Altijd onzeker over geloof

Ds. M. (Michel) van Heijningen | 2 reacties | 02-02-2012| 13:28

Aan Michel van Heijningen. Ik las uw antwoord aan een meisje dat naar een popconcert is geweest met haar moeder. Ik wilde mij in de zangeres verdiepen omdat onze zoon ook al puber wordt en ik wil weten wat het allemaal inhoudt. Ik ben enorm geschrokken van de beelden: allemaal naakte mensen op het podium achter de zangeres. Maar daarover wil ik geen vraag stellen... Het trof mij zo in uw antwoord dat u schrijft over een zekerheid: het zeker weten in Christus te zijn en Hem als je Verlosser te kennen. En nu ben ik daar zo jaloers op wat u schrijft. Ik heb er net zelfs om gebeden. Ik voel mij eigenlijk altijd onzeker of het in mij, binnen in mij, wel een echt en waar geloof is. Ik kom uit een gemeente en heb jaren een prediking gehoord waarin altijd werd gevraagd: kent u dit, kent u dat en kunt u vertellen dat, enz? Sterk lag het accent op het waarschuwen voor zelfbedrog, zo sterk dat niemand meer durft te geloven, want je zal toch wel jezelf bedriegen. Door mijn huwelijk jaren geleden ben ik in een andere kerkelijke gemeente gekomen, daar waar geheel andere accenten worden gelegd: het accent op de gewilligheid van Christus om een ieder onvoorwaardelijk aan te nemen en te zaligen. Maar nooit kan ik mijn verleden loslaten, altijd blijft het knagen. Als ik op mijzelf zie en dan weer wat lees over een waar zaligmakend geloof: kenmerken, zoals diepe verwondering en een besef van onze vloek- en doemwaardigheid voor God, word ik altijd weer diep moedeloos en denk ik: zie je wel bij mij is het niet echt. Want dat ken ik niet in die mate. Ik meet altijd door de prediking die ik altijd gehoord heb en daarbij mijn onzekere karakter dat altijd bang is het mis te hebben. Nu ben ik zo jaloers op mensen die geestelijk evenwichtig zijn opgevoed en die zo heerlijk zeker mogen spreken van een leven uit Hem en een wetenschap dat Hij je verlosser is. Dat lees ik opnieuw in uw woorden en nu verlang ik er zo naar. Weet u hoe ik dat ook kan krijgen?! Ik ben 45 jaar en altijd die twijfel, onzekerheid of het in me wel waar is. Daardoor kan je nooit echt getuigen. Hoe kan ik het ook krijgen?

Beste vriend(in),
 
Hartelijk dank voor deze vervolgvraag met daarin een hartenkreet. Je verlangt naar zekerheid en blijft zitten met twijfels die gevoed zijn in en door het verleden. En laat ik direct zeggen, dat begrijp ik ten volle. Wanneer in de verkondiging telkens weer en misschien wel alleen de vraag aan bod komt "kent u dit en kent u dat", dan worden ongemerkt mensen op zichzelf teruggeworpen. En zeker wanneer je een wat meer onzeker karakter hebt, kan dat diepe sporen trekken. Het is daarom goed dat je nu in de preek telkens gewezen wordt op de gewillige Zaligmaker.

En toch blijf je zitten met vragen en twijfels. Via dit antwoord wil ik je een weg proberen te wijzen.
 
Klopt het dat je misschien een wat onzeker karakter hebt? Ben je over andere dingen ook onzeker? Ben je afhankelijk van de mening van anderen? Als dat zo is, dan is het heel begrijpelijk dat je ook in het geloof vragen en twijfels blijft houden. De weg naar meer zekerheid is dan eventueel een weg via een 'gewone' therapie waarbij je geloofsvragen één van de zaken is die aan bod komen. Wanneer je iets meer zeker wordt van jezelf heeft dat ook zijn weerslag op je geloofsleven.
 
