Nog een derde kindje
Ds. M.A. Kempeneers | 16 reacties | 30-04-2012| 09:43
Vraag
Wij zijn bijna vijf jaar getrouwd en hebben twee kinderen van drie en één jaar. Hiervan genieten we enorm. Heel graag zou ik (vrouw) nog een derde kindje willen. Maar mijn man wil het absoluut bij twee kinderen laten. Zijn reden: Het is niet praktisch om voor een derde te gaan. Het past niet in de auto, je kunt er maximaal twee tegelijk aan de hand houden of op schoot hebben. Dit doet mij zoveel verdriet. Hoe moet ik hier mee omgaan? Het verknoeit momenteel de sfeer binnen ons huwelijk.
Antwoord
Beste jonge vrouw
Het is niet eenvoudig om een antwoord op je vraag te geven. Het gaat immers over een kwestie in je huwelijksleven. En het huwelijk is zo’n tere en heilige band, daar moet je als buitenstaander met de grootst mogelijke zorgvuldigheid mee omgaan. Je vraag raakt ook een aantal andere terreinen, zodat het niet eenvoudig is om een kort antwoord te geven. Ik zal proberen om een poging in die richting te doen.
Wij belijden dat kinderen een geschenk van de Heere zijn. Daar mag je je man ook aan herinneren. Zijn instelling is absoluut onbijbels. Waarmee ik niet wil ontkennen dat er omstandigheden kunnen zijn waarin je bewust de seksuele omgang met elkaar vermijdt of zodanig organiseert, dat dit alleen tijdens de onvruchtbare dagen plaatsvindt. In die richting kunnen de woorden van Petrus wijzen, als hij in 1 Petrus 3:7 zegt dat mannen met verstand bij hun vrouw moeten wonen. Ik weet niet hoe jullie dit nu doen. Het lijkt er een beetje op dat jullie voorbehoedsmiddelen gebruiken. Mocht dat zo zijn, dan zou ik daar nog eens over nadenken. Als je nog jong en gezond bent en er zijn geen lichamelijke of psychische redenen, dan staat het gebruik van voorbehoedsmiddelen op gespannen voet met wat de Heere in kinderen wil geven. Niet zozeer om het menselijke geslacht te laten vermenigvuldigen. Want je zou kunnen zeggen: de wereld is vol met mensen; er zijn er genoeg. In die gedachtengang denkt jouw man. "Mijn handen zijn vol, de auto is vol."
Maar christelijke gezinsvorming staat vooral in het licht van de komst van Gods Koninkrijk. En dat is het vooral waarom de Heere ons kinderen wil geven. Hij werkt in de geslachten. Enerzijds is genade geen erfgoed, maar anderzijds werkt de Heere zijn genade wel in de gezinnen van de gemeente. En als wij minder kinderen krijgen, dan wordt de kerk kleiner en dan zullen er menselijkerwijs gesproken ook minder mensen tot bekering komen. En dat is niet tot Gods eer. Dus ook in dat opzicht is het verkeerd om na twee kinderen te zeggen: het is genoeg.
En natuurlijk wil dat allemaal niet zeggen dat je dus elke gelegenheid die zich voordoet moet gebruiken om kinderen te krijgen. Je moet wat dat betreft ook je verstand gebruiken, zegt Petrus. De vrouw is het zwakkere vat en haar lichaam is er niet tegenop gewassen om twintig kinderen te baren. Wij mogen echt wel gebruik maken van de perioden dat er geen eisprong is. Heel veel grote gezinnen kom je in de Bijbel niet tegen. Maar de meeste gezinnen in de Bijbel hadden wel meer dan twee kinderen. En nu wil ik verder geen minimum of maximum aantal noemen, dat gaat mij te ver. Maar als je zegt: maximaal twee, en ook nog het liefst een jongen en een meisje, dat is zonder meer werelds denken.
Tot zover heel summier een aantal bijbelse overwegingen, die het denken van je man veroordelen. Daar zou je hem om te beginnen al mee kunnen confronteren.
Maar wat als hij dan nog vasthoudt aan zijn gedachten? Dan wordt het heel lastig. Want kinderen krijg je samen en je moet ze ook samen opvoeden. Ik zou in ieder geval deze zaak aan de Heere voorleggen. Dat deed je hopelijk al. En Hem vragen of Hij je man vanuit Zijn Woord wil onderwijzen. Bovenal of Hij hem wil bekeren, want dan is het probleem meteen opgelost, daar ben ik van overtuigd. Maar als hij niet verandert, dan mag je deze zaak ook laten rusten. Al zou ik wel weigeren om voorbehoedsmiddelen te gebruiken. Daartoe mag en kan hij je niet verplichten. Maar behalve dat, moet je proberen om je huwelijk niet nog verder onder spanning te brengen en deze zaak geen obsessie laten worden. Probeer ook te genieten van de kinderen die je wel hebt mogen krijgen en ook van het huwelijk met je man. En als je er geen ruzie om maakt of er steeds weer over begint, wie weet of je man toch nog een keer bijdraait.
