Aantijgingen moeten afgelopen zijn

Ds. A.A. Egas | Geen reacties | 28-10-2011| 16:04

"...Is een kind van 10-12 jaar schuldig aan misbruik..." Deze vraag heb ik jaren geleden gesteld. Nu is het zo dat mijn zus gaat emigreren en altijd vol hield dat er nog wat openstond tussen mijn man en haar wat betreft het misbruik. Ik, als vrouw van mijn man, heb altijd gestreden voor ons huwelijk en vindt dat deze aantijgingen dan toch echt eens een keer afgelopen moeten zijn. Wij willen ook verder met ons huwelijk. Mijn eigenlijke vraag is nu: Mijn man heeft zich jaren ingezet om zijn zus te helpen, ik heb hier mee ingestemd, maar dat heeft heel veel spanning op ons huwelijk gelegd. Zijn zus zegt tegen mij: "Met jou heb ik niet van doen. Jij was er vroeger niet bij, dus met jou praat ik niet. Dit is je eigen probleem." Is het niet zo dat als wij getrouwd zijn, dat wij een een eenheid zijn geworden of mag zij ons als individuen blijven zien en dus haar problemen alleen met haar broer bespreken en mij gewoon aan de zijlijn laten staan? Nu gaat zijn weg, haar problemen zijn opgelost, maar wat ons huwelijk betreft denkt ze: Zoek het zelf maar lekker uit. Is dit een christelijke houding? Ze zegt bekeerd te zijn. Het gaat me allemaal erg aan mijn hart. Ik maak me zorgen over mijn man, maar ook om ons huwelijk.

Dag mevrouw,

Wanneer je uw vraag leest, komt sterk het gevoel naar boven: wat heeft de zonden toch veel ellende met zich meegebracht. Wat een pijn en verdriet. Uw vraag is voor mij best moeilijk te beantwoorden, omdat je zo weinig van de achtergronden en concrete gebeurtenissen weet. Graag zou ik u met uw man bij mij willen uitnodigen in de pastorie, omdat u uw vraag afsluit met de verontrustende zin: “Ik maak me zorgen over mijn man, maar ook om ons huwelijk.” U bent bij mij van harte welkom, maar zeker wil ik u dringend adviseren om samen met uw man een gesprek aan te gaan met een ambtsdrager of iemand die u vertrouwt, waar u uw zorgen mee kunt delen.

Laat ik een paar opmerkingen maken en ik doe dit heel voorzichtig omdat ik te weinig van de situatie afweet. In de eerste plaats uw vraag: "is een kind van 10-12 jaar schuldig aan misbruik?" Als ik u goed begrijp bedoelt u te zeggen: kun je een jongen van 10 tot 12 jaar het aanrekenen wanneer hij seksueel contact zoekt met zijn zusje. We weten allemaal dat bij onze ontwikkeling hoort dat we bezig zijn met de vragen rondom ons lichaam en daarbij op ontdekkingstocht gaan. We zien dat bij kinderen met het zogenaamde ‘doktertje spelen’, waarbij het bekijken van elkaars lichaam onbewust een rol speelt. Je kunt je afvragen waar gaat de kinderlijke ontdekkingstocht over in ongeoorloofde seksuele verlangens. Die grens in niet gemakkelijk te trekken. U begrijpt dat om hier verder op in te gaan, je meer moet weten over de psychische ontwikkeling van uw man en over wat zich precies heeft voorgedaan.

Het is goed dat uw man het gesprek met zijn  zus niet uit de weg is gegaan en geprobeerd heeft haar  te helpen bij de verwerking van hetgeen zij als misbruik heeft ervaren. Uit uw vraag is me niet duidelijk geworden of hierbij ook professionele hulp is ingeroepen. Want dat is toch wel heel belangrijk. Het is immers heel moeilijk om zoiets ingrijpends samen te bespreken zonder een derde, die voldoende afstand kan nemen van wat er gebeurd is en ze beiden ook een spiegel kan voorhouden.

Het blijkt ook wel uit het feit, dat uw schoonzus u er buiten wil houden. Dat lijkt me niet gewenst. U merkt terecht op dat u door het huwelijk een eenheid geworden bent. Wat u man in het verleden gedaan heeft kan zeker invloed hebben op uw huwelijk. Het is daarom noodzakelijk, dat uw man u alles vertelt wat er heeft plaatsgevonden. Het was goed geweest als dat plaatsgevonden had ook in tegenwoordigheid van zijn zus, zodat het ook werkelijk kon worden uitgepraat. Bij zulke diep ingrijpende gesprekken is zeker leiding nodig van een deskundige, zeker ook gezien de emoties die het met zich meebrengt.

Nu uw schoonzus geëmigreerd is lijkt het me heel noodzakelijk dat u met uw man veel tijd en aandacht investeert in uw huwelijk. Zoals ik hierboven al gezegd heb: Probeer dit niet alleen te doen, maar zoek daarbij goede hulp. Uw huwelijk is het waard. Blijf met uw man in gesprek over dit tere punt en probeer er samen in het gebed mee te komen bij de Heere. Bij Hem is vergeving en kracht te vinden om samen verder te mogen gaan. Laat dat bij alle zorgen die u kent, toch uw enige hoop zijn. Bij de Heere zijn uitkomsten, zelfs tegen de dood (Psalm 68:10).

Sterkte en zegen bij al uw zorgen,
met hartelijke groet en Gode bevolen,
Ds. A. A. Egas

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A.A. Egas

• Geboortedatum:
  30-05-1957
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Damwoude
• Status:
  Actief

87 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven