Er zijn voor de kinderen

Ds. J.A. van den Berg | 21 reacties | 04-04-2012| 11:00

Vraag

Als moeder vind ik het erg moeilijk om er altijd voor mijn kinderen te zijn. De kinderen zijn gewenst en 'gepland' om het zo te zeggen. Mijn man wilde heel graag kinderen en ik vond het ook wel best. Hij is een betrokken vader, maar nu de kinderen wat ouder worden ben ik het gewoon moe om er altijd voor ze te zijn. Ik werk niet. Dit is een bewuste keus. Mijn man is kostwinner. Als hij thuis is heb ik ook de ruimte om dingen voor mijzelf te doen. Momenteel ben ik bijna geneigd om mijn man de schuld te geven: jij begon over kinderen en wilde dat ik zwanger werd. Onze kinderen zijn niet echt makke schaapjes, zit veel pit in en al dat geruzie en gedoe, er altijd te moeten zijn, ik ben het zat. Als iemand mij nu vertelt zwanger te zijn kan ik diegene niet eens enthousiast tegemoet komen omdat ik denk: waar begin je toch aan!


Antwoord

Beste vriendin, het is een eerlijke en open vraag je stelt. Er komt veel af op gezinnen. De moeder is daarin vaak de spil. Dat vraagt liefde en bereidheid om jezelf te geven, maar het heeft ook grenzen. Daar komt bij dat elk mens anders is en dat elk gezin anders is. De een heeft meer kracht en energie dan de ander en het ene gezin vraagt meer dan het andere. De taak kan heel zwaar zijn.

Ik lees in elk geval een aantal positieve dingen in de vraag. Je man is een betrokken vader en je hebt tijd om dingen voor jezelf te doen als hij thuis is. Toch is de zorg voor het gezin blijkbaar te veel voor je. Er is zelfs de neiging om je man de schuld te geven omdat hij wilde dat je zwanger werd.

Nu komt bij mij een vraag op. Heb je er over nagedacht wat de wil en bedoeling van God in dit alles is? Waarom heeft Hij jullie aan elkaar gegeven en waarom heeft Hij jullie kinderen gegeven? Het hoogste doel van mijn leven en van jouw leven is om voor God te leven. Zo kunnen we alleen echt vrede, vervulling en geluk vinden. Maar ook binnen het huwelijk is het hoogste doel om samen voor God te leven.

Bij het huwelijk hoort in principe de bereidheid om kinderen te krijgen en op te voeden tot eer van God, onze Schepper. Zijn hulp is daarin onmisbaar, maar de verantwoordelijkheid ligt er voor ons. De Heere kan en wil ons daarin kracht en vreugde geven. Ik weet dat het niet zonder strijd gebeurt en dat er zorgen genoeg zijn. Maar verwacht hierin toch de hulp en kracht van de Heere door het gebed. Als we alles gelovig steeds in Zijn hand geven, dan kan daarin veel rust ontvangen worden.

Ik besef dat ik niet kan inschatten wat er precies aan de hand is met je. Het zou kunnen dat je te lang en te zwaar belast bent door de taak als moeder. Dan moet je er eerlijk over praten met je man en moeten jullie samen een oplossing zoeken. Soms helpt het als een moeder voor een of twee dagdelen een andere taak heeft waardoor ze even haar gedachten op iets anders kan richten. Het zou mooi zijn als dat iets is wat je graag doet. Misschien is het nodig dat er met liefde meer duidelijkheid komt voor jullie kinderen over regels in het gezin. Zij moeten beseffen dat ze niet alleen rechten hebben, maar ook plichten. Vervullen ze bepaalde taken om jou te helpen?

Ook zou het kunnen dat er een geestelijk probleem in je eigen leven aan ten grondslag ligt. Is er in je hart het geestelijke leven waardoor je weet wie Christus is voor je? Ken je de kracht en de troost van de genade voor arme zondaren als wij? In die weg wil de Heere elke keer gewilligheid geven om te dragen wat Hij op onze schouders legt. Wat is het nodig om steeds door het geloof te zien op Christus. Hij gaf Zichzelf om de allerdiepste weg te gaan en het allergrootste werk te doen. Dat deed Hij voor mensen die Hem verwierpen om hen te behouden. Denk hier biddend over na. Misschien is het mogelijk om hier over te praten met een predikant of een andere ambtsdrager. De Heere wil de middelen zegenen om ons Zijn licht en leiding te geven door de Heilige Geest.

Ik bid je toe dat je kracht en vrede zult ontvangen in je mooie en toch ook zware taak.

Met hartelijke groet,
Ds. J. A. van den Berg, IJsselmuiden

Lees meer artikelen over:

gezinkinderenopvoeding
Dit artikel is beantwoord door

Ds. J.A. van den Berg

  • Geboortedatum:
    04-02-1967
  • Kerkelijke gezindte:
    PKN (Hervormd)
  • Woon/standplaats:
    Sint Anthoniepolder
  • Status:
    Actief
74 artikelen
Ds. J.A. van den Berg

Bijzonderheden:

Bekijk ook:

 


Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
21 reacties
meribel
07-04-2012 / 01:33
ja met iets moois aankomen, vandaag kwam mijn jongste ( 2 jr ) nog met wat moois aan..

.. o nee toch niet, het bleek een hondendrol.


bleh! ( hahaha )
Je kunt niet (meer) reageren op dit bericht. De reactiemogelijkheid is niet geactiveerd of de uiterste reactietermijn van 1 maand is verstreken.

Terug in de tijd

Ik ben een meisje van 24 jaar. Ik heb 5 maanden verkering gehad en het is nu ruim 4 maanden uit. Mijn ex-vriend is erg labiel en zat nogal met zichzelf in de knoop (...) Kunt u me tips geven, hoe ik het beste kan handelen?

Ik ben een meisje van 24 jaar. Ik heb 5 maanden verkering gehad en het is nu ruim 4 maanden uit. Mijn ex-vriend is erg labiel en zat nogal met zichzelf in de knoop. Hij zat hiervoor op therapie. Hij h...
Geen reacties
04-04-2008

Samen belijdenis doen

Ik heb al eerder een vraag gesteld over het feit dat ik mijn verkering met mijn vriend moest uitmaken omdat hij in de HHK zit en ik in de Ger. Gem. Het mocht alleen aanblijven als wij samen later beli...
10 reacties
04-04-2011

Een oordeel eten en drinken

Mij is altijd voorgehouden dat als je onbekeerd aan het Heilig Avondmaal gaat, je voor eeuwig verloren gaat (“eet en drinkt zichzelve een oordeel”). Is er ergens in de Bijbel een tekst die daarop wijs...
7 reacties
04-04-2014
website-ontwikkeling door webdevelopment by Accendis
design website door design website by Mooimerk
hosting website door hosting website by STH Automatisering