Maar breng deze dingen wel bij de Heere. Hij aanschouwt ook deze moeite opdat we het in Zijn hand geven. Iemand als Lea had ook een huwelijk met een kruis. Ook al was haar man Jakob godvrezend, hij handelde niet goed. Maar ze heeft het bij de Heere gebracht en Die nam het voor haar op.
Ik hoop dat dit iets van een antwoord mag zijn in deze moeilijke en tere kwestie.
Met vriendelijke groet,
Ds. M. A. Kempeneers
Dit artikel is beantwoord door
Ds. M.A. Kempeneers
- Geboortedatum:05-11-1964
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Katwijk aan Zee
- Status:Inactief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Verder wil ik er niet over oordelen omdat ik er geen ervaring mee heb....
Zelf kom ik uit een gezin met 9 kinderen, allemaal gekregen pandjes van de Heere, en velen zeggen: niet normaal zoveel kinderen....
Afijn, een zaak waar je samen en vooral met God uit moet/mag komen.
Het is voor elk echtpaar weer anders, maar er mee knoeien, nee, ik ben er van overtuigd dat dat niet de weg is.
Idd. zijn praktische redenen niet oké.....
Gods zegen!
Dus ik zou zeggen kan je het aan, overleg dan samen met God en misschien een grotere auto kopen, maar volgens mij passen drie kinderen ook op een achterbank.
---------------Wij belijden dat kinderen een geschenk van de Heere zijn. Daar mag je je man ook aan herinneren. Zijn instelling is absoluut onbijbels. Waarmee ik niet wil ontkennen dat er omstandigheden kunnen zijn waarin je bewust de seksuele omgang met elkaar vermijdt of zodanig organiseert, dat dit alleen tijdens de onvruchtbare dagen plaatsvindt. In die richting kunnen de woorden van Petrus wijzen, als hij in 1 Petrus 3:7 zegt dat mannen met verstand bij hun vrouw moeten wonen. Ik weet niet hoe jullie dit nu doen. Het lijkt er een beetje op dat jullie voorbehoedsmiddelen gebruiken. Mocht dat zo zijn, dan zou ik daar nog eens over nadenken. Als je nog jong en gezond bent en er zijn geen lichamelijke of psychische redenen, dan staat het gebruik van voorbehoedsmiddelen op gespannen voet met wat de Heere in kinderen wil geven. -------------
als roomse man heb ik van de bisschop en de pastoor hetzelfde te horen gekregen. Dat geeft op meerder vlakken brokken: relationeel tussen man en vrouw (als men onthouding gaat zien als een bijbels gegeven als er geen kinderwens kan zijn) en als we denken aan wet en evangelie. Paulus zou zó niet spreken.
Als man met minimumloon is ons drietal al teveel. Temeer omdat er sprake is van een aan het licht gekomen afwijking bij mij.
Dit medium is niet geschikt om zulke moeilijke materie te behandelen. Maar of dit antwoord bijbelse is dan dat het paaps is, is de vraag.
Het gaat hier om praktische redenen, de rest is niet genoemd. Dat even om de boel te scheiden.
Ik vind het juist goed dat hierop gewezen wordt.
Nu wil ik geen discussie over het hoofd van de vragenstelster gaan opzetten.
Maar als anticonceptie (hetgeen wij niet gebruiken) slechter zou zijn dan NFP (hetgeen wij niet meer practiseren) dan heeft deze predikant een goed punt.
Wat bedoel je met de zin dat anticonceptie slechter zou zijn dan NFP? Dat begrijp ik even niet.
Dan praat ik even niet over abortieve anticonceptie want die is uiteraard wel verwerpelijk.
Het doel is toch hetzelfde?
Maar ALS het waar is wat de r.-k.k. zegt en wat anderen zeggen dat Natural Family Planning beter is omdat er dan kan worden samengekomen en men de weg ter bevruchting niet persé afsluit (condoom) dan heeft de predikant beantwoorder gelijk.
Maar ik wil nu zo graag laten zien, dat het in de praktijk soms (vaak?) niet zo eenvoudig ligt. En dat het practiseren van NFP ook brokken kan veroorzaken en huwelijken aantasten / ver-angstigen op dit gebied.
