Baan waarin ik mezelf kan zijn
Evangelische Hogeschool | 4 reacties | 05-03-2012| 10:38
Vraag
Graag wil ik u om advies vragen n.a.v. mijn persoonlijke leven. Ik ben een jonge vrouw en erg onzeker over mezelf; over mijn werk en over mijn toekomst. Heel veel dingen durf ik niet. Zo vindt ik het heel 'eng' om naar een verjaardag te gaan, maar ik ga daar wel heen. Het gekke is dat ik slecht tegen alleen zijn kan en gezelschap steeds opzoek, terwijl me dat aan de andere kant heel angstig maakt. Nu ben ik op zoek naar een baan, maar ik weet absoluut niet wat er bij me past. Soms is er iets wat me aanspreekt, maar gezien het contact met mensen wat er dan bij komt kijken, wordt dat ook weer van de lijst gehaald. En sommige banen spreken me aan omdat het rustig is, duidelijk en vaste collega's, maar dat lijkt me dan ook weer zo saai... Dus in het kort: wat ik wil durf ik (vaak) niet en wat ik durf wil ik (vaak) niet. Pas een beroepskeuzetest gedaan. Hieruit kwam naar voren dat ik hoog scoor op sociaal en conventioneel. Nu werk ik in een zorginstelling en loop ik er tegenaan dat het contact met zoveel verschillende mensen te veel van me vraagt. In deze branche werk ik nu drie jaar en ik merk dat de onzekerheid en angst blijven. Met mensen uit m'n omgeving heb ik hierover gepraat en advies gevraagd. Maar toch kom ik er niet uit. Graag wil ik een baan, waarin ik mezelf kan zijn. Ik geloof dat er aan iedere baan leuke en minder leuke kanten zitten. Maar nu overheerst de minder goede kant. Zou u een advies kunnen geven hoe ik verder kan zoeken? Welke richting kan ik bijvoorbeeld op denken? Alvast hartelijk bedankt voor het meedenken!
Antwoord
Beste,
Uit je verhaal blijkt dat je op zowel persoonlijk als professioneel gebied er tegen aan loopt dat je je onzeker voelt. Het is begrijpelijk dat je verlangt naar mensen om je heen. Heel mooi dat je dat ook blijft opzoeken. Iedereen heeft dat nodig! Heel goed dat je sociale gelegenheden niet ontwijkt. Echter, je voelt je wel vaak onzeker in nabijheid van andere mensen. Dat kost waarschijnlijk zo veel energie! Het kan daardoor je plezier in sociale activiteiten doen afnemen.
Je werkt nu in de zorg. Je geniet aan de ene kant van de mensen om je heen, maar de vele zorgen vergen veel energie. Het is logisch dat je daardoor je werk niet meer leuk vindt. Goed dat je daarom een beroepskeuzetest hebt gedaan. Voor jou kan dit een mooi moment zijn om te kijken waarin je wilt investeren; werken aan je onzekerheid of kiezen voor een ‘saaiere’ baan, met mensen om je heen als collega’s. De belangrijke vraag voor jou zou moeten zijn; welke consequenties kan en wil ik aanvaarden? De onzekerheid behouden en minder met mensen werken of een conventionele baan waardoor je je minder vaak onzeker voelt. Dit laatste pakt echter niet de kern aan. Ik zou je daarom ook aanraden te kiezen om te werken aan je onzekerheid, samen met God. Ontdek wat je onzeker maakt. Ontdek wat je negatieve basisovertuigingen zijn die je van je stuk brengen. Klopt het dat je jezelf eigenlijk niet zo waardevol vindt? Hecht je veel waarde aan de meningen van andere mensen? Mag je falen waar andere mensen bij zijn? Al deze vragen kunnen je opbreken. Maar een belangrijke vraag is, kan je ook geloven dat je waardevol bent? Dat je mag falen? In de Bijbel staat dat je prachtig gemaakt bent (Psalm 139). Innerlijk en uiterlijk. Precies zoals God jou bedoeld heeft. Niet anders. Kan je hem prijzen om wie jij bent? Geloof je dat je wonderlijk gemaakt bent? Weet je dit in het diepste van je ziel? (Psalm 139:14)
Om dit te kunnen weten heb je veel vertrouwen nodig in God. Een dagelijks besluit. Maar gelukkig is dat ook het enige wat je ten diepste nodig hebt. De kern zal zijn of je ervoor kiest God te vertrouwen en Zijn genade aan te nemen. In dat licht zullen de meningen van anderen en de harde eisen naar jezelf toe verdwijnen. Dan mag je namelijk falen. Dit zal de moeilijke weg zijn, maar uiteindelijk zal je in je werk en in je persoonlijke leven de vruchten ervan plukken. Breng elke gedachte in gebed. Zoek daarnaast een maatje om je moeiten mee te delen. Voel je niet bezwaard om eventueel hierin professionele hulp te zoeken. Bid er voor, maar dank Hem ook veel voor zijn goedheid!
