Toga dragen
Ds. H. Liefting | 2 reacties | 07-07-2011| 13:53
Vraag
Onze predikant (PKN) draagt een toga in de begrafenisstoet en bij een prediking/meditatie in de buitenlucht. Mag dit? Ik hoorde namelijk dat het dragen van een toga alleen binnen de kerk mag.
De zorgverzekeringen van Care4Life
De zorgverzekeringen van Care4Life stellen de beschermwaardigheid van het leven voorop. Benieuwd hoe?
Antwoord
Het antwoord is heel kort: Ja, het mag. Het processieverbod is hier geen belemmering. Ook is het kerkordelijk niet verboden. Uiteraard is het niet de bedoeling om met de toga een eind over de openbare weg te lopen. Persoonlijk doe ik het nooit, omdat ik juist bij een begrafenis graag dicht bij de rouwende familie wil staan. Een toga vergroot de afstand en dat probeer ik juist dan te voorkomen.
In de eredienst is dat wel zinvol om een toga te dragen, omdat het in de bediening van het Woord niet om ons als voorgangers gaat, maar om het Woord. De toga schept de noodzakelijke afstand tussen ons en de hoorders. In de bediening van het Woord staan we namelijk niet zozeer ‘naast’, maar ‘tegenover’ de gemeente. Het is immers niet ons Woord wat we brengen.
Ds. H. Liefting, Delft
Dit artikel is beantwoord door
Ds. H. Liefting
- Geboortedatum:21-02-1952
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Gouda
- Status:Actief
Bijzonderheden:
In 2017 met emeritaat.
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
“Ik hang slap van het lachen over de kansel”
… In ons kerkverband is de toga afwezig. Was een dergelijke dracht verplicht geweest, dan was er aan mij een predikant verloren gegaan. Om dezelfde reden ben ik ook niet beschikbaar voor de positie van paus. Daar kom ik goed weg, want de enige Nederlandse paus ooit heette uiteraard Adriaan. Men heeft mij ongetwijfeld op het oog gehad. Ik vind een toga onbijbels. In de boeken van Mozes staat dat mannen geen jurken mogen aantrekken. Ik weet het wel: het ligt aan mij. Er zijn legio collega’s, die in alle oprechtheid hun werk doen vanuit zo’n tent. Mij gaat dat niet lukken, ik kampeer alleen in juli. Ik moet het in de andere maanden niet eens proberen. Ik zie het voor me, al bij de mededelingen gaat het mis: ‘En de collecte is deze week voor…’ Verder kom ik niet. Ik hang slap van het lachen over de kansel; ik zag mezelf in het tegenoverliggend raam. En het zwarte pak waarin ik opereer? Ook dat zit mij niet lekker. Ik ben het ook van harte eens met de psalmist die kermend vraagt: ‘Waarom ga ik, als een man van smart, gehuld in ’t aklig zwart?’ Maar ja, in mijn eentje de boel opblazen is ook weer niet mijn stijl. Maar ik heb de wind mee: tijdens het slijtageproces van mijn tweede zwarte pak is de wereld ongemerkt de andere kant op gaan draaien. Zelfs op vrijgemaakte kansels is duidelijk hoe veelkleurig het evangelie is. Ik heb inmiddels een collega het evangelie in mintgroen (!) zien bedienen. … (Aan de Hand, nr 3 mei 2010)
