Relatie aangaan met gescheiden man

Ds. P. van der Kraan | 1 reactie | 10-11-2011| 13:16

Sinds twee maanden heb ik contact met een jongen, het klikt goed. Nu vertelde hij mij vorige week dat hij een relatie van negen jaar achter de rug heeft, waarvan hij vier jaar getrouwd is geweest. Hij is nu sinds een jaar gescheiden. Sinds zijn 22e heeft hij zich van de kerk afgekeerd, vervolgens ontmoette hij iemand waarmee hij op een lijn lag en waar hij mee trouwde. Ze zijn niet in de kerk getrouwd. In het huwelijk is het fout gegaan. Zij zocht veel contact met andere mannen. Hij heeft er alles aan gedaan, maar het ging echt niet meer, wat vervolgens uitliep tot een scheiding. Nu een jaar later is hij weer zoekende in het geloof, wil hij graag naar de kerk en wil hij een vrouw waar hij dit mee kan delen. Wat ik me nu afvraag is of ik een relatie aan kan gaan met hem. Ik ben geschrokken dat hij een gescheiden man is, maar ik wil hem niet gelijk in een hokje stoppen. Maar hoe staat de kerk hier tegenover en mijn ouders? Mag hij opnieuw trouwen als het zover komt? Allerlei vragen spoken er door mijn hoofd. Ik weet niet goed wat ik nu moet doen.

De situatie die je in je vraag tekent, is allesbehalve eenvoudig. Het is dan ook zaak om over deze situatie goed na te denken. Volgens jouw gegevens moet de jongen, met wie je nu twee maanden contact hebt, zo'n 32/33 jaar oud zijn. Of jij ongeveer van dezelfde leeftijd bent, weet ik niet omdat je daarover geen gegevens meldt. Als je qua leeftijd in zijn buurt zit, mag ik aannemen dat je niet meer hals over kop handelt, maar je op de situatie bezint. Je vraag getuigt daar trouwens van.
 
Dat je geschrokken bent, kan ik me goed voorstellen. Kennelijk kenden jullie elkaar voordien niet en waren er tussen jullie beiden geen raakpunten, zodat je elkaar als 'onbekenden' hebt ontmoet. Nu is die blanco ontmoeting ineens niet blanco meer. Een relatie van negen jaar, waarvan vier jaar huwelijk, is nogal wat! Anderzijds is te prijzen dat jouw vriend na twee maanden eerlijk met dit verleden voor de dag is gekomen. Ik kan me voorstellen dat je dat niet meteen doet als je iemand leert kennen omdat in het begin van een ontmoeting nog niet duidelijk is hóe en óf zich uit die ontmoeting een relatie zal ontwikkelen. In zo'n situatie van verkennen en afwachten, komt doorgaans niet de onderste steen boven. Maar nu hij zelf kennelijk in de gaten heeft dat het (in jouw woorden) tussen jullie "goed klikt", heeft hij niet langer zijn verleden voor zich gehouden. Daar is moed voor nodig geweest, want hij kon wel aanvoelen dat deze 'mededeling' de nog prille relatie tussen jullie stevig onder druk zet. Hij komt dus eerlijk en ook kwetsbaar naar je toe en dat vraagt van jou ook een manier van reageren die daarmee in overeenstemming is.
 
Dat je geschrokken, bent is nogal voor de hand liggend. Dat mag ook. Het zou vreemd zijn geweest als dat niet het geval was. Nu je van weerskanten 'anders' dan voorheen tegenover elkaar staat, is het zaak om bij jezelf goed na te gaan en te inventariseren wat die mededeling met jou/jouw gevoelens doet. Hoe sta je nu tegen hem? Zie je voor jezelf nog toekomst met hem? Kan jullie prille relatie dit aan?
 
Uit het feit dat je hem niet "gelijk in een hokje wilt stoppen", proef ik dat je hem niet tegelijk wilt (ver)oordelen en afschrijven. Tegelijkertijd geef je blijk van je verwarring die tot uiting komt in allerlei vragen die door je hoofd spoken. Begrijpelijk is dat je je afvraagt hoe de kerk en je ouders erop zullen reageren, waarmee je ook aangeeft dat je aan hun oordeel (veel) waarde hecht en dat zowel de kerk als je ouders in je oordeelsvorming veel betekenen.
 
Er lopen dus allerlei dingen door elkaar heen, die te maken hebben met jou zelf (wil ik dit wel? - een vraag die je jezelf eerlijk moet stellen omdat zijn verleden in jullie verdere leven blijft meegaan en misschien van tijd tot tijd de kop opsteekt als je tot de keuze komt om met hem verder te gaan), maar ook met jouw relatie tot je ouders/familie en niet in het minst tot de kerk (en ik hoop dat je daarmee bedoelt: tot God).
 
Als het om de principiële kant van de zaak gaat, is belangrijk wat de Bijbel zegt over de mogelijkheid van hertrouwen na scheiding. Je vraagt je af wat de kerk zegt over de mogelijkheid van hertrouwen na scheiding. Ik weet niet welke kerk jij bedoelt met "de kerk." De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat in de kerken van de gereformeerde gezindte over deze kwestie niet volkomen eensluidend wordt gedacht en gehandeld. Het ene kerkverband biedt ruimte dat een ander werkverband niet biedt en binnen eenzelfde kerkverband wordt er door kerkenraden/predikanten soms (enigszins) verschillend gedacht en gehandeld inzake deze kwestie. Daarom is vooral belangrijk te ontdekken wat de Bijbel erover zegt. De enige mogelijkheid om na een huwelijk tot een nieuw huwelijk te komen (zie Matt.19: 1 - 9, vooral vers 9) is die van overspel/echtbreuk. Concreet betekent dit: als de ex van jouw vriend bij het contact zoeken met andere mannen ook daadwerkelijk overspel gepleegd heeft en haar toenmalige man in de ergste zin van het woord ontrouw is geweest, heeft zij door die daad het huwelijk gebroken. Dan was er principieel gezien al sprake van echtscheiding voor er formeel van echtscheiding sprake was. In dat geval gaat jouw vriend "vrij uit". Ik zeg dit laatste met enige aarzeling, omdat (naar ik aanneem) jij het verhaal van zijn verleden alleen van zijn kant hebt gehoord. Als je van plan bent met hem verder te gaan, zal hij zich nog kwetsbaarder moeten opstellen dan hij al gedaan heeft en jou in de gelegenheid moeten stellen en de kans moeten geven om langs alle mogelijke kanalen te ontdekken hoe zijn vorige huwelijk geweest is en wat de precieze oorzaak van de echtscheiding was. Nu wekt zijn verhaal de indruk dat de schuld (eenzijdig) bij zijn ex ligt - en ik zeg niet dat dit niet het geval is. Maar in een relatie ben je met zijn tweeën en de vraag dringt zich op om welke reden zijn ex ertoe gekomen is om contact met andere mannen te zoeken. Daar begin je niet zomaar aan. Waarom was de relatie tussen jouw vriend en zijn ex van dien aard dat het ervan gekomen is dat zij steeds met andere mannen contact zocht. En wat heeft hij gedaan ('alles', schrijf je - maar wat is dat concreet) om de ontrouw van zijn ex te voorkomen? Nogmaals, ik beschuldig niemand, maar de situatie is doorgaans ingewikkelder dan op het eerste gezicht lijkt. En wanneer jij van jouw kant je vriend niet in een hokje wilt stoppen, maar hem een eerlijke kans wilt geven, moet hij van zijn kant jou alle kans en gelegenheid geven om zijn verleden tot op de bodem te leren kennen. Zodat bij een eventueel vervolg en een mogelijk huwelijk tussen jullie er geen enkele vraag meer is en elke reden dat er boven jullie relatie/huwelijk een donkere wolk kan ontstaan, als gevolg van zijn verleden, uit de weg is geruimd. Conclusie: als je je vriend een eerlijke kans wilt geven, moet hij die aan jou van zijn kant in dubbele mate bieden. Hij moet werkelijk tot de bodem willen gaan. Dat brengt zijn verleden nu eenmaal met zich mee. Je zult aan hem dus al in een vroeg stadium moeten vragen of hij daartoe bereid is en daaraan zijn volle medewerking wil geven.
 
Dat betekent ook dat je niet alleen met hém in gesprek moet gaan over zijn verleden, maar ook met zoveel mogelijk mensen die hem samen met zijn ex gekend hebben. En dan liefst niet alleen uit zijn familie- en vriendenkring (omdat die de neiging zullen vertonen voor jouw vriend op te komen en hem zo gunstig mogelijk af te schilderen - zeker nu zich de kans op een nieuwe relatie voordoet en zij hem die gunnen), maar als het mogelijk is ook uit meer 'neutrale' kring. Daarnaast zul je ook veel met elkaar moeten spreken en je vriend moet het goed vinden om voortdurend deze zere plek uit zijn verleden voor jou bloot te leggen en zich door jou te laten bevragen. Daar heb jij alle recht op en dat is voor jullie relatie alleen maar positief. Maar vraag hem nu al, in een vroeg stadium, of hij daartoe bereid is.
 
Door dit alles kun je voorkomen dat (in het ergste geval) later aan het licht zou komen dat de zaken er toch anders hebben voorgestaan dan je vriend het nu voorstelt. Opnieuw onderstreep ik: dat hoeft niet zo te zijn, maar je moet wel elke mogelijkheid dat het anders is geweest zoveel mogelijk uitsluiten. Vooral ook om een werkelijk antwoord te geven op de vraag of er sprake is geweest van overspel en daardoor ontstane echtbreuk. Als dat namelijk niet het geval is, dan is er (hoe moeilijk de huwelijkssituatie ook geweest is) geen bijbelse reden tot echtscheiding. Dan zou zelfs een eventueel huwelijk tussen jou en hem echtbreuk zijn (zie daarvoor Matth. 5:32). En kan de Heere dus over die verbintenis onmogelijk Zijn zegen geven, omdat er van een nieuw huwelijk geen sprake is. Het oude huwelijk bestaat nog verder in Gods ogen, ook als dat buiten Zijn zegen om tot stand kwam.
 
Je vindt het oordeel van je ouders belangrijk, laat je in je vraag weten. Dat is mooi! Het oordeel van ouders / ouderen is zeker niet onbelangrijk. Het laat zich denken dat ze niet enthousiast zullen zijn! Ze hebben hun dochter ongetwijfeld een ongecompliceerder start van een verhouding gegund. Jij kent je ouders en uit het feit dat je hun oordeel wilt meewegen, proef ik dat de verhouding tussen jou en je ouders goed is. Ik denk dat het belangrijk is dat je hen er al in een vrij vroeg stadium bij betrekt. Ook om hen de kans te geven met je mee te denken en je te helpen bij jouw oordeelsvorming. Zij kennen jou, ook je zwakke kanten, weten misschien beter wat voor jou een valkuil kan zijn dan je dat zelf in de gaten hebt. Ik ken je ouders niet en ik hoop dat ze zo wijs en verstandig zijn dat ze je niet als een klein meisje, maar als een volwassen jonge vrouw zullen behandelen. Dat laatste zal hieruit blijken dat ze je niet dringen en dwingen tot een keuze, maar dat ze je zelf tot een keuze laten komen. Daarbij is het hun taak om jou voortdurend een spiegel voor te houden. Dat zij daarbij gelegenheid krijgen om jouw vriend te ontmoeten en te leren kennen en ook te bevragen over zijn vroegere situatie, spreekt van zelf.
 
Samengevat: je hebt een hele weg te gaan. En je moet dit zeker niet hals over kop doen, maar er alle tijd voor nemen als je van plan bent om je vriend een kans te geven. Hij heeft heel wat gedaan door jou met zijn verleden op te zadelen. Vóór hem pleit dat hij het niet heeft willen wegstoppen. Maar nu moet hij ook alle gelegenheid, tijd en kans bieden aan jou om daar op een goede manier mee om én verder te gaan.
 
Daarbij komt dat hij ook nog zoekend is voor wat betreft het geloof. Weliswaar is een huwelijk geen middel tot evangelisatie. Je moet je dus niet belast voelen door de vraag of zijn prille zoeken niet in de knop wordt gebroken als jij zou besluiten om niet met hem verder te gaan. Ik bedoel te zeggen dat je jezelf niet gedwongen moet voelen om vanwege zijn zoeken met hem verder te gaan. Maar als je als christenmeisje besluit met hem verder te gaan, kan dat voor hem heel veel betekenen op zijn zoektocht.
 
Wel moet je jezelf eerlijk de vraag stellen: kan ik dit alles aan? Daarover kun je nu misschien niet 1-2-3 beslissen. Maar realiseer je dat het ongecompliceerde van jullie omgang, zoals die tot nu toe was, grotendeels verdwenen is. En dat je samen best een ingewikkelde weg hebt te gaan, vóór er voldoende helderheid op alle vragen en fronten is gekomen (overigens kan dat tot een verdieping in jullie relatie leiden). Nogmaals: besluit je verder te gaan, neem daar dan alle tijd voor.
 
En als laatste, maar bepaald niet als minste: leg dit alles in je gebed de Heere voor. Vraag Hem eerlijk of Hij de weg wil afsluiten als deze relatie niet in Zijn gunst is. En of Hij wegen wil banen en deuren wil openen als het wel in Zijn gunst is dat jullie verder gaan. Blijf dat voorlopig vragen. En als je merkt dat de Heere metterdaad wegen baant en deuren opent bij alle moeilijkheden die zich voordoen, zou je daaruit voorzichtig de conclusie kunnen trekken dat je de Heere mee hebt. Dan kun je verder. Anders niet. Want het zou toch het ergste zijn als je de Heere tegen kreeg?
 
Ik wens je van harte veel wijsheid, geduld, tact, liefde, volharding en gebed toe. De Heere zegene je daarbij
 
Ds. P. van der Kraan

Dit artikel is beantwoord door

Ds. P. van der Kraan

• Geboortedatum:
  06-02-1948
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Arnemuiden
• Status:
  Actief

129 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven