Geloofsbeleving
drs. I. A. Kole | 2 reacties | 04-10-2011| 11:48
Vraag
Stel iemand zou vragen: wat beleef je nu eigenlijk in je huwelijk, dan zou ik niet weten hoe ik dat moest verwoorden. Ik zou er sowieso niet aan beginnen, daarom zet ik ook "stel". Maar als ik iets moest zeggen, dan zou ik het een en ander vertellen over wat mij zo aantrekt in mijn vrouw. Vaak wordt er -als het gaat om het Woord- gezegd: het komt aan op de beleving. En dan word je verondersteld het e.e.a. te vertellen. Met name van de kennis der ellende. In de kerk waar ik toe behoor is het woord "geloof" bijna een verdacht woord. Iemand zei op huisbezoek "ik ben tot geloof gekomen" en zonder nader onderzoek werden de woorden "dat gaat zo maar niet" uitgesproken door de ouderling. Ik zou niet weten hoe ik hiermee om moet gaan zonder mij onder het praten een huichelaar te voelen. In de eerste plaats omdat de vraag naar de beleving mij vaak grote aanvechtingen geeft. "Heb je wel iets beleefd, is het geen verstandelijke conclusie?" In de tweede plaats omdat ik niet kan spreken van een diepe droefheid en van wanhoopsgedachten i.v.m. Gods toorn. Toch is er lange tijd geleden een radicale verandering in mijn leven gekomen. Hebt u misschien raad?
Antwoord
Bedankt voor de vraag. Wat jullie huwelijk betreft (wij zijn 46 jaar getrouwd), wij hebben die vraag nog nooit gehad. Je straalt samen wat uit, je laat elkaar niet vallen in een gezelschap. Met een goede vriend(in), deel je wat ervaringen en geef je aan dat je daginvulling heel anders geworden is toen je trouwde: dat je de agenda's af moet stemmen, dat je wat moet geven en dat je samen meer terugkrijgt. Zorg dat er elke dag tijd voor elkaar hebt. Toon ook echt belangstelling voor elkaar. Neem voldoende ruimte voor het samen te luisteren naar de Stem van God via de Bijbel. Sluit samen de dag af. De preken op zondag zijn en uniek moment om samen over de inhoud van de preek te praten en wat het voor jezelf betekent: Ben ik jaloers op degenen die de Heere vrezen? Heb je door het ontdekkende werk van de Heilige Geest een besef dat je door de zonde de gemeenschap met God verbroken hebt en dat er een weg tot zaligheid geopend is in de Heere Jezus.
De Heere spreekt altijd met twee woorden: zonde en genade, vloek en zegen. Voor iedereen kan het, maar niet voor jou, omdat de duivel zegt dat je dat jezelf maar aanpraat. De duivel wil niet dat je je zorgen maakt over je verhouding tot God. Dat je bidt om een nieuw hart en dat je bewaard wordt voor het doen van zonden, en de eer van de Heere bedoelt. De Heere nodigt van harte: Wendt het naar Mij toe alle gij einden der aarde; Ik zoek niet je ondergang maar je behoud. De Kananese vrouw laat niet los; ze vraagt om een kruimeltje. Groot is uw geloof (Matt.15 :21-28). Geloof is een geschenk, een gave van God (Ef.2:8). Wanhopen aan jezelf, dat wil zeggen dat je ervaart: Van mijn kant kan het niet, alles is verzondigd, maar in je hart stijgt op de bede: O.God wees mij de zondaar genadig (Luk.18:9-14).
Drs. I. A. Kole
Dit artikel is beantwoord door
drs. I. A. Kole
- Geboortedatum:05-07-1940
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Berkenwoude
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Het gaat er niet om wat 'de kerk' zegt (of wie dan ook) maar wat God zegt en dat is in de eerste plaats dat we in Hem moeten geloven, om dan voor Hem te gaan leven.
En dan komt het er niet opaan wat wij beleven, maar op de vruchten/goede werken.
Mat.7: 19 Iedere boom die geen goede vrucht voortbrengt, wordt omgehakt en in het vuur geworpen. 20 Zo zult u hen dus aan hun vruchten herkennen.
Gal.5:22 De vrucht van de Geest is echter: liefde, blijdschap, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid, zelfbeheersing.
Jakobus zegt dat we uit onze werken ons geloof moeten tonen. Jak.2:18.
Het komt dus helemaal niet aan op iets van ons, onze beleving, gevoelens, kennis ...
Dat is de blik naar binnen richten en we moeten op Jezus zien.
De vrucht komt ook niet uit onszelf, maar we ''dragen'' vrucht, de vrucht van de Geest die in elke gelovige woont.
En daarvoor moeten we onszelf verloochen, Hij moet meer worden en wij minder.
Je zegt: Iemand zei op huisbezoek "ik ben tot geloof gekomen" en zonder nader onderzoek werden de woorden "dat gaat zo maar niet" uitgesproken door de ouderling. Ik zou niet weten hoe ik hiermee om moet gaan ...
Het ging idd zomaar niet, God heeft er zijn Zoon voor gegeven en Jezus heeft er Zijn leven voor over gehad.
En voor ons gaat het of heel makkelijk (want hoeven niets anders te doen dan het aan te nemen) of het gaat helemaal niet (want als je iets van jezelf in aanmerking wilt nemen is het onmogelijk).
Dus eigenlijk is het niet zo moeilijk om ermee om te gaan, alles wat er gezegd wordt wat niet in overeenstemming is met Gods Woord moet je verwerpen.
Doe als de Bereërs en kijk alles na in de Bijbel wat je gezegd wordt.
Beleving of moet ik zeggen liefde... want dat is denk ik waar u op doelt als schrijft wat u zowel aantrekt in uw vrouw. Ik vind het dan ook een hele duidelijke stelling
"Draait het nu om wat ik beleef of wat mij nu drijft (motiveert)...."
Tja bij uw vrouw is het overduidelijk, de LIEFDE is het die dan m.i. regeert!
Maar de bijbel zegt dit ook. Uw gedachtegang verschilt niet met Zijn testament
Hij wil niets liever een relatie met de mens die gebaseerd is op Zijn Liefde.
Dat is immers de aard van God. Dat zegt Hij in Zijn Woord en dat blijkt uit de praktijk. Echter alleen in het OT is dit ook heel erg bemoeilijkt door de zondeval. De zonden staan in de weg waardoor hij een kant van rechtvaardig God toont. Daarom laat hij ook zijn toorn zien. Want Hij haat de zonden. Maar God heeft geen toornige bedoelingen. Helemaal niet, Hij wil juist graag daar zijn waar liefde woont. En door Zijn Zoon maakt Hij Zijn liefde kenbaar ene wil niet liever dan een relatyie met u. Een mooi voorbeeld van Zijn liefde en trouw lijkt mij wel onderstaande uitleg:
man betekend in Hebreeuws = ish (eesh)
Vrouw = ishah (ish-shaw')
Beidde hebben in het Hebreeuws de bassisletter “aleph” en “shin”
Volkomen gelijkwaardigheid van man en vrouw Beide zijn opgebouwd uit “Aleph” en “Sjien”
Toch zijn man en vrouw niet gelijk. De Godsnaam letter verschilt. Dit duidt op een unieke identiteit van beiden.
De godsnaam letter in het woord man: (?) Jod
De godsnaam letter in het woord vrouw: (? ) Hé
Tezamen vormen deze 2 de verkorte Godsnaam
(?) Jod + (? )Hé = (?? ) Jáh = Heer (zoals in hallelu-jáh)
Dus: als man en vrouw in het huwelijksverbond zich verenigen,
wordt de Godsnaam, ZIJN AANWEZIGHEID, voor beiden zichtbaar! Man en vrouw horen dus in het plaatje bij elkaar. Een drievoudig snoer wordt zo gewaarborgd.
Meer hierover: <a href="http://www.nehemia.nl/video.cfm?action=tv&v_id=2" target="_blank"> studie Huwelijk en Gezin</a>
Ik zou zeggen blijf lopen op uw huidige koers. Laat Zijn liefde u regeren. En waar u misstappen maakt bestaat er genade door het offer van Zijn Zoon Jezus Christus.
