Nooit een broek aan
B.S. van Groningen | 26 reacties | 04-04-2012| 13:15
Vraag
Ik ben zelf Rooms Katholiek (maar doe er niets mee) en mijn vriend is van de Gereformeerde Gemeente. Nu zijn we al een paar keer bij zijn kerk naar catechisatie geweest en merk ik dat ik het met sommige dingen meteen eens ben en bij andere dingen mijn twijfels heb. Het is namelijk zo, dat meiden in principe nooit een broek (behalve als het beroepsmatig moet) aan mogen hebben en dus altijd een rok of jurk dragen. Op zich is dit voor mij niet zo'n heel groot probleem. Maar is het ook zo dat je dit belooft als je belijdeniscatechisatie doet? Want ik kan namelijk niet beloven dat ik nooit een broek aan zal doen, puur om het feit dat ik het soms fijn vind om gewoon in een broek te lopen. Toen wij het hier samen met zijn ouders (en de ouderling die de catechisatie geeft) over hadden zeiden zij dat wij er niet zo'n groot punt van moesten maken... Maar als ik met een broek naar de kerk zou willen gaan op zondag, weet ik toch zeker dat zijn ouders mij tegen zouden houden en mij verzoeken om een rok/jurk aan te trekken. Nu is mijn vraag dus: beloof je met belijdeniscatechisatie dat je nooit een broek aan zult doen? Alvast bedankt!
De zorgverzekeringen van Care4Life
De zorgverzekeringen van Care4Life stellen de beschermwaardigheid van het leven voorop. Benieuwd hoe?
Antwoord
Beste vriendin,
Ik vind dat jij een serieuze vraag stelt, daarom wil ik hem ook op die wijze behandelen. Toch maak ik tegelijk een kanttekening: we hebben het hier over middelmatige zaken; dat betekent dat andere zaken bij het doen van belijdenis veel belangrijker zijn, zonder de kleding en de levensstijl naar de achtergrond te laten verdwijnen. Ik haak tegelijk in op het antwoord van je a.s. schoonouders en van de ouderling: je moet er niet zo’n groot punt van maken.
Trouwens jij komt ook uit een kerk, die regels kent en rituelen. Al doe jij er niets mee, toch is dat ook een feit. Je bent het met sommige dingen gelijk eens en over andere zaken heb je twijfels. Nu hoop ik, dat je over hoofdzaken het eens bent en wanneer het over bijzaken gaat, rustig met elkaar praat om het eens te worden.
Jouw grote punt is het dragen van een broek door meisjes. Je bent door je vriend in een ander kerkverband terecht gekomen en ik begrijp dat je dat uit overtuiging doet. Waarom? Ik ga er vanuit, dat je van je vriend houd en samen door het leven wil gaan. Dat is geven en ontvangen (beter dan nemen). Om een andere reden vond ik het ook moeilijk om te antwoorden. We leven in de lijdenstijd. En een van de meest vernederende zaken voor de Heere Jezus was, dat ze zijn klederen verdeelden en verlootten. Hij hing daar in naaktheid en schande. En wij discussiëren over de soort kleding. In het paradijs heeft God ons kleren gegeven om onze schande en naaktheid te bedekken. In onze gezindte is het nog altijd gebruikelijk dat meisjes en vrouwen in een rok of jurk gaan. Mag het onderscheid tussen man en vrouw nog gezien worden?
Tegelijk wil ik je waarschuwen om dit niet als een geweldig strijdpunt te maken. Op de vragen, die je bij de openbare belijdenis beantwoordt, wordt niet gevraagd of je nooit een broek zult dragen, maar wel fundamenteel iets anders! Of je in leer en leven belijdt, dat het je ernst is om je daaraan te houden. Dat je door Gods genade in die belijdenis standvastig zult blijven en daarin zult leven en sterven. Wat je geleerd hebt uit Gods Woord en de belijdenisgeschriften of je dat in een godvrezend, eerbaar en onberispelijk leven zult laten zien en dat je die belijdenis met goede werken zult versieren. En of je bij ontsporing in leer of leven je zult onderwerpen aan de Christelijke tucht/vermaning.
Je ziet en je weet, dat hier niet gevraagd wordt of je nooit een broek aan zult doen. Ik kom nog even terug op de verhouding met je vriend. Wanneer je van elkaar houdt, heb je ook veel voor elkaar over. Je hoeft het niet altijd met elkaar eens te zijn, maar je gaat toch ook niet bewust tegen gevoelens van de ander in? Wanneer je het belang van belijdenis doen serieus neemt en biddend daarmee bezig bent, dan zal het ook niet moeilijk zijn om bepaalde zaken te doen of andere juist te laten. Na de Wet wordt bij ons vaak gezongen: "Och of, wij Uw geboon volbrachten, gena, O, hoogste Majesteit, gun door het geloof in Christus’ krachten, om die te doen UIT DANKBAARHEID."
Beste vriendin, ik weet dat over deze zaken verschillend gedacht wordt. Maar mag ik je een wijze raad van een oudvader meegeven? In hoofdzaken moeten we de eenheid betrachten, in bijzaken/middelmatige zaken een zekere vrijheid laten, maar in alle dingen de liefde betrachten! Allereerst tot God, maar ook tot onze naaste. En… het is niet goed, dat we door ons gedrag (op welk terrein ook) ergernis geven.
Met hartelijke groeten,
B. S. van Groningen
Dit artikel is beantwoord door
B.S. van Groningen
- Geboortedatum:25-04-1951
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Hendrik-Ido-Ambacht
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Oud-godsdienstleraar Wartburg College, docent Cursus Godsdienst Onderwijs (Bijbelkunde) en ouderling.
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Als je voor HEM wilt uitkomen in je leer en leven dan wil je je daar ook naar kleden.
Als je aangesloten bent bij een voetbal club gelden er ook kleding regels en dan zegt men ook niet ik wil mij anders kleden.
En als je dan toch graag een broek aan wil dan kun je beter een kerkverband zoeken waar dit geen probleem is.
Ben benieuwd naar de volgende reactie's.....
Maar laten we vooral respect voor elkaar hebben in deze samen leving
Het laatste stukje van het antwoord van B.S. van Groningen vind ik bemoedigend mooi.
Natuurlijk gaat het om het hart, maar net zoals in het antwoord te lezen is; is de kleding in onze gezindte traditie en moet je geen ergernis opwekken in de gemeente.
Bovenal gaat het om zaligmakend geloof en niet om het uiterlijk. Als dat maar nooit vergeten wordt!
Vind altijd sowieso dat een rok of jurk een duidelijk herkenningsteken is (wbt uiterlijk) v christenen. Vind het niet helemaal kloppen als ik een christen zie die er exact hetzelfde uit ziet als een niet christen. Ook eruit zien in gedrag en houding. Maar het is ook weer niet het kenmerk van een christen, dat zou wel makkelijk zijn. Lastig.
Houding en gedrag als herkenningsteken vind ik ook lastig, er zijn zoveel niet-christenen die aardiger, behulpzamer, meelevender, eerlijker en meer plichtsgetrouw zijn dan ik.
Waar zie je christenzijn dan aan? Waar zou je het aan moeten zien?
Zomaar wat gedachten.
Een jurk of een rok is een duidelijk herkenningsteken voor een christen? Er zijn heel erg veel vrouwen die er netjes fatsoenlijk en in rok gekleed bijlopen en toch geen christen zijn. Ik vraag me af wat voor beeld jij hebt van een niet-christen?
Een Christen herken je aan de vruchten. Aan de vruchten herkent men de boom. Natuurlijk kan een niet-christen ook geduldig, vriendelijk enz zijn maar doet hij dat uit liefde voor God, omdat Hij dat wil? Om Zijn Zoon gelijk te worden?
Je kunt de buitenkant heel christelijk maken maar je hart kun je niet veranderen, dat doet God, als je Zijn kind bent.
Verder nog voor de vraagstelster: het is goed om je aan te passen. De joden een jood en de grieken een griek. Maar tegelijkertijd mogen zij ook niet je vrijheid stelen die je in Christus hebt.
Natuurlijk dragen niet-christenen ook een rok of jurk, ik ontmoet ze dagelijks, wees gerust. Maar ik denk wel dat het goed is als je herkenbaar bent als christen. Hoe dan ook.
In onze gemeente is het zo dat het avondmaal gevierd wordt in donkere kleding. Nee, niet omdat het iets is van rouw ofzo, totaal niet, maar waarom zou ik dan in het rood aangaan? Ik ga met vreugde in het donkerblauw of zwart en vindt het nog mooi ook. Ik wil geen ergernis veroorzaken in de gemeente al is het veel belangrijker te weten dat God naar je hart kijkt, ook waarom je iets wel of juist niet doet.
Maar ook in je daden; liefde tot de naaste, uitkomen voor je principes.
Christenzijn betekent dat jij niet meer leeft maar Christus in je, het gaat dus niet meer om ikke. Je word een volgeling van Hem.
