Alleenstaand en huisgodsdienst
Ds. P. Molenaar | 7 reacties | 18-07-2011| 15:45
Vraag
Bij ons thuis werd er vroeger niet veel aan huisgodsdienst gedaan. De 'verplichte nummers' waren er wel, maar dat was sleur. Sinds ik de Heere Jezus heb leren kennen, is daar een verlangen naar ontstaan. Ik ben alleenstaand en vind het moeilijk om in mijn eentje aan huisgodsdienst te doen. De laatste tijd is er steeds meer aandacht aan huisgodsdienst besteed in de christelijke bladen, maar aan alleenstaanden wordt niet veel gedacht. Kunt u mij tips geven?
Antwoord
In de eerste plaats behoeven we goede gewoonten, al leken het ‘verplichte nummers’, niet te verachten. Later ga je wel eens beseffen dat het Woord werd meegegeven, al was het soms sleur. Ik noem dan het bidden, danken, morgengebed, avondgebed en Bijbellezen, zonder dat er veel of helemaal niet gesproken werd over die dingen. Dit was een gewoonte, die van geslacht op geslacht als voorbeeld werd meegegeven. Al werd er dan niet veel gesproken, toch kreeg je die gewoonte al vast mee om te bidden en de Bijbel te lezen. Waarschijnlijk leerde je ook een vast formuliergebed. De waarde ervan ga je vaak later, als je ouders er niet meer zijn, nog meer beseffen. Je overziet je leven eens en toch was het goed dat deze dingen vanaf je vroege jeugd werden meegegeven door je ouders. Natuurlijk is er een dodelijke sleur, die koud en kil is, maar wanneer we oren, ogen en hart voor de Heere krijgen, worden de dingen toch anders. Dan kan die gewoonte al een middel in Gods hand zijn.
Je schrijft dat het moeilijk is om als alleenstaande aan huisgodsdienst te doen. Daarachter merk ik dat je zo graag met iemand wat geestelijk wilt delen. Inderdaad kan dat als een gemis gevoeld worden. Het Bijbellezen, spreken en bidden met elkaar is van heel veel waarde, ook zeker voor jongeren. Van de eerste christengemeente lezen we dat zij volhardden in de leer en in de gemeenschap. Direct op de leer volgt dus de gemeenschap (Handelingen 2:42). Het gebed mag opgezonden worden, waar mensen in huizen samenkomen. Je leest ook dat in tijden van nood een gedurig gebed uit de huizen werd opgezonden (Handelingen 12). Het is daarom goed om een vriend of vriendin te hebben met wie je de zaken kunt delen. Daarbij kun je vaste tijden afspreken, al moet deze samenkomst wel een zaak zijn en blijven van gewilligheid en vreugde. We moeten oppassen voor een dwangmatigheid, die niet voortkomt uit Christus. Het beste is dat zoiets spontaan ontstaat. Moeilijk is het ook om daarin goede adviezen te geven. Als je contacten al te veel mist, leg het dan ook in het gebed neer. De Heere plaatst wel eens mensen op onze levensweg. Het kan het goed zijn om met anderen in je gemeente contacten of ook met andere kerken te hebben en dan met elkaar over de wezenlijke dingen te spreken. Zoiets moet ontstaan. Je kunt iets niet kunstmatig maken. In Schotland had men vanouds vaak bij de Puriteinen meer oog voor de huisgodsdiensten dan hier in Nederland.
Nu de vraag, hoe je als alleenstaande daarmee moet omgaan. Laat ik wat voorzichtig antwoorden, omdat het mogelijk is, dat het "alleen zijn" door jou als heel moeilijk wordt ervaren. Daarvoor wil ik zeker oog hebben. Maar toch zou ik de huisgodsdienstoefening als alleenstaande niet willen diskwalificeren. In mijn pastoraat heb ik wel eens oude en jonge mensen aangetroffen, die vaste tijden hielden voor het gebed. Ouderen deden dat vaak in de morgen. Ze lazen daarbij uit de Bijbel en lazen daarbij goede lectuur op een vaste tijd. Hetzelfde heb ik wel eens van jongeren vernomen. Tegelijk brachten ze de noden van de kerk, de samenleving en van de eigen kring in het gebed. Met name heb ik gezien hoe dat gebed voor de kerk tot zegen is geweest in de laatste gemeente die ik mocht dienen. Ik noem daarbij concreet dat daar een scheuring, die dreigde in 2004, is uitgebleven in de droeve gang die de Nederlandse Hervormde Kerk toen is gegaan. Ik acht dit een verhoring van de vele gebeden die opgezonden zijn binnen de gemeente.
Je spreekt over huisgodsdienst dat echt in onze tijd een aandachtspunt is, maar vergeet niet, dat de Heere Jezus heeft gezegd dat het ook goed is om de binnenkamer op te zoeken (Mattheus 6:6vv). Dat gebed in de stilte kan tot grote zegen zijn. De leegte wordt daarmee gevuld. We hoeven het gebed van "de stillen in het land" niet te onderschatten. Daarom zou ik, ook als je jong bent, wat tijd nemen voor die stille tijd. Dat kan, al ben je alleenstaand, een vorm zijn van huisgodsdienst. Ik denk dat meditatie een goed ding daarin kan zijn. Psalm 119 spreekt toch over het "overdenken". De overdenking van de dingen van Gods Koninkrijk is zoet. Onderzoek van het Woord is een goede zaak. Vergeet ook de preek van zondag niet. Probeer je eens af te vragen, wat de Heere jou persoonlijk daarmee te zeggen heeft. Daarbij is ook de boetvaardigheid (iets wat we in onze tijd wel eens vergeten) een belangrijk item. Luther had toch als eerste stelling van de 95 stellingen in Wittenberg, dat het hele leven van een christen bestaat uit het doen van boete. Immers, wanneer we onze zonden overdenken, wordt ons hart meer getrokken naar Christus om te bidden om Zijn genade. Hoeveel schatten liggen er niet in de Bijbel om te overdenken. Jezus was de Zoon van God. Hij had een zeer innig contact met Zijn hemelse Vader. Hij bad op een berg alleen (Markus 6:46). Ik denk dat de Heere Jezus hierin een voorbeeld gaf aan Zijn discipelen.
Daarom kunnen er juist ook in de stilte goede dingen zijn om alle dingen voor Gods Aangezicht te brengen in het verlengde van de zondagse kerkdiensten. We hopen dat je Gods verborgen omgang daarin ook moogt ervaren.
Ds. P. Molenaar,
Lunteren
Dit artikel is beantwoord door
Ds. P. Molenaar
- Geboortedatum:22-05-1945
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Lunteren
- Status:Actief
Bijzonderheden:
EmeritusDit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
In een gezin ben je misschien meer bezig met Bijbelverhalen voor de kids, samen zingen, als man en vrouw samen Bijbelstudie doen enz, als alleenstaande heb je denk ik meer rechtstreeks contact met God (klinkt misschien een beetje raar, maar ik bedoel dat er geen ander mensen bij zijn).
Alleen zijn, eenzaam zijn, geen mensen om samen mee te bidden, het is best wel moeilijk.
En @boulanger begrijp ik niet zo goed, je kunt toch ook als de kinderen op bed liggen een potje bidden en rechtstreeks contact met God hebben.
Alhoewel ik nog nooit 'rechtstreeks' contact met God heb gehad.
Als alleenstaande niet en als getrouwde man met jonge kinderen ook niet.
Wel zoek ik iedere avond Gods aangezicht, met alle twijfel en hoop.
Dank voor je bericht.
We bedoelen, denk ik, hetzelfde, we zijn allemaal op zoek naar God, naar verlossing, naar contact met God.
Vanavond zal ik in mijn gebed aan je denken, want je bent volgens mij een aardige peer.
En heb een beetje begrip voor mijn vaak te onoverdachte reacties, maar ik meen het wel vaak.
Voor God is dat zonder betekenis. Hij haat dat zelfs als het iets geveinsd is.
Maar pas op, voor een buitenstaander kan het bij een ander een 'verplichte nummer' lijken maar het hoeft niet werkelijk zo te zijn. Ik kan een ander niet in het hart kijken en de motivatie van de persoon niet zien. Ik kan dus alleen voor mezelf oordelen of ik een 'verplicht nummer' uitvoer. Ik kan een ander daar moeilijk op beoordelen. Ik kan een (sterk) vermoeden hebben maar ik laat dat verder liggen, dat is een zaak tussen hem/haar en God.
Ik weet niet zeker wat 'huisgodsdienst' is. Ik ga er vanuit dat hiermee bidden en Bijbel lezen thuis wordt bedoeld, en ook miscchien ook zingen of luisteren naar geestelijke muziek, naar preken of lezingen enz.
Ik zou afwillen van de term 'godsdient' omdat dat voor mij de smaak heeft van een aantal 'religieuze' handelingen. Vermoedelijk bedoeld de vragensteller het niet zo, maar het is goed te bedenken dat je in een relatie leeft.
Je zegt dat je Jezus Christus hebt leren kennen en je hebt dus een relatie met Hem door je geloof in Hem. Bij die relatie hoort dat je tegen Hem praat (bidt) en naar Hem luistert (Bijbel leest).
Mijn 'godsdienst' is 24 uur per dag, 7 dagen per week. Het houdt nooit op. Maar ik heb inderdaad wel bepaalde (minimale) tijden gereserveerd voor bidden en Bijbelstudie om deze relatie te onderhouden en te versterken, wat de vragensteller vermoedelijk bedoeld.
Konkreet zou ik willen aanbevelen de dag te beginnen met gebed en te eindigen met gebed. Dank voor alles wat je hebt gekregen en bidt voor hulp bij alles. Verder kan je gedurende de dag bidden bij elke gelegenheid als je wilt danken of vragen om hulp. Bedenk dat God een Persoon die altijd bij je is en je altijd terzijde staat. Ik heb dagen dat ik vele malen per dag bid en dank.
Als je Engels kan is dit een site die je helpen kan je gebed (en bijbehorende Bijbelstudie) te verdiepen: http://www.matthewhenry.org/
Het gaat uiteraard niet om een formeel bidden, maar als zondaar heb ik het nodig ook mijn gebed door de Bijbel inhoud te laten geven en mezelf hierdoor te laten opbouwen. Als je voor alles wil bidden en danken wat Henry noemt en wat het inderdaad waard is om voor te danken en te bidden zou je vele uren nodig hebben voor je gebed.
Voor Bijbel lezen zou ik willen aanraden om een tijd te reserveren en/of jezelf een taak te stellen en elke dag of elke week een stuk te studeren. Niet oppervlakkig lezen maar lees één heel of meedere hoofdstukken en overdenk deze. Lees een heel Bijbelboek over meerdere dagen of weken. Maak aantekeningen. Zoek tekstverwijzingen op. Gebruik een concordantie. Probeer samen te vatten wat de schrijver probeert te zeggen en tegen wie. Trek daaruit conclusies of dit van toepassing is op jou en hoe. Laat dingen die je desondanks niet begrijpt liggen en kom hier later op terug, mogelijk wordt het je later duidelijk als je een ander Bijbelboek studeert.
Wat vaste tijden en gewoontes betreft, wees daar niet te krampachtig in. Wegens onze zwakheid is het denk ik goed wat zelfdiscipline op te brengen en gewoonte kan daarbij helpen. Maar uiteraard moet het niet iets worden dat alleen uit gewoonte wordt gedaan en het iets uiterlijks wordt.
Het moet komen uit je hart maar verwar dat niet met het gevoel. Je gevoel kan soms tegenwerken en je kan geen zin hebben om te bidden of bijbel te lezen. Met behulp van zelfdiscipline en gewoonte kan je je hier dan overheen zetten. Het is dan toch iets dat uit het hart komt omdat je dit wilt en jezelf overwint en je tegenzin overwint, gebruik makend van de gewoonte.
Bedenk dat het geloof een relatie is met een Persoon, niet een verzameling van handelingen. Om de relatie en het geloof te versterken is het nodig kennis te vermeerderen. En hiertoe zijn persoonlijke Bijbelstudie en persoonlijk gebed nodig.
Maar het is ook goed, dit samen met anderen te doen. Dan ervaar je de gemeenschap der heiligen. Je kunt elkaar vermanen, bemoedigen, vertroosten, opscherpen en van elkaar leren. Dit kan in je eigen huis samen met 1 of meer anderen of op een kring of in een groep.
