Gered van het graf

Ds. P.D.J. Buijs | 4 reacties | 23-03-2012| 07:37

De laatste tijd worstel ik erg met de vraag of God wel van mij houdt. Als kind ben ik gedoopt, maar ik geloof niet meer dat God er ook voor mij zal zijn, vooral omdat ik vanaf mijn babytijd ernstige problemen heb gehad. Ik ben jaren opgenomen geweest in ziekenhuizen, een tijd waarin de situatie vaak levensbedreigend was. Een aantal keren ben ik gered van het graf, zeg maar. In mijn kerkelijke gemeente is altijd veel voor me gebeden en sinds een aantal jaren mag het redelijk goed met me gaan. En God heeft goed voor me gezorgd. Iedereen in mijn omgeving vindt het een groot wonder, en daar wil ik niets vanaf doen, maar het doet zo ontzettend veel pijn om te zien dat het leven van leeftijdsgenoten wel door is gegaan. Zij mogen getrouwd zijn en kinderen krijgen, terwijl ik mijn best doe om mijn hoofd boven water te houden. En dat geeft nu enorme strijd. Het maakt me vaak behoorlijk depressief. Waarom is dit dan allemaal gebeurd? Ik kan het allemaal niet meer aan! God had me beter weg kunnen nemen, dan had ik dit niet hoeven doorstaan. Of is er dan toch iets vreselijk mis met me? Heb ik meer zonden gedaan dan anderen? Is het niet zo dat God mijn leeftijdgenootjes meer zegent dan mij? Houdt Hij dan niet van mij? Ik heb lange tijd mogen geloven dat ik een kind van Hem mag zijn, maar waarom is dit dan allemaal gebeurd? Alles is zo donker geworden in mijn leven! Ik durf nauwelijks met mensen uit mijn omgeving over mijn gevoelens te praten, vooral omdat mensen het zo´n groot wonder vinden dat ik nog leef. Ik wil niet dat God oneer aangedaan wordt, want ondanks alles laat Hij me niet los, maar het is heel moeilijk allemaal!

Beste lezer,
 
Dank voor de openhartige manier waarop u/jij een ingrijpende problematiek verwoordt. Het is heel wat om meer dan eens in een levensbedreigende situatie te hebben geleefd. Dat dat impact heeft op je leven, laat zich denken. Toch is het goed om te starten bij het wonder: nog te mogen leven. Een bewijs van Gods sparende hand, maar ook een teken dat hij genadetijd geeft: tijd om genade te zoeken en te vinden bij Hem, om dan vanuit die genade te leren leven.
 
De strijd die je (ik zeg nu maar "jij") hebt is goed te begrijpen. Is dat niet de worsteling van de dichter van Psalm 73? Hij begreep niet waarom hem al die ellende overkwam ("mijn bestraffing is er elke morgen"). Er waren momenten dat hij dacht: ik zeg God maar vaarwel. Job en Jeremia vervloekten hun geboortedag, omdat het lijden hen zo zwaar viel.

Maar betekent dat nu dat jij een grotere zondaar bent dan anderen? Nee. Gods Woord is daar duidelijk over. We lezen in Johannes 9 van een man die vanaf zijn geboorte blind was. Prompt stellen de discipelen aan de Heere Jezus de vraag: "Wie heeft er gezondigd, deze of zijn ouders, dat hij blind geboren zou worden?" Ze leven sterk in het oude vergeldingsdenken: een bepaalde zonde roept een bepaalde straf op. De Heere Jezus gaat hier tegenin. "Noch deze heeft gezondigd, noch zijn ouders." Uiteraard waren zij wel zondaren, maar niet in de zin zoals de discipelen bedoelden en zoals ook de vrienden van Job hem verweten: dat hij of zijn ouders een speciale zonde zou hebben gedaan.

Wat dan wel? "Maar dit is geschied opdat de werken van God in hem geopenbaard zouden worden." Dat brengt op een volgend punt: met welk doel zijn wij op aarde? Niet om het fijn te hebben, maar we zijn er om God! Opdat Hij aan Zijn eer komt in ons leven en we kanalen van Zijn zegen zullen zijn. Met het oog daarop hebben we bekering nodig, want niemand van ons beantwoordt vanuit zichzelf aan dat doel. Maar de Heilige Geest weet ons te herscheppen, om dan steeds meer het beeld van de Heere Jezus te gaan vertonen. De manier waarop de Heere dat doel in ons leven bereikt, zouden wij vanuit onszelf graag anders zien. Maar ons "ik" moet gebroken worden om zo deel te krijgen aan de heiligheid van de Heere (Hebreeën 12:10). Daarvoor gebruikt de Heere de leerschool van het Woord, de leerschool van het gebed en vaak ook de leerschool van het lijden, in welke vorm dan ook.

Maar als we door Hem geraakt, getrokken en verbroken zijn (anders gezegd: iets van Zijn liefde hebben geproefd die ons hart klein maakt), dan is het juist een bewijs van Zijn liefde voor ons (zie Hebr. 12:5-8). Nee, dat is niet gemakkelijk - dat zegt datzelfde hoofdstuk in vers 11. Maar onder de hand van de goede Meester levert het zoveel op! Wijst de laatste zin in je mail er niet op dat er iets van die liefde leeft in je hart? Je wilt immers niet dat God oneer wordt aangedaan en ondanks alles laat Hij je niet los.
 
Weet je: je mag deze worsteling voor Hem neerleggen. Ik weet wel dat je er niet bent met een kort-door-de-bocht uitspraak: "God houdt van jou." De vraag is maar wat we daarmee bedoelen. Als het is: God is liefde en dus is het "all right", dan zeg ik: nee. Maar er is een liefde van God die uitgaat naar de wereld die in het boze ligt (Joh. 3:16). Die liefde is ruim en rijk en wordt aan het hart gelegd van ieder die het Evangelie hoort. De liefde van Gods medelijden over de gevallen mens, ook over jou. Hij zond Zijn Zoon om te zoeken en zalig te maken wat verloren is. Dan kan het ook voor jou! Wat een onbegrijpelijke liefde!

We moeten daarbij niet vergeten dat die liefde een spits heeft: "opdat een ieder die in Hem (Christus) gelooft, niet verderve, maar het eeuwige leven hebbe." Die liefde vraagt dus om een antwoord. Heb jij dat al gegeven? "Ik kan U niet missen, U, Jezus mijn Heer', ik mis alles wanneer ik Uw bijzijn ontbeer."
 
Nog iets: je geeft aan soms behoorlijk depressief te zijn en het allemaal niet meer aan te kunnen. Als ik je een advies mag geven: zoek hulp, bijvoorbeeld bij Eleos, of een andere goede christelijke organisatie. En praat er ook eens over met bijvoorbeeld een ambtsdrager in de gemeente waartoe je behoort. De Heere geeft broeders om als herders voor de kudde te zijn!

De zegen van de Heere toegebeden en veel zicht op Zijn toekomst; op de stad waar geen inwoner zal zeggen: ik ben ziek, want het volk dat daarin woont, zal vergeving van ongerechtigheid hebben (Jesaja 33:24).
 
Met een hartelijke groet,
Ds. P. D. J. Buijs

Dit artikel is beantwoord door

Ds. P.D.J. Buijs

• Geboortedatum:
  02-11-1961
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Nunspeet
• Status:
  Actief

203 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven