Dochter weggeven in kerk
Ds. C. Harinck | 11 reacties | 31-10-2011| 15:37
Vraag
Aan een dominee van de Ger. Gem. Over een klein jaar willen mijn vriendin en ik gaan trouwen. Nu kwamen wij tot het volgende punt. Waar geeft de vader de dochter weg (als dit al gebeurt)? Mijn vriendin heeft altijd gezien dat dit in de kerk gebeurt, zij komt uit een PKN-gemeente. Nu willen wij in de Ger. Gem. trouwen en ik heb dit nog nooit zien gebeuren, alleen in het stadhuis. Waar komt deze gewoonte vandaan dat de vader de dochter weggeeft? En komt het voor dat de vader de dochter in de kerk van de Ger. Gem. weg geeft. Zo niet, waarom niet?
Antwoord
Onze reformatorische voorvaderen waren voor een sobere liturgie. Dat kenmerkt de reformatorische eredienst. Het Woord staat centraal. Een huweljksdienst lijkt iets aparts, maar is toch gewoon een dienst voor God en Zijn gemeente. Daarom wordt gevraagd: verklaart gij hier voor God en Zijn heilige gemeente. De huwelijkssluiting gebeurde oorspronkelijk in de zondagse eredienst.
In Engeland hechtte men niet alleen meer aan ceremoniën, maar de Reformatie werd daar niet zo ver doorgevoerd als in Europa dat men alle ceremonie uit de kerk weerde. In de Engelssprekende wereld en dus ook in onze gemeenten in Amerika is het gewoon dat de vader de bruid de kerk inbrengt en aan de aanstaande man ter vrouw geeft.
Toen ik in Amerika diende stond ik verbaasd over de manier waarop men in de kerk trouwde. Als predikant stond je vooraan in de kerk met de "best man", de vriend van de bruidegom te wachten op de binnenkomst van de bruid. De vader van de bruid kwam plechtig de kerk ingeschreden met zijn dochter aan de arm. Ik vroeg tenslotte: wie geeft deze vrouw aan deze man? Daarom antwoordde de vader: ik de vader van de bruid. Hij gaf haar daarna letterlijk aan de bruidegom, die de gezichtssluier optilde en de bruid kuste. Daarna begon de dienst.
De kerk was ook versierd met bloemen, voorin stonden palmen in potten en de dames werden aan de arm van jonge mannen ieder naar zijn plaats geleid. Het was een hele happening, ook na de dienst met confettie enz.
Ik heb begrepen dat men in onze kerken dit wat heeft versoberd, maar in de jaren 70 was het zoals ik hier beschrijf. Maar nog altijd wordt de bruid door de vader weggegeven aan de bruidegom. Dit laatste vind ik mooi en waardevol. Het is ook bijbels. De vader geeft zijn dochter aan de aanstaande man. Hij vertrouwt haar aan hem toe. Christus heeft Zijn bruid ook van de Vader gekregen, Zij is hem toevertrouwd. Ik zou er dus wel voor zijn.
Je kunt er met de predikant en de kerkenraad over spreken. Of zij het toestaan is hun zaak. Maar vergeet niet, dat het Woord dat je mee krijgt het voornaamste is.
Een gezegende huwelijksdag toegewenst,
Ds. C. Harinck
Dit artikel is beantwoord door
Ds. C. Harinck
- Geboortedatum:09-04-1933
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Kapelle
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Emeritus
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Het weggeven van je dochter in de kerk is een rooms gebruik (huwelijk als sacrament, wordt in de kerk gesloten). Protestanten trouwen in het gemeentehuis (voor de hele gemeenschap, vergelijk met het huwelijk gesloten in de poort, bij Boaz en Ruth) en vragen dan een zegen in de kerk. Je dochter weggeven in de kerk is dus voor een protestant vreemd, omdat ze al getrouwd is. Weggeven doe je dus, logisch geredeneerd, in het gemeentehuis.
Dat het in angelsaksische landen anders kan zijn, komt denk ik doordat men niet overal een burgerlijk huwelijk kent.
Wel eens van symboliek gehoord? Waarom is dit "weggeven" typisch" 'rooms'?
In Gr. Brittannie kun je ook op andere locaties trouwen. Het huwelijk wordt dan gesloten door de 'public registrar'.
Dat de vader van de vrouw haar eer moet beschermen door haar persoonlijk over te laten dragen aan de bruidegom, komt me vreemd voor. Als vrouw ben je toch een zelfstandig, door God geschapen wezen? Dochters zijn net zo veel of weinig het eigendom van hun vader én moeder als zoons.
Voor mij was het gewoon bijzonder, op papa's arm voor het eerst naar school, samen met mn beide ouders wezen kijken op de middelbare school, ook bij andere zaken probeerde mn vader mij te helpen en te 'dragen', daarom vond ik het mooi dat hij persoonlijk mij aan mijn man gegeven heeft als soort van afsluiting dat ik niet meer bij mijn ouders hoor maar bij mijn echtgenoot.
Overigens voelde mijn vader zich zeer vereerd ;-)
Ik ben zelf absoluut niet Rooms Katholiek, maar ik denk wel eens dat wij met de Reformatie alles wat maar ergens lijkt op Rooms, hebben weggegooid. In de "emotie" van die tijd, net vanuit de RK protestants geworden, ook best begrijpelijk. Ik denk echter weleens dat we soms weleens teveel hebben weggegooid... In de Bijbel staat het bol van de symboliek en rituelen. Daartegenover zijn onze protestantse erediensten soms wel erg sober. Maar goed, da's mijn mening.
Weggeven is niet typisch rooms. Weggeven in de kerk is dat wel, omdat een protestant niet in de kerk maar in het gemeentehuis trouwt, i.t.t. een rooms katholiek. Symboliek is mooi, maar dan moet je het wel op de goede manier gebruiken, lijkt mij.
@Race406
Als ik het goed begrijp moeten we het huwelijk dus weer als sacrament gaan zien? Het is niet fout omdat het rooms is, het is alleen onlogisch vanuit de protestantse visie.
Beiden: Graag eerst goed lezen wat ik werkelijk schrijf...
Overigens zal het mij worst wezen als iemand graag aan de arm van pa naar binnen wil. Het is natuurlijk geen halszaak. Ik heb alleen betoogd dat het vanuit de protestantse visie niet consequent geredeneerd is.
Helemaal met je eens. Je bent in de kerk eigenlijk al getrouwd, dus doe het dan in het gemeentehuis.
Daarnaast ben ik het met race406 eens, dat we alles wat enigszins naar Rooms riekt, de kerk uit hebben gesmeten, en een "eredienst" hebben overgehouden die weinig aanspreekt.
Ik vind het een mooi gebaar en zou dit soort dingen gewoon met de voorganger overleggen.
