Bescheiden in make up-gebruik
Ds. M.F. van Binnendijk | 19 reacties | 29-03-2012| 11:09
Vraag
Mijn dochter zit op een Vrijgemaakte basisschool (er is geen reformatorische school in de buurt). Nu gebruiken heel veel meisjes in haar klas make up. Veelal felgekleurde nagellak en soms ook al oogschaduw. Mijn dochter wil dat ook erg graag. Ik heb er persoonlijk een hekel aan, vind het echt niet mooi. Ik ben thuis ook opgevoed met soberheid in deze. Maar dat begrijpt mijn dochter niet. Mijn man vind het maar onzin. Nu vraag ik mij af: wat is de reden dat reformatorische vrouwen zo bescheiden zijn in make up-gebruik? Met name felle kleuren? Is dat bijbels onderbouwd? Mag en kan ik mijn dochter grenzen stellen hierin?
De zorgverzekeringen van Care4Life
Waarom overstappen naar de Care4Life zorgverzekering? Lees hier over onze principiële uitsluitingen.
U bent al verzekerd vanaf € 149,10 per maand.
Antwoord
Voordat ik inhoudelijk op de vraag inga, wil ik benadrukken dat de relatie tussen moeder en dochter (in dit verband) heel belangrijk is. Dochters spiegelen zich aan moeders, zoons aan hun vaders. Ik begrijp uw zorg in de richting van uw dochter, maar tegelijk wil ik u erop wijzen dat u met enkel een bijbels antwoord (in de zin van: "Kijk, dominee van Binnendijk zegt, dus…") uw dochter niet kunt overtuigen. Haar te winnen is beter dan haar te overtuigen.
Uw vraag doet me herinneren aan een uitspraak van mijn vader inzake het ‘zoeken’ van een meisje. Hij zei: "Ze hoeft niet mooi te zijn, als ze maar mooi is." Daarmee doelde hij, dat begrijpen zelfs pubers, dat het om innerlijke schoonheid gaat. Daarom kom ik –met het oog op een antwoord– niet uit bij Izebel, want dan zijn we meteen klaar en bent u uw dochter kwijt.
Ik kom dezelfde klacht trouwens al tegen in het Nederland van de 17e eeuw in preken van bijvoorbeeld Jodocus van Lodenstein, die in zijn Utrechtse periode het waagt om vanaf de kansel niet alleen te fulmineren tegen de zondagse wandelingen van het kerkvolk (!) langs de Vecht en daaraan verbonden taveernebezoeken, maar niet minder fel uithaalt naar vrouwen (eveneens kerkvolk!) die zich opmaken, met de woorden: "Gij die uw hoerenaangezicht blanket met blanketsel…" (Zie: "Hier beneden is het niet", Een onderzoek naar de heiliging van het leven enz. enz., door M. F. van Binnendijk, Utrecht 1988).
Ik heb het sterke vermoeden dat de door u genoemde "reformatorische soberheid" eerder gestoeld is op deze 17e eeuwse preken, dan dat er Schriftuurlijk bewijs voor is (terzijde opgemerkt: de automerken, kledingmerken en wat dies meer zij binnen de gereformeerde gezindte roepen bij mij niet direct gevoelens van soberheid op). Het oosten kent een rijke expressie in kleuren van huizenbouw, kleding en opmaak. Denk aan de diversiteit aan kleur bij de bouw van de tabernakel; of ook de purperen stoffen (kleding, tapijten, gordijnen) die Lydia vervaardigde (Handelingen).
Nochtans: geen uiterlijke, maar innerlijke schoonheid is aan de orde. Schoonheid, die gezien mag worden. Je mag er zijn, die je bent en zoals je bent. Zó heeft God je gemaakt en zó heeft Hij jou bedoelt. Daarbij denk ik dan ook aan koningin Esther. Waarom koos koning Ahasveros te midden van al die oosterse schoonheden juist háár? Zeg niet meteen: "Dat was verkiezing." Want verkiezing is in dit verband en vanuit een eenzijdig dogmatische inval op dit punt volstrekt irrelevant. Ik besef terdege, dat God in Zijn genadige en eenzijdige verkiezing wel degelijk het gedrag van mensen in Zijn verkiezend handelen betrekt.
