Staan tijdens het gebed

nee hoor, daar oordeel ik niet over, ik wijs niemand aan. Maar als dat in Israël zo was dan zijn wij echt geen haar beter, hier zijn ze dus ook die het leuk vinden om op te vallen.

Natuurlijk zijn die er altijd, maar je hoeft ze niet allemaal over 1 kam te scheren.

@plderoos; Ik sta onder het gebed. Om mijn gedachten er goed bij te houden, anders wil ik nog wel eens afdwalen.
Toen ik jonger was sliep ik elke zondag twee diensten onder het gebed na een lange zaterdag. Het is voor mij nog steeds een reden om te gaan staan. Als een huichelaar? Het is toch veel eerbiediger zo?

Ik denk dat het loon waarover het gaat net zo hard verdiend wordt met een onverantwoorde kerkgang. Niet om het Woord, maar om de mensen te laten zien dat jij er ook bent. Ik hoop dat je inziet dat het in deze tekst niet puur en alleen over staand bidden gaat.

Of men nu staat of zit tijdens het bidden zal voor God niet zoveel uitmaken.

Onze God is geen God van verbeelding. Waarom moeten wij bij het bidden opeens op onze lichaamshouding letten? Kunnen wij Gods geborgenheid ervaren door onder een deken te gaan zitten, en ons dan Zijn geborgenheid in te beelden?
Werkelijke vrede heeft de Heere Jezus aan het kruis bewerkt, door voor ons Zijn bloed te vergieten. Alleen wanneer mensen dat aannemen krijgen zij van God vrede in hun hart. Door het Volbrachte Werk hebben mensen vrije toegang tot God de Vader,
Dat brengt verzoening en rust.

Bij ons ik de kerk staan de mannen ook tijdens het gebed, het is een ongeschreven wet, wat mij betreft mogen we ook allemaal blijven zitten.

Nou denk ik Roozemond, dat je me niet helemaal begreep. Ik zei dat het gros het ook werkelijk eerbiedig vind. Naar mijn mening hebben ze zich dat laten voorhouden want volgens mij doet je houding er niet toe, Maar goed, ze doen dat dus uit eerbied. En een enkeling doet het om gezien te worden. Dat is niet hetzelfde als alles over één kam scheren.

@ Rene, o, maar met dat laatste ben ik het volkomen eens! Ik denk dat heel veel teksten uit de bijbel veel verder strekken dan dat je op het eerste gezicht zou zeggen. Met deze is dat niet anders. Maar dat neemt niet weg dat ze ook van toepassing is op hen die gaan staan tijdens het bidden om door de mensen geëerd te worden.

Maar met Daniël ben ik het helemaal eens: van mij mogen ze allemaal blijven zitten. Ze heffen hun handen toch ook niet op? (1 Timotheus 2:8)

in de Bijbel staat nergens dat een man zou moeten staan. zoals hier al genoemd wordt heeft het te maken met de man vrouw situatie. bij ons in de gemeente (HHK) staat alleen de kerkenraad. maar dit verschilt ook per gemeente. bij mijn vriendin in de gemeente staat wel iedereen (GerGem) maar ik vindt het tijdens het gebed er daar rommeliger en oneerbiediger aan toe gaan als bij ons.

Mijn man deed het vroeger ook. Uit eerbied en toentertijd deed het grote gros van de mannen dit in vergelijking met nu. Totdat hij een ernstig ongeluk kreeg en daardoor niet zo lang stil kon staan. Daarna heeft hij het nooit meer gedaan. Waarom? Ik denk dat na verloop van tijd de stap om het weer te doen toch te groot werd.
Het zijn er nu ook niet meer zo veel en daardoor lijkt het nu dat je jezelf toch iets beter voelt als je gaat staan. Tenminste zo voelden wij dat persoonlijk.
Nog niet zo lang geleden wilden ze tijdens de catechisatie weer invoeren dat de jongens tijdens het gebed allemaal zouden gaan staan. Daar kwam me toch een portie commentaar op van de jongelui (en ook van de ouders) dat de kerkenraad dat maar weer snel terug gedraaid heeft…
@ plderoos, Gaat bij jullie in de kerk de kerkenraad niet staan dan? De dominee toch wel? ;)
Uiteindelijk is dit toch meer iets van de buitenkant wat er niet echt toe doet. Ik maak er geen punt van, een ieder moet dat voor zichzelf maar uitmaken. Overal is wat en in elke gemeente doen ze het weer anders.

@ roeltje, ja hoor, bij ons staan ze ook. Geen gezicht als ze de dominee de preekstoel op horen stommelen en als ze dan een soort mix van eerbiedige maar toch snelle gebedsbeëindiging en opkijken naar de preekstoel zoeken. :)

maar het doet er inderdaad absoluut niet toe. Het maakt pas wat uit als je het doet om door de mensen gezien te worden, dat dan weer wel.

De gestalte van het hart, doet dat er wel wat toe? Volgens mij is dat het enige waar God op let.

Toch wat meer in de Joodse cultuur verdiepen...
De lichaamshouding sluit aan bij de geestelijke activiteit.

