Geloof en gevoel
Kand. G.A. van Ginkel | 12 reacties | 18-11-2011| 12:13
Vraag
Ik zit met het volgende. Ik ben veel bezig met het geloof de laatste tijd. Ik ben hier ook vanaf jongsaf aan mee opgegroeid. Ik weet dat alleen het zien op Zijn bloed red van alles. Maar ik heb het probleem dat verstand en gevoel helemaal niet overeenkomt. Ik weet heel goed dat je door goede werken niet zalig kunt worden. Ik weet ook heel goed dat enkel en alleen het zien op de Heere Jezus red van alles. Ik weet dat de Heere Jezus heel zwaar moest lijden voor ons. Ik weet ook dat Hij is opgestaan en dat Zijn genade voor iedereen is. Ik weet dit allemaal en ik geloof het ook zeker. Alleen mijn gevoel daarover is soms heel anders. Ik kan me niet indenken wat het de Heere Jezus heeft gekost. Ik denk soms als ik iets goeds heb gedaan, dat het mij toch wel dichter tot Hem brengt. Ik breng steeds weer iets mee naar het Kruis, maar ik weet dat dat niet de bedoeling is. Ik heb dit in het gebed aan God verteld. Kan ik verloren gaan, omdat ik steeds weer iets mee breng, omdat ik niet kan voelen? Ik wil dit niet, maar ik kan het zelf niet oplossen. Ik vind het moeilijk, want ik weet dat ik het enkel en alleen van de Heere Jezus moet verwachten, maar tegelijkertijd kan ik gewoon niet stoppen met iets te doen. Mijn ziel staat op het spel, dan kan ik toch niet niks doen?
Antwoord
De verhouding tussen geloof en gevoel is altijd weer een punt van gesprek, discussie en (voortgaande) verwarring. Evenals de verhouding tussen louter genade en volledige eigen verantwoordelijkheid. Of om nog iets toe te voegen: de verhouding tussen geloof en werken. In het geloofsleven houdt Gods Woord de spanning er in... “En zalig is Hij die aan Mij niet geërgerd zal worden.”
Je zult nooit verloren gaan op grond van het feit dat je toch weer steeds zelf iets mee brengt naar het kruis, terwijl je er uit genade naar verlangt om alleen uit Christus te leven. Je zult nooit verloren gaan omdat je gevoel niet goed is. Je zult nooit verloren gaan omdat je zelf niet verder komt dan verstandelijk redeneren. “Hij weet wat van Zijn maaksel is te verwachten.” Voor mij en iedereen geldt: Je blijft verloren en gaat verloren, als je Christus niet kent. Uit genade. In het geloof. Christus kennen is het werk van de Heilige Geest. Daarom: bid zonder ophouden om de levendmakende werkingen van de Heilige Geest. En geloof: God wil zijn genade kwijt! God wil Zijn Christus schenken aan “zo’n rare tobber” als ik ben. Om Zijns Naams wil.
Dat noemen we: Gods verkiezende liefde! De ene ware grond van ons behoud!
Kand. G. van Ginkel
Dit artikel is beantwoord door
Kand. G.A. van Ginkel
- Geboortedatum:13-01-1958
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Maartensdijk
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Pastoraal werk te Veen, Wijk (bij Heusden) en Groenekan.
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Luk.13:34 ... hoe vaak heb Ik uw kinderen bijeen willen brengen, op de wijze waarop een hen haar kuikens bijeenbrengt onder haar vleugels, maar u hebt niet gewild!
Mark.16:16 .... maar wie niet geloofd zal hebben, zal verdoemd worden.
Maar ja, dat is mijn gevoel en daar koop jij ook niks voor. Maar wat jij zegt beschrijft ook Paulus als hij zegt, niet wat ik wil doe ik, maar wat ik niet wil, dat doe ik! Zie je wel? zelfs bij Paulus gaat het nog verder dan alleen zijn gevoel, ook hij doet zonden die hij eigenlijk helemaal niet wil doen. En ik durf met redelijk grote zekerheid te beweren dat Paulus behouden is.
De rijke jongeling geloofde best wat Jezus zei maar hij wilde niet omdat hij zijn geld liever had: Mar.10: 22 Maar hij werd treurig over dat woord en ging bedroefd weg, want hij had veel bezittingen.
In Nazareth geloofden ze niet dat Hij Gods Zoon was: Mat.13 55 Is Dit niet de Zoon van de timmerman? En heet Zijn moeder niet Maria, en Zijn broers Jakobus en Joses, en Simon en Judas? ... 58 En Hij deed daar niet veel krachten vanwege hun ongeloof.
"Sterker nog, ik doe wel eens zonden waarvan ik vooraf weet dat ze zonden zijn en toch doe ik ze"
-Ik wil dat flesje parfum stelen, het mag niet, maar ik doe het toch.
