Verlangen om bekeerd te zijn
Ds. A.J. Schalkoort | 9 reacties | 14-05-2012| 12:37
Vraag
De dominee bij ons de kerk (HHK) benadrukt vaak dat je uit jezelf niet bekeerd wilt worden en als je dat toch wilt, dat het dan alleen maar uit angst voor de hel is. Toch heb ik juist heel sterk het verlangen om wel bekeerd te zijn en tot Gods eer te leven. Maar verder dan dat verlangen kom ik vaak niet. Ik probeer veel tot God te bidden, maar ik heb zo vaak geen contact. Hoe weet ik dat God mij hoort en dat ik Zijn kind mag zijn? Kan dat verlangen om Gods kind te zijn uit mijzelf komen?
Antwoord
Ik hoop dat jullie dominee meer verkondigt dan wat je aangeeft in jouw vraag. Het is waar dat er niemand is die naar God zoekt. Dat leert ons de Romeinenbrief overduidelijk in de eerste hoofdstukken van deze brief. Maar tegelijk komt het bevel uit de Bijbel om ons te bekeren overduidelijk naar ons toe: "Bekeert u want het Koninkrijk Gods is nabij gekomen" en "wie de Naam van de Heere aanroept zal zalig worden." Hoe indringend laat de Heere ons horen: "Zie, Ik sta aan de deur en klop." De Heere is altijd en overal de eerste, bijvoorbeeld toen je als kind werd gedoopt! Wij gaan om eigen schuld verloren als wij ons niet bekeren.
Maar hoe moet ik datgene doen wat ik vanuit mezelf niet kan en vooral niet wil? Augustinus worstelde er ook mee en leerde bidden: Heere geef mij wat Gij beveelt en beveel dan maar wat Gij wil! Hij bedoelde ermee dat de Heere ons geeft wat Hij van ons eist: geloof, bekering, gebed, enz. Je komt niet verder dan het verlangen, zeg je. Zit daar niet de moeilijkheid? De verloren zoon uit de gelijkenis van wie we lezen in Lukas 15 had niet alleen het verlangen om naar huis te gaan naar zijn vader, maar hij stond ook op en ging naar huis! Hij had van te voren al overdacht wat hij tegen zijn vader als schuldbelijdenis zou zeggen, maar voordat de zoon zijn vader zag, had de vader zijn zoon gezien en snelde op hem af om deze vuile, vieze, opstandige zoon te omhelzen en hem niet als knecht op het erf, maar als zoon terug te ontvangen in het vaderlijk huis. De zonde van de jongste zoon werden vergeven op moment dat de vader hem in liefde omhelsde omdat de vader vol liefde was voor zijn zoon. Dat is Goddelijke liefde.
Het verlangen om Gods kind te zijn komt niet op uit ons, al kunnen we dat soms aan het begin van het geloofsleven denken, maar het komt op vanuit Gods eeuwige liefde en welbehagen. Daarom de vraag: is jouw verlangen om bekeerd te zijn en tot Gods eer te leven helemaal volgens Zijn Woord? Er is veel godsdienst ook vandaag waar mensen bekeerd willen zijn en tot Gods eer willen leven, maar om als een arme, verloren zondaren terug te keren naar huis om alleen gered te worden door het volbrachte werk van de Heere Jezus Christus, daar wil men ten diepste niet van weten. De Farizeeën en Schriftgeleerden wilden ook tot Gods eer leven, maar in de weg van hun eigengerechtigheid met het voorbijgaan aan het offer van Christus, want Die hadden zij door hun godsdienstige opvattingen aan het kruis genageld.
Ik probeer veel tot God te bidden, zeg je. Ben je niet bewust of onbewust bezig in de geest van: als ik maar veel bid dan hoort God mij wel? Dan proberen we ons op grond van wat wij allemaal doen, waardig te maken voor God. Ik moet zelfs leren dat de Heere mij niet verhoort om mijn vele bidden, maar alleen om Jezus wil. Ik kom weer terug op de gelijkenis van de verloren en de oudste zoon: lees en bestudeer die grondig om er achter te komen wie je zelf bent in je goddeloosheid en wie de Heere is in Zijn eeuwige liefde voor verloren zondaren ook vandaag wil zijn!
Ds. A. J. Schalkoort
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A.J. Schalkoort
- Geboortedatum:05-10-1948
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Lunteren
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Emeritus-predikant
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Oké, en wat is er mis mee om bang te zijn voor de hel? Het zou pas gek zijn als je dat niet was!
Mat.10:28 ... maar wees veeleer bevreesd voor Hem Die zowel ziel als lichaam te gronde kan richten in de hel.
Angst voor de hel gebruikt God juist als een argument om ons te bewegen tot Hem te komen: Ez.33:11 .... Bekeer u, bekeer u van uw slechte wegen, want waarom zou u sterven, huis van Israël?
Waarom zou Jezus zo vaak over de hel gepraat hebben? Omdat Hij niet wil dat wij daar komen.
