Angst voor nieuwe zwangerschap
Ds. W.G. Hulsman | 4 reacties | 12-07-2011| 13:00
Vraag
Mijn man en ik hebben een kindje van anderhalf jaar, maar ik durf niet weer zwanger te worden. De zwangerschap en de bevalling vond ik heel eng, de tijd daarna, (het eerste jaar) heel zwaar. Achteraf ben ik er bijna aan onderdoor gegaan, maar niemand wist het. Ik pot alles altijd op. Niemand weet ook dat ik deze gevoelens heb. Hoe moet ik hiermee omgaan? We zijn tegen het gebruik van anticonceptie maar dit zorgt daarmee wel voor spanningen. Mijn man en ik kunnen er goed over praten, maar van beide kanten is het weleens moeilijk. En bidden doen we ook niet meer, ik voel me zo'n huichelaar. Hoe kun je (nog langer) belijden dat kindjes een geschenk van God zijn als je probeert niet zwanger te worden? Hoe ga ik om met het verlangen naar intimiteit als ik niet zwanger wil worden? Ik vind dat het dan niet mag, maar mijn man zegt dat in de Bijbel ook staat dat je niet volledig jezelf mag ontrekken, tenzij met beider toestemming voor een bepaalde tijd. Dit is ook gebeurd, maar inmiddels niet meer omdat er -zeg maar- geen eind aan komt. We weten niet wanneer dit weer goed komt. Ik voel me zo schuldig.
Antwoord
Er zijn verschillende problemen die hier bij elkaar komen.
-Problemen rondom zwangerschap, bevalling en de tijd daarna.
-Alles oppotten en er niet over praten.
-Spanningen rondom seksualiteit.
-Het achterwege blijven van het samen bidden.
-Spanningen rondom het verstaan van de Bijbel.
-Niet weten, wanneer dit goed komt.
-Zich schuldig voelen.
Dat is een hele hoop bij elkaar. Zou dat kunnen veranderen? Vast wel. Het is heel goed dat je en vraag aan Refoweb gesteld hebt. Dat geeft aan dat je raad en advies wilt. Maar het is belangrijk, dat dat nog verder gaat. Dat je contact opneemt met je huisarts, en hem vertelt wat er aan de hand is. Dat kan op zich al helpen. Die huisarts kan je misschien ook wat goede raad geven ten aanzien van eventueel zwanger worden. Het kan ook zijn, dat hij je verder verwijst. Eén van de belangrijkste dingen, en dan juist ook voor jou als vrouw, is praten en nog eens praten over de dingen die je bezighouden. Als je je verhaal kunt doen in een vertrouwde omgeving, dan lijkt het naderhand soms net alsof het probleem wat minder groot is. En denk nooit dat dat voor jou niet zal helpen. Ik weet genoeg voorbeelden van mensen, die dachten dat ze er niet meer uit zouden komen, maar bij wie het toch gelukt is. Je moet dit in ieder geval niet op z’n beloop laten. Je dreigt zo als man en vrouw uit elkaar te groeien. En het heeft ook een verkeerde invloed op je omgang met de Heere. Denk eens aan het huwelijksformulier, waar staat dat de Heere Zijn hulp en bijstand wil geven, juist ook als je dat allerminst verwacht. Bij de Heere is hoop. Stort je hart uit voor Hem. En maak er dan verder ook werk van. Overleg dit met je man en probeer concrete stappen te ondernemen.
Hartelijke groet,
Ds. W. G. Hulsman
Dit artikel is beantwoord door
Ds. W.G. Hulsman
- Geboortedatum:08-11-1956
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Barneveld
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Emeritus
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Terwijl ik altijd dacht; 'kinderen krijg je van de Heere, Hij weet wat goed voor je is, Hij geeft je wat je nodig heeft, je moet niet zelf 'gaan regeren' enz. enz. heb ik toch rust gekregen in het gebruik van 'natuurlijke' anticonceptie. Zo maak je gebruik van je vruchtbare en onvruchtbare dagen die de Heere in de schepping heeft gelegt. Het is ook goed voor je relatie; je communiceert met elkaar, de intimiteit is er (wel weer) tussen elkaar enz. Kijk eens op de site van Ladycomp (de folder en brochure zijn erg duidelijk).
Verder denk ik dat het voor jou heel belangrijk is om de afgelopen periode te verwerken. En dan moet je er over PRATEN! Vraag hoe anderen het hebben ervaren, uit het tegenover vriendinnen/ moeder als je die mag hebben! En blijf ondanks de keuzes die je maakt kinderen zien als een geschenk van God! En als je dit geschenk van God (ooit weer eens?) krijgt toebetrouwt dan hoop ik dat je weer heel blij kan zijn met het wonder van nieuw leven!