Ik ben het met je eens dat het niet zo eenvoudig ligt, er kunnen soms zulke redenen zijn...
Zeggen dat God wel voor je zorgt en daarom absoluut geen anticonceptie mag gebruiken vind ik te ver gaan
Als er zwaarwegende argumenten zijn voor nog niet meer kinderen, een ieder zij in zijn/haar eigen hart verzekerd, vind ik NFP absoluut niet verantwoord daar de kans op een (onverantwoordelijke) zwangerschap nog vrij groot is.
Het doel is om een zwangerschap te voorkomen, dan kies je mijns inziens voor het meest betrouwbaar middel dat niet abortief is.
Maar ja, dat is mijn mening die wellicht anders zou zijn als anderen.
Aan de andere kant hebben we ook een verantwoordelijkheid. De meeste stellen kunnen inderdaad geen 10/15 kinderen aan. Wat opletten/ gebruik maken van vruchtbare en onvruchtbare dagen (ladycomp is bijv. heel betrouwbaar) kan op bepaalde tijden nodig zijn (samen als man en vrouw daar bewust en in liefde mee omgaan). Van mij hoeft dat ook niet pas op het moment dat het helemaal niet meer gaat. Als het echt onverantwoord is om weer zwanger te raken kan anticonceptie nodig zijn. Je relatie is ook heel belangrijk en je bent niet alleen geschapen om kinderen te krijgen en te overleven.
2 kanten belicht. Iedereen maakt een persoonlijke keuze.
Ps. Jalida; jij zegt: 'wij hebben zelf drie kinderen en zijn nog vrij jong. eigenlijk kunnen we het niet aan'. Mag ik vragen wat je daarmee bedoeld?
God heeft je ook je hersens gegeven om te gebruiken, dat geldt ook voor je man.
Kan het niet, financieel gezien, lichamelijk of psychisch? Dan heb je een reden om niet perse een 3e kindje te willen.
Ook financieel gezien telt mee! Iedereen kan zeggen dat God zorgt, en dat geloof ik ook wel, maar Hij gooit echt niet iedereen een geldzakje toe met daarin het bedrag wat je tekort komt...
Je verstand gebruiken en biddend (!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!) SAMEN met je man voor Gods aangezicht een keuze te maken.
We mogen ons dus echt afvragen of men vroeger net zo vruchtbaar was als nu. Zo had Jakob wel 13 kinderen, maar wel bij 4 vrouwen.
Als een vrouw en man samen goed vruchtbaar zijn kan er elk jaar een nieuw kindje komen, als we nergens op letten. Dit lijkt me niet in overeenstemming met Gods bedoeling. Kinderen zijn een geschenk en geen stortregen. Als een vrouw elke maand bang moet zijn voor een zwangerschap en vrijen een obstakel wordt om de angst voor een nieuw kindje, dan gaat er iets grondig fout. Zo kan de seksuele omgang een last worden en geen viering van de liefde (waarvoor het in eerst instantie bedoeld is).
Wij hebben samen 2 kindjes en het laatste kindje is nu 1 jaar. We hebben een moeilijk jaar achter de rug, veel ziekte en veel huilpartijen (ook 's nachts). We zijn allebei heel erg moe en mijn man loopt tegen overspannen aan. Voor ons is het echt niet goed om nu een derde kindje te krijgen.
We kunnen wel zeggen dat God ons wel de kracht zal geven en dat Hij er wel een weg voor zal maken, maar God heeft ons als zelfdenkende en verantwoordelijke mensen geschapen. We mogen ook zelf nadenken en biddend beslissen dat het even niet kan. Maar laten we God niet buiten onze beslissingen zetten en Hem wel betrekken bij gezinsvorming.
Al komen de argumenten van de man mij een beetje vreemd voor; maar 2 handen, max 2 kids op schoot...waar gaat dit over? ze worden toch ook groter, en dan willen ze echt niet meer altijd een handje van papa bij het lopen, en op schoot zitten wordt dan naast papa zitten...
ook kan je in vrijwel iedere auto 3 kids op de achterbank kwijt.
wat bovenstaande betreft geef ik de vraagstelster gelijk.
Maar dit is toch zo heel erg persoonlijk...en het kan een behoorlijk moeilijk vraagstuk zijn én blijven in het huwelijk, veel met elkaar erover praten denk ik dat zowiezo goed is, en samen toch tot een oplossing zien te komen.
Dat de ds aanhaald dat, als de man tot bekering zou komen, de vraag niet meer speelt, vind ik 'vreemd' overkomen, net alsof je dan de oplossing hiervoor hebt?
