Gelovige afvallig
Ds. A.T. Vergunst | 26 reacties | 30-09-2011| 16:04
Vraag
Er zijn best veel teksten in de Bijbel waaruit ik de indruk krijg dat een gelovige afvallig kan worden. Hebr.6 en bijv. "wie volharden zal tot het einde, zal zalig worden", de "takken in de olijfboom", en heel veel andere teksten. Ik weet het niet allemaal uit mijn hoofd, maar telkens als ik de Bijbel lees kom ik ze weer tegen. Maar dat is andersom ook zo: Er staan er ook genoeg in de Bijbel waaruit blijkt dat er geen afval van heiligen is. "Niemand zal ze uit Mijn hand rukken", "Ik zal u niet begeven en Ik zal u niet verlaten" en meer. Zou ik dat op dezelfde manier als de uitverkiezing moeten zien? Met de uitverkiezing is het van de kant van de mens zijn eigen verantwoordelijkheid en van de kant van God dat Hij alles geeft en werkt. Dus met de volharding zou het dan zo zijn dat God ervoor zorgt dat er nooit iemand verloren gaat die wederomgeboren is, maar van de kant van de mens zou hij zich dan 100 procent moeten inzetten en is hij verantwoordelijk voor wat hij doet en laat.
Antwoord
Beste vriend,
Ik denk dat je je eigen vraag goed hebt beantwoord. De Bijbel leert ons twee maal 100 procent. Rekenkundig klopt dat niet, maar God is 100 procent soeverein in Zijn doen (verkiezing; zalig maken; volharding) maar wij zijn en blijven door onze perfecte schepping ook 100 procent verantwoordelijk voor ons antwoord of Gods roeping in onze schepping en door het Woord dat nu tot ons komt.
De teksten die je aanhaalde uit Hebr. 6 moeten gezien worden binnen het raamwerk van onze verantwoordelijkheid. De schrijver van Hebreeën roept de gelovigen op om te volharden, in het voetspoor van de Heere Jezus Zelf in Matt. 10:22. In de Dordtse leerregels, hfd 3/4, art 17 staat deze zin: "Want door de vermaningen wordt de genade medegedeeld. En hoe vaardiger wij ons ambt doen, des te heerlijker vertoont zich ook de weldaad Gods, Die in ons werkt, en ZIjn werk gaat dan allerbest voort." Dus God werkt Zijn soevereine kracht uit door de vermaningen die tot ons komen en op ons in werken.
Hartelijke groeten vanuit Nieuw Zeeland
Ds. A. T. Vergunst
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A.T. Vergunst
- Geboortedatum:22-09-1961
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Carterton (Nieuw-Zeeland)
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
De wet als weg tot behoud is een hypothetische weg. de weg is wel goed, maar te moeilijk om op onszelf te lopen. in hteorie mogelijk, in praktijk is het (naast Jezus) nog niemand gelukt.
Maar waar ligt dat aan? aan God of aan ons. Aan ons toch zeker? ons ontbreekt de kracht, wil etc om de wet na te leven. Daarom is de wet een hypothetische weg tot behoud.
geloofsafval is echter geheel anders. hier wordt gestelt dat het hypothetisch is omdat God het ons onmogelijk maakt dat te doen! en dat bestrijd ik.
adam en eva waren perfect (zeer goed geschapen) en in volkomen harmonie met God! een intieme relatie waarin ze elkaar dagelijks ontmoeten om door de tuin te wandelen. Toch liet God het toe dat Adam en Eva de relatie verbroken en God wantrouwden (door Satan te vertrouwen)
Israel is een grrot voorbeeld van herhaald afvalligheid.
vele van de discipelen verlieten Jezus toen het minder leuk werd.
Jezus zelf waarschuwt voor afval en zo doen de briefschrijvers.
afval is daarom niet iets wat voor de mens een onmogelijke opdracht is en daarom hypothetisch. afval zit bijna in de mens ingebakken. Alleen door dicht bij Jezus te blijven en door niet te verachteren (gemakzuchtg te worden) kan afval voorkomen worden.
laten we met Paulus kunnen zeggen dat we de goede strijd gestreden hebben en ons geloof behouden hebben!
