Nog altijd zo pijnlijk
dr. J. van der Wal | 2 reacties | 11-11-2011| 16:00
Vraag
In onze relatie heeft mijn partner zeventien maanden lang een verhouding gehad met een ander, waarbij er ook menigmaal geslachtsgemeenschap met elkaar geweest is. Dit is al een behoorlijk aantal jaren geleden. Ik heb het mijn partner proberen te vergeven, maar ik ben er nog altijd op elk moment van de dag mee bezig omdat het nog altijd zo pijnlijk is. Mijn partner heeft ook menigmaal aangegeven dat er geen enkele reden was om dat mij aan te doen, aangezien we ook nooit geen ruzie met elkaar hadden. Ook is er tijdens de verhouding erg negatief over mij gepraat naar die andere persoon. Nadat ik er achter was gekomen werd er na enige tijd door mijn man aangeven dat liefde naar elkaar weer terug was. Helaas gaat dat er bij mij nog steeds niet in, omdat ik het gevoel heb dat het berouw niet oprecht is. Mijn mening is, als echt van je partner houdt, heb je geen behoefte aan een ander. Mijn vraag is dan ook: Hoe kan zo iemand nog van je houden die een verhouding met een ander heeft gehad en zo over je gepraat heeft? In relatietherapie gaan zie ik weinig, omdat hulpverleners oprecht berouw en liefde tot elkaar je ook niet aan kunnen praten.
De zorgverzekeringen van Care4Life
Waarom overstappen naar de Care4Life zorgverzekering? Lees hier over onze principiële uitsluitingen.
U bent al verzekerd vanaf € 149,10 per maand.
Antwoord
Je vraag raakt aan een probleem dat zeer ingrijpend en schadelijk is voor een relatie, namelijk ontrouw door overspel. De verbinding, plechtiger gezegd het verbond met de huwelijkspartner wordt verbroken. Meestal op een stiekeme manier, die gepaard gaat met bedrog en leugens. Dit is niet zomaar een andere keuze, maar gaat gepaard met het ontkennen van de relatie met de eigen partner en zelfs het minder of verachten van die ander.
Er zou veel meer over te zeggen zijn, maar de ernst er van blijkt bijvoorbeeld
uit het feit dat overspel in verreweg de meeste gevallen leidt tot echtscheiding. De Bijbel is daar ook duidelijk over. Echtscheiding kan een grond zijn voor echtscheiding. God gebruikt vaak het beeld van ontrouw en overspel als symbool voor het verlaten van God door de mens als deze zondigt. Opnieuw een aanwijzing voor de ernst er van.
Dit betekent niet dat overspel per se moet leiden tot echtscheiding. Er is gelukkig ook ruimte voor berouw, vergeving en herstel. Maar die elementen moeten dan ook beslist tot hun recht komen. Ik lees daar helaas zo goed als niets van in je vraag. Je spreekt over je poging te vergeven, die niet goed lukt. Je bent er nog steeds mee bezig en het doet je veel pijn. Je twijfelt over berouw bij je man. Over de terugkeer van je man zeg je alleen: "Nadat ik er achter was gekomen werd er na enige tijd door mijn man aangeven dat liefde naar elkaar weer terug was." Ik weet niet wat er allemaal besproken is, maar als het in de kern van de zaak hierbij blijft, is dat onvoldoende basis voor herstel van vertrouwen, trouw en liefde.
Ik denk dat het verstandig is om wel professionele christelijke hulp te zoeken om het gesprek hierover met elkaar grondig aan te gaan en de pijnlijke zaken niet te ontwijken. Dat gevaar is immers erg groot in zo'n situatie als die van jullie. Ik proef (terecht) veel gekwetstheid en wellicht ook boosheid in je vraag. Dat zijn zeer heftige emoties. Als je tegelijkertijd bang bent om de relatie op het spel te zetten, werkt dat belemmerend om de zaken waar het om gaat goed ter sprake te brengen. Het lukt praktisch nooit om dat alleen met z'n tweeën zonder hulp te bereiken.
Een hulpverlener kan berouw en liefde inderdaad niet aanpraten. Dat wil hij ook niet. Wel kan hij helpen om een moeilijk gesprek op gang te brengen en in goede banen te lijden. Dat geeft in elk geval ruimte voor een echte ontmoeting met elkaar zodat je weet wat je aan elkaar hebt.
Tegelijk denk ik dat ook pastorale hulp nodig is om met elkaar voor Gods aangezicht te spreken over de betekenis van huwelijk, overspel en wat het betekent om zonden tegen elkaar te belijden en te komen tot berouw en vergeving. De praktijk is dat dit zeer moeilijk is en veel tijd en zelfverloochening kost.
Kortom, hoe lastig en confronterend het wellicht ook is, bespreek concreet met je man hoe dit bij je leeft en zoek samen hulp. Door dit na te laten doe je jezelf en je man te kort. Als hij dat niet wil, doe dat dan beslist voor je zelf. Want je hebt begeleiding nodig om onder ogen te zien wat deze situatie met je doet en daar vervolgens naar te handelen. Wees ook daar open over. Christelijke hulpadressen vind je op www.mijnzorg.nl. Eén er van is Eleos. Gods nabijheid en leiding hierin gewenst!
Dr. J. van der Wal
Dit artikel is beantwoord door
dr. J. van der Wal
- Geboortedatum:31-01-1955
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Dordrecht
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Voormalig directeur Eleos en divisiemanager De Hoop.
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Liefde kun je namelijk niet plakken en komt zeker niet van het ene op het ander moment terug. Ik weet natuurlijk niet of de liefde van uw echtgenoot 'ineens' terug was, of dat jullie weer naar elkaar zijn toegegroeid.
Naast liefde is er nog een bouwsteen van het huwelijk, dat is vertrouwen. Op basis van goede gesprekken en eerlijkheid tegenover elkaar, weet men wat van elkaar wordt verwacht en welke manier er aan het huwelijk gewerkt kan worden. Ik hoop dan ook dat u altijd in gesprek blijft met uw echtgenoot. Voorwaarde is wel dat u beiden hier voor open staat. Vertrouwen moet groeien. U schrijft dat dit alles al jaren geleden is gebeurd. Vertrouwt u uw echtgenoot nog? Zo ja, dan kunt u eerlijk zijn en zeggen dat u er mee zit. Zo niet, dan raad ik u hulp in te schakelen van een therapeut bijv. maar ook een goede vriendin of familielid kan u steunen. Sterkte!