Onrust in plaats van rust
Ds. J.D. Heikamp | 3 reacties | 28-11-2011| 08:49
Vraag
God trekt duidelijk aan me. Ik heb het mogen ervaren en heb het een aantal keren weggeduwd omdat ik er niet mee kan leven dat mijn man en (jonge) kinderen dit nog niet ervaren. Je voelt je dan eenzaam. Je wilt niets liever dan dat je als gezin God mag kennen. Mijn man is er erg mee bezig en leest veel uit de Bijbel, om soort van zijn best te doen van zijn kant! Nu is het zo dat hij daar alleen maar van in de war raakt en het helemaal niet meer weet. Nu heb ik ervaren dat God zelf komt naar de zondaar en naar verschillende keren het maar niet willen horen en aannemen, werd de strijd mij echt te zwaar. Je kunt het gewoon niet tegenhouden als God in je leven komt. Waarom zoekt God mij op terwijl ik Hem niet zocht? Ik heb het er erg zwaar mee als ik mijn man zie strijden en God zonder dat ik naar Hem zocht, Hij naar mij kwam. Bij aardse dingen is het zo dat je die vaak voor jezelf wilt houden, maar ik heb ervaren dat als je de Heere hebt mogen leren kennen, dan wil je dat iedereen dat heeft. Ik wil veel er over praten, maar wil mijn man het niet vertellen omdat ik hem daar veel pijn mee zal doen. Hij, die zoveel ervoor doet en ik die niks deed, ontvang iets van Zijn grootheid. Waarom doet God zoiets? Het doet zoveel pijn dat anderen zo voortleven. Ineens wordt dit aardse zo arm en zo loos. Ik vind het moeilijk om ze te zeggen dat het gepreekte Woord voedsel is voor me en dat ik het heel erg vind dat ze me storen onder de preek. Ook na de dienst hebben mensen het soms -zelfs in de kerk al- over al die aardse dingen, terwijl ik nog in gedachten de kerk uit loop. De dominee zegt vaak dat je rust ontvangt als je Hem hebt leren kennen. Maar ik heb alleen maar onrust en ik voel pijn. Als je echt inziet wie je bent en dat je een zondaar bent en elke keer maar weer... hoe kun je dan rust hebben?
Antwoord
"De dominee zegt vaak dat je rust ontvangt als je Hem hebt leren kennen. Maar ik heb alleen maar onrust en ik voel pijn. Als je echt inziet wie je bent en dat je een zondaar bent en elke keer maar weer... hoe kun je dan rust hebben?"
Hij bedoelt ongetwijfeld met deze uitspraak dat een onrustige ziel rust vindt in God. Wanneer u in Christus met God verzoend bent geworden ligt daar een vrede in die alle verstand te boven gaat. Vroeger zeiden ze dan: welkom in de strijd. Het geloofsleven is een strijdt tegen eigen vlees en bloed. Tegen de wereld van binnen en van buiten. Tegen de satan die rond gaat zoekende wie hij zou mogen verslinden. In de geestelijke strijd, waarbij we vaak onderliggen, betoont de Heere steeds bij vernieuwing van Zijn volk af te weten en komt hen op te zoeken en te troosten.
"Ik wil veel er over praten, maar wil mijn man het niet vertellen omdat ik hem daar veel pijn mee zal doen."
Als buitenstaander is het moeilijk aan te voelen hoe de verhouding is tussen man en vrouw om over geestelijke zaken te spreken. U schrijft dat hij veel in de Bijbel leest en bidt. Het zou goed zijn om in liefde het hem te vertellen wat God u meent ondervonden te hebben. Je omgeving vertellen van Gods opzoekende zondaarsliefde, bewezen aan een dode hond, is de moeite meer dan waard om verteld te worden. Dat er genade is voor de grootste der zondaren. Om samen de knieën te buigen en God te bidden om bekeerd te mogen worden zoals Hij al Zijn volk bekeert. Uzelf bij in te sluiten geeft gebondenheid aan de Genadetroon. Dus nooit met iemand gaan bidden als een bekeerd mens die bidt voor een onbekeerde. Jezelf niet op een geestelijk voetstuk plaatsen. Dat werkt wrevel en onbegrip.
Probeer voorzichtig en in liefde een gesprek aan te gaan met man en kroost. En rust niet voordat uzelf voor het eerst of bij vernieuwing de rechtvaardigende liefde Gods in Christus hebt mogen proeven en smaken dat de Heere goed is voor een slecht mens. Dat geeft voor uzelf en uw man en kroost een gebonden leven aan de Troon der genade.
De God aller genade ontferme Zich over u en uw gezin op de korte reis naar de eeuwigheid.
