Een ingesleten patroon
Ds. P. Molenaar | 22 reacties | 22-07-2011| 13:00
Vraag
Wat is de reden voor het dragen van een rok? Zelf ben ik van gereformeerde komaf en begrijp het nooit zo. Is het mogelijkerwijs een ingesleten patroon?
Geeft u straatarme Egyptische christenen een onvergetelijke Kerst?
In Egypte is het steeds lastiger om rond te komen. Voedselprijzen rijzen de pan uit. U kunt het verschil maken door een voedselpakket voor een christelijke Egyptische familie te doneren. Heel praktisch willen we hiermee handen en voeten geven aan de opdracht van God om de armen te voeden.
Antwoord
Dat is inderdaad voor jou, die uit de Gereformeerde Kerken komt, best een moeilijk punt. In de Gereformeerde Kerken zijn veel dingen in een sneltreinvaart veranderd en ik vrees dat die ontwikkelingen ook de reformatorische kerken niet voorbij zullen gaan. Binnen de reformatorische kerken moet men weer oppassen voor hypocrisie. Zo is het altijd wat. In Deuteronomium 22:5 staat dat een vrouw geen mannenkleding zal aantrekken en omgekeerd. Hierop heeft men het dragen van de rok voor vrouwen gefundeerd om duidelijk dat onderscheid te laten zien.
Jij zult je afvragen, hoe men er toekomt om een broek tot mannenkleding te rekenen. Dit is wel duidelijk ontstaan door de verandering van mode in de loop der jaren. De kleding van man en vrouw kreeg langzamerhand minder onderscheiding en dat hangt uiteraard samen met de emancipatie, die heel sterk onze maatschappij heeft beïnvloed. Dat heeft natuurlijk ook zijn weerslag gekregen op de kleding van man en vrouw. Dat daarvoor een beduchtheid was binnen de kerken van reformatorische signatuur is wel te begrijpen.
Tegelijk zul jij je afvragen: Is dan de broek alleen maar mannenkleding? In de winkels worden natuurlijk broeken verkocht die niets meer met mannenmode te maken hebben. Hier gaat het zuiver om het ontstaan van de dingen. In de laatste vijftig jaar van de vorige eeuw is er natuurlijk een ontwikkeling geweest, die voor velen niet meer bij te houden was. Persoonlijk geloof ik wel dat er een mode is die typisch mannelijk en typisch vrouwelijk is. Met het oog op de stijl in kerkdiensten geloof ik dat het goed is dat er een duidelijk verschil openbaar komt. Zelf maak ik wel eens mee, dat men -wat ik maar tuinkleding of slordige vakantiekleding noem- een kerkdienst bijwoonde. Een zeker gevoel voor stijl in het huis van de Koning der koningen mag er toch wel zijn. Het is belangrijk dat een gemeente een zekere stijl vertoont heeft. Dat geeft een uitstraling voor de gemeenten Daarom lijkt het me goed dat je, wat kleding betreft, best wat onderheid mag maken tussen zondagse kleren en doordraagkleren.
Calvijn tekent het volgende aan bij Deuteronomium 22:5: "Ook dit voorschrift beveelt in het algemeen de ingetogenheid, als God tegen het gevaar ingaat dat de vrouw vermetelheid zou verzamelen om bescheidenheid uit te schudden of dat de man tot een weekheid zou ontaarden, die zijn natuur onwaardig is. De kleding op zichzelf zou niet van zo’n grote betekenis zijn; maar omdat het een schande is dat mannen verwijfd worden, net zo goed als wanneer vrouwen begerig zijn naar mannelijke kracht in gebaar en houding, wordt ingetogenheid en bescheidenheid voorgeschreven; niet slechts omdat het een sieraad is, maar ook opdat niet de ene toegevendheid nog iets verfoeilijkers met zich zou meebrengen. Zeer waar is dan ook dit woord van een ongelovige dichter: ”Hoe kan een gehelmde vrouw ingetogenheid vertonen, die verraad pleegt aan haar sekse”( Juvenalis Satirae VI, 252). Een zeer goede bewaking is dus eerbare kleding."
Calvijn zet de stijl dus in een breder kader. Het is inderdaad zo, dat de kleren de vrouw en ook de man maken. Dat geldt voor alle tijden, daar het dragen van de kleding een uitstraling met zich meebrengt. Vroeger had je natuurlijk, wegens de verschillende klederdrachten, weinig met mode te maken. Daarin is al enkele eeuwen geleden een verandering gekomen. Denk maar aan het begin van de pruikentijd. De Nadere Reformatie heeft veel nadruk gelegd op de stijl en het dragen van kleding. Die invloeden doen zich zeker in de Nederlandse samenleving nog gelden meer dan bijvoorbeeld bij onze Oosterburen. Bij de Puriteinen is er zeker ook wel een discussie rondom kleding geweest, maar toch ligt daar de praktijk m.i. wat ruimer dan in Nederland. Daarom best moeilijk om goede keuzes te maken. In de gemeente Gods lijkt het me van belang dat we proberen de andere niet te ergeren, zoals Paulus zegt in de Korinthebrief (1 Korinthe 8).
Ds. P. Molenaar,
Lunteren
Dit artikel is beantwoord door
Ds. P. Molenaar
- Geboortedatum:22-05-1945
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Lunteren
- Status:Actief
Bijzonderheden:
EmeritusDit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
je moet inderdaad hoofd- en bijzaken uit elkaar houden.
Helaas wordt dit maar al te vaak verward, getuige de reactie van die je daarbij hebt aangehaald!
Vaak zijn de regels over kleding, haardracht e.d. een middel om geestelijke lauwheid te maskeren.
Een wettische levensstijl leidt altijd tot geloofsonzekerheid...
- 1
- 2