Babypraatjes
Kand. G.A. van Ginkel | 9 reacties | 12-05-2012| 09:52
Vraag
Wij zijn nu ruim een jaar gelukkig getrouwd en hebben al die tijd een kinderwens. Is het terecht dat ik (vrouw) me regelmatig verdrietig voel bij al die babypraatjes van zwangere vrouwen in onze familiekring? Of moet ik dat wegstoppen en naar voorbeelden kijken van mensen die veel langer moesten wachten, tot dat de baarmoeder werd geopend door de Schepper of zelfs kinderloos blijven.
Antwoord
Je kinderwens of -verlangen is uiteraard volstrekt legitiem. Althans "voor het aangezicht van God." Terecht geef je aan dat de Heere de baarmoeder opent of ook sluit. Daar ligt wel een heel punt... God vrij laten in de weg die Hij met jullie wil gaan. En... het met Hem eens zijn als de kinderwens niet wordt vervuld. Makkelijk praten voor wie van een afstand redeneert. Maar een worsteling voor wie wordt beproefd.
Ondertussen hoor je de 'praatjes' van anderen. Je kunt het moeilijk aanhoren. Begrijpelijk. Begrijpelijk dat zij zo praten... (hoewel soms -lomp- geen enkele rekening houdend met de gevoelens van anderen: jou.) Begrijpelijk ook van jou. ‘t Maakt je verdrietig. En over dat verdriet als zodanig hoef je je niet schuldig te voelen.
Een paar dingen: Jullie zijn nog maar betrekkelijk kort getrouwd (mijn ouders waren zes jaar getrouwd toen m’n zus kwam; hun eerste kind). Wie weet wat onze goede God allemaal nog gaat realiseren?! Heb vertrouwen op Hem. Vertrouwen dat Hij jullie t.Z.t. een kind geeft? Nee, vertrouwen dat Hij je leven leidt en NU Zijn Zoon geeft. Paulus zegt ergens (Fil. 4): Ik vermag alle dingen door Christus Die mij kracht geeft.
Breng je verlangen voor God. Houd aan in het gebed. "Heere Uw wil geschiede, gelijk in de hemel alzo ook op de aarde!" Heb grote verwachting van Hem. Biddend om Woord en Geest. Een vruchtbaar leven, voor Hem. In Christus.
Kand. G. A. van Ginkel
Dit artikel is beantwoord door
Kand. G.A. van Ginkel
- Geboortedatum:13-01-1958
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Maartensdijk
- Status:Actief
171 artikelen
Bijzonderheden:
Pastoraal werk te Veen, Wijk (bij Heusden) en Groenekan.
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
9 reacties
Roozemond
12-05-2012
/ 13:04
Mooi en liefdevol antwoord!
Je hoeft je gevoelens niet weg te stoppen, is juist heel gezond en tevens heel herkenbaar.
Ik hoop dat dit verdriet/gemis je relatie met God versterkt.
Je hoeft je gevoelens niet weg te stoppen, is juist heel gezond en tevens heel herkenbaar.
Ik hoop dat dit verdriet/gemis je relatie met God versterkt.
vlokje
12-05-2012
/ 16:57
Ik kan me best in je situatie verplaatsten, heb zelf ook een hele tijd moeten wachten.
En toch mag je ook één ding niet uit het oog verliezen: Als jij straks mogelijk ook zo gelukkig bent, een aanstaande moeder dan, dan heb ook jij al "die babypraatjes van zwangere vrouwen"... Het klinkt mij een beetje bitter, en daar heb je toch wel enigszins zelf sturing in.
Je blindstaren op al het moois wat anderen hebben en ik heb dat allemaal niet is jezelf steeds dieper in de put brengen.
Weet je, het is zo logisch dat als je in blijde verwachting bent dat je dit delen wilt. Dat je deze heel bijzondere ervaring koestert, je bent er gewoon zó vol van. En ik kan me niet voorstellen dat iemand bewust lomp jou voor het hoofd wil stoten. Je kúnt onmogelijk peilen wat iemand anders altijd voelt of beleeft. Zij begrijpen jou niet, en dat kun je ook niet verwachten.
