekaart worden, maar dat is iets heel anders zeggen dat ze beter niet meer kunnen leven.., en om de woorden uit van de Here Jezus van J.W.N. van Dooijeweert maar te herhalen: ""Wat gaat het u aan wat Ik met hem (hen) doe!"
Ik denk dat je je wel degelijk kunt vergissen wbt het geloof enz. Ik heb zelf meerdere keren dingen gehad waarbij ik vast meende dat het naar Gods wil was/dat God had gesproken/dat ik Hem mee had, terwijl ik achteraf moest zeggen: wat dwaas, hoe kwam je erbij! Dus je kan jezelf zeker wel bedriegen. Vooral omdat er ook zoveel voorbeelden in de Bijbel staan waarbij mensen zich bedrogen, denk ik dat het zeker wel goed is om jezelf telkens te onderzoeken of je werkelijk 'uit God bent'.
@vragensteller: herkenbaar, hoop dat je wat aan het antwoord had!
Zoals @etim zegt, je bent vaak heel vastberaden in je antwoorden. Ook nu, de opmerking van die steen om de nek etc., super vast, maar beraden?.... ho maar!!
Als het er nou om gaat of we al dan niet een pet op moeten, of ritmisch moeten zingen, of meer gezangen moeten toelaten, ik vind het allemaal best. Maar dit, het preken van twijfel, is een miskleun die zijn weerga niet kent. Het zou een reden mogen zijn om ons opnieuw te hervormen. En daar heb ik Karlo, wel degelijk over nagedacht, nou jij nog :P
ik neem aan dat je je niet met hosea, de geroepen profeet van God wilt vergelijken?
Ik oordeel overigens niemand persoonlijk. Maar ik zeg wel degelijk dat iemand die een kleingelovige tot zonde verleid beter niet geboren had kunnen worden. Dat heb ik niet bedacht, dat zegt de bijbel zo. En die neem je toch wél serieus?
Maar even het gedeelte opgezocht waar het over ergeren en de steen om de hals gaat,
mattheus 18:6: " Maar zo wie een van deze kleinen, die in Mij geloven, ergert, het ware hem nutter, dat een molensteen aan zijn hals gehangen, en dat hij verzonken ware in de diepte der zee."
Kanttekening bij 'ergert': "Dat is, iets doet, spreekt of leert waardoor hij een ander tot zondigen of afval beweegt."
Dat is iets anders dan aan het twijfelen brengen, het zou er onder kunnen vallen, maar wordt er niet in de eerste plaats mee bedoelt.
En verder gaat het over 'deze kleinen, die in Mij geloven': een dominee richt zijn woorden over het bedriegen van jezelf niet op deze kleinen, maar op heel de gemeente, en specifiek tot degenen die zichzelf bedriegen. Dan kan jij wel zeggen dat die dat toch niet oppikken, maar al zou dat zo zijn, dan moet je het daarom niet laten! Soms vergissen mensen zich en " moeten we een dergelijke dwaling dan maar accepteren en bedekken met de mantel der liefde?" omdat er gelovigen kunnen zijn die zich die woorden zouden kunnen aantrekken, die niet voor hen bedoelt zijn, en daardoor zouden kunnen gaan twijfelen?
En dan nog: liever 100 keer getwijfeld, dan jezelf bedrogen te hebben.
Een dominee kan zijn woorden wel tot heel de gemeente richt maar daar zitten die 'kleinen die geloven'wel tussen. je argument gaat dus wat dat betreft niet op. En overigens herhaalde ik daar wat van Dooijeweert al zei. Ik begrijp dat je het niet met hem en Calvijn eens bent?
en je conclusie licht er, sorry, volkomen naast. Kijk om je heen en je ziet dat velen aan het twijfelen gebracht worden. Vraagsteller leverde het zoveelste bewijs. Hij heeft zich iets aangetrokken wat niet voor hem bedoeld was en nu twijfelt hij. Hij is tot zonde verleid door de prediking. Is dat het doel van een preek? mensen tot zonde verleiden?
Jij wilt het kind met het badwater weggooien. Je wilt de geveinsde op zijn fouten wijzen ten koste van een kleingelovige. Nou, ik niet. Verloren zijn we toch al van nature. Dus als je jezelf bedriegt ga je verloren, en als je blijft twijfelen, wel 100 keer, wat ongeloof is, ga je ook verloren. Het is dus beter de kleingelovige zekerder te maken van zijn behoud, dan blijft hij in ieder geval behouden.
Voor mij persoonlijk heeft het wel eens zuiverend gewerkt als de ds waarschuwde en aanspoorde om jezelf te onderzoeken.
Waarschuwingen worden soms opgevat door de verkeerden, terwijl degenen voor wie het bedoelt is wegkomen, dat zei ik al, maar daarom hoef je het nog niet na te laten! misschien wel anders brengen
Maar we kunnen hier nog wel over doorgaan denk ik;) Goede zondag morgen in ieder geval
Ook een goede zondag gewenst :)