Ik bedoel bijvoorbeeld ook niet te zegen dat de wet een hypothetische weg tot behoud is, dat is hij namelijk niet. Dat zou betekenen dat je behouden kunt worden door je aan de wet te houden. Maar de wet doet slechts de zonde kennen, ze maakt duidelijk wat zonde is. Dus al zou je je aan heel de wet gehouden hebben, dan nog moet je van jezelf zeggen: wij zijn onnutte slaven, wij hebben slechts gedaan wat wij moesten doen.
Nu heb ik niet de indruk dat we het nog eens worden. Je zegt dat afval wel kan en hebt daar inderdaad bijbelse voorbeelden bij. Maar geen van die voorbeelden spreekt tegen wat ik zeg. Sterker nog, de mens word afvallig geboren en moet zich bekeren om behouden te worden. Iemand die afvallig lijkt heeft zich dus niet bekeerd. Als meer mensen dat niet doen sterft het geloof uiteindelijk uit en dáár wordt tegen gewaarschuwd.
Ik zou het, als ik jou was, niet bestrijden dat God afvallen onmogelijk maakt. Dan zou ik eerder wat bescheidener zijn en zeggen dat het boven mijn pet gaat of dat je er gewoon anders over denkt, misschien moet ik dat ook wel doen. Het antwoord van 1a2b3c is namelijk ook prima, beide wegen onderscheiden en erkennen. Maar ik zou het niet bestrijden. Want dan zeg je dat het niet waar is dat er geen krachten of machten zijn die mij kunnen scheiden van de liefde Gods. En het lijkt me dat je dat niet wilt.
Je kunt genoeg teksten vinden om te onderbouwen dat er wel afval van heiligen kan zijn.
Maar je kunt er ook genoeg vinden voor het tegenovergestelde.
Daarom is een conclusie van wel of geen afval m.i. verkeerd, want dan doe je altijd één kant van de zaak te kort.
Bij God zijn er geen tegenstrijdigheden, dus een conclusie die we dan weer wel kunnen maken is: ons verstand is hiervoor te klein.
En misschien is dat ook de bedoeling wel, het bewaard voor de zorgeloosheid van: eens gered altijd gered, en anderzijds bewaard het voor angst, onzekerheid, twijfel ...
Tot zover mijn conclusie ;)
Maar aangezien het niet om een hoofdzaak gaat leg ik dat natuurlijk aan niemand op :)
het doet me goed om met jullie van gedachten te wisselen. hoewel we niet op een lijn zitten in deze waardeer ik de argumentatie achter de standpunten. het helpt me om de zaak vanuit een ander perspectief te zien. nooit mis.
mijn probleem is dat ik overtuigd ben van mijn standpunt; daarom is het moeilijk om 'bescheiden te zijn uit onzekerheid'. in mijn denken heb ik een sluitend plaatje dat recht doet aan God's niet loslaten en de vrijheid van de mens om God vaarwel te kunnen zeggen.
maar he we er ook tegenaan kijken laten we ervoor waken dat we elkaar niet langer aansporen om op Christus te blijven vertrouwen.
Dat is natuurlijk ook apart. Ook ik ben ervan overtuigd dat het klopt wat ik zeg. Ik weet zeker dat God mij doet geloven en dat Hij mij bewaart voor afval. Ik weet ook zeker dat ik mij moet inspannen om te geloven en om dat te blijven doen. in mijn hoofd klopt dat volledig met elkaar. En die overtuiging is zo stellig dat ik wel móet reageren als iemand wat anders zegt. Maar laten we dat vooral in respect blijven doen. Want een religieuze overtuiging zit zo diep dat het vaak onmiddellijk ruzie oproept als we het niet eens zijn. Maar het is de bedoeling dat we de ander in alle ootmoed uitnemender achten dan onszelf, dat we elkaar in alle lankmoedigheid terecht wijzen. Laten we dus inderdaad nooit vergeten waar het nou werkelijk om draait!!
- 1
- 2
