Kerkverband verlaten
Ds. M.A. Kempeneers | 12 reacties | 07-07-2011| 17:00
Vraag
Wanneer verlaat je een kerkverband? Als je belijdenis in een kerkverband gedaan hebt, kinderen gedoopt, mag/kan je een kerkverband zo verlaten? In ons huidig kerkverband voel ik me namelijk helemaal niet thuis meer. Een voorbeeld: Er wordt zeer dringend gepreekt over ellendekennis, wat beslist noodzakelijk is, maar ik vind het zo gevaarlijk dat mensen gaan denken: ik heb nu wel ellendekennis, maar het is nog niet genoeg, want de dominee zegt altijd, "die persoon heeft het zo beleefd", het is bij mij dus vast nog niet genoeg. Ook worden er bepaalde wegen voorgehouden, zoals: als je nog nooit tranen hebt gehad, heb je nog niets van God gehad. Of kruipend van kamer tot kamer. Of het uitschreeuwen tot God. Of de stappen die je van Catechismiszondag tot Catechismuszondag beleefd moet hebben. Of de HSV bestempelen als een list van de satan, zonder enig wetenschappelijk onderbouwde argumenten. God gaat toch met een ieder zijn eigen weg? God is toch niet gebonden aan bepaalde menselijke zaken of menselijke kenmerken? Doen wij God niet tekort als wij menselijke regels en kenmerken gaan opleggen aan God? Ik durf niets te zeggen over welke dominee of welke kerkganger dan ook, ik mag daarover immers niet oordelen. Mag je om al deze redenen je kerkverband verlaten, of moet je daar blijven en proberen je eigen weg tot God gaan? Let wel, het is niet dat er geen geestelijk voedsel is, alleen in de kenmerkenleer en dergelijke kan ik mij niet vinden.
De zorgverzekeringen van Care4Life
De zorgverzekeringen van Care4Life stellen de beschermwaardigheid van het leven voorop. Benieuwd hoe?
Antwoord
Ik vind dit soort vragen altijd heel moeilijk om te beantwoorden. Er kunnen zoveel verschillende soorten aspecten op de achtergrond meespelen. Als het werkelijk waar is dat dit het enige is wat in de prediking gehoord wordt, dan beantwoordt die prediking niet aan datgene wat de Dordtse Leerregels over de prediking zeggen, bijv in h II, art 5. Een opgelegde schematische voorstelling van de weg der bekering en een voorwaardelijke Christusprediking is geen zuivere prediking. Ik durf de mensen niet te veroordelen die om deze redenen hun kerk(verband) verlaten. Maar ik heb ook respect voor diegenen die in die kerk blijven en in het gebed aan de Heere vragen of Hij de dominee meer bijbelse inzichten wil geven. Maar het is voor mij moeilijk om te beoordelen of u een terechte typering geeft van de prediking waar u onder zit. Ik kan dat niet objectief beoordelen.
Want inderdaad, de ellendekennis dient gepredikt te worden. En de orde van de Catechismus is niet alleen een logische, maar ook een chronologische orde. Zo vind ik het in de Schriften en zo is het ook door de oudvaders van Reformatie, Nadere Reformatie en Puritanisme gepredikt. Wat ik maar wil zeggen, er kan ook in uzelf een verandering gaande zijn, beinvloed door de tijdgeest of door allerlei (al dan niet evangelisch gekleurde) bewegingen in de gereformeerde gezindte. Bewegingen die langzaam maar zeker weer gaan terugvallen in de aloude dwaling van het (semi)remonstrantisme en het onheilige activisme van het overwinningsleven.
Er kunnen ook persoonlijke dingen gebeurd zijn, bv in het contact met de dominee of de kerkenraad, waardoor je je minder thuis voelt. We dienen onszelf altijd nauw te onderzoeken, hoe het komt dat wij ontevreden worden onder de prediking of ons niet meer thuisvoelen in een kerkelijke gemeente.
U zegt dat er wel geestelijk voedsel te vinden is. Daarmee zegt u eigenlijk dat de Christus wel gepredikt wordt. Want Hij is het Voedsel, Hij is Brood des Levens. En als dat zo is, dan zou ik zomaar niet weg durven gaan.
Anderzijds, als u zondag aan zondag met gevoelens van tegenzin in de kerk zit, dan staat u uzelf en ook anderen in de weg. Soms is het beter om als het echt niet langer meer gaat, toch maar weg te gaan. Maar dan moet het wel een biddende weg zijn. Met de vraag: Heere wat wilt Gij dat ik doen zal? Soms wil de Heere dan onverdiend een weg wijzen. Die weg die Hij dan met u gaat, houdt overigens niet in, dat de Heere in de gemeente die u verlaat, niet meer zou werken.