Ik wil niet zeggen dat we daarin dagelijks struikelen en ik zo tekort kom.
Christen zijn betekent voor mij niet perse een rok dragen, ik vind het meer passen bij reformatorische mensen.
Met betrekking tot belijdenis gaat het om 1 ding; Je belijd dat je zonder Hem niet meer kunt leven en dat je Hem wil volgen en je vertrouwen op Hem stelt.
Als iedereen een rok draagt en een hoed op heeft, dan vind ik het nogal provocerend om helemaal uit de toon te vallen door dat aan je laars te lappen.
Anderzijds is het natuurlijk ook zo dat het kan zijn dat veel mensen uit de gemeente het met die rok/ jurk traditie eigenlijk helemaal niet eens is, maar het alleen doet omdat ze zich verplicht voelen. De macht van de sterkste/meerderheid/traditie heerst.
Maar er kunnen best veel mensen zijn binnen de gemeente die zich ergeren aan de verplichte rok/jurk, en mag dat dan wel?
Trouwens het ergeren betekend geen irriteren, maar dat je geen struikelblok mag zijn waardoor een ander voor eeuwig verloren gaat.
Rom.12:2 En word niet aan deze wereld gelijkvormig, maar word innerlijk veranderd door de vernieuwing van uw gezindheid (dus niet onderscheiden in uiterlijkheden) om te kunnen onderscheiden wat de goede, welbehaaglijke en volmaakte wil van God is.
En wat Rinske al zei: Gal.5:22. Dat merk de wereld echt wel op hoor!
Verder staat er ook dat we eerbaar gekleed moeten gaan.
We lezen nergens in de Bijbel dat een christen herkent werd aan zijn/haar kleding, ook Jezus niet. Hem verachtten ze maar Zijn kleding wilden ze wel hebben, ze hebben erom gedobbeld.
Mini rokjes en 'blote' en strakke kleding zijn niet eerbaar, dus onbijbels. Daarin moeten we ons wel onderscheiden.
Ik ken namelijk wel een aantal gemeentes waar het gebruikelijk is dat een waslijst aan voorwaarden gehanteerd wordt waaraan belijdeniscatechisanten moeten voldoen, zoals TV bezit, lid van de voetbalvereniging (maar de hengelsportclub mag dan weer wel), open internet en ga zo maar door. Als je niet wilt instemmen met de lokale regels: dan geen belijdenis, en op die manier wordt een naburige gemeente een spelonk van Adullam, want daar gelden dit soort regels niet..
Het argument van ergernis geven heeft ook een keerzijde, zie Romeinen 14 vers 21: als er ergernis is over een bepaald onderwerp, dan zegt Paulus inderdaad dat het goed is ervoor te zorgen dat je geen aanstoot geeft, omdat die ander zwak is in het geloof! Daar mag je die ander dan dus ook mee confronteren.
20 Als u dan met Christus de grondbeginselen van de wereld bent afgestorven, waarom laat u zich dan, alsof u nog in de wereld leeft, bepalingen opleggen
21 als: Pak niet, proef niet en raak niet aan?
22 Dit zijn allemaal dingen die door het gebruik vergaan; * ze zijn ingevoerd volgens de geboden en leringen van de mensen.
23 * Deze dingen hebben wel een schijnreden van wijsheid, door eigenwillige godsdienst en nederigheid, en verachting van het lichaam, maar ze zijn zonder enige waarde en dienen * tot verzadiging van het vlees.
Voor de duidelijkheid, in mijn reactie had ik het alleen over de eredienst, niet dat ik mijn hele leven ondergeschikt maak naar de 'eigen kerkregels'.
Een paar meisjes met sobere nette kleding, lange haren, eenvoudige schoenen die voor de tweede keer met een grote mond hun ijsje vullen bij de Ikea (=stelen) of een vrouw met kort haar, kleurrijke kleding, en hoge hakken die straalt van warmte en naastenliefde?
@Imvi, de mens ziet aan wat voor ogen is, God ziet het hart aan!
@Imvi-dus samengvvat is iedere vrouw met een broek aan niet christen en ieder vrouw met een rok wel christen.
Draag zelf nauwelijks broeken. Maar dat komt door figuur en gewenning.
Ben een broek niet gewend en het voelt onwennig.
Maar het is voor mij geen regel.
In de kerk zou ik nooit een broek dragen want dat gebe.
urd bij ons gewoon niet.
En wil zeker geen aanstoot geven
- 1
- 2