-Ik wil die persoon belasteren, het mag niet, maar ik doe het toch
-Ik mag hier niet te hard rijden, maar ik doe het toch
-ik mag niet door het rood rijden, maar ik doe het toch
-ik mag niet jaloers zijn, maar ik ben het toch
-ik mag niet vloeken, maar toch wil ik het en doe ik het
-ik mag niet zwart rijden, maar toch doe ik het
-ik mag niet roddelen, maar toch doe ik het
-ik mag niet iemand anders begeren, maar toch doe ik het
-ik moet liefhebben, maar deze persoon wil ik niet liefhebben
-ik moet vergeven, maar deze persoon zal ik nooit vergeven
-ik mag niet geldgierig zijn, toch geef ik maar heel weinig
-als ik weet goed te doen, doe ik het toch niet
Dat is wat jij (en Paulus) bedoeld?
Paulus zegt ook: Gij hebt nog niet ten bloede gestreden tegen de zonde.
Ik denk dat je het wel weet (dat maak ik op uit je woorden) maar je wil bemoedigen te volharden.
Het enige wat je doen moet is je vastklampen (in geloof) aan Jezus.
Zoals het volk in de woestijn alleen hoefde te kijken naar de koperen slang op de staak (Num 21), kijk ik (in geloof) alleen naar Jezus die aan het kruis hangt voor mij. (Joh 3:14-15) Dat is waar ik mijn hoop op stel, niet op iets in mij.
Als ik naar mezelf kijk kan ik niet anders dan vertwijfelen, of het nu gaat om daden, om gevoel, om bevinding, om ervaringen, om 'oprechtheid', om mate van geloof , of ik het wel eerlijk genoeg meen, of ik wel vaak genoeg en ernstig genoeg dingen doe of laat, of ik wel serieus genoeg ben, of ik wel genoeg strijd tegen de zonde, wat dan ook. Van al deze dingen is duidelijk: Nee het is niet genoeg, bij lange na niet.
Kijk daar niet naar, schenk er geen aandacht aan. Streef wel na het goede te doen en volhard daar in, maar stel niet je vertrouwen (en ook niet je twijfels) op die dingen. Kijk niet naar jezelf, kijk alleen naar Jezus.
Volgend stukje van Luther zegt het goed denk ik: (vertaald uit het duits):
Het is mij wegens mijn aangeboren verdorvenheid onmogelijk geweest aan Gods eisen te voldoen. Als ik niet geloven mocht dat God mij om Christus wil mijn dagelijks beweende tekortkomingen zou vergeven zou het afgelopen zijn met mij. Ik zou vertwijfelen. Maar dat laat ik vooor wat het is. Ik hang me niet op aan een boom zoals Judas. Maar ik hang me aan de hals of voeten van Christus zoals de zondares. Of ik nog slechter ben dan haar weet ik niet. Maar ik hou me vast aan mijn Heere.
Dan spreekt Hij tot de Vader: "Laat ook deze doorgaan, hij heeft welliswaar geen enkele van uw eisen gehouden en al Uw geboden overtreden, maar hij heeft zijn hoop gesteld op Mij. Wat zal het, Ik stierf ook voor hem. Laat hem binnenglippen".
Zo zal mijn geloof zijn.
Ik denk dat dit veel dingen raakt die je noemt. Van harte aanbevolen.
Hiet is een directe link:
<a href="http://videostream.reformatorischeomroep.nl/videoarchief/34/1385.wmv">http://videostream.reformatorischeomroep.nl/videoarchief/34/1385.wmv
De prediking begint na 29 minuten. De beantwoording van vragen in het tweede gedeelte ook van harte aanbevolen.
Het schijnt dat er een tag is wegvallen die ik hierbij probeer in te voegen.
Excuses voor de rotzooi die ik lijk te hebben gemaakt.
Refoeweb, als deze correctie niet lukt, corigeer of verwijder gerust mijn reaktie om dit te verhelpen
De tollenaar had niets en bad: Wees mij de zondaar genadig. Wij mogen en moeten en kunnen leren dat dat voldoende is. Dat wij niks mee kunnen en hoeven brengen:
Vaste Rots van mijn behoud, als de zonde mij benauwt, laat mij steunen op Uw trouw,
laat mij rusten in Uw schaûw, waar het bloed door U gestort, mij de Bron des Levens wordt.
Jezus, niet mijn eigen kracht, niet het werk door mij volbracht, niet het offer dat ik breng,
niet de tranen die ik pleng, schoon ik ganse nachten ween, kunnen redden, Gij alleen.
Zie, ik breng voor mijn behoud U geen wierook, mirr' of goud. Moede kom ik, arm en naakt,
tot de God, Die zalig maakt, Die de arme kleedt en voedt, Die de zondaar leven doet.
Eenmaal als de stonde slaat, dat dit lichaam sterven gaat, als mijn ziel uit d' aardse woôn opklimt tot des Rechters troon,- Rots der eeuwen, in Uw schoot berg mijn ziele voor de dood.
We kunnen geen betaalmiddel meenemen, in die zin moeten het lege handen zijn.
Maar we moeten wel al onze zonden meenemen, incl. onze gerechtigheden waarvan we weten dat het voor Hem een wegwerpelijk kleed is. Jes.64:6.
Belijdt gewoon alles waarvan je weet (niet voelt) dat het zonden zijn en zeg erbij dat je je niet alle zonden meer kunt herinneren en dat er ook wel dingen bij zullen zijn die je niet als zonde herkend.
God ziet het hart aan, Hij weet heus je motieven wel.