Omgekeerd mag je ook proberen te zien dat het ook heel goed kan zijn dat niet altijd (direct) onze wensen vervuld worden. Als je iets krijgt waarop je lang hebt gewacht dan ben je meestal met veel meer dankbaarheid vervuld. Je hebt er een levensles extra bij geleerd: het is niet vanzelfsprekend dat iedereen zomaar moeder wordt!
En je bent hopelijk niet alléén getrouwd om moeder te worden...
In de eerste plaats ben en blijf je echtgenoot, je hebt een man. Hoevelen om jou heen zijn hierom misschien weer jaloers op jóu?
Ik heb mezelf een verbod opgelegd in het leven: mezelf niet als zielig neerzetten. Dit kan nooit Gods les zijn. God heeft er altijd een betere bedoeling mee. En meer weten van het leed van andere medemensen is daar een heel goed hulpmiddel bij.
En toch mag je ook één ding niet uit het oog verliezen: Als jij straks mogelijk ook zo gelukkig bent, een aanstaande moeder dan, dan heb ook jij al "die babypraatjes van zwangere vrouwen"... Het klinkt mij een beetje bitter, en daar heb je toch wel enigszins zelf sturing in.
Je blindstaren op al het moois wat anderen hebben en ik heb dat allemaal niet is jezelf steeds dieper in de put brengen.
Weet je, het is zo logisch dat als je in blijde verwachting bent dat je dit delen wilt. Dat je deze heel bijzondere ervaring koestert, je bent er gewoon zó vol van. En ik kan me niet voorstellen dat iemand bewust lomp jou voor het hoofd wil stoten. Je kúnt onmogelijk peilen wat iemand anders altijd voelt of beleeft. Zij begrijpen jou niet, en dat kun je ook niet verwachten.
Omgekeerd mag je ook proberen te zien dat het ook heel goed kan zijn dat niet altijd (direct) onze wensen vervuld worden. Als je iets krijgt waarop je lang hebt gewacht dan ben je meestal met veel meer dankbaarheid vervuld. Je hebt er een levensles extra bij geleerd: het is niet vanzelfsprekend dat iedereen zomaar moeder wordt!
En je bent hopelijk niet alléén getrouwd om moeder te worden...
In de eerste plaats ben en blijf je echtgenoot, je hebt een man. Hoevelen om jou heen zijn hierom misschien weer jaloers op jóu?
Ik heb mezelf een verbod opgelegd in het leven: mezelf niet als zielig neerzetten. Dit kan nooit Gods les zijn. God heeft er altijd een betere bedoeling mee. En meer weten van het leed van andere medemensen is daar een heel goed hulpmiddel bij.
Dorah
12-05-2012
/ 17:28
@ vlokje,
Je hebt m.i. een heel goede bijdrage geschreven. De laatste alinea baart me alleen een klein beetje zorgen. Een verbod klinkt wel heel stellig. Kijk je wel uit dat je eventuele problemen die je kunt tegenkomen niet bagatelliseert? Het is een goede manier om naar anderen te kijken en te beseffen dat je het waarschijnlijk beter hebt. Toch kan dit mogelijk een valkuil zijn.
Ook geloof ik niet dat God altijd overal een betere bedoeling mee heeft. Hij kan het kwade ten goede keren; dat kom ik in de praktijk ook tegen en dat geloof ik wel maar dat Hij met al het leed dat mensen overkomt altijd een betere bedoeling heeft, durf ik je niet na te zeggen.
Je hebt m.i. een heel goede bijdrage geschreven. De laatste alinea baart me alleen een klein beetje zorgen. Een verbod klinkt wel heel stellig. Kijk je wel uit dat je eventuele problemen die je kunt tegenkomen niet bagatelliseert? Het is een goede manier om naar anderen te kijken en te beseffen dat je het waarschijnlijk beter hebt. Toch kan dit mogelijk een valkuil zijn.
Ook geloof ik niet dat God altijd overal een betere bedoeling mee heeft. Hij kan het kwade ten goede keren; dat kom ik in de praktijk ook tegen en dat geloof ik wel maar dat Hij met al het leed dat mensen overkomt altijd een betere bedoeling heeft, durf ik je niet na te zeggen.
vlokje
12-05-2012
/ 21:47
Dorah: Hier schrik ik weer van. Dus God heeft ook slechte bedoelingen? Dan is God een sadist..?
