Godservaring
Ds. P. van de Voorde | 8 reacties | 11-05-2012| 11:32
Vraag
Is er wel eens onderzoek naar gedaan of bekendheid geweest over de wijze waarop mensen Gods liefde ontvingen? Was dit altijd in gebed, bijbellezen, of in de kerk? Ik bedoel wat precies de omstandigheden waren, waarin iemand God ontmoette. Kan het ook zonder dat iemand door de Bijbel aangesproken werd, of in de kerk zat of aan het bidden was? Ik heb hier grote onzekerheid over gehad, omdat ik gewoon op bed, heel direct zomaar de diepste vrede en vreugde-ervaring met God kreeg, zonder biddend of bijbellezend bezig te zijn geweest. Er is mij altijd verteld dat dergelijke openbaringen uitzonderingen zijn. Dat God meestal spreekt door Zijn Woord. Ik kreeg een veel directere liefdesopenbaring en heb enorm geworsteld met alle 'zware' bekeringsverhalen om mij heen. In die openbaring werd mij helemaal niet iets zondigs getoond, God was uitsluitend liefdevol. Is het bekend of er meer mensen op een dergelijke, niet in de ellende-verlossing-dankbaarheid-weg God hebben ontmoet? Ik twijfel zelf niet aan de zuiverheid van deze bijzondere ervaring, maar heb nooit een dergelijke Godservaring van andere kerkmensen gehoord.
Antwoord
Beste vragensteller,
Bij mijn weten is een dergelijk onderzoek nooit gedaan. Wel leert de praktijk ons dat Gods liefde ervaren wordt in het gebed en/of tijdens het Bijbellezen of de eredienst. Jouw ervaring is overigens zeker bekend onder christenen. Ik heb dit meerdere keren van moslims gehoord die tot geloof kwamen en waar een dergelijke bijzondere ervaring een rol speelde. De persoon van Jezus staat hierin vaak centraal. Maar je merkt terecht op dat dergelijke ervaring niet om de andere deur te beluisteren zijn. Dat hoeft ook niet, omdat de Heere ons wil leren niet uit onze ervaringen te leven, maar uit de belofte van het evangelie. Meestal spreekt God door Zijn Woord, maar Hij heeft ook andere manieren om het mensenhart te bereiken. Als toetssteen is het goed om te kijken waar die ervaringen ons brengen. Waar God werkt zal Hij ons altijd brengen bij het evangelie van kruis en de opstanding van de Heere Jezus. Petrus schrijft: “Voor u dan, die gelooft, is Hij kostbaar” (1 Petr.2:7a).
Zeker de getuigenissen uit een andere cultuur en context dan de gereformeerde leren ons overigens dat we niet moeten denken in schema’s van ellende, verlossing en dankbaarheid. Het is de bekende drieslag waarmee de Heidelberger catechismus is opgebouwd. Maar dit is niet bedoeld om een volgorde aan te brengen in de bekeringsweg. Het zijn veel eerder de drie kanten van een driehoek die bij elkaar horen. En als we verdiept mogen raken in het geloof zullen we altijd iets van onze ellende kennen, anders was er geen verlossing nodig. We zullen ons verwonderen over de verlossing tegen de achtergrond van onze ellende. En wie die verlossing in het geloof mag aanvaarden kan niet anders dan dankbaar zijn in woord en daad (in de kracht van de Heilige Geest). Zo bezien is deze drieslag waardevol voor de opbouw van een dergelijk leerboek en leerzaam om je in te verdiepen. Ik wens je daarbij van harte Gods rijke zegen.
Ds. P. van de Voorde,
Wijngaarden
Dit artikel is beantwoord door
Ds. P. van de Voorde
- Geboortedatum:18-08-1975
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Wijngaarden
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik denk dat het geen nut heeft om hier onderzoek naar te laten doen ofzo iets. God laat Zich niet in een hokje stoppen met eerbied gesproken.
Wees dankbaar voor wat je hebt ontvangen!
Het bewijs daarvan is dat Hij zijn eigen Zoon voor een zondige wereld heeft gegeven.
Als wij dat geloven ontvangen wij Gods liefde.
Dat hoeven we niet ervaren, dat is een Bijbels feit. Dat moeten we gewoon aannemen
Waar, wie, hoe hoorden mensen Gods stem. In de stilte, in de kerk, op het werk?
Vroeger waren er voor zover ik goed ingelicht ben, "gezelschappen". Hier werden deze zaken vrijuit gedeeld en besproken, wat is er vandaag voor de jeugd een betere aansporing dan levende getuigenissen? We klagen over leeglopende kerken, maar zou het niet komen doordat er maar zo weinigen echt uit hun hartsontmoetingen met God vertellen? Ik kende vroeger maar een handjevol "bekeerden", die voornamelijk beschroomd vertelden dat er een werk van God in hun leven had plaatsgevonden, maar ik heb nooit veel meer gehoord dan dat. De Geest lijkt soms bijna uitgeblust in bepaalde kerken, of ligt dat aan mij?
"Varianten van religieuze beleving" van William James is een klassiek werk.
Weliswaar verouderd, maar toch interessant in dit kader:
"Kosmisch bewustzijn" van dr RM Bucke.
Beste redactie, Ik reageer op de vraag 'Godservaring'. Ik heb dit bijna hetzelfde meegemaakt toen ik een meisje was van een jaar of 9. Zo bijzonder. Ik had altijd een angstbeeld van God en na het dopen in de kerk lag ik op zondagavond in bed psalm 105:5 hardop te zingen om nu eens echt de woorden te begrijpen. Ineens begreep ik het en ik kreeg een geweldig blij gevoel en een enorm verlangen om de Heere Jezus te omhelzen. Ik heb toen gezegd: ''Heere, als ik nu sterf vind ik het niet erg.'' Ik ben vredig gaan slapen, daarna is het nog jaren duister geweest maar dat wat toen gebeurde was bijzonder en hield (en houd) me nog steeds vast. Hij laat niet varen wat Zijn hand begon! Sinds kort ben ik een echt levend kind van God. Ik denk dat ik toen al Zijn kind was maar ik kon me niet overgeven en nu wel en nu wil ik maar één ding: leven voor Hem! Ook bedenk ik weleens hoe onbeschrijfelijk bijzonder het in de Hemel moet zijn als je hier op aarde al in een paar seconden zo blij kan worden! Dit ter bemoediging aan de vraagsteller, ik ben ook benieuwd of er meer zijn. Ik vind dit onderwerp te teer om onder mijn naam te reageren, vandaar dat ik het zo doe.
