Vernoemen van kinderen
Ds. P. van der Kraan | 4 reacties | 19-12-2011| 13:00
Vraag
Is het vernoemen van kinderen een bijbelse opdracht? En zo ja, waar kun je dat ergens in de Bijbel vinden? Ik ben heel erg benieuwd!
De zorgverzekeringen van Care4Life
Waarom overstappen naar de Care4Life zorgverzekering? Lees hier over onze principiële uitsluitingen.
U bent al verzekerd vanaf € 149,10 per maand.
Antwoord
Waarschijnlijk wordt met "vernoemen van kinderen" bedoeld het vernoemen van een (klein)kind naar de (groot)ouders. Als dat is bedoeld, kan worden gezegd dat de Bijbel een nadrukkelijk opdracht daartoe niet vermeldt. Sterker nog: veel ouders noemden in bijbelse tijden hun kind helemaal niet naar hun ouders. Izak, nota bene de enige 'stamhouder' van Abraham, noemt niet een van zijn beide zonen naar zijn vader. De oudste wordt Ezau genoemd, overeenkomstig de (rozige) kleur van zijn huid en haar en de jongste Jakob, omdat hij bij de geboorte de hiel van zijn oudere broer vasthoudt. Zo zijn er meer voorbeelden te noemen.
Veel bijbelse namen spreken van hoop of verlangen, waarvan de ouders verwachten dat die door middel van hun kind verwerkelijkt zal worden zal worden. Lamech noemt zijn zoon Noach vanwege zijn hoop dat dit kind troost zal bieden over de moeiten die het bestaan buiten het paradijs meebrengt. Soms is een naam zelfs een belijdenis: Elia betekent "mijn God is Jahweh" in een tijd waarin mensen Baäl vereren. Dergelijke lijnen werden doorgetrokken. Christenen gaven hun kinderen bijbelse, vooral NT-sche, namen om daarmee in een heidense omgeving uitdrukking te geven aan hun geloofskeuze. Iets wat op het zendingsveld nog voorkomt.
Daarmee is duidelijk dat de naamgeving wel betekenisvol is. Zomaar een naam geven die 'in' is, zoals vandaag vaak gebeurt, kun je niet bijbels noemen. En al is er geen bijbelse opdracht om kinderen naar (groot)ouders te vernoemen, er is wel zoiets als respect dat je je ouders toedraagt en dat je op verschillende manieren tot uitdrukking kunt brengen. Iemand die promoveert, kan zijn proefschrift opdragen aan zijn ouders uit dankbaarheid voor de mogelijkheden die zij hem geboden hebben om via studie zijn talenten te ontwikkelen. Je erkent je ouders rond je huwelijk door mede namens wederzijdse ouders bericht te doen van je voorgenomen huwelijk, waarbij dat uiteraard meer is dan een formaliteit. Je kunt ze (wat vroeger vanzelf sprak) vragen om getuige te zijn van en bij je huwelijk. Kortom, er zijn veel vormen die respect t.o.v. ouders tot uitdrukking brengen, waarvan vernoemen er één is. Dat alles is wel een bijbelse opdracht, zelfs vastgelegd (als uitdrukkelijke wil van God) in het vijfde gebod.
Veder zou je kunnen overwegen om ouders te vernoemen, zeker wanneer zij Godvrezend zijn, in de hoop dat het kind dat hun naam draagt in hun voetsporen mag gaan. Genade is wel geen erfgoed, maar wordt doorgaans wel in de lijn van de geslachten door de Heere verheerlijkt. En verbondenheid met het voorgeslacht (en zo met de God van het voorgeslacht) tot uitdrukking brengen, is wel een bijbels gegeven. Zo zie je dat er meer redenen zijn die pleiten voor vernoemen, dan voor het geven van een willekeurige naam.
Ds. P. van der Kraan
Dit artikel is beantwoord door
Ds. P. van der Kraan
- Geboortedatum:06-02-1948
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Arnemuiden
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
- Denk bij het geven van een naam wel na over de betekenis!
- Vernoem niet naar oud-Hollandse namen... Het kind zit er wel een leven aan vast.
- Zorg ook dat roepnaam en voornaam op elkaar aansluiten, geen 'Jan', we noemen hem 'Kees'.
rare 2e tip. Wat is er mis met een mooie oud-hollandse naam? Al mijn kinderen ( en ik ook ) hebben er één. En ja, zij ( en ik gelukkig ook ) zitten er hun hele leven aan vast.....
Smaken verschillen hoor!
Vernoemen omdat het moet is volgens mij niet goed.
Iemand die je hoog acht en respect 'verdient' vernoem je toch graag?
Ook als heet die persoon Jan of Teuntje ;-)
Wat is het leuk om creatief te zijn bij het bedenken van de roepnaam. Ook al is de één cratiever dan de ander en slaat het soms nergens op, als je er zelf maar blij van wordt en je kind straks ook.
De naam van je kind moet als muziek in je oren klinken. Als je die naam associeert met iemand waar je geen respect voor voelt en/of je niet aan je kind kunt vertellen dat je trots bent op die persoon of met liefde aan die persoon denkt dan moet je je afvragen of je er verstandig aan doet om je kind naar die persoon te vernoemen.
Een kind verdient ook respect. Daar moet je bij de naamgeving aan denken.
