Eenpitter zijn
Ds. M. (Michel) van Heijningen | 4 reacties | 09-09-2011| 17:32
Vraag
Sinds de basisschool ben ik gepest, later vooral genegeerd. En dat in de reformatorische kringen. Ik ben al jaren weg uit de refokring. Het enige contact dat ik met christelijke mensen heb is dat ik zondags naar de kerk ga en met een reformatorische man getrouwd ben. Ik heb het gevoel dat ik tussen de wal en het schip val. Aan de ene kant sta ik op veel fundamentele punten alleen op mijn werk, terwijl ik in de refowereld altijd wordt gezien als een vreemde vogel met evangelische ideeën vanwege mijn vrolijk gekleurde kleding en, nota bene, oorbellen. Hoe maak ik echt contact? Is het normaal dat mensen niet van ziel tot ziel met elkaar praten? Moet ik daar vrede mee hebben? Bestaat vriendschap wel of is het bedrog? In hoeverre heb je wat aan elkaar? Wat kan je als mensen van elkaar verwachten, behalve dat er vaak al snel een oordeel wordt voltrokken: "gewogen en te licht bevonden?" Mag ik een eenpitter zijn zonder mij daar schuldig over te voelen of zelfmedelijden te hebben?
Antwoord
Beste vriendin,
Mag ik en 'eenpitter' zijn?, zo vraag je. Ik zou zeggen: dat mag, maar je komt in je vraag niet zo over. Er is waarschijnlijk niets mis met jou, alleen mis je de aansluiting. Ik wil bij je vraag en je levensverhaal een aantal dingen opmerken plaatsen:
1. Je bent vroeger gepest. Dat is heel erg voor je. Dat stempelt je leven en je omgang met anderen, wellicht ben je minder onbevangen in het aangaan van contacten. Ik denk dat het belangrijk is om hiervoor hulp te krijgen, als dat niet al eerder gebeurd is. Misschien is een sova training aan te raden...
2. Ik lees niets over je huwelijk, alleen het feit dat je getrouwd bent. Ik zou willen zeggen: investeer in de relatie met je man. Laat jouw eenzaamheid binnen je huwelijk een zaak van gesprek en gebed zijn. Wellicht kan je man je al meer helpen dan je denkt. En trouwens zo wordt je zelf al minder eenzaam. Ik ga er even van uit dat je man wil meewerken, dat hoop ik voor je.
3. Binnen de refokring ben je een buienstaander. Wanneer ik je vraag lees, is dat in een rechterflank van de gereformeerde gezindte. Ik zou zeggen: wees jezelf. Je hebt alleen verantwoording af te leggen aan God en niet aan de smaak van je medegemeenteleden. Zij beslissen niet wat jij al of niet aan doet. Hoe maak je contact met gemeenteleden? Probeer het eens één op één en vraag de ander eens naar zijn of haar motieven voor allerlei keuzen. Uit je vraag komt bij mij het beeld boven dat de anderen wellicht minder hebben nagedacht over hun (kleding)keuze dan jij. Wie is er dan een 'eenpitter'...
4. Is er echt contact mogelijk, praten van ziel tot ziel en is er echte vriendschap? Dat is mogelijk, maar het komt weinig voor. Ook buiten de kerk trouwens. Vertrouwen in de ander moet groeien. Dat komt niet aanwaaien, dat is er niet vanzelf. Kijk nog eens goed om je heen, in je sociale context en wie weet ontdek je nog een 'afwijkende vogel' in de groep. Probeer eens langzamerhand, stapje voor stapje vriendschap te sluiten, steeds meer van jezelf delen en wie weet wat er uit kan groeien.
5. Eenzaamheid is er door de zondeval. Daarvoor waren we mensen die leefden in relatie. Relatie met God, de ander en de schepping. Nu is dat helaas stuk en het kost moeite om stukje bij beetje wat te helen. Altijd weer brengt ons dat bij Jezus. Hij voelde wat wij voelen. Hij is de medelijdende Hogepriester, Hij kent jouw gevoel, je pijn, je eenzaamheid. Ook Hij werd niet begrepen, zelfs niet door zijn vrienden. We hebben het allemaal nodig om steeds weer bij Hem te komen en soms uit te huilen. Weet: Hij is er voor je! Hij helpt en troost. Psalm 116 in de zogenaamde nieuwe berijming zingt: "mijn leven lang ben ik niet eenzaam meer." Die ervaring wens ik je van harte toe.
Wanneer e.e.a. nog niet duidelijk is voor je of nieuwe vragen oproept, dan merk ik dat wel. Ik sta open voor een vervolgvraag.
Hartelijke groeten,
Michel van Heijningen
Dit artikel is beantwoord door
Ds. M. (Michel) van Heijningen
- Geboortedatum:08-06-1976
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Alblasserdam
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
De bijbel zegt niet voor niets dat het veel beter is om op Hem te vertrouwen dan op mensen...
Hij alleen is absoluut betrouwbaar!
Oordelen komt ons niet toe, dat geoordeel is om ziek van te worden!
Laten we zelf het goede voorbeeld geven en nemen.
Las vanavond nog in het RD een artikel van ds. Vreugdenhil over de vruchten van de Geest. Waar echte liefde is, daar is blijdschap schrijft hij, en zo is het! Zonder liefde, geen kind van God stelt hij en dat is ook zo...
Gods zegen en: geef niet op!
Helaas. Dus denk niet dat je de enige bent.
Ook ik heb er jaren niet bijgehoord en voel nu pas dat ik een beetje in de kring kom.
Ik denk dat je inderdaad vooral jezelf moet blijven, ikzelf hoor zo nu en dan dat er toch respect voor me is, omdat ik mezelf bleef en mijn eigen kledingstijl draag. En op dat respect heb ik jaren moeten wachten, al zal het niet zo lang zijn als jij wacht. En anders, zoek ook andere contacten, buiten de echte 'refokring'. Daar voel ik me ook niet echt thuis. Ik hoop dat je je niet meer zo alleen voel als je beseft niet de enige te zijn!!!
Het is niet goed dat de mens alleen is; (Gen. 2:18).
Zeker in een gemeente (van gemeenschap) zou een 'eenpitter' een onmogelijke situatie moeten zijn...
Zoek vooral mensen in je omgeving op in een bijbelkring, vereniging, e.d. Daar kunnen (harts)vriend(inn)en ontstaan.