Dorah
12-05-2012
/ 22:40
Je vraag verbaast me enigszins. Nee natuurlijk heeft God geen slechte bedoelingen.
Door de zondeval (dus door onszelf) is er kwaad en lijden in de wereld gekomen.
Wat ik slechts probeer aan te geven is dat ik het te simpel vind om te stellen dat God met al het lijden specifiek altijd een betere bedoeling heeft. Het lijden is er, dat hebben we aan onszelf te wijten en het zit inmiddels helemaal in de schepping verankerd. Wil dat zeggen dat God altijd een betere bedoeling heeft met bijvoorbeeld kinderen die hun ouders zien sterven aan HIV en daarna zelf overlijden? Of bijvoorbeeld met zoiets onbeschrijflijk afschuwelijks als Auschwitz? Ik zou dat niet zo kunnen veralgemeniseren zoals jij dat (of begrijp ik je verkeerd?) doet. Er is lijden en leed geweest waarover wij maar beter kunnen zwijgen.
Het is laat dus ik kan niet meer zo helder verwoorden wat ik wil zeggen. Ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel. God laat het lijden toe, Hij keert het vaak ook ten goede maar dat is iets anders dan dat Hij er ' altijd een betere bedoeling mee heeft'. Iemand kan dat zo ervaren in zijn of haar eigen leven maar ik huiver er echt voor om dit te veralgemeniseren.
Door de zondeval (dus door onszelf) is er kwaad en lijden in de wereld gekomen.
Wat ik slechts probeer aan te geven is dat ik het te simpel vind om te stellen dat God met al het lijden specifiek altijd een betere bedoeling heeft. Het lijden is er, dat hebben we aan onszelf te wijten en het zit inmiddels helemaal in de schepping verankerd. Wil dat zeggen dat God altijd een betere bedoeling heeft met bijvoorbeeld kinderen die hun ouders zien sterven aan HIV en daarna zelf overlijden? Of bijvoorbeeld met zoiets onbeschrijflijk afschuwelijks als Auschwitz? Ik zou dat niet zo kunnen veralgemeniseren zoals jij dat (of begrijp ik je verkeerd?) doet. Er is lijden en leed geweest waarover wij maar beter kunnen zwijgen.
Het is laat dus ik kan niet meer zo helder verwoorden wat ik wil zeggen. Ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel. God laat het lijden toe, Hij keert het vaak ook ten goede maar dat is iets anders dan dat Hij er ' altijd een betere bedoeling mee heeft'. Iemand kan dat zo ervaren in zijn of haar eigen leven maar ik huiver er echt voor om dit te veralgemeniseren.
vlokje
13-05-2012
/ 11:17
Misschien goed om verschil te maken tussen de zaken waar we het over hebben. Het lijden van kinderloosheid (hoewel je in deze situatie dit nog niet zo kunt benoemen) of ziekte is weer heel wat anders dan oorlogen van mensen die elkaar iets aandoen. Zaken waar mensen elkaar iets aandoen kan ik ook niet als Gods betere bedoeling zien uiteraard. Maar wat ik wel heb opgemerkt in mijn leven is dat er mensen zijn die zelfs blijmoedig "lijden" in hun omstandigheden en zij die er door verbitterden.
Ooit ontmoette ik een verlamde man, waar ik diep van onder de indruk ben geraakt. Hij was zo blijmoedig dat ik dacht: dit kan helemaal niet. Ik vroeg hem hoe dit toch mogelijk was. Hij zei: Mn kind, wat heeft een mens nog meer nodig in dit leven dan vrede met God?
Ooit ontmoette ik een verlamde man, waar ik diep van onder de indruk ben geraakt. Hij was zo blijmoedig dat ik dacht: dit kan helemaal niet. Ik vroeg hem hoe dit toch mogelijk was. Hij zei: Mn kind, wat heeft een mens nog meer nodig in dit leven dan vrede met God?
