Goede balans tussen verlangens

C. den Hamer | 21 reacties | 28-11-2011| 13:00

Ik ben een man (26) en we zijn zes jaar getrouwd. Daarvoor hebben we een lange verkeringstijd gehad. We hebben twee jonge kinderen. In mijn jeugd en het eerste jaar van ons huwelijk heb ik een periode naar pornografie gekeken. Het koste mij veel strijd om keer op keer de verleiding tegen te gaan. Dit was bekend bij mijn vrouw en samen hebben we hiervoor gebeden en gestreden. Gelukkig gaat het nu al jaren goed. De verleiding blijft, we leven IN de wereld waar we van alle kanten bestookt worden met prikkels. Het lukt mij, samen met mijn vrouw om nu met deze prikkels om te gaan en ze te negeren. Over deze dingen zijn we ook in gesprek geweest met hulpverlening. Nu hebben we het laatste jaar de situatie dat onze seksuele behoefte sterk uit elkaar ligt. Voor die tijd hadden regelmatig maar ook gewoon op een goede manier, lichamelijk contact. Naar mijn idee was dat gewoon goed en sloten we qua behoefte bij elkaar aan. Nu is dat niet meer zo. Mijn vrouw heeft nu weinig behoefte. Als we erover praten zegt ze dat ze gewoon weinig behoefte heeft en dat ik meer behoefte heb. Dat vind ik ook niet gek. Een man is over het algemeen meer gericht op lichamelijk contact dan een vrouw. Echter dat verklaart voor mij niet dat het de eerste vijf jaar wel goed ging en nu niet meer. Ze zegt dat ze onze gemeenschap heel fijn vindt als we dat hebben. Maar ze heeft tijden dat ze totaal geen verlangen heeft. Als man kan ik dat niet begrijpen. Waarom geen verlangen als je het wel fijn en goed vindt. Nu zegt ze dat ze haar gedachten er niet toe kan zetten. Soms zijn het de kinderen die veel aandacht vragen, soms haar werk of contacten en social media (Hyves, e.d.). Misschien wel alles bij elkaar. Ze zegt dat ze te moe is om tijd voor elkaar te nemen. In onze verkeringstijd had juist mijn vrouw veel verlangen naar samen zijn en contact met elkaar. Ze was daar toen heftig en verlangend in. Wat ik dan erg vreemd vind is, hoe het kan dat ze vroeger zoveel verlangde en nu zo weinig. In de verkeringtijd doen verliefde jongens en meisjes hun best om indruk te maken op de ander. Het meisje maakt zichzelf zo mooi mogelijk door kleding, haardracht e.d. en probeert indruk te maken. Ook door met elkaar te praten maken we indruk op elkaar. Alles staat in het teken van aandacht geven aan elkaar en indruk maken. Na die verliefdheid zie je dat je van elkaar gaat houden. Maar is het niet verkeerd van sommige partners, om te denken dat je na het trouwen aan elkaar verbonden bent en dan geen aandacht meer nodig hebt? Is het niet zo dat de man die verliefd is geworden, om de indruk die je maakte, vervolgens van je is gaan houden, nu nog kan verlangen naar aandacht en tijd voor elkaar? Zelf vind ik het moeilijk om hiermee om te gaan. Nu gemeenschap minder wordt, loopt de druk lichamelijk op. Het kost veel moeite om dit in goede banen te leiden. Ik vraag me af of dit normaal is in deze periode van het huwelijk. Kan het zijn dat het komt dat er veel energie gaat naar de kinderen? Nu vraag ik me af, hoe hier mee om te gaan.? Hoe zouden we kunnen groeien naar een goede balans tussen onze verlangens? Als laatste zou ik willen vragen of er vrouwen zijn die dit misschien herkennen of mannen die dit ook meemaken of hebben meegemaakt?

Beste jongeman,
 
Je schrijft op een gevoelige manier over een probleem die velen zullen herkennen. Helder beschrijf je het proces van verliefd worden naar de fase van huwen, houden van en gezegend worden met kinderen. Begrijp goed dat jullie nu in een andere levensfase terecht gekomen zijn. Je begint onbezorgd, je bent er voor elkaar en de verantwoordelijkheden zijn minder groot. Bij het krijgen van kinderen draait heel veel om de kinderen. Vooral moeders ervaren het moederschap vaak als heel intens waarbij ze de aandacht die er voorheen was voor de echtgenoot moet gaan verdelen. Daarbij komt ook dat het runnen van een huishouding met jonge kinderen veel energie vergt. Men is vaker moe, gebroken nachten, zieke kinderen etc.

Uit je beschrijving komt niet echt naar voren dat je echtgenote geen zin meer heeft in gemeenschap, maar de stap er zich toe te zetten lijkt wat hoger. Het is echt begrijpelijk dat na een dagvulling van zorg voor de kinderen, mogelijk nog arbeid buitenshuis en het bestieren van de huishouding maakt dat de fut er een beetje uit is en dus gevolgen heeft voor het libidogevoel. Dit is een fase waar jonge gezinnen bijna allemaal mee te maken krijgen.

Maar ik wil jou wat overwegingen meegeven. Er is niks mis mee dat je verlangt naar intiem zijn met je vrouw, wat ze ook mag beschouwen als een eerbetoon van jou aan haar. Maar zijn er ook dingen die je haar uit handen zou kunnen nemen waardoor ze mogelijk meer het gevoel zou kunnen hebben er samen voor te staan? Is het mogelijk dat jullie wat in een sleur terecht gekomen zijn, waardoor de romantiek wat vervlakt is? Verras je haar ook wel eens met een leuke attentie of iets onverwachts? Mogelijk doe ik je tekort en ben je al die attente spannende man.

Wat ik als seksuoloog vaak adviseer als ik een verhaal gelijkend op die van jullie hoor, is dat het erg belangrijk is om regelmatig samen 'Qualitytime' te nemen. Vraag met enige regelmaat oppas voor de kinderen. Ga er vervolgens er samen eens op uit waardoor je zonder stoorzenders om je heen weer aandacht voor elkaar kunt hebben. Elkaar zien, elkaar horen en naar elkaar luisteren met respect voor de ander versterkt het gevoel van intimiteit. Gods Woord is duidelijk en helder over de omgang tussen man en vrouw. Als jullie beiden bereid zijn elkaar te willen dienen dan pas vindt er werkelijke ontmoeting plaats.
 
Met vriendelijke groet,
Kees den Hamer,
psychotherapeut/seksuoloog

Dit artikel is beantwoord door

C. den Hamer

• Geboortedatum:
  15-03-1953
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerd Vrijgemaakt
• Woon/standplaats:
  Zwolle
• Status:
  Actief

118 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven