Genderdysforie

Redactie Refoweb | 3 reacties | 29-02-2012| 12:26

Vraag

Ik kom de laatste tijd nog wel eens verhalen tegen over mensen (of kinderen) die "in het verkeerde lichaam" zitten. Mensen raken in een identiteitscrisis en in veel gevallen laten ze zich 'ombouwen' tot het gewenste geslacht. De DSM4 zegt dat het een psychische aandoening is, maar in de DSM5 willen ze dat schrappen. Het heet: Een geslachtsidentiteitsstoornis of genderdysforie. In de verhalen die ik lees, lees ik over grote 'gevechten'... je niet thuis voelen in je eigen lichaam, jezelf geen raad weten, jezelf niet kunnen zijn, depressiviteit, zelfs zelfmoord(pogingen) komen voor. Het lijkt me afschuwelijk om zoveel verdriet, eenzaamheid, depressiviteit, onmacht of zelfvernietigende gedachten te hebben. Hoe moeten we als reformatorische mensen tegen deze stoornis aankijken? Iemand laat zich 'verbouwen' hoe daarmee om te gaan? Is dit geoorloofd? Zijn er ook christelijke mensen met genderdysforie? Is genderdysforie door therapie te verhelpen?

ADVERTORIAL

De zorgverzekeringen van Care4Life

Waarom overstappen naar de Care4Life zorgverzekering? Lees hier over onze principiële uitsluitingen.

U bent al verzekerd vanaf € 149,10 per maand.

De zorgverzekeringen van Care4Life

Antwoord

Dit artikel is beantwoord door

Redactie Refoweb

  • Kerkelijke gezindte:
    Divers
  • Woon/standplaats:
    Divers
  • Status:
    Actief
2481 artikelen
Redactie Refoweb

Bijzonderheden:

Mailadres: vragen@refoweb.nl


Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
3 reacties
Daniel
29-02-2012 / 15:09
Ik was al begonnen aan een cynisch stukje over de vraag, maar ik dacht laat ik toch maar even de urls lezen en ik las het antwoord van Ds. C.J. Barh en Ds. Veldhuizen en ben helemaal in verwondering. Wel een blijde verwondering, ze hebben begrip en empathie, als we zo als christenen met elkaar omgaan wordt het nog wel wat.
Dank dominees. Soms heb ik mijn oordeel te snel klaar.
Vraagstelller heeft de urls ook vast gelezen, hier kan ze wat mee.
M71
29-02-2012 / 22:56
Zelf ben ik werkzaam op zo'n poli waar deze mensen komen. Wat mij opvalt is dat de meeste mensen ook na het "ombouwen" labiel zijn. Meestal nemen ze een "buddy" mee, voor ondersteuning. Mijn collega is werkzaam geweest op de spoedeisende hulp waar hij regelmatig mensen moest helpen die omgebouwd zijn, en alsnog een zelfmoordpoging deden. Het is dus de vraag of hun psychische klachten na de operaties over zijn, zoals ik het zie niet.
Ik las bij één van de antwoorden dat een dominee schrijft dat het niet aan de orde is dat deze mensen zich verkleden, maar dat is wel aan de orden: als ze het traject ingaan zijn ze verplicht om minimaal een jaar zich in de kleding te kleden van het geslacht wat ze willen worden: een man die een vrouw wordt moet dus voor hij geopereerd wordt een jaar vrouwenkleding dragen, en dat ge beurt dus ook: rokken, hakjes etc.
Ik onderschat de nood van de mensen niet, daarvoor zie ik teveel, maar ik ben ervan overtuigd dat God dit niet zo bedoeld heeft. Het is een groot kruis die je opgelegd hebt gekregen, en volgens mij is er maar één ding mogelijk: Vragen of God de last licht wil maken.
Veel mensen dragen een kruis: iemand die anders geaard is, echtparen met een slecht huwelijk maar die uit principe niet gaan scheiden, mensen die van een andere getrouwde vrouw/man houden, een onbeantwoorde liefde etc. En dan heb ik het maar over een bepaald soort verdriet, er is nog veel meer leed: handicap, rouw etc.
En dan vrolijk het kruis mogen dragen, laat dat ons gebed maar zijn.
Orchidee
01-03-2012 / 13:47
Afgelopen dinsdag (28 febr) is hier veel over gezegd en behandeld op grootnieuwsradio, je zou dit eventueel terug kunnen luisteren via de website van grootnieuws.
Je kunt niet (meer) reageren op dit bericht. De reactiemogelijkheid is niet geactiveerd of de uiterste reactietermijn van 1 maand is verstreken.

Terug in de tijd

(...) Maar dat je als echtpaar verder open moet staan voor kinderen. En het aan Gods leiding verder moet overlaten hoeveel kinderen je krijgt. (...)

Ik heb nu bijna twee jaar verkering met een meisje van wie ik heel veel hou. We hebben in mijn ogen een serieuze relatie; we praten veel en lezen samen de Bijbel en bidden samen. We houden van elkaar ...
Geen reacties
29-02-2008

Moeilijke zoon

Onze zoon van 19 jaar is dikwijls zo moeilijk. Als we bijvoorbeeld aan tafel zitten zegt hij helemaal niets of als hij iets zegt is het meestal erg negatief. Dit bederft de sfeer. Nu weet ik dat hij o...
Geen reacties
29-02-2004

Assertief of de minste zijn

Op de catechisatie werd erover gesproken dat je als christen altijd de minste moet zijn, ook in je werksituatie. Hiermee kun je anderen voor Christus winnen. Ok ben het hier helemaal mee eens. Maar wa...
Geen reacties
29-02-2004
website-ontwikkeling door webdevelopment by Accendis
design website door design website by Mooimerk
hosting website door hosting website by STH Automatisering