Joh.3:17 Want God heeft Zijn Zoon niet in de wereld gezonden opdat Hij de wereld zou veroordelen, maar opdat de wereld door Hem behouden zou worden.
Als wij dus niet naar de hel willen, dan komt die wil overeen met Gods wil.
"Zeg tegen hen: Zo waar Ik leef, spreekt de Heere HEERE, Ik vind geen vreugde in de dood van de goddeloze, maar daarin dat de goddeloze zich bekeert van zijn weg en leeft!"
God probeert ons op verschillende manieren te bewegen tot Hem te komen.
-Waarschuwend, dreigend: waarom zou je sterven!
-Lokkend: kom tot Mij die vermoeit en belast zijt, en ik zal je rust geven.
-Bemoedigend: wie tot Mij komt zal ik beslist niet uitwerpen.
-Vrij en onvoorwaardelijk: die wil die kome, en neme van het water des levens om niet.
Paulus werd de Joden een Jood, en de Grieken een Griek, om maar zoveel mogelijk mensen te bewegen tot Jezus te komen. 2 Kor.5:20 Wij zijn dan gezanten namens Christus, alsof God Zelf door ons smeekt. Namens Christus smeken wij: laat u met God verzoenen.
-"Toch heb ik juist heel sterk het verlangen om wel bekeerd te zijn en tot Gods eer te leven".
Dat verlangen heeft God al in je gewerkt, want vanuit zichzelf wil de mens alleen maar zijn eigen wegen volgen. Dus wat let je: God wil, en jij wilt!
Volgens mij zegt de ds. terecht: "Zit daar niet de moeilijkheid? De verloren zoon uit de gelijkenis van wie we lezen in Lukas 15 had niet alleen het verlangen om naar huis te gaan naar zijn vader, maar hij stond ook op en ging naar huis"!
De Vader kwam hem niet halen, hou daar rekening mee. Als hij alleen maar te verlangen, zuchten, bidden en wensen.... dan zat hij er nu nog! Je mag komen (=geloven) zoals je bent, dan gaat Hij je maken zoals Hij je hebben wil.
David wilde ook tot God's eer leven en gierde daarbij regelmatig grandioos de bocht uit. En toch was hij de man naar God's hart. Hou op met moeilijk doen, en leef je leven in dankbaarheid voor de God die het allemaal al voor jou heeft rechtgezet.
helaas gaat het niet zo makkelijk vaak. :$ blijft een worsteling
@ Vraagsteller:
Geen contact kan komen door zonden, hoogmoed, niet alles voor God neerleggen en dingen achterhouden, die dingen maken scheiding tussen Hem en ons. Maar dat mag geen verhindering zijn om te blijven bidden.
Probeer te letten op God stem in je leven, en als dat niet lukt, let dan op wat Hij allemaal geeft, dat kan zoveel verwondering geven, is ook contact.
Het is zo moeilijk om te weten of het verlangen Gods werk is, ik hoorde ergens dat het verschil tussen een zaligmakend geloof en niet-zaligmakend geloof de liefde is. Liefde tot God door Hem zelf gewerkt houd alleen stand, slaafse vrees (angst voor de hel) verdwijnt. Bid om die liefde.
Probeer je af te vragen of je ook nog naar de kerk zou gaan als er geen hel was. Bedenk je of je het vol zou kunnen houden om een week niet te bidden.
Verlangen naar God, bidden, enz. komt van God, de rest (=de troep) komt van ons. Wat een rust geeft dat soms. Dat we geen goed oprecht kind van God kunnen worden/zijn en altijd struikelen, maar dat dat ook niet verwonderlijk is.
Ik kan me voorstellen dat je het niet meer weet, zoveel dominee's, reacties, mensen-woorden:
Gelukkig: "Die zal u alles leren."
Het hangt er maar vanaf wat je geloofd. Zaligmakend is wanneer je je vertrouwen (=geloven) op Jezus stelt als jouw persoonlijke Verlosser en Heer. Daar is de Bijbel heel duidelijk in.
De echtheid van het geloof blijkt uit de vruchten, en niet uit 'navelstaren'.
Dus geen gewroet in jezelf, daar kun je nooit de zekerheid vandaan halen!!!
Het is niet genoeg om alleen te geloven dat Hij bestaat, en dat de Bijbel Zijn Woord is.
Jak.2:19 U gelooft dat God één is en daar doet u goed aan. Maar ook de demonen geloven dit, en zij sidderen.
Dit staat er niet om iemand onzeker te maken, maar het gaat hier over de vruchten van het geloof. (goede werken)
Je kunt Jezus alleen aannemen als Verlosser EN Heer, niet één van twee. Dan bedrieg je jezelf.
Als iemand zegt dat Jezus zijn Verlosser is zonder Hem als Heer (Koning) te erkennen, draagt hij geen vrucht en dat is een dood geloof.
