Tegen U, U alleen, heb ik gezondigd

volgens mij zijn er weinigen die zaken zo bondig kunnen zeggen als ds. Pieters :)

Wat ik me dan wel afvraag, is leven vanuit de vergeving genoeg of is het Gods wil dat we ook dingen die we tegen onze naaste verkeerd hebben gedaan met hen in orde maken?
Ik heb bijv. wel eens het recht in eigen hand genomen en zelf geld meegenomen van iemand die mijn vrouw geld schuldig was (maar nooit terugbetaalde).
Mag ik leven vanuit Gods vergeving?
Of moet ik die persoon ook om vergeving vragen?

In het nieuwe verbond moet je net zoveel als niks. In het nieuwe verbond doe je alle dingen die je doet om God te behagen. Vragen om Gods vergeving staat dan ook voorop. Mocht je vinden dat het goed is voor jullie onderlinge verhouding, dan kun je ook die om vergeving vragen maar noodzakelijk is dat niet. Het gaat erom dat je dat doet wat het beste voor je naaste is.

Mee eens: van God vergeving ontvangen: dat is het allermeest nodig.
Toch hoor je de laatste tijd ook vaak over vergeving vragen aan je naasten, enz. Krijg je dan niet een soort vergeving plus goede werken? Dat het toch ook weer van mij afhangt i.p.v. genade alleen?
En wat in Jakobus staat: belijd elkander de misdaden, hoe moet je dat zien?

Alle voorschriften die in de bijbel staan moet je zien in het licht van de twee grote geboden. Je moet je dus altijd afvragen wat het beste voor je naaste, je medemens is. Is het beter om te spreken? dan moet je dat doen. Is het beter om te zwijgen? dan moet je desnoods je "misdaad" mee het graf in nemen en je lijden alleen dragen.

En inderdaad is het altijd uitkijken geblazen voor "wetticisme". Als je de dingen die je doet gaat doen om je aan de geboden te houden ben je bezig met het te verdienen met goede werken en die leveren letterlijk niets op. (Paulus schrijft in Romeinen: "als je onder de wet gezondigd hebt", en dat heb je, "dan zul je ook door die wet geoordeeld worden".) De bedoeling is dus dat je uit liefde voor God altijd God en je naaste boven jouw beslissingen stelt.

Dat lijden aleen dragen: dan doe je het nog op eigen rekening, Gods genade is genoeg.
Hij wil dat we in de vrijheid leven.
Blijf het wel lastig vinden of je nou je naaste je schuld MOET belijden, of niet...

Nee, dat bedoel ik niet. Ik bedoel: je hebt iets gedaan ten nadele van je naaste. Later krijg je daar gewetenswroeging van. Je belijdt je zonde hoe dan ook tegenover God. Maar tegenover je naaste móet je je afvragen of het vertellen wat je gedaan hebt in zijn voordeel of in zijn nadeel is. Als het in zijn nadeel is, (en daar kan ik mij heel veel situaties bij voorstellen) leef je verder in de overtuiging dat je zonden door God vergeven zijn (in vrijheid dus) maar je vertelt je zonde niet aan je naaste, desnoods blijft je geweten daarover knagen tot aan je dood. Dat geweten zou niet moeten blijven knagen omdat je zonden door God vergeven zijn maar ik kan me best voorstellen dat dat in de praktijk niet zo makkelijk gaat en dat je geweten dus lijden oplevert. En toch mag dát geen reden zijn om het aan je naaste op te biechten, dan zou je het juist voor jezelf doen, om je geweten te ontlasten, zonder rekening te houden met het welzijn van je naaste.

Oké, ik begrijp het.
Waar ik nog mee zit: is mijn schuldbelijdenis in voordeel van naaste of niet?
Is het fout dat ik geld weg nam wat de ander mijn vrouw schuldig was?
Is het in het voordeel van de ander als ik opbiecht dat ik dat heb gedaan?
Of komen er alleen maar nieuwe conflicten en problemen van?

Ik had hier al twee mogelijkheden staan maar die heb ik weggehaald omdat ik even in Lukas heb zitten lezen. Hier volgt wat ik daarvan leerde.

Ik persoonlijk zou het niet vertellen. Ik zou proberen ongemerkt het geld dat je hebt weg genomen weer terug te leggen. Het feit dat hij van je steelt zegt niet dat jij dat ook van hem mag. Als je het terug legt zul je ook met je eigen geweten in het reine zijn omdat je door die daad aan jezelf hebt laten zien dat je hem werkelijk vergeven hebt. En je weet vast wel dat de mate waarmee jij vergeeft, ook jij vergeven zult worden.

Dus je begrijpt al, ja, het is net zou fout. Niet terug betalen, of ongemerkt wegnemen zijn beide hetzelfde als diefstal. Jezus zegt dat zo: "Vraagt iemand iets van u, geef het hem; neemt iemand het uwe, vraag het niet terug". (lucas 6:30) En ik zal je eerlijk vertellen, doordat ik dit opzocht en even heel die context las, kwam ik op het idee van het terug leggen. Dus als jij dat stukje ook even leest (lucas 6:27 - 38) dan staat je antwoord daar vast in! Mij raakte het in ieder geval weer in alle hevigheid! Echt even lezen!

Mooi! Hier kan ik wat mee. dit is een goede, mooie oplossing, die beide partijen goed doet.
Ook dank voor het mooie Bijbelgedeelte!

Ik zit nog met één vraag: in Jakobus staat: Belijd elkander de misdaden.
Hoe moet je dat zien?
Zelf zat ik te denken dat als ik het op deze manier goed maak, ik het ook "belijd."

was ik net uitgetypt, ben ik door refoweb weer uitgelogd en ben ik het weer kwijt! nou ja, nog maar een keertje dan :)

Ik plak even de context uit Jacobus 5 neer: Is iemand krank onder u? Dat hij tot zich roepe de ouderlingen der Gemeente, en dat zij over hem bidden, hem zalvende met olie in den Naam des Heeren. En het gebed des geloofs zal den zieke behouden, en de Heere zal hem oprichten, en zo hij zonden gedaan zal hebben, het zal hem vergeven worden. Belijdt elkander de misdaden, en bidt voor elkander, opdat gij gezond wordt; een krachtig gebed des rechtvaardigen vermag veel.

En als je dat zo achter elkaar leest zie je direct dat dat over een heel andere situatie gaat. Jacobus vergelijkt hier ziekte met zonde. Hij zegt: ben je ziek? vraag een ouderling of hij voor je bidt. Heb je een zonde? vertel dat aan die ouderling en vraag hem ook daarvoor te bidden. Dan wordt je zowel lichamelijk als geestelijk gezond.

Hij zegt hier dus duidelijk niet dat je elke zonde aan diegene moet vertellen die dat aangaat. Hij beschrijft hier een heel intieme en veilige relatie met een ouderling (of een ander gemeentelid)

Nu eerste even voor de zekerheid alles kopiëren :)

Bedankt!