Lees de Bijbel:
- Markus 11:25 En wanneer u staat te bidden,... /
- Psalmen 95:6 Komt, laat ons aanbidden en nederbukken; laat ons knielen voor den HEERE, Die ons gemaakt heeft....

Zittend bidden, zittend lofprijzen 'heft uwe handen naar omhoog', zittend aanbidden, zittend danken, zittend lezen, zittend...

best vreemd, of niet??

Of we staan of zitten, knielen of liggen.
God kijkt daar dwars doorheen. Hij ziet wat er ins hart omgaat end at kan zelfs heel iets anders zijn dan onze woorden die we uitspreken.
Laten we ons toch niet verliezen in allerlei uiterlijkheden.
Hij wil geen offers, maar ons hart.

@Waldboy, en zo is dat!

Ik wil er nog graag aan toevoegen: het doet er ook niet toe waar je bent.

thuis of in de kerk of op jewerk;
in de rij bij de bakker;
in de file op de A10;
op de fiets naar je vriendinnetje of vriendje;
tijdens een heerlijke wandeling op zondagmiddag of gewoon in de week;
in de pauze op school
en zo zijn er nog wel meer te bedenken.

David zegt ergens in de psalmen: Laten de overleggingen van mijn hart en de woorden van mijn mond u welgevallig zijn.
Daar kan ik mij volledig bij aansluiten

AMEN, gelukkig sluit het één het ander niet uit... behalve in de file op de A10... hou vooral je ogen open!

Handen samen, ogen dicht

Christenen hebben zo hun gebruiken, maniertjes en tradities, die aan allerlei invloeden onderhevig zijn. De serie 'Zo doen wij dat' legt typisch christelijke gebruiken onder het vergrootglas. Vandaag: de gebedshouding. Handen samen, ogen dicht. Kinderen weten al niet beter, ze leren het van jongsaf aan. In de kerk zit iedereen zo, de juf zegt het op school, het wordt hun - soms op nijdige toon - toegevoegd aan tafel: in die houding zitten we als we bidden.,,Het is een houding van verootmoediging en aanbidding'', zegt de Edese predikant Willem Smouter, ,,zeker als het hoofd daarbij iets wordt gebogen. Maar in de Bijbel vind je nog zoveel andere gebedshoudingen.''

Sterker, die van 'ons' komt in de Bijbel niet eens voor.

Daniël knielde om te bidden, drie keer per dag. Petrus bad geknield bij het sterfbed van Dorkas. De dichter van Psalm 123 slaat zijn ogen op naar de Heer. Jezus sloeg zijn ogen op naar de hemel voor zijn 'hogepriesterlijk gebed'. In Getsemane smeekte Hij geknield en diep voorovergebogen. Salomo lag bij de inwijding van de tempel geknield voor het altaar, zijn handen ten hemel geheven. Van Mozes en Aäron, Jozua en Ezechiël wordt verteld dat ze zich voorover op de grond wierpen in gebed.

Met geheven handen bidden de dichters van Psalm 28, 63, 77, 88, 134, 141 - de handpalmen gericht naar de hemel of naar het allerheiligste in de tempel, waar God woonde. Staande, met geheven handen, is waarschijnlijk eeuwenlang de gebedshouding geweest in de tempel, de synagoge en de vroege kerk. ,,Zodra ik de stad uit ben, zal ik de handen opheffen'', zegt Mozes, als de farao hem heeft gevraagd te bidden dat God een einde maakt aan de plaag van donder en hagel.

Het is ook de houding die Calvijn vooropstelt. Om echt te kunnen bidden moet je je losmaken van aardse beslommeringen en alles wat je gedachten kan afleiden. Je handen opheffen betekent het besef dat mensen ,,ver van God verwijderd zijn, indien ze hun zinnen niet naar boven heffen'', schrijft hij in de Institutie. 'Tot U hef ik mijn ziel op', haalt hij de opening van Psalm 25 erbij aan.

In de liturgie van de oude kerk was het staan de meest gepraktiseerde gebedshouding. Het concilie van Nicea (325) schreef voor dat de gelovigen op zondag en tijdens de hele paastijd moesten staan als herinnering aan de opstandig van Christus, waaraan ze participeerden. Wel werd er zowel in de liturgie als privé geknield als een teken van onderwerping en eerbetoon aan God

In de derde eeuw zegt de kerkvader Origenes: ‘Er zijn allerlei gebedshoudingen, maar die waarbij de handen uitgebreid en de ogen naar boven worden gericht, dient de voorkeur.’ Een blik naar boven, waar volgens de bekende voorstelling God in de hemel woont, vergezelde vaak het gebed. Jezus zelf gaf het voorbeeld. Bij het broodwonder nam hij de vissen en broden, sloeg zijn ogen op naar de hemel en sprak het zegengebed uit (Mt. 14,19). Bij de het laatste avondmaal wordt van Jezus gezegd dat hij het brood in zijn handen nam, opzag naar de hemel en het dankzeggend zegende.

Tenslotte ; 1 Tim. 2 vers 8 ;
Ik wil dus dat de mannen op alle plaatsen met opgeheven handen bidden.