Je leeft nu onder een verkondiging van een gewillige Zaligmaker en dat is goed. Toch weet ik dat er gemeenten zijn en prediking is, waar enerzijds Gods gewilligheid wordt gepreekt, maar waar tegelijkertijd een sfeer is van : "pas op dat je er niet aan komt!" Met de ene hand wordt iets aangeboden, wat met de andere hand weer wordt weggehaald op het moment dat je honger hebt, om zo te zeggen. Misschien is dat het geval in je gemeente. Laat je daarom leiden door de Bijbel zelf. Daar lees je duidelijk dat Jezus ieder nodigt en niemand die het om Hem te doen is, met lege handen terugstuurt.

Ik wijs je ook op een gedeelte uit de Redelijke godsdienst van W. a Brakel, het onderdeel over de wedergeboorte heeft mij persoonlijk enorm geholpen. Uitnodigend en pastoraal worden de verschillende manieren besproken hoe mensen tot geloof kunnen komen. En, zo wordt er bij gezegd; wanneer jouw manier er niet in beschreven staat, dan hoef je nog niet te twijfelen. Ieder die niet zonder Jezus Christus kan, is door Gods Geest aan Hem verbonden. Zoiets zegt ook Luther, (in de Galatenbrief, mooi boek ook!) "wanneer iemand liefde tot het Woord gevoelt en graag over Christus hoort, spreekt, denkt, zingt, en dicteert, dan moet hij weten dat dit niet het werk is van de menselijke wil of het verstand, maar van Gods Heilige Geest. Zoiets is onmogelijk zonder de Heilige Geest."
 
Laat je ook voeden door het goud van de belijdenis. Zekerheid is altijd iets van buiten jezelf. Ondanks wie ik ben en wie ik was, nochthans (toch) ziet God mij in genade aan, Zondag 23. En de Dordtse leerregels zeggen in H5 par. 10 dat zekerheid niet voortkomt door een bijzondere openbaring zonder of buiten het Woord van God. Dus zekerheid krijg je uit het Woord van God. Wanneer je hoort over de oneindige genade en gewilligheid van God, dan werkt de Geest het in je hart.
 
Praktisch zou ik je nog een aantal dingen willen meegeven:

Belijd voor God je twijfels. Twijfel in het geloof is ook een beetje twijfel aan Hem. Deze tip kreeg ik jaren geleden en persoonlijk heeft mij dit erg geholpen. Je hebt het ook over getuigen. Ik zou zeggen: doe dat maar gewoon, want al getuigend, groei je soms ook zelf. Getuig maar van hem die gewillig is. Van Zijn grote zondaarsliefde.
 
Nog iets heel anders, richt je minder op zekerheid, richt je meer op God. Misschien (en dat zou kunnen samenhangen met je karakter) vind je het moeilijk om dingen los te laten. Geloven is: het anker buiten boord. Rusten op Christus' werk. Niet wat ik ervaar, maar wat Hij deed maakt me zalig. Rust maar in Hem, wortel in Hem en Hij maakt je zalig en wellicht ook zeker.
 
En daarnaast: de weg tot zekerheid is niet een knop die je van het ene op het andere moment omzet. De Heilige Geest werkt het in ons hart en vaak werkt Hij via de weg van de geleidelijkheid. Onze taak is te zorgen voor goede voeding, om te bidden en te ontvangen. Laat zo de Geest in je hart werken. Tot Zijn eer!
 
Hopelijk heeft dit antwoord je een beetje geholpen. Wellicht is het ook verstandig om een pastoraal gesprek aan te vragen. En mocht iets niet duidelijk zijn, dan sta ik opnieuw open voor een vervolgvraag.
 
Hartelijke groeten,
Michel van Heijningen

Dit artikel is beantwoord door

Ds. M. (Michel) van Heijningen

• Geboortedatum:
  08-06-1976
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Alblasserdam
• Status:
  Actief

177 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven