Genderdysforie
Redactie Refoweb | 3 reacties | 29-02-2012| 12:26
Vraag
Ik kom de laatste tijd nog wel eens verhalen tegen over mensen (of kinderen) die "in het verkeerde lichaam" zitten. Mensen raken in een identiteitscrisis en in veel gevallen laten ze zich 'ombouwen' tot het gewenste geslacht. De DSM4 zegt dat het een psychische aandoening is, maar in de DSM5 willen ze dat schrappen. Het heet: Een geslachtsidentiteitsstoornis of genderdysforie. In de verhalen die ik lees, lees ik over grote 'gevechten'... je niet thuis voelen in je eigen lichaam, jezelf geen raad weten, jezelf niet kunnen zijn, depressiviteit, zelfs zelfmoord(pogingen) komen voor. Het lijkt me afschuwelijk om zoveel verdriet, eenzaamheid, depressiviteit, onmacht of zelfvernietigende gedachten te hebben. Hoe moeten we als reformatorische mensen tegen deze stoornis aankijken? Iemand laat zich 'verbouwen' hoe daarmee om te gaan? Is dit geoorloofd? Zijn er ook christelijke mensen met genderdysforie? Is genderdysforie door therapie te verhelpen?
Antwoord
Zie voor het antwoord onderstaande urls:
https://www.refoweb.nl/vragenrubriek/14496
https://www.refoweb.nl/vragenrubriek/2780
Dit artikel is beantwoord door
Redactie Refoweb
Bijzonderheden:
Mailadres: vragen@refoweb.nl
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Dank dominees. Soms heb ik mijn oordeel te snel klaar.
Vraagstelller heeft de urls ook vast gelezen, hier kan ze wat mee.
Ik las bij één van de antwoorden dat een dominee schrijft dat het niet aan de orde is dat deze mensen zich verkleden, maar dat is wel aan de orden: als ze het traject ingaan zijn ze verplicht om minimaal een jaar zich in de kleding te kleden van het geslacht wat ze willen worden: een man die een vrouw wordt moet dus voor hij geopereerd wordt een jaar vrouwenkleding dragen, en dat ge beurt dus ook: rokken, hakjes etc.
Ik onderschat de nood van de mensen niet, daarvoor zie ik teveel, maar ik ben ervan overtuigd dat God dit niet zo bedoeld heeft. Het is een groot kruis die je opgelegd hebt gekregen, en volgens mij is er maar één ding mogelijk: Vragen of God de last licht wil maken.
Veel mensen dragen een kruis: iemand die anders geaard is, echtparen met een slecht huwelijk maar die uit principe niet gaan scheiden, mensen die van een andere getrouwde vrouw/man houden, een onbeantwoorde liefde etc. En dan heb ik het maar over een bepaald soort verdriet, er is nog veel meer leed: handicap, rouw etc.
En dan vrolijk het kruis mogen dragen, laat dat ons gebed maar zijn.