Andersom, als iemand Hem als Koning/Heer erkent maar niet in Hem gelooft als Verlosser, dan kan hij alleen maar stinkende vruchten voortbrengen die voor God niet kunnen bestaan.
"Al onze gerechtigheden zijn een wewerpelijk kleed" zegt Jesaja.
"Het hangt er maar vanaf wat je geloofd. Zaligmakend is wanneer je je vertrouwen (=geloven) op Jezus stelt als jouw persoonlijke Verlosser en Heer. Daar is de Bijbel heel duidelijk in."
Daarom is het juist belangrijk om te weten of je je vertrouwen werkelijk op Hem stelt. En om dat te weten jezelf onderzoeken. Geen wroeten in jezelf lijkt me. Je kan nog zoveel goede vruchten hebben, maar dat de motivaties achter die vruchten toch verkeerd zijn.
En met geloof bedoel ik "een vaste grond, bewijs van wat niet gezien wordt", door God gegeven. En juist dan rust het geloof in God. Omdat er zoveel rotzooi in ons is, zijn vruchten/goede werken altijd daarmee gemengd. En dus kijken naar de redenen/motivaties achter die goede werken om te weten of het echt is.
Wat bedoel je met Jezus aannemen als Verlosser EN Heer? Hoe moet ik dat onderscheid zien?
kan ook, maar het komt ook door ons terugvallen in allerlei zonden, en waar we op gericht zijn vaak (niet op God), dat geeft de worsteling.
romeinen 7
19 Want het goede dat ik wil, doe ik niet, maar het kwade, dat ik niet wil, dat doe ik.
20 Indien ik hetgene doe, dat ik niet wil, zo doe ik nu hetzelve niet meer, maar de zonde, die in mij woont.
21 Zo vind ik dan deze wet in mij: als ik het goede wil doen, dat het kwade mij bijligt.
22 Want ik heb een vermaak in de wet Gods, naar den inwendigen mens;
23 Maar ik zie een andere wet in mijn leden, welke strijdt tegen de wet mijns gemoeds, en mij gevangen neemt onder de wet der zonde, die in mijn leden is.
En het verschil tussen waar geloof en geen echt geloof is soms niet goed te zien, vind de gelijkenis v/h zaad in de akker altijd zo aangrijpend.
Wie kent zijn eigen hart? Er zijn zoveel mensen die na een tijd weer de wereld gingen dienen, dus denk dat het zeker wel van belang is om jezelf goed na te gaan op wie je je vertrouwen werkelijk stelt.
En dat God zelf laat weten dat Hij je 'bekeerd heeft/geloof gegeven'
Zoals jij het beschrijft in je eerste reactie is dat wroeten in jezelf.
Er staat heel duidelijk meerdere keren in de Bijbel dat het geloof aan de vruchten wordt gekend.
Hoe weet je wanneer je met een appelboom te maken hebt, door de wortels te onderzoeken?
Nee, dat weet als je er appels aan ziet groeien.
-"Je kan nog zoveel goede vruchten hebben, maar dat de motivaties achter die vruchten toch verkeerd zijn".
Dat is waar, witgepleisterde graven noemt Jezus dat. Maar de persoon die zo bezig is weet zelf heel goed dat hij/zij aan het huichelen is.
Huichelen kun je niet onbewust doen, anders zou het ook geen huichelen zijn.
Waarmee niet gezegd is dat gelovigen niet óók verkeerde motieven kunnen hebben.
Zelfs aan de beste werken kleven nog zonden, hier is het volmaakte nog niet maar is alles 'ten dele'. Maar de gelovige zal zijn bewuste zonden belijden en dan zijn ze vergeven zegt 1 Joh.1:9.
-"Wat bedoel je met Jezus aannemen als Verlosser EN Heer? Hoe moet ik dat onderscheid zien"?
Wat ik al zei: als je zegt dat Jezus je Verlosser is maar je leeft intussen gewoon je eigen leven, dan erken je Hem niet als Heer. Luk.6:46 Waarom noemt u Mij: Heere, Heere, en doet niet wat Ik zeg? Lees maar eens vanaf vers 43.
En als je wel Zijn geboden naleeft zonder in Hem als je persoonlijke Verlosser te geloven, dan zijn het maar dode werken want zonder geloof is het onmogelijk om God te behagen. Heb.11:6.
Het gaat altijd samen: geloof en gehoorzaamheid.
Niet geloven in je eigen werken, want m.b.t. je behoud komt er geen werk van ons aan te pas.
Dan is het: geloof, OF de werken Rom.3. Maar als iemand tot geloof gekomen is, dan zal dat blijken uit zijn werken. Jak.2.
Die werken 'verdienen' niets, want Jezus heeft alles verdient. Maar het is wel de vrucht.
Door wedergeboorte/geloof leven we, en alles wat leeft brengt vrucht voort.
Die vruchten maken we zelf niet, maar die dragen we alleen maar. Dat kan door in Hem (de wijnstok) te blijven. Joh.15.
