Introvert en verlegen

Als kind en tiener was ik (meisje, 20) heel introvert en verlegen. Inmiddels is dat helemaal over. Toch blijf ik regelmatig last houden van een bepaalde spanning, vooral als het gaat om nieuwe situaties. Dan moet ik opeens overgeven als ik op weg ben naar een bedrijf waar ik nooit eerder ben geweest. Of kan ik geen hap door mijn keel krijgen als ik naar een bijbelstudieavond ga met mensen die ik nog niet goed ken of in m'n eentje naar een verjaardag ga. Het gaat om dingen waar ik vroeger tegenop zou zien, die ik toen 'eng' zou vinden. Dingen die ik nu met plezier doe, waar ik zin in heb. Waar ik nu totaal geen probleem meer mee heb; maar blijkbaar onbewust toch nog wel. Ik vind dit verschrikkelijk. Wil niet steeds misselijk zijn en wil gewoon kunnen eten. Waarom gedraagt mijn lichaam zich zo? Durf ik dan onbewust nog steeds geen nieuwe situaties aan? Komt dit vaker voor en zou ik hier iets aan kunnen doen, zodat ik er geen last meer/minder last van heb?

Beste vragensteller,

In de kwestie die je beschrijft, geef je zelf al een gedeelte van het antwoord, door te benoemen dat er onbewust iets anders lijkt te gebeuren dan op bewust niveau. Je beschrijft dat je eerder last had van sociale angst in bepaalde situaties, hoewel mij niet geheel duidelijk is of jouw lichaam toen ook al reageerde. Nu geef je aan geen last meer te hebben van je verlegenheid, maar je lichaam lijkt een andere taal te spreken. Het is heel normaal dat ons lichaam reageert bij emoties zoals verdriet, boosheid en angst en dit kan vrij onafhankelijk van ons bewustzijn gebeuren. Soms zijn het juist de lichaamssignalen die ons bewust maken van onze gevoelens en persoonlijk ga ik er altijd van uit: "je lichaam liegt nooit!" Bij jou ontstaat misselijkheid of moeite met eten en ik begrijp dat je dit als hinderlijk ervaart.

Toch denk ik dat het goed is om te 'luisteren' naar deze symptomen en je erkent ook dat ze optreden bij nieuwe onzekere situaties. Hierbij is het heel goed mogelijk dat zo'n vooruitzicht toch wat 'onveilig' is en je er (net als eerder) een bepaalde spanning bij voelt. Het is mooi dat je benoemt dat je ondanks dat wel met plezier afgaat op activiteiten die wat nieuw of onvoorspelbaar zijn. Daarmee ben je al een stap verder dan vroeger, waarbij je waarschijnlijk had de neiging had om deze situaties te vermijden. Ondanks dat geeft je lichaam aan dat deze dingen wel iets doen met je emoties en hierbij een aanbeveling om professionele psychologische hulp te zoeken. Met diegene kun je onderzoeken welke gedachten je hebt wanneer je alleen nieuwe stappen onderneemt. Want hoewel je jezelf niet altijd bewust bent zijn gedachten medebepalend voor je emoties en daarmee voor de lichamelijke reacties. Je kunt leren om op een andere wijze tegen jezelf en nieuwe situaties aan te kijken. Tevens kun je in behandeling bespreken welke factoren in verband staan met je angstgevoelens en zo mogelijk hierin verandering brengen.

Drs. N. J. den Breejen