Tot slot nog een idee in welke richting je qua werk ook kan denken. Er zijn namelijk ook beroepen in de gezondheidszorg die zowel ‘sociaal’ als ‘conventioneel’ zijn, bijvoorbeeld indicatieadviseur gezondheidszorg of consulent bij de GGD. Dergelijke beroepen combineren gesprekken met mensen en kantoorwerkzaamheden. Dit kan je een adempauze geven. Je kan weer extra energie opdoen en tegelijkertijd aan je onzekerheden werken.
Veel sterkte en zegen gewenst de komende tijd.
Mw. E. W. van der Klok,
Decaan/Studentbegeleider,
Evangelische Hogeschool
Dit artikel is beantwoord door
Evangelische Hogeschool
- Kerkelijke gezindte:Divers
- Woon/standplaats:Amersfoort
- Status:Actief
Bijzonderheden:
website: www.eh.nl
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Wat me het meeste is bijgebleven is dat niemand zo veel op jou let, en jou zo streng beoordeelt als jezelf. Sinds ik dat weet, tel ik altijd 2 punten op bij de 'score' die ik mezelf ergens voor geef. Vind ik dat ik een mager zesje verdien, dan geven de mensen om me heen me daar een dikke 8 voor. Als mensen het al opvalt, want we zijn allemaal zo met onszelf bezig, dat anderen ons zowat nooit opvallen.
Het is een symptoom van sociale fobie om jezelf lager in te schatten. Maar als je je dat eenmaal beseft, is er goed mee om te gaan. Ik heb ik er ieder geval bijzonder veel aan gehad, sterker nog, mensen geloven me vaak niet eens als ik vertel dat ik sociaal-fobisch ben/was.
Hopelijk helpt dit je op weg, en dan geloof ik zeker dat het juiste werk vanzelf wel komt.
Het eerste wat mij te binnen schiet: detacheren! Al vraagt dat juist wel de nodige flexibiliteit omdat je werkkring er telkens anders uit ziet.
En toch... veel organisaties van binnen zien kan je ook helpen te bepalen wat voor jou nodig is om jezelf te kunnen zijn. Ik hoor je bijvoorbeeld niets over werksfeer en bedrijfscultuur zeggen, dat kan heel bepalend zijn of je je ergens thuisvoelt.
Ook heel belangrijker: wat wil je zelf? Je grenzen verleggen, buiten de comfort zone treden (wat voor iedereen eng is) of er veilig maar toch wat saai binnenblijven?
Tip waar ik veel aan heb gehad: 'Ontdek je sterke punten' van Marcus Buckingham. DE eyeopener voor mij was: 'iets waar je goed in bent hoeft niet meteen een sterk punt van je te zijn'.
Sterkte!
Wat mij erg heeft geholpen om mijn gevoel te delen met mijn collega's op het werk en mijn teamleidster.
Daarnaast heb ik gesprekken gehad met een psycholoog.
Wat mij erg helpt / heeft geholpen is grenzen aangeven, en onder het werk eventjes een momentje voor mezelf hebben om alles op een rijtje te zetten.
En dan mijzelf afvragen: Doe ik nu alleen maar wat collega's van mij verwachten/ wat ik denk dat ze verwachten, of doe ik wat ik zelf denk dat vandaag nodig is en waarin ik dingen kan doen die ik leuk vind en waar ik goed in ben.
Ondertussen ben ik wel opzoek naar een minder hektische en drukke baan met regelmatige werktijden
Onder tussen probeer ik mijn werk gewoon te blijven doen en dan vooral te kijken naar de dingen die ik goed kan.
De ene dag gaat het beter dan de andere dag, maar dat zal altijd wel zo blijven.
Ik merk bij mezelf dat als ik op mijn werk mijn grenzen bewaak, ik in mijn vrije tijd meer energie heb om contacten te onderhouden.
ALs ik een dag heb waarop ik eigenlijk alleen maar dingen doe waarvan ik denk dat collegas dat van mij verwachten dan kom ik helemal futloos thuis en heb ik geen energie meer in contacten.
Als ik dan toch er niet onderuit kan komen dan krijg ik ook angstige gevoelens.
Dus je grenzen aangeven en kijken naar de dingen waar je goed in bent en die je leuk vind is denk ik erg belangrijk
Misschien zou je eens kunnen vragen of je 1 dag of bij voorkeur 2 dagen mee mag lopen bij de banen die je aanspreken? Mijn ervaring is dat er weinig bedrijven / afdelingen / instellingen zijn die dat absoluut niet willen. Kijk dan niet alleen naar de leuke dingen die je daar ziet maar probeer ook eens te kijken naar dingen die minder leuk zijn en vraag ook mensen die daar werken wat ze leuk vinden aan hun werk en wat niet. Op die manier wordt je achteraf minder verrast denk ik.
Soms denk ik wel eens dat een baan onder m'n niveau me meer voldoening zou kunnen geven omdat je zo meer energie over houdt voor de vele contacten met de verschillende mensen. Maar of dat daadwerkelijk zo is dat weet ik niet; je moet je ook niet gaan vervelen natuurlijk! Lastig he in zo'n situatie zitten! Ik wens je veel sterkte en wijsheid! Misschien kunnen gesprekken met een psycholoog je ook helpen?