Ds. M. A. Kempeneers
Dit artikel is beantwoord door
Ds. M.A. Kempeneers
- Geboortedatum:05-11-1964
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Katwijk aan Zee
- Status:Inactief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Als je weet dat de Heere met je mee gaat. Daarom het gedurig gebed: Heere, maak mij Uw wegen bekend, leer mij Uw paden. Want als de Heere niet meegaat dan moet je daar niet weggaan. Leg je brief maar gedurig aan de Heere voor, klaag Hem uw nood.
Mooi wat ds Kempeneers zei over dat voedsel.
Ga ook eens praten met de dominee of je wijkouderling, dit moet toch bespreekbaar zijn?!
Ik vind het zo helemaal niet in de Schriften. Waar staat dat ellendekennis vooraf gaat? Er staan een heleboel bekeringen in de bijbel beschreven zonder dat er ellendekennis aan vooraf gaat. Waarom toch willen we zo graag die orde van de catechismus vasthouden, we doen God daarmee zoveel tekort!
Ik houd het liever bij Jezus woorden: 'Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven' en: 'Ik ben de Eerste en de Laatste'. Jezus alleen!
@Discipel ik ben het met je eens.
Zelf ben ik op me 18e van kerk veranderd, de kerk waar me ouders kerken voelde ik me niet meer thuis. Dit had verschillende redenen. Me ouders hebben zelf aangedragen om een kerk te zoeken waar ik me thuis zou voelen. Die heb ik toen ook gevonden. Ze staan volledig achter mij.
Ik snap soms niet waarom je niet van kerk/gemeente zou mogen veranderen.....
M.i. gaat het hierbij om verschillende aspecten van het christen-zijn die uitsluitend met elkaar van kracht zijn en niet om chronologie.
Je mag van kerk veranderen, dat geloof ik wel. Het ligt er wel aan hoe en met welke reden. Als je gaat omdat je niet hoort van Jezus als Middelaar, dat Hij als het ware wordt uitgeschilderd van de preekstoel, ja dan mag je gaan. Het gaat immers om Hem alleen.
Ik vind het boek van ds Vlastuin; wordt vervuld een heel mooi boek daarin wordt dat goed uitgelegd.
Echter: E-V-D is een chronologische volgorde en ook nog eens logisch? Als dit Bijbels te onderbouwen is, dan graag ook die onderbouwing op internet zetten! Die onderbouwing heeft nog niemand kunnen geven. De oudvaders hebben die volgorde. Maar ook niet allemaal....! A Brakel heeft die volgorde juist niet.
Vraagsteller: Als je zondag aan zondag (een ook nog eens vaak doordeweeks) een onbijbelse leer te horen krijgt over allerlei kenmerken en leuk klinkende maar (veelal) nergens op slaande rijmregeltjes, dan moet je maken dat je weg bent! Zoek echt gezond voedsel!
Het is behoorlijk verwarrend als ze in de kerk iets anders horen dan thuis, dan zullen ze zich afvragen waarom ze eigenlijk naar de kerk moeten als er toch een onbijbelse leer wordt gebracht.
Als we ziek zijn en onze eigen dokter staat bekent om zijn ondeskundigheid gaan we ook naar een andere.
De geestelijke en eeuwige dingen zijn belangrijker dan de lichamelijke en de tijdelijke dingen.
Er staat nergens in de Bijbel dat je je eigen kerkverband niet mag verlaten, daar kan geen dominee wat aan toe of af doen.
Ik zou zeggen: neem je verantwoording voor jezelf en je gezin, daar heb je geen toestemming van anderen voor nodig!
Met de meeste reacties ben ik het eens, maar het kerkverband waar je kerkt is toch omdat je ouders je meenamen?
Je moet je vader en moeder eren, maar als je hervormd op wieltjes bent opgevoed en je verlangt bij het ouder worden naar 'steviger kost' mag dat dan ook niet, wijzen wij refo's mensen af die met volle overgave aan bij ons willen kerken?
En Dorah: je hebt m.i. volkomen gelijk, al is dat hier waarschijnlijk op wat lange tenen gaan staan!
Als bepaalde ervaringen opgelegd worden, dat je die moet meemaken... Dan wordt niet het Woord gepreekt, maar de bevinding. Dan heb ik er veel begrip voor als mensen deze kerk verlaten. In Handelingen 17: 10-12 staat: En de broeders zonden terstond des nachts Paulus en Silas weg naar Berea; welke, daar gekomen zijnde, gingen heen naar de synagoge der Joden; En dezen waren edeler, dan die te Thessalonica waren, als die het woord ontvingen met alle toegenegenheid, ONDERZOEKENDE DAGELIJKS DE SCHRIFTEN, OF DEZE DINGEN ALZO WAREN. Velen dan uit hen geloofden, en van de Griekse eerlijke vrouwen en van de mannen niet weinige.