Hoewel Esther de keuze had om zich te voegen naar de schoonheidsbehandeling van het Babylonische hof-protocol –ze kon immers uit de koninklijke schatkamer willekeurig elk sieraad kiezen om zichzelf te versieren– heeft ze het hart van de koning juist weten te raken én gewonnen vanwege haar innerlijke schoonheid, waarbij zij naar zichzelf keek door de ogen van de koning. Dat bepaalde uiteindelijk de keuze van Ahasveros. Ze raakte niet zijn ogen, maar zijn hart. Deze lijn mogen we overigens te allen tijde ook geestelijk toepassen op onszelf: onszelf en anderen te zien door de ogen van koning Jezus (een zeer lezenswaardig boek hierover van Tommy Tenny, "One night with the King").
Ik wil u dan ook aanraden om vooral persoonlijk met uw dochter in gesprek te gaan vanuit een vragende, invoelende en als-moeder-geïnteresseerd-zijnde luisterende houding: "Wat vind jij nou zo bijzonder aan nagellak en oogschaduw? Vind je jezelf niet mooi genoeg? Wil je indruk maken op bepaalde jongens? Of meedoen met de meiden? Waar denk je dat jongens écht naar kijken en voor vallen?"
Besef tegelijk dat de houding van uw dochter sterk bepaald kan worden (zeg maar gerust; wordt!) door de groep. Nagellak, oogschaduw, donkere kleding enzovoort, kan een uiting zijn van groepsgedrag en groepscode. Juist in een leeftijd dat veel jongeren erg onzeker zijn, vooral op hun uiterlijk en hun lichaam(shouding), is het goed om hen begripvol te bejegenen, ook al begrijpen wij als ouders hen niet altijd in hun denken en voelen.
Probeer daarbij ook uw eigen gevoelens duidelijk te verwoorden, eerst naar uzelf, en indien er het vertrouwen voor is (wat ik stellig hoop!), ook naar uw dochter toe. Zo geven wij onze kinderen rijke lessen voor het leven mee.
Ds. M. F. van Binnendijk, Rotterdam
Dit artikel is beantwoord door
Ds. M.F. van Binnendijk
- Geboortedatum:30-11-1963
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Stadskanaal
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Lees ook: het weblog 'Dominee in de bajes'
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Onze oudste dochter is 13 en zit op een 'degelijke' reformatorische school. Ook zij is sinds een half jaar erg druk met het uiterlijk en ze heeft een indrukwekkende hoeveelheid spullen verzameld.
Toen ze op een dag haar nagels knalblauw gelakt had heb ik gezegd dat ik zo langzamerhand bang was dat we Jeugdzorg over de vloer zouden krijgen omdat we haar vingers blauw zouden hebben geslagen. Uiteraard vond ze dat een stomme opmerking, maar dat vindt ze al heel snel. Pubers: wegens interne verbouwing gesloten ;-)
Ik heb de knalblauwe nagellak nooit weer gezien. Wel andere knalkleuren, en persoonlijk vind ik subtiel gebruik van makeup veel mooier, (als man moet ik er tenslotte de hele dag tegenaan kijken dus mag ik best een mening hebben, toch?) maar ik maak er niet zo'n issue van.
En waarom de reformatorische vrouwen zo terughoudend zijn in makeup-gebruik? 98% traditie, 2% eigen mening is mijn indruk.
En uw kind uitleggen dat het om de binnenkant gaat, en niet om het uiterlijk heeft op deze leeftijd ook nog niet echt veel effect denk ik. Uiteindelijk zal uw dochter later hopelijk vanuit zichzelf best ontdekken dat het mooiste van binnenuit moet komen. En trouwens ik ken heel erg opgemaakte vrouwen die ook een heel mooie binnenkant hebben. Zou God ook daar niet doorheen prikken? Onze binnenkant verandert toch niet ineens helemaal door wat we er van buiten opsmeren? Ik zie meiden die zeer uitdagend zijn opgemaakt soms diep in de ogen en dan zie ik een kwetsbaar liefdevol mens, die hunkert naar echtheid.
We behoren in alles matig te zijn, heel terecht dus van de ds. om auto- en kledingmerken te noemen. Er zijn ook nogal wat mensen waarbij hun omvang verraad dat ze het begrip 'matig' niet kennen m.b.t. eten en drinken, en zo is er nog veel meer te noemen.
Naar mijn mening kun je niet Bijbels onderbouwen dat make-up niet goed is.
Het 17e eeuwse argument van J.v. Lodenstein, over het 'geblankette aangezicht' van Izebel gaat helemaal niet op. Als je op grond daarvan zegt dat make-up niet mag dan moet je ook consequent zijn en zeggen dat je haar verzorgen ook uit den boze is want er staat: 2 Kon.9:30 ... Toen Izebel dat hoorde, voorzag zij haar ogen van oogschaduw, verzorgde haar kapsel...
