Bang voor de dood

Moet ik bang zijn voor de dood?

Op deze vraag wordt heel verschillend geantwoord. Vraag je dit namelijk aan de moderne, wereldse mens, dan zal hij zeggen: nee hoor! Voor de dood hoef je echt niet bang te zijn. De dood hoort gewoon bij het leven. Angst voor de dood is een overblijfsel van de vroegere godsdiensten, zoals het christendom. De dominees en de pastoors maakten alle mensen bang voor de dood. En dat deden ze om de mensen een beetje op een deugdzaam spoor te houden. Wereldse mensen hebben tegenwoordig dus deze mening: de dood is geen vijand van de mens, maar meer een vriend. Wie als gevierd zangidool zelfmoord pleegt, die wordt dan ook bijna bewonderd om zijn daad!

Toch geeft de Bijbel ons een heel ander beeld over de dood. Welk beeld? Van den beginne was de dood er niet in de schepping. In het kielzog van de zonde kwam hij echter in ons leven. Paulus zegt daarover in de Romeinenbrief, dat de bezoldiging (betaling) van de zonde de dood is. De Schrift noemt de dood een meester der verschrikking. Dat mensen bang zijn voor de dood is dus "normaal". De werkelijkheid is ook dat iedereen niet dood wil gaan!

Toch zijn er twee soorten mensen, die de dood niet vrezen. De eerste soort treffen we aan op een sterfbed. Oud, ziek, beroerd, met veel pijn en moeite. Op zeker moment wordt het ellendige leven voor deze mensen zo bezwaarlijk, dat ze naar de dood gaan verlangen. Helaas wordt dit verlangen nogal eens verkeerd uitgelegd: alsof ze verzoend zouden zijn met de Heere.

De tweede soort treffen we aan bij mensen die door het geloof mogen weten van de vergeving van hun zonden door het bloed van Christus. Die ook weten, dat hun sterven eenmaal erven zal zijn: zij zullen opgenomen worden door de Heere in Zijn heerlijkheid. Toch zijn deze mensen ook nog wel eens bang voor de dood. Wanneer het geloofsoog niet helder is, staren ze op de verschrikking van sterven en verteerd worden. Maar de Heere doet hen op Zijn tijd over dood en graf weer zien op de opstanding van de Levensvorst! Alleen zo hoef je de dood niet te vrezen.

Met een hartelijke groet,
Ds. M. Baan