Zoontje wil op voetbal
Ds. J.A. van den Berg | 6 reacties | 05-10-2011| 10:25
Vraag
Onze zoon van 7 jaar wil graag op voetbal. We begrijpen dat goed. Wij leven echter in een omgeving waar de vereniging op latere leeftijd op zondag speelt. Dit willen wij absoluut niet. Daarom laten wij hem ook nu niet op voetbal gaan. Af en toe bekruipt ons de gedachte: "dan toch gewoon laten voetballen zolang de zondag niet in het geding is?" Als tweede hebben wij ook moeite met de sfeer. We hebben nog nooit een wedstrijd meebeleefd. Maar we willen niet dat hij 'dik' wordt met voetbalvrienden. Graag willen wij van u een soort duwtje in de rug dat we 'goed' bezig zijn, om hem altijd in liefde te begeleiden. Aangezien er vele kerkelijke kinderen op voetbal zitten (uit andere plaatsen) is het weleens moeilijk om de juiste motivatie vast te houden. Wat is wijs? Overigens heeft hij wel andere sporten waar hij terecht kan.
Antwoord
De vraag van u als ouders is uit het leven gegrepen. Het is een heel herkenbare situatie. De redenen waarom u uw zoontje niet op voetbal laat gaan zijn duidelijk. U hebt bezwaren die u met de Bijbel in de hand kunt uitleggen. Het is belangrijk dat u met liefde en duidelijkheid hem vertelt wat u beweegt.
De zondag is de dag van de Heere. Deze dag is gegeven om God in Christus te leren kennen en meer te leren kennen. Daarom is het heel belangrijk om van het begin af duidelijk te zijn daarin. Het gevaar is groot dat jongeren die met voetbal bezig zijn, op de duur de zondag daarvoor gaan gebruiken.
Op een of andere manier is er rond voetbal vaak een andere sfeer dan rond veel andere sporten. Uiteraard moeten we bij elke sport oppassen dat het ons niet gaat beheersen. Ik heb de indruk dat er op het voetbalveld regelmatig krachttermen of vloeken klinken. Er zijn ook situaties van te veel drankgebruik in de kantine na het voetballen. Hoewel dit laatste niet altijd zo is.
Volgens mij is uw motivatie goed. Probeer uw zoontje daar biddend in te begeleiden. Laat hem merken dat u van hem houdt en dat u hem ook leuke dingen gunt. Persoonlijk tijd en aandacht geven is heel belangrijk.
Het is jammer en moeilijk dat over voetbal zo verschillend wordt gedacht onder kerkmensen. Anderzijds moeten wij en onze kinderen leren dat we persoonlijk en biddend een weg moeten gaan naar Gods Woord. Die weg kan soms anders zijn dan de weg die anderen gaan. Maar dan is het van belang dat we weten waarom we het zo doen.
Fijn dat er andere sporten zijn waar uw zoontje aan kan meedoen. Het is goed als jongeren iets doen aan sport en/of muziek. Daarin kunnen ze zich ontwikkelen en een stukje voldoening vinden. Als ze zich ergens op een goede manier aan kunnen geven, kan het hen bewaren voor verkeerde dingen.
Ds. J. A. van den Berg
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J.A. van den Berg
- Geboortedatum:04-02-1967
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Sint Anthoniepolder
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik ben een jongen van 18 jaar; zit al zo'n tien jaar met heel veel plezier op voetbal en ben overtuigd christen. Mijn ouders hebben mij christelijk opgevoed en wilden mij in eerste instantie ook niet op voetbal hebben. Maar achteraf zien ze in dat ze tien jaar geleden echt een goede beslissing hebben genomen door het toch toe te staan.
Natuurlijk is het heel belangrijk dat je met de Bijbel in de hand zo'n keuze maakt, zoals ds. Van den Berg ook al zegt, en dat ook op en rondom het voetbalveld regelmatig krachttermen worden gebruikt. Maar wat ik aan mijzelf en mijn team merk is dat ik hierdoor nauwelijks door beïnvloed word en mijn team respect toont voor mijn overtuiging. Dat uit zich onder andere in het significant minderen van vloeken ed.
Op zondag spelen is een discutabel punt waar christenen onderling ook over verdeeld zijn. U bent ervan overtuigd dat dat niet goed is. Mag ik u de vraag stellen of u goed geïnformeerd heeft naar de mogelijkheden van de club? De meeste zondagclubs hebben de jeugd op zaterdag spelen en de 'volwassenenafdeling', waar je pas naar toe gaat als je ongeveer 19 bent, op zondag. Daarnaast is het zo dat een zondagclub ook vaak een zaterdagafdeling heeft. Dus zou uw kind niet kunnen voetballen totdat hij in een zondagteam terecht komt? Of bestaat er de mogelijkheid om later te kunnen voetballen in een zaterdagteam?
Indien dit niet het geval is, bestaat er dan niet de mogelijkheid voor een andere club in de buurt? Ik heb zelf de eerste acht jaar bij een christelijke voetbalvereniging (CJVV Amersfoort) gevoetbald waar de statuten zijn opgesteld aan de hand van de Bijbel.
Volkert Velten was in de jaren '90 een cultvoetballer. Hij had talent, maar koos ervoor om niet op zondag te spelen en bleef dus zijn hele leven in de Eerste divisie spelen (altijd op vrijdag of zaterdag).
Uw kind wil voetballen. Sporten. Goed voor zijn ontwikkeling en beweging. Als uw kind volwassen is kan hij zelf de beslissing nemen om te stoppen, of om naar een andere vereniging in de buurt te gaan. (bovendien, hoeveel jeugdvoetballertjes gaan door tot de senioren? velen stoppen op het moment dat ze op zaterdag een bijbaantje hebben)
Met de Bijbel in de hand moet je ook zeggen: geniet van je leven! wat is er nu lekkerder dan op zaterdagochtend over het natte gras achter een bal aan rennen?
groeten van een verstokte liefhebber van het spelletje (want dat blijft het!)
ik hou gewoon niet zo van dat generaliserende gedoe over voetbalverenigingen :) Alsof dat echt het afvoerputje van de wereld zou zijn.
waarom zou er bij korfbal geen krachtterm worden gebruikt als een wedstrijd wordt verloren? en waarom zou de tafeltenniscompetitie niet op zondag zijn?
Hij heeft ook nog een tijdje zo'n shirt van de Bond tegen het Vloeken gehad met erop iets van 'Wie vloekt verliest!'.
Maar zoals al eerder opgemerkt gingen ook onze kinderen later weer andere dingen doen (bijbaantjes e.d.). Maar het heeft hen wel geholpen te beseffen dat wij welliswaar niet vàn deze wereld zijn, maar er wil mìddenin staan.
Sterkte in het nemen van een verantwoorde beslissing!
