Verkering met een weduwnaar

Het is wel een probleem om serieus te nemen! Zeker! En als het niet beter wordt, is het denk ik ook niet verantwoord om met deze man te trouwen. Maar voor nu zou ik zeggen: hoeveel heb je al geïnvesteerd in de relatie met deze kinderen, hebben jullie overwogen om een adviesgesprek met een professional aan te gaan, heb je al contact gehad met iemand die met een weduwnaar met kinderen is getrouwd en dus ervaring hierin heeft? Wat mij betreft wat mogelijkheden voordat je zo'n definitief en pijnlijk besluit neemt.
Sterkte!

Er staat niet eens in hoe oud de kinderen zijn, dat lijkt me een verschil maken. En de relatie duurt nog maar een paar maanden, vind je het gek dat de vraagstelster nog lang niet de positie van potentiële stiefmoeder heeft veroverd?

Ik ben ook geen ervaringsdeskundige, maar volgens mij is nog de nodige ruimte voor gesprek, eventueel met behulp van een professional, voordat je zo'n rigoreus besluit neemt als een serieuze relatie uitmaken.

Vooropgesteld lijkt mij dat een stiefmoeder ook nooit moet probéren de echte moeder te vervangen, volgens mij wordt iedereen daar doodongelukkig van. Ben eigenlijk wel benieuwd waarom de vraagstelster de conclusie trekt dat er geen klik is. Het komt op mij eerder over vanuit de vraag dat dit niet echt eerlijk en open besproken is.

Het is heel belangrijk dat je de overleden vrouw en de kinderen accepteert! Helaas weet ik wel uit ervaring wat het is om een 'stiefmoeder' te hebben die wel veel van mijn vader en de kinderen van zichzelf en mijn vader, houdt. Helaas is er geen plek voor mijn overleden moeder die ik op 20 jarige leeftijd verloor en er is geen plek voor ons (kinderen van het eerste huwelijk) de aandacht die mijn vader aan ons geeft, mag er eigenlijk niet zijn, die wil zij of wil ze voor haar kinderen.
Het is een hele pijnlijke situatie. Ik heb nog 3 jongere zusjes/broertjes die hebben nog, in hun huwelijk, thuis gewoond, maar dit heeft hen erg beschadigd! Er mocht, en mag nog steeds niet, onder geen beding over onze moeder worden gesproken! Helaas schikt mijn vader zich hierin en is het plaatje rond. Zo raak je dus eerst je moeder en vervolgens ook je vader kwijt!
Heel veel sterkte!

Mw. Teerds noemt in ieder geval een mooi gedeelte van een citaat nl.: "Als je aan zoiets begint, is het het mooist (en mijns inziens noodzakelijk) als je weet dat het Gods wil is, zodat je op Hem kunt terugvallen."
Me dunkt dat de vraagstelster hiermee uit de voeten kan....

Je wordt helemaal geen moeder van die kinderen, je wordt de (nieuwe) vrouw van hun vader. En dat kost aan alle kanten (heel) veel tijd! Neem die dan ook.

Er hangt idd nog meer van deze sittuatie af wat al gezegd is hoe oud zijn de kids, kan je daar al gesprekken mee voeren op nivo, of zitten ze juist in een moeilijke fase, en in de puberteit, hoe ouder de kinderen zijn hoe meer ze hun moeder meegemaakt hebben, en haar in alles vergelijken met jouw,maar bovenal hoe lang is het geleden dat deze kinderen hun moeder verloren hebben is dat nog vers of hebben deze kinderen het al een plekje kunnen geven...geef het de tijd leer eerst deze man goed kennen...en door hem heen de kinderen.
Breng het in gebed bij God..

ondanks dat ik ook geen ervaringsdeskundige ben. ben ik het eens met intro en de rest.
het lijkt mij nog te kort om al van liefde tot de kinderen te spreken. Zo iets moet tocht de kans krijgen te groeien?

Sorry, dat was een beetje een emotionele bijdrage van mijn kant...
Het is heel belangrijk om iedereen een kans te geven. Jij houdt van je vriend, hij van jou. De kinderen zijn erbij inbegrepen. Het is dan vrij logisch dat je (nog) niet van ze houdt. Wat ik gemist heb is het vertrouwen en het onvoorwaardelijke geven. Maak ruimte voor emoties, laat zien dat je respecteert dat ze hun eigen moeder op de eerste plek zetten. Dat kan later bijdraaien als ze hun verdriet een plaats hebben gegeven. Laat ook een stuk ruimte over voor hun moeder, zo van; hoe deed je moeder dat? wat deed je moeder etc. Al is het alleen maar om te laten zien dat je snapt dat ze hun moeder missen. Zo kan vertrouwen groeien en zal het verdriet en het gemis slijten. Als je deze ruimte niet geeft wordt het een machtsstrijd! Je zou goed voor ogen moeten houden dat jij niet in de plaats van hun moeder komt. Dat kan en hoeft niet! Jij kan de bloedband niet vervangen. Wel kan je ervoor zorgen dat ze nog een fijn leven krijgen met een zorgzame vrouw met onvoorwaardelijke liefde. Trek het niet persoonlijk aan als ze tegen je tekeer gaan, misschien ook goed om je te verdiepen in gedrag wat bij de leeftijd past en ook gedrag wat voortkomt uit zo'n grote slag in hun leven.
Het is een hele moeilijke taak! Een bijzondere noodzaak om je hier goed in te verdiepen, je weet dat je evt. met een man trouwt en de kinderen 'er bij krijgt'. Deze kinderen mogen niet de dupe worden van 'egoisme' dit bedoel ik niet kwetsend, maar om te laten zien dat je 'moet' delen! ook als er evt. nog kinderen komen.
Het is zo mooi als het goed loopt! Dat het hele gezin er baat bij heeft. Daar weet ik ook uit mijn omgeving een heel mooi voorbeeld van! Een vrouw die trouwde met een man met een groot jong gezin en zij ging onvoorwaardelijk voor allemaal! Ze hebben samen nog een heel gezin erbij gekregen, maar ze zijn zo gelukkig met elkaar. Ik zie daar duidelijk dat betreffende vrouw alle ruimte heeft gelaten bij de kinderen om over hun moeder te praten, herinneringen te koesteren en zelfs spullen in huis te laten staan van dus de overleden vrouw van haar man....
Doe dit zeker biddend! Met Gods hulp zal het slagen!

Probeer er eerlijk met de familie van de man over te praten. Leg het probleem voor en probeer eerst tijd voor elkaar te maken, en elkaar beter te leren kennen. Vaak zie je dat onder druk er te snel wordt getrouwd en de beslissing niet goed overdacht wordt.
Geef jezelf de tijd, zeker in deze relatie.
In een gewone relatie kan het ook jaren duren dat je verkering hebt en zo elkaar door en door leert kennen. Met kinderen erbij wordt dit veel lastiger en wordt er vaak gekozen maar sneller te trouwen, om de kinderen duidelijkheid te geven en niet zo vaak oppas te moeten vragen. Helaas zou je dan juist meer ipv minder tijd moeten nemen om elkaar te leren kennen. Als familie hier begrip voor heeft en ruimte (ook familie van overleden vrouw), dan zou dat een stuk ontspanning geven bij jullie en de kinderen en kan je echt kijken of het langzaam (en niet onder druk) toch tot een liefdevolle relatie (ook met kids) kan groeien. Een moeder ben je en wordt je niet, maar de vrouw van hun vader, die ook van hen houdt en het beste voor hen zoekt, moet wel een plaats hebben in de relatie.

En misschien...zat ik zo te denken(ik ken de sittuatie niet) wat is de motivatie van deze man houd hij van jouw om wie je bent of zoekt hij een vrouw voor zijn gezin...en dat heeft weer te maken met hoe lang is het geleden, hoe was de relatie met zijn vrouw...
veel zegen en wijsheid toegewenst,