Trouwens, als je zo redeneert dan moet je dat in andere situaties ook doen, van Jubal, uit het goddeloze nageslacht van Kaïn, staat: Gen.4:21 Deze werd de vader van allen die harp en fluit kunnen bespelen.
Zeggen we dan ook dat harpen en fluiten niet goed zijn omdat die van een goddeloze komen?
M.i. gaat het om matigheid én het motief. Izebel deed het om te verleiden en dát was fout, niet het feit dat ze haar haren verzorgde en make-up gebruikte.
In deze vraag gaat het over iemand die nog op de basis school zit, ik zou er dus niet zo zwaar aan tillen. Probeer het gewoon in goede banen te leiden, en breng ze het principe 'matigheid' bij, maar dan niet selectief.
Héél goeie reactie! Hier ben ik het van a tot z mee eens!!! Hier mag echt wel eens wat meer aandacht voor komen.
Met mijn dochter heb ik ook regelmatig gesprekken over make up en oorbellen etc. En ik heb haar altijd verteld dat make up niet gebruikt mag worden om op te vallen etc. En ik heb haar ook verteld dat ik hier in huis geen knal paars, blauwe, rode, groene, gele, oranje etc gelakte nagels wil zien. Dit geldt ook voor de ogen. Ze mag wel heel zacht roze op haar nagels, of doorzichtig. Dit omdat ik wel begrijp dat meisjes dat natuurlijk erg leuk vinden, en dat is ook prima. Maar sorry hoor, horen wij ons ook hierin niet te onderscheiden van de wereld?? En mogen ouders dan gewoon niet meer zeggen: dit willen wij gewoon niet zolang je hier in huis loopt! Want zo ga je steeds verder. Strakjes wil ze haltertops dragen en dan moet ik daar ook maar niet te moeilijk over doen?
Ik vind dat ouders wel degelijk iets te zeggen hebben over het gebruik van make up van hun dochters.
Ik vind dit antwoord echt heel prettig, verrassend en leerzaam. Er staan allerlei dingen in die ik nog niet wist en wat je visie breder kan maken.
Ik ben het eens met 1a2b3c dat ik het make-upgebruik van mijn dochter in goede banen zou proberen te leiden. Als je hen voorgaat hierin, krijg je veel minder afzetgedrag dan weer je het faliekant afwijst. Matigheid en gedoseerdheid zijn daarin natuurlijk de sleutels; je dochter is nog geen 20 jaar.
Idee: las samen een tutmiddagje in, moeder en dochter, gezellig vrouwendingen doen. Dat vormt haar. En dan hoef je 'r heus niet zwaar op te maken; er zijn heel veel mooie en lichte spulletjes. Doe een leuk lichtroze lakje op d'r nagels of, als je niet van make-uppen houdt, vraag haar om jóuw nagels te doen. Wat zal ze zich vereerd voelen om haar 'wijsheid' met jou te delen.
Nog een idee: ga eens op een vrije avond op zoek naar de vrouwen én de kleuren in de Bijbel. Verdiep je in de Oosterse cultuur die je vanuit de Bijbel tot je krijgt. Dat betekent niet dat jouw dochter ineens volgehangen moet worden met kettingen etc, maar het helpt misschien wel je eigen visie relativeren en verbreden.
Heel veel plezier met deze ontdekkingstocht!
Wij horen ons idd te onderscheiden van de wereld, maar ik lees nergens dat Jezus opviel door uiterlijke dingen, dat Hij zich anders kleedde o.i.d.
Het gaat om je hart: Rom.12:2 En word niet aan deze wereld gelijkvormig, maar word innerlijk veranderd door de vernieuwing van uw gezindheid om te kunnen onderscheiden wat de goede, welbehaaglijke en volmaakte wil van God is.
Ieder mens is uniek, er mag ook in het uiterlijke best onderscheid zijn. Bij sommigen passen gewoon vrolijke kleuren en bij een ander is het weer wat meer ingetogen, wat maakt het uit?
Beste moeder, ter bemoediging
Ik schrijf dit bovenstaande omdat het zo vreemd klinkt....het is iets zelfverzonnen....
Wijs u dochter daarom niet af, maar probeer haar toch te begrijpen ook al kost het veel meer...
Ook al bent u het er niet mee eens. Felle kleuren zijn totaal geen issue voor God, sterker het is onderdeel van Zijn Schepping. Wel is naar de regenboog gekeken, bloemen, tropische vogels etc.
