Historie van "weggeven"
Ds. C. Harinck | 2 reacties | 09-12-2011| 09:27
Vraag
Wat is de historie van het door de vader "weggeven" van zijn dochter bij de kerkelijke bevestiging van een huwelijk in de christelijke kerk? Werd dit in de kerk ook al gedaan rond het jaar 800 toen men begon huwelijken in te zegenen in de kerk (dus nog voor de reformatie?). Is bekend of de reformatoren een visie op hadden op dit "weggeven" nadat zij het huwelijk als sacrament verworpen hadden en of dat überhaupt bij protestanten werd gedaan?
De zorgverzekeringen van Care4Life
De zorgverzekeringen van Care4Life stellen de beschermwaardigheid van het leven voorop. Benieuwd hoe?
Antwoord
Het huwelijk is een oud verschijnsel in de samenleving. Het heeft door alle eeuwen heen bestaan. Het is nog nooit aangetoond, dat men oorspronkelijk in een toestand van promiscuïteit, zonder binding aan iemand, heeft geleefd.
De huwelijkswetten, die we vinden in Lev. 18-20 leren ons dat God over deze verbintenis waakt. Het huwelijk wordt in de Bijbel stees aangeduid met het woord "verbond." We lezen in de Bijbel over de viering van bruiloften. Uit Spr. 2:17 en Mal. 2:14 kunnen we opmaken dat er een godsdienstige plechtigheid mee gepaard ging. Hoe dat toeging weten we uit de Bijbel niet zo nauwkeurig. Onderzoek heeft geleerd dat de huewlijkssluiting onder het OT uit drie elementen heeft bestaan.
1. De betaling van de bruidschat (eerder gaf de vader zijn dochter niet weg). Er was een overdragen van de bruid aan de bruidegom. Hoe precies weten we niet. De kreet van verrassing, noemen sommigen dit. De bruidegom sloeg de sluier weg en dan uitte hij zijn verwondering. Johannes de Doper zinspeelt daarop in Joh. 3:29.
2. Het huwelijksfeest.De dorpsgemeenschap was er bij betrokken,Ruth. 4:7.
3.De bevestiging van het huwelijk van man en vrouw door de seksuele gemeenschap.
Uit het feit dat Abraham voor Izak een vrouw zocht en meerdere gegevens weten we dat de vader een bruid voor zijn zoon zocht. Verder kent het OT de bruidschat. De vader gaf zijn dochter pas weg nadat de bruidschat was betaald. Vooral van deze laatste gebeurtenis is het weggeven van de bruid in de kerkdienst afkomstig. In de Angelsaksische wereld is dit reeds eeuwen de gewoonte.
Dit zijn enkele gegevens. Veel meer is er niet te zeggen. Het is natuurlijk en traditie, maar wel en zinvolle. Het belangrijkste is echter dat Jezus ook genodigd wordt.
Een gezegende bruiloft toegewenst,
Ds. C. Harinck
Dit artikel is beantwoord door
Ds. C. Harinck
- Geboortedatum:09-04-1933
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Kapelle
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Emeritus
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Waarom dan niet weggeven op het gemeentehuis, helemaal aan het begin van de plechtigheid??
Het heeft zelfs nog wel Bijbelse wortels in de gedachte dat de vrouw onder de macht van haar vader staat tot het ogenblik dat hij die macht overdraagt aan haar aanstaande echtgenoot.
Maar toch is er een groot verschil tussen de toestand in de Angelsaksische wereld en bij ons in Nederland.
Men kent daar niet het onderscheid tussen de huwelijkssluiting op het gemeentehuis en de huwelijksbevestiging in de kerk. De predikant functioneert daar als ambtenaar van de burgerlijke stand. Het huwelijk wordt in de kerk gesloten.
(ik heb dit overgenomenuit een antwoord wat ik destijds gekregen heb, toen iemand anders dit ook vroeg) Misschien heb je hier iets aan?