Dorah
13-05-2012
/ 14:38
Goed, als we het onderwerp inderdaad weer versmallen, kan ik het weer meer met je eens zijn. Toch zou ik het lijden door een ziekte of door bijvoorbeeld kinderloosheid in algemene zin ook niet kunnen duiden als iets waar God altijd een betere bedoeling mee heeft. Het kan wel zo zijn dat je dat zelf zo ervaart in je eigen leven en dat je achteraf duidelijk ziet dat er een bedoeling voor was (ken ik ook uit eigen ervaring) maar het gevaar bestaat dat je het van anderen ook zou kunnen duiden. En dan vind ik dat je als christen heel erg voorzichtig moet zijn. Met opmerkingen als ' God heeft er altijd een betere bedoeling mee' kan nogal wat schade worden aangericht (ook naar jezelf toe). Het lijden in de wereld is een feit. Dat God werkt in de levens van mensen ook en dat Hij lijden dat mensen overkomt ten goede kan keren ook. Maar dat betekent m.i. niet dat Hij dit altijd doet en dat al het lijden dat mensen overkomt altijd een betere bedoeling heeft.
De ontmoeting met de verlamde man waarover je schrijft is inderdaad bijzonder. Maar, pas op dat je het niet veralgemeniseert, hoe waar de woorden van deze man ook zijn.
De ontmoeting met de verlamde man waarover je schrijft is inderdaad bijzonder. Maar, pas op dat je het niet veralgemeniseert, hoe waar de woorden van deze man ook zijn.
vlokje
13-05-2012
/ 17:56
We hebben het volgens mij over het verschil tussen Gods kant en onze menselijke kant.
Ik geloof van harte dat God een borduurwerk maakt, waar wij mensen slechts nu de onderkant van kunnen zien. Waarom op zaken vooruit lopen en zeggen dat alle vreselijks wat er allemaal ooit gebeurd is zonder doel is geweest? Hoe kan ik weten wat Gods doel was?
Zou God selectief zijn in het beste voorhebben met iedereen? Dit kan er bij mij niet in.
Wat doen we werkelijk met de woorden: Dankt God in alles.
Ik denk dat jij vooral bedoelt dat we dit niet zomaar tegen iedereen in lijden kunnen zeggen. Daar ben ik het wel mee eens. Mijn oudste broer is al jong overleden, en er waren 2 verschillende ouders: Mijn vader gaf het in Gods hand, en mijn moeder stierf bijna in haar verdriet. Maar het leek alsof zij zich weigerde te laten troosten. En hier had ik uiteindelijk wel moeite mee.
Het lijkt er soms op dat we de andere kant willen promoten: Ons verdriet laten zegevieren boven de wetenschap van Gods leiding in ons leven. En hier zal ik het nooit mee eens kunnen zijn.
Ik geloof van harte dat God een borduurwerk maakt, waar wij mensen slechts nu de onderkant van kunnen zien. Waarom op zaken vooruit lopen en zeggen dat alle vreselijks wat er allemaal ooit gebeurd is zonder doel is geweest? Hoe kan ik weten wat Gods doel was?
Zou God selectief zijn in het beste voorhebben met iedereen? Dit kan er bij mij niet in.
Wat doen we werkelijk met de woorden: Dankt God in alles.
Ik denk dat jij vooral bedoelt dat we dit niet zomaar tegen iedereen in lijden kunnen zeggen. Daar ben ik het wel mee eens. Mijn oudste broer is al jong overleden, en er waren 2 verschillende ouders: Mijn vader gaf het in Gods hand, en mijn moeder stierf bijna in haar verdriet. Maar het leek alsof zij zich weigerde te laten troosten. En hier had ik uiteindelijk wel moeite mee.
Het lijkt er soms op dat we de andere kant willen promoten: Ons verdriet laten zegevieren boven de wetenschap van Gods leiding in ons leven. En hier zal ik het nooit mee eens kunnen zijn.
Flower19
14-05-2012
/ 15:32
Ik kan me goed inleven in vraagsteller. Ook al gun je een ieder het baby geluk, valt het niet altijd mee om soms naar dat alles te luisteren, zeker als je zelf weer bemerk niet zwanger te zijn. Zo zijn al mijn schoonzussen zwanger (3) van de 1e baby en daarvan waren wij het eerste getrouwd. Ik weet wel het gaat niet om wie het eerste is, hoe snel etc. Maar soms is het best lastig als we elkaar dan weer bij elkaar zien om tussen alles uitwisselingen in te zitten. zo ga je een zwangerschap wel meer als een wonder zien dan iets van zelfsprekend