Beste vraagstelster, ik begrijp je zo goed! Een bevalling is heel ingrijpend en het eerste jaar kan heel zwaar zijn!
Dat je er bijna aan onderdoor ging en nu niet meer zwanger durft te worden, heeft ook een andere oorzaak: Alles oppotten. Daar moet je echt wat aan gaan doen.... eventueel met proffessionele hulp van een maatschappelijk werkster ofzo.
Als jij niet vertelde hoe zwaar/spannend/eng je het vond, konden mensen jou niet helpen, begrijpen of steunen. Jouw gevoelens zijn echt niet raar, spreek ze gerust uit. Velen zullen jou wel begrijpen...
Het lijkt mij inderdaad niet goed om algehele onthouding van jullie samen te vragen. Samen zoeken naar een andere oplossing is beter.
Beste meid, je bent geen huichelaar als je bidt, terwijl je het niet ziet zitten om kinderen te krijgen! Bid maar wel, vertel alles maar aan God. Hij weet wat je denkt en wat je voelt, beter dan wie dan ook! Jij ziet kinderen nog steeds als een gave van God, daarom heb je het er juist zo moeilijk mee. Dat voelt zo tegenstrijdig, dat kan ik begrijpen. Maar God vraagt niet van jou zoveel mogelijk kinderen te krijgen en dat heb je toch ook niet beloofd? Ik denk dat je wel hebt beloofd met verstand bij elkaar te wonen en het kindje dat je hebt zo goed mogelijk op te voeden. Daar ben je toch mee bezig?
Het is niet goed alles op te potten, daardoor kon je het ook niet verwerken. Als je dit alles hebt verwerkt, kun je het misschien ook weer aan om zwanger te worden. Een tweede zwangerschap, bevalling enz. is meestal ook minder eng, spannend en zwaar.
Ik heb er veel vertrouwen in dat het goed komt. Ga aan de slag met openheid en verwerking. En begin alsjeblieft weer met bidden....!!!
De Heere wil je helpen bij alles. Vertrouw op Hem en vraag Hem om kracht! Gods zegen toegewenst!
Alle antwoorden hierboven kan ik me helemaal in vinden. Graag wil ik nog een extra ding toevoegen. Je schrijft dat je man je er op aanspreekt dat je je niet aan de gemeenschap mag onttrekken, ten zij met wederzijds goedvinden.
Als man schaam ik me plaatsvervangend enorm diep dat deze tekst hier door jouw man volledig uit zijn verband wordt gebruikt. De apostel spreekt in dat gedeelte over het jezelf afzonderen voor gebed. Hij roept daarbij op om je te realiseren dat je bij dat afzonderen voor gebed in de gaten moet houden dat je niet - door het niet hebben van gemeenschap - elkaar als het ware zodanig prikkelt dat hierdoor de ander zich niet meer kan beheersen (en mogelijk andere manieren zoekt?).
Het geeft echter helemaal geen pas om die tekst vervolgens OM TE KEREN en op basis van die tekst je partner zo onder druk te zetten dat die tekst als het ware luidt: 'Je moet beschikbaar zijn voor mij.' Zo staat het er niet en zo kan het ook niet worden uitgelegd.
Het probleem dat je schetst is voor jou een enorm reeel probleem waar je mee worstelt en waar je vooralsnog geen oplossing voor ziet. Het zou goed zijn voor je man als hij zich als hoofd van het gezin realiseert dat zijn echtgenoot en maatje een serieus probleem heeft, en dat hij zich ook realiseert dat dat probleem de eventuele eigen sexuele verlangens ver te boven gaat. Omgekeerd kan het ook zijn dat jij wensen t.a.v. intimiteit hebt die nu niet ingevuld kunnen worden omdat je bang bent dat er alleen sprake kan zijn van een alles-of-niets situatie tijdens jullie momenten van intimiteit.
Hoe moeilijk dit ook voor jou (en jullie!) is, overweeg om hier een gesprek met een voor jullie vertrouwd persoon over te hebben. Dat kan een vriend of vriendin zijn, maar als je je daar niet vrij in voelt ga naar je huisarts. Huisartsen worden regelmatig met deze vragen geconfronteerd, en voel je daarom s.v.p. niet beschroomd om een afspraak te maken!
Cave
Over de bijbelse richtlijn voor het krijgen van kinderen valt heel wat te zeggen. Niet ieder echtpaar hoeft het biologisch maximum te halen... Volgens mij is 7 kinderen het maximum aantal kinderen in het NT. Vrouwen waren voordat het kind gespeend werd vaak verminderd vruchtbaar.
Verder is er ook een cursus NFP (www.nfp-nederland.nl) waar je op een natuurlijke manier met vruchtbaarheid leert omgaan.Ieder jaar een kind is zelden goed voor ouders (en kinderen)...