Je hart aan Jezus geven en Hem aanvaarden als Heer van je leven is wel een issue!
Want zonder Hem, houdt alles op te bestaan. Daarom geloof ik dat meiden, die Jezus in hun jonge leven aanvaard hebben als hun persoonlijke verlosser en Heer....
met knal-roze, gele of blauwe nagellak, in de Hemel komen!
Fele kleuren hebben niets met wereldgelijkvormigheid te maken...
Het is juist andersom dat namelijk Gods schepping vaak in de wereld verkeerd wordt ge(mis)bruikt
Ik heb een mooi plaatje voor u hoe God iets met felle kleuren heeft gemaakt
<a href="http://3.bp.blogspot.com/_3sU0MnRawMI/TTr-wWFN7AI/AAAAAAAAERA/8AaWnfthgA0/s1600/paradise%2B3.JPG">paradijs vogel of bird of paradise </a> (klik)
Stimuleer uw dochter om een focus te hebben op Jezus. Dan zal alles veel beter gaan, dat is toch wat u wilt?
@Roozemond, ja helemaal mee eens, dat is ook wat er vaak onder schuil gaat en de kern waarom velen het toch doen! Van buiten mooi maken en van binnen o zo verdrietig zijn....!
Vooral als je bang bent voor het imago van het eigen kerkverband. (sorry als ik het mis heb)
Maar die vragen leven nu eenmaal en daarom is het goed er aandacht aan te besteden.
Ik ben het overigens met je eens dat onzekerheid, en erbij willen horen heel vaak het motief zijn.
Maar wij wonen nu eenmaal niet in het Midden - Oosten. Als daar kleur gebruikt wordt valt het niet op. Hier, waar wij wonen, val je er wel mee op als christen. Waarom is het dan steeds zo'n issue onder christenen? Waarom hebben alle refo meisjes dan niet gewoon knalrode lippenstift op en knalrode nageltjes?? Dat heeft echt wel een reden. Ik vraag me af: zou Calvijn er ook zo over hebben gedacht? Hij was zo voor matigheid en soberheid.
Dus mijn mening is: als je hier als meisje binnen de kerk met felle gekleurde make up op loopt, doe je dat met een bepaalde reden. Meestal is dat toch om anders te zijn dan anderen, op te vallen etc. En dat vind ik geen goede motivatie.
Dus: ja mijn dochter mag wel gebruiken. Maar met matigheid en zeker niet om op te vallen. En nee, zelf gebruik ik niets. Ik vind mezelf mooi zoals ik ben.
De reactie van @sydneylover, over de blauwe nagellak was te veel blijven hangen...dat bedoelde ik met wijs haar (door haar blauwe nagels) niet af. Dus dan was dit in mijn reactie misplaatst. Sorry daarvoor.
Ik ben het zeker met je eens als je stelt dat je jezelf 'zonder' mooi vindt, dat is je eigen norm. Echter je hoeft volgens mij niet in het midden-oosten te wonen om felle kleuren te kunnen dragen. Het issue komt m.i door culturele acceptatie, dat is veelal gebaseerd op traditie waarbij mensen graag normen hanteren die dan in collectief acceptabel zijn. Gelukkig heeft God ons uniek gemaakt en mogen we zijn wie we zijn en alle juk van ons afwerpen. Of je nu in Yerseke woont tot aan Kampen, vrij betekend ook vrij van alle dwangmatigheid.
Jongeren zien dit vaak veel sneller en makkelijker, vandaar dat ze in opstand komen als er een dwangmatige en onduidelijke saus overheen wordt gegooid. En ik weet maar al te goed wie dan zijn santenkraam wil ten toon stellen vanwat er allemaal anders mogelijk is!
Gelukkig zijn felle kleuren gemaakt door God en als je ze wil dragen doe dat dan met alle plezier. Wees een voorbeeld. Als Calvijn kiest voor soberheid en matigheid dan is dat zijn keuze. Hij is echter ook gewoon mens en niet bijzonderder, u en ik zijn net zo uniek gemaakt en we zijn aan elkaar gelijk.
Nogmaals, totale focus op Jezus in dit alles, welke motieven je ook hebt!
Ik ben niet bang voor het imago van mijn kerkverband. Ik ben veel meer 'bang' voor de manier waarop er gereageerd op, die klopt niet. Verder komt je reactie op mij bij deze vraag soort van uit de lucht vallen.
Ik wil het best uitleggen hoor als je dat wilt, je kunt me vinden bij profielen of anders mag je m'n mailadres wel opvragen bij de redactie.
