Preek tegen een gevoelsgeloof
Ds. A.A.F. van de Weg | 4 reacties | 16-02-2012| 17:22
Vraag
De HHK-dominee in onze gemeente waarschuwt iedere zondag, iedere preek tegen een gevoelsgeloof. Daarmee brengt hij m.i. een liefde- en gevoelloze prediking. Een oppervlakkige preek, zonder enige diepgang. Heel gestructureerd en puntsgewijs. Daardoor komt hij heel werktuigelijk over. Meestal een preek bestaande uit geëikte termen. Het maakt me zo intens koud en verhard, dat ik dikwijls geneigd ben thuis te blijven. Ik merk dat steeds meer jongeren (waarmee ik dagelijks te maken heb) op zoek zijn naar wat echt is en wat niet. In kerkelijk Nederland ontbreekt het aan jaloersmakende kinderen van God. Bij deze dominee heb ik sterk mijn twijfels. Hij zegt Gods woord te prediken, maar ik ervaar het toch iedere zondag anders: Hij verdedigt het Woord i.p.v. dat hij het volle evangelie predikt. Er gaat helemaal niets van uit! Totaal niet jaloersmakend! Eerder moedbenemend. Geloof zonder gevoel? Kan niet echt zijn! Jonathan Edwards zegt: Liefde is de kern van echt geloof. Wat is een liefdesband zonder gevoel? Een verstandhouding. Geloof zonder gevoel? Wat is een oprecht geloof? En wat straalt bekeerd Nederland uit naar de wereld binnen de kerk en de buitenwereld?
Antwoord
Beste jongere,
Paulus preekte in Berea het Woord van God. De mensen uit Berea onderzochten dagelijks de Schriften om te zien of die dingen zo waren (Hand. 17:11). Ze toetsten het gepredikte Woord aan het geschreven Woord. Dat is niet alleen een recht, maar ook een plicht van gemeenteleden. Mag ik veronderstellen dat je in die gestalte luistert en onderzoekt? Vanuit zo’n houding lijkt het me niet alleen goed, maar ook geboden jouw zorgen t.a.v. de prediking te delen met je eigen predikant. Hij is dienaar van het Woord en mag zich daarop laten aanspreken. Op die manier kan jouw predikant toelichten waarom hij preekt zoals hij preekt en kun jij jouw moeite met de prediking onder woorden brengen. Wat er nu gebeurt is dat je in je eigen cirkeltje blijft ronddraaien. Je hebt moeite met de prediking, hebt daar kritische vragen bij, je krijgt daar geen antwoorden op en gaat met de kritiek in je achterhoofd luisteren naar de preek. Dat kan nooit vruchtbaar zijn, is funest voor je geestelijk welzijn en niet tot eer van de Heere.
Sterkte en een hartelijke groet,
Ds. A. A. F. van de Weg, Soest
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A.A.F. van de Weg
- Geboortedatum:09-03-1984
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Apeldoorn
- Status:Inactief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Een zeker weten volgens Hebreeën: "Het geloof nu is een vaste grond der dingen, die men hoopt, en een bewijs der zaken, die men niet ziet".
Een vast vertrouwen volgens Romeien 10:9: Want indien gij met uw mond belijdt, dat Jezus Heer is, en met uw hart gelooft, dat God Hem uit de doden heeft opgewekt, zult gij behouden worden; want met het hart gelooft men tot gerechtigheid en met de mond belijdt men tot behoudenis. Immers het schriftwoord zegt: Al wie op Hem zijn geloof bouwt, zal niet beschaamd uitkomen.
Een dominee zal als het goed is altijd proberen uit te zoeken wat zijn gemeente nodig heeft. Wellicht dat hij die zekerheid van het geloof mist in je gemeente. Dus misschien is het goed om je te realiseren dat het geloof geen gevoel is maar een zeker weten, en dat die kennis allerhande gevoelens oproept, niet andersom.
Het is te verwachten dat er voor ieder mens tijden komen dat alles helemaal niet zo prettig voelt en God ver weg lijkt. Als dan het gevoel de basis zou zijn is het geloof weg. Denk aan het zaad dat op de steenachtige grond valt (Matt 13). Als er moeiten komen struikelt zo iemand meteen.
Maar de beloften van God, in Jezus, blijven staan als een rots. Als je daar je geloof op vestigt zal je niet wankelen en veel vrucht dragen.
Geloof zonder liefde kan inderdaad niet, want dat is het gebod dat Jezus geeft en dat is de vrucht die wordt gewerkt door de Heilige Geest in een gelovige. Aan de vrucht herken je de boom.
Ik kan het me dan ook heel goed voorstellen dat de jongeren naar de verschillende jongerenavonden gaan, waar ze wel jaloers gemaakt worden. Waar wel het volle genade en de volle Christus gepreekt, verkondigd en gebracht wordt. Dan doet toch menig ds. iets verkeerd... Ik mis zo vaak de echte liefde van de ds. tot de gemeente. En de ds. die hier antwoord geeft doet het vanuit zijn eigen oogpunt niet vanuit de gemeenteleden. Ik kan me voorstellen dat de vraagsteller zijn of haar vraag niet voldoende beantwoord ziet.
Het is waar. Geloven op de beloftes, maar als die dan niet gepreekt worden? En een ds. die iedere zondag tegen het gevoel preekt en de rest laat liggen is ook echt leeg.... Dan ga je leeg de kerk uit idd. En lopen de kerken ook leeg.
Soms kunnen zulke belevingen en gedachtegangen tergend en vervelend zijn. Toch echter denk ik ook dat het verstandig om geen aanstoot te nemen aan confronterende situaties. Dit vraagt oplettendheid i.p.v. dat u zich laat strikken door ergernis en dat vrede verdwijnt.
Zoals de Ds zegt, denk ik ook dat u het beste er aan doet, door het kenbaar te maken. Want uw roep zou ik willen omschrijven als een hunker naar passie en vuur en waarvan ik kan beamen als deze niet in de lokale atmosfeer aanwezig, het erg koud en kil kan zijn.
Maar zoals @plderoos al stelde (altijd terecht een opmerker dat gevoel absoluut niet met geloof verward moet worden) is de geestelijke atmosfeer die je ook kan opmerken, een gevolg van aanbidding, gebed, lofprijs etc. en wat voorkomt uit je persoonlijke geloof in Jezus Christus. Terecht dat u hiernaar hunkert want als je in de stroom van God komt is het ook niet koud en kil of netjes afgepast maar wilt u niets liever, tot overlopen toe, gevuld worden. Persoonlijk, moet ik ook altijd meer bidden en allert zijn als je ergens komt waar een kille atmosfeer heerst en je gedachten constant beïnvloed worden.
Het nadeel in een traditionele dienst is dat de liturgie vaak de atmosfeer sterk beïnvloed en uit ervaring kan ik zeggen dat je juist door aanhoudend zingen en bidden dit doorbreekt.
De kilte moet er gewoon uit en ja dat kan ook van invloed zijn tijdens de preek. De Geest van God, de Heilige Geest, wil niets liever dan een kerk helemaal vullen... (hallelujah)
Nogmaals maak het kenbaar en bidt er telkens voor, alleen zo komen zaken in een kerk in beweging en vraag of God jou passie en vuur wil blijven geven door Zijn Heilige Geest.
Onlangs sprak voorganger Bert De Haan tijdens een gebedsavond, dat Christen meer mogen "bubbelen". A.h.w. overlopen, als een bubbelende waterkoker die tot de bovenkant vol zit en waar alles uitspat omdat de H.Geest je doet koken, zodat je gewoon niet meer stil kunt zijn. Een "bubbel-Christen" een nieuw woord misschien? In iedergeval een ware metafoor. Je kan de korte overdenking luisteren op hun website Nehemia Ministries. <a href="http://mp3.nehemia.nl/track/bubbelende-christenen">Bubbel-Christen (klik)</a>
Ik zal voor je bidden
