Luie baarmoeder

Kleine kindertjes, ze zijn o zo schattig maar ze moeten wel opgevoed worden. Niet alleen de wereld in en door maar ook uit!

De benaming 'luie baarmoeder' is een beetje verwarrend. Ik denk dat Dr. Wolswinkel een baarmoeder bedoelt met weeen die te zwak zijn om de bevalling te laten vorderen. Hier kan een keizersnee eventueel nuttig/nodig worden.

Omdat jullie over bloedverlies bij de bevalling spreken begrijp ik hieruit dat bedoeld wordt dat de baarmoeder na de bevalling niet goed genoeg samentrekt, zodat de vrouw meer bloed verliest dan bij een normale bevalling. Dit heet in medische termen een uterus atonicus.

Ik weet niet hoeveel bloed je vrouw bij elke bevalling verloren heeft, dat kun je aan je verloskundige vragen. Op zich komen bloedingen na de bevalling vaker voor.
Het is verstandig van tevoren met de verloskundige te bespreken hoe dat bij de vorige bevallingen was. Zij kan hiermee rekening houden en meteen na de geboorte een spuitje geven om de baarmoeder beter te laten samentrekken, in plaats van zoals normaal eerst te wachten of de bloeding vanzelf ophoudt. Meestal is het probleem hiermee opgelost.
In zeldzame gevallen als de normale trucjes niet werken kan het zijn dat je voor de zekerheid naar het ziekenhuis gaat om verder behandeld te worden en bij overmatig bloedverlies kun je daar ook extra bloed krijgen.

Het hoeft ook niet zo te zijn, dat als je een of twee keer een postpartale bloeding gehad hebt, dat bij elke volgende bevalling zo moet zijn, maar je hebt natuurlijk wel meer kans dan iemand die zoiets nooit had. (zelf heb ik bij mijn eerste bevalling 1,5 liter, bij de tweede 1 liter en bij de drie kinderen daarna helemaal niet bovenmatig bloed verloren)

Wat kun zelf doen om je zo goed mogelijk voor te bereiden:
Zorg voor goede bloedwaarden (Hb) door alvast ijzertabletten te nemen in de zwangerschap, ook als er nog geen bloedarmoede bestaat. Als je ijzergebrek hebt, heb je namelijk kleinere en weniger rode bloedcellen en dat werkt negatief op de bloedstolling. Vergeet ook niet aan vitamine B12 (leverworst enz.) en foliumzuur te denken, die heb je ook nodig voor de bloedaanmaak. Bovendien is Vit. B12 belangrijk om bloedplaatjes aan te maken, die het bloed laten stollen.
Zorg met name in de laatste maanden van de zwangerschap voor genoeg vitamine K. Deze vitamine is nodig om stollingsfactoren aan te maken en zonder stollingsfactoren geen bloedstolling.
Aan het einde van de zwangerschap geen pijnstillers (aspirine, ibuprofen, voltaren, enz.) nemen (dat moet je in de zwangerschap sowieso niet doen), omdat die de bloedstolling verstoren, ook geen knoflookpillen en hooggedoseerde vitamine E of visolie. Hoewel deze zaken heel gezond zijn en vooral visolie in de zwangerschap heel nuttig is, zou ik er in jouw geval geen gebruik van maken in de weken waarin de bevalling plaats kan vinden (vanaf 37 weken), omdat je problemen met bloedingen na de bevalling hebt.
Laat nu je niet zwanger bent je bloedstolling onderzoeken. Dit wordt veel te weinig gedaan. Vooral moet je dat doen als je ook iemand bent die tamelijk snel blauwe plekken heeft, een zwaardere menstruatie heeft, of vaak last van bloedneuzen. Er bestaan milde stollingsstoornissen die in het dagelijks leven niet opvallen, maar die bijvoorbeeld na de bevalling of na het trekken van een kies een grotere kans geven op bloedingen. Als je de oorzaak weet kan er vaak een medicament worden gegeven.
Praat met je verloskundige in het begin van de zwangerschap. Er bestaan regelingen, zodat bij meer dan ongeveer een liter bloedverlies vaak aangeraden wordt in het ziekenhuis te gaan bevallen. Bespreek met haar of dat bij jullie het geval was en of dat nodig is, misschien was de bloeding niet zo erg als je op het eerste gezicht dacht.

Kortom een bloeding na de bevalling is geen noodlot, maar het is zeker verstandig er rekening mee te houden als het al een paar keer gebeurd is.
Mocht het in jullie geval werkelijk een paar maal werkelijk dramatisch zijn geweest (hiermee bedoel ik bloedingen waarvoor meerdere bloedtransfusies nodig geweest zijn, dan zou ik adviseren erover na te denken in (de buurt van) een ziekenhuis te bevallen waar ze je ook een trombocytenconcentraat (geconcentreerde bloedplaatjes) kunnen geven, omdat bij verlies van grote (niet bij 1-3 liter of zo) hoeveelheden bloed ook de bloedplaatjes verloren gaan. Dat kun je van tevoren bespreken met je gynaecoloog (als het zo erg was heb je er een).

Veel succes wenst DrJ.

Overigens, een keizersnee kan inderdaad nuttig zijn bij een luie baarmoeder die weeenzwakte geeft als niets anders helpt. Bij een luie baarmoeder die voor bloedingen na de bevalling zorgt is het eerder af te raden, omdat keizersnee de kans op het slecht samentrekken van de baarmoeder kan verhogen.

Hoi 'drj',
Bedankt voor je reactie. Het ging idd om een aantal bevallingen in het ziekenhuis, met bloedtransfusie (1,5 liter). Na de laatste keer heb ik de gyneacoloog wel gevraagd waar hij aan dacht, 'een luie baarmoeder' was het antwoord. Volgens hem bestond er geen risico. Ze volgen inderdaad een aangepast protocol in dat geval, waarbij medicatie werd gegeven na de bevalling, de placenta gecontroleerd werd verwijderd en de uterus gemasseerd.

Toch heb ik er zelf geen goed gevoel over. 'k Ben werkzaam in de medische wereld, en vindt dat de gyn er voor mijn gevoel erg gemakkelijk over doet.
Bedankt voor de tip om de stolling te laten uitzoeken, ik heb inderdaad snel blauwe plekken, wondjes die lang bloeden, maar ook moeilijk helen. Dat duurt soms weken.

Met dat in mijn achterhoofd vind ik het, menselijk gezien, een hoge drempel om opnieuw zwanger te worden. Daarbij het idee van gecontroleerd de placenta verwijderen, wat ik ook een eng idee vindt. Naar mijn idee gaat dat altijd te snel en ben ik bang dat ze wat kapot trekken. Maar goed. Bedankt voor de info in ieder geval!

Als je zoals je beschrijft wondjes hebt, die niet alleen lang bloeden, maar ook moeilijk helen, zou ik aan de huisarts vragen je door te verwijzen naar een arts of centrum, gespecialiseerd in bloedstollingsstoornissen. Er bestaan namelijk zeer zeldzame bloedstollingsstoornissen, die zulke symptomen kunnen veroorzaken en die je bij een standaardtest misschien niet ontdekt.

In ieder geval is het niet onwaarschijnlijk, dat er meer aan de hand is vanwege de problemen die je beschrijft. Vertel ook aan huisarts/specialist, dat je wondjes lang nabloeden en niet helen, om ze op het goede spoor te brengen. Misschien schiet je nog meer te binnen, schrijf het even op, dan vergeet je het niet als je daar zit.

Als je bloedstolling grondig gecontrolleerd is, dan weet je ook of dat de oorzaak van de nabloedingen is. Bij veel stoornissen kun je dat wat ontbreekt door medicatie o.i.d. aanvullen. Als je dat allemaal weet, heb je heel andere mogelijkheden je op een bevalling voor te bereiden.
Het is begrijpelijk dat de gynaecoloog niet meteen aan zoiets denkt, omdat deze "luie baarmoeder" de vaakst voorkomende oorzaak van bloedingen na de bevalling is.
Mocht het iets anders zijn geweest dan kan het voor hem ook goed zijn te weten, zodat hij het bij de volgende patient meer in zijn achterhoofd heeft. Stollingsafwijkingen zijn een beetje het stiefkind, omdat de stollingsspecialist hematoloog is, terwijl de specialisten die last hebben van de stoornissen chirurgen, gynaecologen, tandartsen enz. zijn. Die zijn blij als zu hun patient succesvol behandeld hebben en zien de patient een keer en dus als momentopname. Als niemand de patient vraagt of er andere tekenen zijn van verminderde bloedstolling, zullen milde stollingsstoornissen nooit opvallen.

Veel succes, en zorg maar dat het tot op de bodem uitgezocht wordt, dan heb je meer zekerheid.

DrJ.

Bedankt voor de reactie weer. Lang bloeden, een lastig begrip. Mijn stollingstijd zal best binnen de grenzen van het normale liggen verwacht ik. Vindt het lastig om voor zoiets naar de HA te gaan, maar het misschien wel beter.

Kan het echt zijn dat een milde stollingsstoornis de oorzaak is van die bloedingen, of zijn er andere oorzaken mogelijk? Komt het dan door de wond die de placenta achterlaat of doordat de baarmoeder niet genoeg samentrekt nadat de placenta eruit is? dat laatste hoorde ik gyneacoloog namelijk ook zeggen. daar valt niets aan te veranderen denk ik, behalve medicatie im of iv.

't Staat me een beetje tegen om zoveel moeite te gaan doen om het mogelijk te maken dat er nog een kindje komt. Natuurlijk willen we dat graag, maar waar ligt de grens?

Bedankt voor het meedenken