Wees in alles Gode bevolen,
met hartelijke groeten,
Ds. J. D. Heikamp
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J.D. Heikamp
- Geboortedatum:09-11-1939
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Staphorst
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik lees in mijn Bijbel: Ik ben gevonden van degenen die naar Mij niet zochten en tot het volk dat naar Mijn Naam niet genoemd was heb Ik gezegd: 'Ziet hier ben Ik'. Mag God dat (zo) doen?
Maar ik lees ook: Zoekt en gij zult vinden, klopt en u zal opengedaan worden! Mag God dat (zo) doen? In beide gevallen geldt: God zoekt de ziele eerst, eer zij Hem zoeken konden, de ziele die God zoekt is reeds van Hem gevonden. God werkt alle dingen naar de raad van ZIjn heilige wil. Laten we de Heere vrij laten, maar niet loslaten.
verstop je gevonden liefde voor Christus niet, maar laat je nieuwe identiteit schijnen voor de wereld. je geloof belijden is niet jezelf op een geestelijk voetstuk plaatsen. zeggen dat je dat aan jezelf te danken hebt is jezelf op een geestelijk voetstuk plaatsen. voor je geloof uitkomen is een opdracht die eenieder heeft.
Ik schrijf meestal liever geen lange reacties maar voor deze keer een verhaal wat ik eens las en nu vond op internet. Als je wilt, laat het dan aan je man lezen:
ZIE IK STA AAN DE DEUR EN IK KLOP
Zeker tien mannen, marconisten, zitten in de wachtkamer van de telegraafmaatschappij. Ze komen solliciteren op een advertentie. Tussen negen en twaalf uur ´s morgens moeten ze zich melden op het kantoor van de maatschappij. Zo zitten ze te wachten, terwijl ze een praatje maken. De een vertelt, waar hij momenteel werkt; een ander maakt duidelijk, wat hij van de nieuwe baan verwacht. En iedereen pocht dat hij zo´n goede radiotelegrafist is.
Als ze ruim anderhalf uur hebben gewacht en gewacht zonder dat iemand van hen was binnen geroepen, beginnen ze te mopperen: 'Een mooie boel hier: word je om negen uur uitgenodigd en ondertussen loopt het al tegen elven en er is niemand die naar ons omziet. Als het er hier zó aan toe gaat, wordt het voddenwerk ...
Zo zitten ze te praten en te mopperen. Om elf uur komt er nog een verlate - sollicitant binnen. Hij wordt met hoongelach ontvangen: 'U zit hier vanavond om zeven uur nog, hoor!'
De man gaat rustig zitten; maar na enkele ogenblikken staat hij op en gaat zonder kloppen de directiekamer binnen. Iedereen kijkt verbaasd. Na korte tijd komt hij met een stralend gezicht naar buiten en zegt: 'Mijne heren, u kunt wel naar huis gaan, want ik ben aangenomen.' Geërgerd en verbaasd vragen de anderen hoe dat nu toch mogelijk is. 'Wel, mijne heren, de zaak is heel eenvoudig: zodra ik binnen kwam, hoorde ik door de luidspreker in de hoek van deze wachtkamer heel zachtjes in morsetekens
'Indien u dit sein hebt vernomen, mag u binnen komen en wordt u aangenomen'.
Dit bericht werd al vanaf negen uur vanmorgen over de luidspreker uitgezonden. Hebben jullie dat dan niet gehoord?
Geen van de mannen had aandachtig geluisterd. leder was veel te veel vervuld geweest van zichzelf, om naar de boodschap te kunnen luisteren. En daarom ging de betrekking aan hen voorbij.
Zo gaat het ook met het kloppen van de Heere Jezus aan de deur van je hart. Misschien zeg ook jij: 'ik heb de Heere Jezus nog nooit horen kloppen!' Als je niet aandachtig luistert, hoor je Hem niet. Als je te druk met jezelf, je carrière, je hobby's, enzovoorts bezig bent, hoor je Hem niet.
Misschien wil je Hem ook liever niet horen; want je moet dan wet al het andere loslaten; ja, je moet dan jezelf loslaten.
"Zie, Ik sta aan de deur en Ik klop; indien iemand Mijn stem zal horen en de deur opendoen, Ik zal tot hem inkomen en Ik zal met hem avondmaal houden; en hij met Mij." (Openbaring 3 vers 20)
Het is Advent: verwachten: Op Uw zaligheid wacht ik Heere! Ik hoop dat jullie samen vol verwachting uitzien naar wat de Heere in jullie leven en dat van jullie kinderen gaat doen... Zijn zegen toegewenst!
