Fysieke pijn door psychische klachten
P.J. (Petra) van Bodegraven-Walraven | 2 reacties | 02-04-2012| 11:43
Vraag
In hoeverre kan lichamelijke pijn in stand worden gehouden door psychische klachten? Onlangs heb ik de diagnose chronische pijn gekregen, al wordt er bij lichamelijk onderzoek geen duidelijk oorzaak gevonden. Ik heb wel veel pijn, maar die wordt niet gerelateerd aan een lichamelijke diagnose. Daarnaast heb ik verschillende onverklaarbare vage klachten. Nu wordt er gezegd dat de oorzaak van mijn pijn bij psychische problemen ligt, maar ik ben me daar helemaal niet van bewust. Al weet ik wel van mezelf dat ik perfectionistisch ben, graag naar het hoogste latje reik, mezelf ontzettend hiermee in de weg kan staan, mijn onzekere ik komt soms ook nog wel eens om het hoekje kijken etc. In het verleden ben ik wel depressief geweest, maar na de juiste behandeling en hulp gaat het goed en is alles al een tijdje stopgezet. Ik begrijp mijn eigen lichaam niet, dat het zo heftig reageert en er geen duidelijke diagnose/behandeling is... De arts gaf me het advies voor behandeling van somatiek & psyche. Vanuit de omgeving krijg ik van alles te horen, ook dat het helemaal niet kan wat de arts mij vertelde en ik maar met een kluitje in het riet gestuurd wordt omdat artsen het ook niet weten... Soms vliegen de muren op mij af omdat ik niet weet wat ik ermee aan moet en wat ik doen moet. Heb veel pijn, waardoor ik als jong persoon behoorlijk beperkt ben in mijn doen en laten. Het voelt zo alsof mijn lichaam me in de steek laat en ik nog altijd onderaan de berg sta...
Antwoord
Beste vragenstelster,
Dank voor je vraag en wat dapper dat je zoiets kwetsbaars durft te verwoorden en te versturen! Wat mij in jouw verhaal raakt is de onmacht en de onzekerheid; wat kan dat veel gepieker veroorzaken!
Ik denk dat je wel begrijpt dat ik, op basis van jouw email, niet kan zeggen of jouw klachten lichamelijk zijn en/of psychisch. Jouw vraag in hoeverre lichamelijke pijn in stand kan worden gehouden door psychische klachten is een interessante vraag. De wetenschap weet al heel veel, maar nog veel meer niet! Onze gezondheidszorg is zo ingesteld dat artsen fragmentarisch naar mensen/klachten te kijken. Een internist kijkt naar de binnenkant en weet niet zoveel van het neurologisch systeem etc. Dat maakt soms dat de samenhang verloren gaat en klachten niet worden geduid. Dat er een samenhang is, dat wordt wel steeds duidelijker door onderzoek. Maar hoe precies dit werkt dat weet men gewoon nog niet voldoende.
Wel lees ik dat jij alles hebt gedaan om uit te sluiten dat er een fysieke oorzaak is. Tot nu toe is daar niets uitgekomen en daar moet jij het vervolgens mee doen! Dit betekent niet dat er ook niets aan de hand is! Soms blijkt later pas wat er aan de hand is en wordt het duidelijk. Voor dit moment heb jij daar niets aan en moet jij, hoe dan ook, leren omgaan met jouw klachten en pijn. Dat is het psychische stuk. Of er nu iets gevonden is of niet, jij moet er mee verder... en daarvoor heb je mogelijk wat hulp nodig. In die zin begrijp ik wel het advies van de arts voor een behandeling die zich richt op de combinatie van somatiek en psyche. Dat jouw omgeving zich ermee bemoeit is niet zo gek; mensen zijn mogelijk bezorgd of tenminste betrokken! Dat je als jong persoon al zo beperkt bent is verdrietig en mijns inziens de reden waarvoor je juist hulp moet zoeken! Het is nogal wat waar jij mee moet leren omgaan! Gun jezelf daarin wat hulp om dat dan ook te kunnen en een manier te vinden die voor jou helpend is.
Los van het feit wat nu eigenlijk precies de diagnose en/of oorzaak is zou mijn advies zijn om hulp te zoeken bij de onzekerheid en machteloosheid! Ik raad je dan ook aan om het advies op te volgen en in jouw omgeving te zoeken naar deze hulp. Je kunt ook zoeken naar christelijke hulpverlening op www.ikzoekchristelijkehulp.nl ook in jouw regio.
Ik wens je, tot slot, sterkte toe en wijsheid voor dit proces maar vooral vrede.
Hartelijke groet,
Petra van Bodegraven
Dit artikel is beantwoord door
P.J. (Petra) van Bodegraven-Walraven
- Geboortedatum:26-03-1966
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Veenendaal
- Status:Inactief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Een vriendin van mij had jaren klachten, ze dachten ook dat het misschien spanning/psychisch was. Uiteindelijk bleek het fybromyalgie te zijn.... Maar ook die ziekte is nog niet helemaal bewezen/erkend. Een andere vriendin had allerlei klachten en ook daar werd een lichamelijk oorzaak gezocht en niet gevonden. Toen is ze gaan "zoeken" naar de pscychische oorzaak. Daar bleek uiteindelijk ook het probleem te liggen... Het is dus niet zo makkelijk. Ik wens je veel sterkte op jouw zoektocht naar de oorzaak van de pijn! Maar vooral: Beterschap!
het klinkt mischien een beetje gemakkelijk maar ik wil even je aandacht vragen voor het volgende; Nav een sterfgeval kreeg ik enkele jaren geleden een angst- en paniekstoornis. Dit leidde in mijn eigen waarneming tot serieuze hart- en neurlogische klachten> Ik had hartkloppingen, ademnood, duizeligheid, gevoel te stikken, niet kunnen lopen(!) tintelingen in mn hoofd als alsof er naalden ingestoken werden en zo nog een heel scala van klachten. Allerlei onderzoeken leverden niets op. Omdat ik toch er van uitging dat er iets lichamelijks aan de hand moest zijn weigerde ik in te gaan op het voorstel van de huisarts om antidepresssiva te slikken. Totdat ik op een avond in bed lag en niet durfde te gaan slapen omdat ik bang was er uit te vallen. Toen dacht ik: er moet iets gebeuren!
Ik heb bijna een jaar antidepressiva geslikt. Ook niet alles ( het voelt " onnatuurlijk") maar de hart- long en hoofdklachten verdwenen. Toen was ik overtuigd want een hartkwaal kan natuurlijk niet overgaan door antidepressiemiddel.
Is het een idee om dit ook te gaan doen? Als vervolgens de lichamelijke pijn verdwijnt weet je zeker dat het iets psychisch is.
Veel sterkte en wijsheid
